Paraqitja e lexuesit: Tajlanda ku është ajo? (pjesa 8)

Tani që kishim nisur një lidhje dhe Rash kishte një vajzë, më duhej të reflektoja për një qëllim që i kisha vendosur vetes, domethënë zbulimin dhe udhëtimin në Azi.

Pas disa kohësh folëm sërish për vajzën e saj që qëndronte me motrën e saj. I thashë Rashit se vajza e saj duhet të rritet me nënën e saj dhe se ishte detyra ime të kujdesesha për këtë. U ra dakord që fillimisht të punonim për një marrëdhënie të mirë në mënyrë që të njiheshim mirë dhe t'i ofronim vajzës së saj një shtëpi të mirë dhe ajo të rritej me dashuri së bashku me ne. Më pas do ta pezulloja qëllimin tim dhe do të prisja derisa vajza e saj të rritej për të shkuar në kolegj që të mund të fillonim të udhëtonim së bashku.

Po afroheshin 100 ditët, babai i saj i ndjerë duhej të kujtohej. Rash kishte kursyer tashmë para për këtë dhe ra dakord që ajo të shkonte vetëm. Nuk doja të takoja pjesën tjetër të familjes në atë rrethanë. Ajo u kthye brenda një jave dhe gjithçka vazhdoi normalisht. I mësova Rashit të drejtonte makinën, sepse mendova se ajo duhet të kishte patentë shoferi dhe gjithashtu për një motoçikletë. Kur përvetësoi drejtimin e makinës, mori një provim si për motoçikletën ashtu edhe për makinën, duke i kaluar të dyja brenda një dite. Gjithçka e kam përjetuar nga afër, vozitja është shaka, më shumë mëson në parkun e trafikut në Assen për të rinjtë në makinë me pedale sesa atje. Gjithsesi, mund ta mësoja më tej, të paktën tani ishte e siguruar nëse do të ndodhte diçka. Gjithçka shkoi shumë mirë dhe nuk ka pasur asnjë aksident deri më tani. E kuptoni, ne jemi ende bashkë, por historia vazhdon.

A ju kujtohet, ajo kishte pushuar së punuari, por ende duhej të bënte diçka. Më parë në Khorat ajo kishte bërë disa punë sigurimesh, tani ajo po e merr përsëri atë. Ajo nuk kishte një licencë, kështu që merre atë përpara se të filloni. Ajo e arriti këtë dhe tani donte zyrën e saj. Ndërkohë, u zbulua gjithashtu se ajo kishte ende një borxh të konsiderueshëm studentor, të cilin duhej ta shlyente, por nuk kishte para për ta bërë këtë. Kështu ajo e shikoi pak më thellë borxhin dhe shlyerjen, mund ta shlyente pa interes në 5 vjet, por ishte më mirë të bënte gjithçka menjëherë. Sado realist që jam, thjesht deklarova: Nëse paguaj më shumë se 200.000 baht dhe nesër më thua: faleminderit për gjithçka, do të kaloj për këtë. Ne do ta bëjmë për 5 vjet, unë paguaj diçka çdo vit dhe nëse fitoni vetë atëherë paguani proporcionalisht. Kështu ra dakord dhe kështu u bë.

Në vitin 2007 ajo shkoi në Holandë për herë të parë për tre muaj, dhe ditën e parë pati një stuhi skëterrë breshëri. Sigurisht që ishte e mrekullueshme për Rashin, ajo nuk e kishte parë kurrë më parë. Familja ime dhe fëmijët e mi e pranuan atë për herë të parë. Gjatë tre muajve të pushimeve i tregova shumë, madje shkova në Francë me kampistin, një eksperiencë e shkëlqyer për të, diçka që nuk e kishte përjetuar kurrë më parë. Mund të thuash se ajo ishte e lumtur dhe gjithashtu shoqe e mirë me familjen dhe fëmijët e mi. Nëna ime ishte e emocionuar që e kishte në familje, pavarësisht rezervave të saj për Tajlandën dhe gratë. Ndonjëherë lexoja faqe të tëra të Telegraaf për gratë tajlandeze, por tani kjo kishte ndryshuar papritur për mirë. Sigurisht që ishte shumë mirë edhe për mua.

Në Tajlandë, ajo kishte nevojë dhe donte zyrën e saj. I shpjegova se ajo mund ta bënte këtë edhe nga shtëpia, sepse sigurimi është një lidhje besimi me klientin. Por logjika e mirë tajlandeze, nuk mund të debatosh me këtë. Propozimi i bere, pasi te kem gjetur nje zyre, do paguaj qirane per nje vit dhe rinovimin dhe arredimin. Pas një viti ajo duhej të paguante për gjithçka vetë. Ju mund ta kuptoni atë, pajtohuni menjëherë sigurisht. Zyra e përgatitur. Ajo menjëherë kishte praktikantë nga shkolla në zyrë, në mënyrë që të mos ishte vetë atje dhe të kishte kohë edhe për mua. Nuk e di se si i ka rregulluar të gjitha këto, por ia ka dalë mbanë.

Pas një viti ajo filloi të pyeste, çfarë duhet të bëj tani? Pagimi i gjithçkaje vetë nuk është ende i mundur me të ardhurat dhe tani ajo duhej të paguante edhe për punonjësit. Më pas propozova sërish të punoja nga shtëpia. Po, papritmas u bë një ide e mirë. Qiraja e zyrës është anuluar. Isha i lumtur me këtë sepse kisha punuar tashmë mjaftueshëm, industria e sigurimeve ishte gjëja e fundit që bëra në Holandë, të cilën e bën tani kunati im. Unë kam qenë gjithashtu një kontabilist për kompanitë e mëdha për orë. Por gjithçka ndaloi në vitin 2006. Prandaj klikuam aq mirë sa të dy mund të flisnim për diçka thelbësore.

Marrëdhënia tani ishte aq e mirë sa vajza e saj jetonte me ne. Tashmë e konsideroja edhe vajzën time. Kur ajo erdhi të jetonte me ne, menjëherë vendosëm sërish synime, duke ngrënë bashkë, duke fikur televizorin. Pa patate të skuqura gjatë javës, vetëm në fundjavë. Në fillim ishte e vështirë, por pas një muaji tashmë ishte rrënjosur, ajo vetë fiku televizorin dhe e pyeti babin, është fundjavë, a mund të marr patate të skuqura tani? Përkthyer natyrshëm nga Thai nga Rash.

Unë jam një person me prirje biznesi, kam krijuar shumë kompani në Holandë dhe Turqi dhe mund t'i shes të gjitha mirë. Kështu, ne diskutuam gjithashtu zgjerimin e aktiviteteve të biznesit me Rash. Ajo ishte kontabiliste dhe unë po ashtu, ndaj duhej të bëhej e mundur të përgatiteshin raportet vjetore të paktën për kompaninë e heshtur, që përfshin shtëpitë e të huajve. Anglishtja e saj u përmirësua pak, gjithçka shkoi mirë dhe ajo bëri më të mirën. Ajo tani ishte menaxhere e përgjithshme e disa kompanive të sigurimit dhe tani mund të kishte edhe të tjerë që të punonin për të duke përdorur kodin e saj.

Vazhdon….

Dërguar nga Roel