Letra nga një i ve (2)
Në kujtim të gruas sime të dashur, shkruaj disa anekdota të bukura, të veçanta ose argëtuese. Mali ishte një grua e bukur dhe së bashku ne përjetuam shumë gjëra argëtuese ose të jashtëzakonshme. Më poshtë janë disa nga ato ngjarje që unë mund t'i shikoj me një buzëqeshje.
Pjesën 1 mund ta lexoni këtu: www.thailandblog.nl/column/letters-van-een-weduwnaar/
Buf nate
Ishte viti 2011, Mali jetonte ende në Tajlandë dhe ne kryesisht mbanim kontakte përmes Skype. Ndonjëherë lejojmë që telefoni i njëri-tjetrit të bjerë për një kohë të shkurtër për t'i bërë të ditur tjetrit se jeni në linjë. Një natë u zgjova papritur nga një telefonatë. Pavarësisht nga koha e pamundur që kam ndezur kompjuterin tim në Skype, çfarë mund të ndodhë që të më zgjojë në mes të natës? Hapa Skype-in, në anën tjetër ishte Mali i cili tregoi se e kishte harruar fare diferencën kohore. Ajo kërkoi falje dhe më tha të kthehesha të flija së shpejti. Kjo më dukej paksa absurde, në fund të fundit unë tashmë isha zgjuar dhe biseduam të paktën edhe një orë.
Vjehrra e vrazhdë
Mali më tregoi disa muaj më parë se sa vulgare e gjeti nënën time kur Mali sapo kishte ardhur në Holandë. Nëna ime erdhi për të na vizituar dhe filloi të bërtasë 'pidhi, pidhi'. Ajo lloj gjuhe e vrazhde, qe nuk eshte e mundur, mendoi Mali. Vetëm më vonë qindarka që nëna ishte përpjekur të tërhiqte vëmendjen e maces sonë ra.
Vozitni si një tajlandez
Gjatë gjashtë muajve të parë, një shtetas i huaj mund të drejtojë ende një makinë në Holandë. Sigurisht që ishte shumë mirë, sepse atëherë nuk më duhej të vozisja gjatë gjithë kohës. Vozitja në trafikun holandez shkoi mirë në Mali. Derisa një ditë të qetë shkuam me makinë te babai im. Rrugët ishin pothuajse bosh, nuk mund të shihej një makinë në kryqëzimin e fundit të madh. Ne ishim të renditur paraprakisht për t'u kthyer majtas, drita u bë e gjelbër dhe papritmas Mali kaloi pothuajse majtas rreth ishullit të trafikut. "E DREJTË, KWA, KWA!" Unë bërtita. Për fat të mirë, nuk po vinte trafik, megjithëse ishte pikërisht kjo arsyeja që ajo ishte në autopilot. Epo, mund të ndodhë nëse jeni mësuar të vozitni në anën tjetër të rrugës.
Thai khi nok
Për fat të mirë, Mali nuk kishte një vrimë në dorë, por ajo shpesh ishte në gjendje të bënte blerje (më të shtrenjta) në mënyrë spontane. Ajo ndonjëherë tregonte se çfarë donte të blinte për vete, mua apo ne së bashku. Ndonjëherë thosha se nuk e mendoja se ishte një blerje e mençur dhe se produkti do të ishte pak i dobishëm për ne. Shpesh kisha të drejtë dhe produkti shpejt përfundoi në pjesën e pasme të dollapit. Sigurisht që unë e lashë Malin të bënte atë që donte dhe ajo me të vërtetë nuk kishte pse të justifikonte blerjet e saj, por shpesh tregonte se kishte ndërmend të blinte.
Një ditë ishte sërish ajo kohë, Mali kishte parë diçka të bukur, një bizhuteri mendoj dhe ma tregoi. E pyeta nëse i pëlqente dhe do ta përdorte në të vërtetë. Mali u mendua për një moment dhe më pas më tha se në fund të fundit nuk do ta blinte. I thashë 'nëse të pëlqen vërtet, bleje'. Më thanë një "jo" të fortë. I thashë përsëri që nëse kjo bizhuteri do ta bënte të lumtur, ajo duhet ta blinte. Mali u zemërua pak dhe tha se me të vërtetë nuk donte ta blinte më. 'Pse jo?' Unë pyeta. Me një buzëqeshje të gjerë ajo u përgjigj 'Thai khi nok*, kursimi i parave është më mirë. Jam i zgjuar'. Nga ana financiare, nuk kisha pse të shqetësohesha se Mali do të bënte gjëra të çuditshme me paratë tona. Kam lexuar histori të tilla si para xhepi për partnerin tajlandez ose mbrojtja e llogarisë bankare të dikujt, siç priren të bëjnë disa partnerë holandezë me ndonjë surprizë.
* Khi nok > jashtëqitje zogjsh, dorështrënguar(natyrë). Zakonisht përdoret për farang (hundë të bardha): 'Farang khi nok'.
