Els van Wijlen qëndronte rregullisht me burrin e saj 'de Kuuk' në Koh Phangan. Djali i saj Robin ka hapur një kafene në ishull. Fatkeqësisht, 'de Kuuk ndërroi jetë pas një sëmundjeje të shkurtër.
**********
ndiqni, ndiqni diellin
dhe në cilën anë fryn era
kur kjo ditë të ikë
**********
Këto janë kohë të vështira, por unë jam kthyer në shtëpi në Koh Phangan. Pa shokun tim. Kuuk ka vdekur.
Nuk është ende e kuptueshme.
Jetët e të gjithë atyre që e kanë dashur nuk do të jenë më kurrë të njëjta. Ne vazhdojmë me Kuuk në zemrat tona.
Sot pasdite shoh një gjarpër të vogël të futet brenda. Bunch, macja ime, ulet pranë saj dhe e shikon atë.
Unë shoh një varg të hollë ngjyrë kafe prej rreth 20 cm që shkon nga këndi, në kuzhinë.
Kështu që unë hyra për të fshirë përsëri kafshën e gjorë. Është fshehur nën banak pas disa kutive plastike. Për fat të mirë, gjithçka sapo është pastruar siç duhet, kështu që nuk kam pse të shqetësohem se pas saj jeton edhe një merimangë e madhe. Unë nuk kam frikë nga një gjarpër. E tërheq me kujdes kutinë plastike përpara.
Oh gottegot, jam krejtësisht i frikësuar.
Jam ballë për ballë me një gjarpër të paktën një metër. Kjo është një histori ndryshe nga një krimb i madh.
Edhe gjarpri trembet dhe ngre kokën. Ne u pamë në sy për një sekondë. Dal nga kuzhina dhe kërkoj ndihmë.
Sepse nuk e di se cfare gjarpri eshte, jam shume i kujdesshem. Këtu ka edhe specie helmuese. Një tajlandez që jeton aty pranë vjen për të parë. Rezulton se është një kobër, një ekzemplar shumë helmues, duhet ndihmë profesionale.
Stefan kontortionist merr një telefonatë. Ky është një gjerman që jeton këtu dhe ka vite që studion gjarpërinjtë, veçanërisht kobrën. Përveçse studiues, ai është edhe personi i duhur kur duhet të hiqen gjarpërinjtë. Ka shumë gjarpërinj në ishull, Stefani është mjaft i zënë vetë.
Me qetësi e kap gjarpërin dhe e fut në çantë. Rezulton të jetë një vjecar, i cili do të shkrihet brenda rreth 5 ditësh. Epo ai thjesht shikon se çfarë bën, për sa kohë që qëndron jashtë kuzhinës time. Stefani e merr gjarprin në shtëpinë e tij derisa të derdhet dhe më pas e lëshon përsëri në natyrë.
Ai shpjegon: gjarpërinjtë helmues në përgjithësi nuk janë vërtet agresivë dhe nuk do të sulmojnë vetëm. Në mbrëmje në errësirë, ai këshillon të sjellë një elektrik dore. Atëherë ato janë të vështira për t'u parë dhe nëse do t'i shkelja, gjarpri mund të kafshojë nga frika. Nuk kafshojnë gjithmonë, ndonjëherë ‘godin’ kokën për t’i trembur.
Edhe kur një kobër kafshon, jo gjithmonë lëshon helm. Por në rastin më të keq që një kobër kafshon dhe lëshon helm, kam gjithmonë rreth 15 minuta për ta çuar në spital, aty ka antihelm.
Në spital fillimisht presin derisa të sigurohen se helmi është lëshuar gjatë pickimit. Vetëm atëherë administrohet antidoti. Sepse nëse ata japin menjëherë një antidot dhe duket se nuk ka helm në gjak, ju do të vdisni nga antidoti.
Epo, çfarë lehtësimi.
A dua t'i di të gjitha këto??
Sipas Stefanit, njeriu gjarpër, është mirë ta dish këtë, sepse më pas ju kap paniku më pak.
Kjo eshte më mirë. Sepse nëse merrni helm në gjak dhe ju kap paniku, zemra juaj do të rrahë më shpejt dhe gjaku juaj do të rrjedhë më shpejt dhe helmi gjithashtu do të funksionojë më shpejt.
