Ku po shkon? Ke ngrene akoma?
Në një artikull të mëparshëm kam diskutuar konceptin e 'thainess', identitetin Thai. Unë tashmë theksova se ky identitet nuk përfshin gjithmonë trashëgiminë e lashtë tajlandeze, por shpesh ndërtohet, bëhet me një qëllim të caktuar. Tani dua t'ia tregoj këtë përshëndetjes së mirënjohur tajlandeze 'sawatdee'.
Ata që kanë fatin të jetojnë ose të vizitojnë Tajlandën rurale e dinë se përshëndetja më e zakonshme nuk është 'sawatdee' por ไปใหน 'pai nai?' Ku po shkon? ose ไปใหนมา 'pai nai maa? Nga po shkon nga vjen? dhe กินข้าวหรือยัง'kin khaaw reu jang?' (shih ilustrimin) A keni ngrënë akoma? Këto janë urimet e vërteta origjinale tajlandeze.
Mbreti Rama V nisi një ofensivë civilizimi
Që nga fillimi i shekullit të kaluar dhe veçanërisht që nga vitet tridhjetë, Tajlanda duhej të perëndimorezohej. Filloi me mbretin e famshëm Rama V (Chulalongkorn) i cili udhëtoi shumë, fillimisht në Indi dhe Inditë Lindore Hollandeze dhe më vonë në Evropë. Kontrastet që ai pa midis Perëndimit të 'civilizuar' dhe Siamit të tij ende 'barbar' e lënduan atë.
Gjithashtu për të mbajtur larg fuqitë koloniale, ai ndërmori një ofensivë civilizuese, e cila vazhdoi nën mbretërit e mëvonshëm dhe arriti kulmin e saj gjatë mbretërimit ultra-nacionalist të Field Marshall Luang Plaek Phibunsongkraam (në tekstin e mëtejmë Phibun, atij nuk i pëlqente emri Plaek, që do të thotë "i çuditshëm", rreth viteve 1939-1957).
Shumë elementë të kulturës së qytetëruar perëndimore iu imponuan tajlandezëve, kodet e veshjes (burrat dhe gratë shpesh ecnin me gjoks të zhveshur), pantallonat, fundet dhe mbulesat e kokës u bënë të detyrueshme dhe përtypja e betelit ishte e ndaluar. Përfundimisht, shumë elementë të kësaj kulture të importuar do të glorifikoheshin si shkathtësi, identiteti i lashtë Thai.
Në vitin 1943, 'sawatdee' u bë përshëndetja zyrtare tajlandeze
Pjesë e këtij perëndimorizimi ishte edhe përdorimi i gjuhës. Është periudha në të cilën u shpikën shumë fjalë të reja Thai. Sipas legjendës, ishte profesori Phraya Uppakit ai që prezantoi përshëndetjen 'sawatdee' në Universitetin Chulalongkorn, ku u përhap shpejt në të gjithë kampusin dhe më gjerë.
Por ishte Phibun ai që e bëri 'sawatdee' përshëndetjen 'zyrtare' tajlandeze në vitin 1943, tetë muaj pas një thjeshtimi të shkrimit tajlandez. Më 27 janar 1943, Departamenti i Propagandës njoftoi si vijon:
Shkëlqesia e tij Kryeministri e ka shqyrtuar çështjen në fjalë dhe ka arritur në përfundimin se për të promovuar nderin tonë dhe nderin e popullit tajlandez në një mënyrë që do të promovojë lavdërimin e popullit tajlandez si një popull i qytetëruar dhe gjithashtu sepse gjendja e mendjes sonë duhet të ketë një përshëndetje moderne, të re, dhe për këtë arsye ka dekretuar sa vijon. Të gjithë zyrtarët duhet të përshëndesin njëri-tjetrin me 'sawatdee' në mëngjes, në mënyrë që të trajtojmë njëri-tjetrin si miq dhe të përdorim vetëm fjalë premtuese. Gjithashtu, kërkojmë nga të gjithë nëpunësit civilë që këtë urim ta përdorin edhe në familjet e tyre.