Duke kërcyer në kuzhinë
Ndodhte ndonjëherë që të liheshin mbetje ose të harroheshin përbërësit. Ndonjëherë hapja frigoriferin dhe pyesja Malin nëse nuk duhej të përfundonim as diçka. 'Po, nesër' ishte shpesh përgjigjja. Por edhe atëherë gjërat ndonjëherë harroheshin ose ne nuk kishim dëshirë ta hanim atë produkt. Nëse na duhej të hidhnim ushqimin, ndonjëherë thosha se kisha paralajmëruar kundër tij dhe ishte pak turp. Ndonjëherë bëja shaka se Malit duhet t'i ketë dashur t'i hedhë gjërat. Mali nuk i pëlqente gjithmonë ta dëgjonte këtë, kështu që sa herë që nxirrte diçka nga frigoriferi mund të më thoshte ta mbyllja gojën me një vështrim mosmiratues. Më pas e nxora produktin nga frigoriferi, buzëqesha gjerësisht dhe bëra një kërcim të vogël. Mali më pas përsëriti me një ton disi më të lartë se nuk duhet të them asgjë. Të cilës i thashë 'nuk them asgjë' dhe më pas performova një kërcim të gëzuar dhe në mënyrë ritmike u nisa drejt koshit të plehrave ndërsa këndova 'Nuk them asgjë, më pëlqen... jajaja... nuk them asgjë, Më pëlqen, po, lalala'. Natyrisht, Mali tregoi se nuk kisha të drejtë në kokën time, pas së cilës ne të dy shpërthyen të qeshura.
Ajo duhet të ketë qenë një vajzë vërtet e mrekullueshme.
Janë gjithmonë gabimet që shkojnë të parët.
Përsëri, ngushëllimet e mia më të thella ndërsa përpunoni këtë humbje të tmerrshme.
Ajo ishte thjesht një zonjë e bukur plot lumturi, gëzim dhe pozitivitet. Diçka që më rrezatoi edhe mua dhe më bëri një person edhe më të mirë.
Për hir të plotësisë, një lidhje me pjesën 1 (shtojca që gjeneron automatikisht lidhje të lidhura ka dështuar ose është çaktivizuar tani):
https://www.thailandblog.nl/column/brieven-van-een-weduwnaar/
I dashur Rob,
Fat i mirë, përpiquni të mbani kujtimet e mira që keni pasur me Malin!
Ata kurrë nuk mund ta heqin atë nga ju!
Bart
Te bukura keto eksperienca, jane kaq te dallueshme, me nje buf nate, me ngasje si holandez ne Tajlande, here pas here kap shpatullen time te majte per rripin e sigurimit ne makine, ndonjehere ndez fshiresin e xhamit kur dua te shkoj ne drejtim duke dashur te merr rrethrrotullimin në mënyrë të gabuar në një moment të pambrojtur, gruas sime i pëlqen të blejë rrobat e mia herë pas here në një qendër tregtare, ku është dukshëm më e shtrenjtë, ndërsa asaj i pëlqen t'i blejë rrobat e saj në treg, khi nok, është më lirë atehere nese gruaja jote mendon keshtu je mire, pa rrahje parash, une nuk kercej me triumfues ne kuzhine, cdo gje e le ne frigoriferin e madh qe nuk e perdor vete, te tjerat e menaxhoj une. gruaja, aq e qetë, shumë pak largohet. Kështu e bën, vallëzim i këndshëm, peuhuh i këndshëm dhe pastaj qesh, këto janë ato kujtime të bukura.
E shkëlqyeshme, mbajini ato, shpresoj se tashmë do të keni një buzëqeshje të vogël në fytyrën tuaj.
Ejani me ato anekdota, të këndshme për t'u dëgjuar.
NicoB
Më duket qesharake që situata të ngjashme mund të ndodhin po aq mirë me dy njerëz që vijnë nga i njëjti fshat në Holandë. Natyrisht, fjala 'i krahasueshëm' duhet të merret shumë gjerësisht me tregimin për "pidhi, pidhi", por ndoshta shumica e frigoriferëve holandezë janë plot me "mbetje të pangrënshme". Edhe harrimi i diferencës kohore u ndodh shumë atyre që janë në një udhëtim të gjatë pune dhe duan të dëgjojnë lajmet më të fundit nga shtëpia.
Për momentin, holandezët ndonjëherë, por shpesh në mënyrë të papërshtatshme, duan të theksojnë 'sa e ndryshme' dhe 'sa unike' është kultura e tyre amtare. Këto histori nga Rob V. të bëjnë të kuptosh se nuk është shumë keq me atë 'të qenit ndryshe dhe unike'. Në fund të fundit, tregimet e tij kanë të bëjnë me dy njerëz nga dy kultura krejtësisht të ndryshme dhe përkundër atij ndryshimi të madh kulturor, ekziston kjo njohshmëri. Mendoj se është bukur të jesh në gjendje ta vëzhgosh këtë dhe falënderoj Rob V. që e bëri të mundur këtë duke shkruar për jetën e tij me Malin. Faleminderit!
Plotësisht dakord Taitai. Kultura është vetëm një salcë e hollë mbi një pjesë të karakterit njerëzor. Ne mund të kemi ardhur nga vende dhe kultura krejtësisht të ndryshme, por kjo nuk ka qenë kurrë një pengesë apo burim konfuzioni apo keqkuptimi. Si njerëz ishim thjesht një ndeshje e shkëlqyer, dy personalitete që shkonin më shumë se fantastik me njëri-tjetrin me dashuri dhe respekt për njëri-tjetrin. Unë mendoj se e gjithë "kjo është kultura e tyre" është shumë e ekzagjeruar. Unë nuk shoh asgjë të dobishme në një manual se si të silleni me njerëzit tajlandez, sepse njohja në personalitetin e njëri-tjetrit ishte më e rëndësishmja. Tani kam një vend të butë për zonjat aziatike dhe aziatike, por Mali po aq lehtë mund të ishte dikush nga fshati im. Ne ishim vetëm dy njerëz që e donim shumë njëri-tjetrin dhe do të bënim gjithçka për të qenë bashkë.