Histori e qartë; ne rast kafshimi kobre..mos u trembni...
Është gjithashtu mirë të jemi të vetëdijshëm për faktin se jetojmë në një ishull që është i infektuar me kobra.
Së shpejti në lagjen tonë do të rikthehet edhe kobra 'ime', sepse aty është. Kobrat janë gjithashtu të zgjuar, dhe ky gjarpër i ri nuk do të zvarritet më në kuzhinën time. Ata kanë një kujtesë të mirë dhe rrallëherë shihen në të njëjtin vend për herë të dytë. Shtrënguesi ka marrë ADN nga kobrat që ka kapur prej vitesh dhe nuk e ka kapur kurrë të njëjtën kobër dy herë.
Për të vlerësuar siç duhet shanset e mia për të mbijetuar në ishull, pyes për statistikat: 2 herë në vit, dikush kafshohet. Në 10 vitet e fundit, vetëm 2 persona kanë vdekur nga një pickim. Njëri po tallej me gjarpërin dhe tjetri donte një puthje nga kobra, ku gjarpri e kafshoi gjuhën e burrit. Viktima ishte ish-konstruktori këtu në ishull. Pra, paraardhësi i Stefanit.
Shifrat më qetësojnë disi dhe e vë në perspektivë rrezikun, veçanërisht kur mendoj për numrin e viktimave në trafik këtu në ishull.
Për të përballuar tronditjen dhe për të festuar rezultatin e mirë, pimë me trupat ndihmëse
por një i ftohtë në akull, pas së cilës hipi në skuter pa helmetë për të ngrënë.
**********
merr frymë, merr frymë në ajër
vendosni synimet tuaja
ëndërroni me kujdes
nesër është një ditë e re për të gjithë,
hënë krejt e re, diell krejt i ri
**********
Më vjen mirë që lexoj diçka nga ju përsëri Els. Duhet të kesh kaluar shumë keq. Dhe tani pa 'de Kuuk'. Kjo nuk do të funksionojë. Për fat të mirë, nuk mendoj se je nga ata që të heqin dorë.
Mirë se vini përsëri në Phangan.
me fal per humbjen tuaj
Mirë se erdhe i dashur Els, mirë që lexoj përsëri nga ju. Nuk do të jetë e lehtë pa dashurinë dhe shokun tuaj. Kështu mendoj akoma për dashurinë time çdo ditë, herë për disa sekonda, herë pak më gjatë. Ndonjëherë në një ëndërr të bukur. Një buzëqeshje dhe një lot. Na vjen keq për humbjen tuaj.
Urime Els! Gëzohem të lexoj përsëri nga ju.
Ngushellime per humbjen e Kuuk, fatkeqesisht nuk kontrollohet se a mund te te mungoje njeriu i dashur, kur te vije radha juaj do largoheni nga te gjithe sado e veshtire te jete.Ne cdo rast force me perpunimin e kesaj humbje te madhe. Mirë që rikthehesh me historitë e tua të bukura dhe sado zhurmë të tingëllojë, por larja pas barbarozave nuk të ndihmon aspak, ndaj është mirë që e kap përsëri fillin për të shlyer veten dhe për të na bërë një nder. Pra :: MIRË SE VINI përsëri Els .
Els ndodhi ajo që ndodhi; dhe ju jeni kthyer. Do ta shihni jetën tuaj ashtu siç ka qenë për një kohë të gjatë. nuk harrohet. Por jeta vazhdon. Mundohuni ta shfrytëzoni sa më mirë kohën që ju ka mbetur këtu me djalin tuaj dhe njerëzit përreth jush.
Daniel
Ju munguan pjesët tuaja në blogun e Tajlandës. Sa e trishtueshme për ju. Ngushëllime për këtë humbje të tmerrshme.
Gëzohem që po i rikthehesh shkrimit. Fat dhe suksese, Jose
Histori e bukur dhe ngushellime per humbjen tuaj
E dashur Els, me vjen mirë që u kthyet, ju shkruani kaq mirë! Ngushëllime dhe forcë me vazhdimin pa Kuuk.
E vlerësoj shumë këtë histori për kobrën, kapjen dhe kthimin në natyrë! Më mirë se të vrasësh… Por po, duhet të kesh një Stefan të tillë pranë…