'Sawatdee' përdoret pothuajse ekskluzivisht në shoqërinë e lartë
Kështu nisi urimi 'sawatdee'. Unë ende e shoh këtë përshëndetje disi të sikletshme në jetën e përditshme, përdoret pothuajse ekskluzivisht në 'shoqërinë e lartë', ose atë që kalon për të, në raste formale dhe nga mërgimtarët që mendojnë se është kulmi i mirësjelljes tajlandeze sepse kështu është udhëtimi. udhërrëfyes dhe libra gjuhësorë na kanë besuar.
Në vitin 2008, Komisioni për Identitetin Kombëtar nisi një fushatë për të zëvendësuar anglishten "hello" me "sawatdee" në telefonata, gjë që ishte një dështim. Është ironike që një përshëndetje e re si 'sawatdee', e lindur nga një ide e perëndimizimit të kulturës tajlandeze, është bërë tashmë një pjesë integrale e lashtësisë. shkathtësi, identiteti Thai, është i lartë.
Fjala 'sawatdee' vjen nga sanskritishtja
'Sawatdee' nuk është një fjalë tajlandeze, por vjen nga sanskritishtja (mbaresa -dee-, i ngjan fjalës tajlandeze për 'mirë', por nuk është). Është një përshtatje e fjalës sanskrite 'svasti' që do të thotë 'bekim' ose 'mirëqenie' dhe ka rrënjë të përbashkët me fjalën 'svastika', svastika, simboli i lashtë hindu për 'favor të mbarë, të mbarë'. Ndoshta është një rastësi që Phibun ishte një admirues i fashizmit italian, gjerman dhe japonez, por ndoshta jo.
Përveç 'sawatdee', u shpikën fjalë të tjera si 'aroensawat' (krahaso 'Wat Aroen', Tempulli i Agimit), mirëmëngjes dhe 'ratreesawat', natën e mirë, por këto mund të gjenden vetëm në letërsi, vështirë se dikush. i njeh më shumë. Rastësisht, 'sawatdee' shpesh shkurtohet në 'watdee' (shih ilustrimin).
Nëse përshëndetni një tajlandez në një situatë joformale, veçanërisht në fshat, thoni 'kin khaaw reu jang' (në mes, në rënie, në rritje, me ton të mesëm), A keni ngrënë akoma? ose 'pai nai ma' (i mesëm, në rritje, ton i mesëm), nga do të vish? Kjo tingëllon kaq e ngrohtë.
Për 'thainess' shihni artikullin www.thailandblog.nl/background/ik-ben-een-thai/
Faleminderit për këtë pak mësim kulture/historie. Më pëlqen shumë kur njerëzit pyesin nëse keni ngrënë akoma. Gjithashtu, duhet ta pyesni Thai këtë në anglisht. Po, edhe shoferët e tuktukëve të bezdisshëm, por nëse thjesht shkoni për një shëtitje nëpër fshatra dhe periferi, më kanë pyetur disa herë (një "pai nai" "ku shkoni? ose të dyja). Edhe pse shpesh mbetet me një buzëqeshje miqësore / kokë. Ata janë kuriozë kur një farang i çmendur / endacak (i vetëm) ecën nëpër rrugë.
Këtu në Isaan paj naj nuk përdoret shumë vetëm nga banjat dhe bumet, këtu njerëzit thonë krapong a krapon, nuk e di çfarë do të thotë.
gjithsesi nuk është khap khun.
Edhe une vete kam dicka se cfare po nderhyn ti, po mbi te gjitha cfare di ti per kete??
Khin Kao përdoret këtu para se të ha, ose khao nohn para se të fle.
Unë jetoj afër Mancha Khiri dhe të gjithë këtu përdorin pai nai.
Në fshatin tonë thonë pai sai?
Unë zakonisht them pai talaat dhe më pas ata qeshin
Këtu në Isaan paj naj nuk përdoret shumë vetëm nga banjat dhe vagabondët, këtu njerëzit thonë krapong ose krapon, që do të thotë unë jam, përkthyer lirshëm: edhe unë.
gjithsesi nuk është khap khun.
Edhe une vete kam dicka se cfare po nderhyn ti, po mbi te gjitha cfare di ti per kete??
Khin Kao përdoret këtu para se të ha, ose khao nohn para se të fle.
Ata kurrë nuk i thonë hello anglisht lëngut thora/mobuy - por përkthimi tajlandez, ose "allo" - tingëllon më frëngjisht. Pastaj vjen pyetja e pashmangshme "ku jeni tani".
Në BKK zakonisht dëgjon: yang mund ma-mee rot thit. Me fjalë të tjera: nuk ka ardhur ende, ka një bllokim trafiku/skedar.
Sapo përfundova një udhëtim 2-ditor me autobus me 5 miq tajlandez vrapues. Njëri prej tyre ka furgonat e tij me të cilët ishim dhe ai tregoi se çfarë i gjeti zakonet e çuditshme të të huajve dhe histori të tjera.
Për shembull, i dukej e çuditshme që i huaji të thotë gjithmonë natën e mirë dhe mirëmëngjes kur flenë ose zgjohen. Thais nuk thotë asgjë, por zhduket dhe rishfaqet pa thënë asgjë.
Meqë ra fjala, fjalën gjumë e kishte shumë të çuditshme. Dy holandezë shumë të dehur, të cilët ai i kishte transportuar nga Nongkhai në Bangkok, kishin kërkuar të flinin në Korat. Ai mund të thoshte fjalën prefekt. Bashkëpasagjerët menduan se ishte edhe më e çmendur që dëshironin të shkonin në një hotel gjatë rrugës, ndërsa në minibusin shumë luksoz kishte vetëm 6 vende shumë të bollshme për ulje/fjetje. Flini në rrugë, pse të paguani edhe një hotel? Ata u dyfishuan nga të qeshurat.
I dashur Hans,
Sawatdee khrap/kha krijon gjithmonë një distancë të caktuar, si 'Si ia dilni? në Anglisht. Në të vërtetë nuk është se 'sawatdee' është përshëndetja e vendosur për të gjitha sferat e jetës, përveç në situata formale. Shembull: ju bëni një shëtitje të freskët në mëngjes nëpër fushat e orizit dhe takoni një fermer të çuditshëm. Mund të thuash 'sawatdee', ai përgjigjet njësoj dhe pastaj secili shkon në rrugën e tij. Shumë mirë mund të thuash pai nai Ku po shkon? Kjo është e ngrohtë dhe miqësore dhe ju fton në një bisedë të shkurtër. Dhe ky është problemi.
Një koment i përgjithshëm. Përvoja ime është që partnerët tajlandez i mësojnë gjithmonë të dashurit të tyre fjalët zyrtare, asnjëherë fjalët bisedore, të ëmbla, e lëre më fjalët sharje apo sharje, të cilat përdoren gjithashtu gjerësisht në Tajlandë. Por edhe i dashuri juaj do ta mohojë këtë. Pyete atë se çfarë janë "dreq" dhe "mut" në Thai. Ato ekzistojnë edhe në Thai, dhe nëse dikush godet gishtin e madh me çekiç, do ta dëgjoni edhe këtë.
Ruud,
Sigurisht që ju thoni sàwàtdie khráp në të gjitha situatat formale dhe njerëzve që sapo keni takuar. Por nëse ende i thoni vetëm sàwàtdie fqinjit tuaj që e njihni për 10 vjet, kjo nuk është argëtuese. Në Holandë nuk u thua gjithmonë njerëzve që i njeh mirë 'si ja kaloni, zoti Jansen?', ndoshta vetëm për argëtim. Ju thoni: 'Si jeni, Piet? Po lani përsëri makinën tuaj?' 'Moti i keq sot, thuaj!' "Hej, dukesh mirë sot, shoku!" etj.
Dhe kurrë nuk e kuptoj pse nuk mund të mësosh fjalë sharje tajlandeze. Nuk dini ndonjë fjalë sharje holandeze apo angleze? A mendoni se tajlandezët nuk e thërrasin kurrë njëri-tjetrin me emra? Edhe Prayut ndonjëherë përdor fjalë sharje si 'âi hàa' dhe khîe khâa në konferencat dhe fjalimet e tij për shtyp. Suthep ishte gjithashtu shumë i mirë në të si ie ngôo, që do të thotë 'bushtër budallaqe'. Merreni me mend se kë goditi.
Nëse e njihni fqinjin tuaj për 10 vjet, keni qenë në Tajlandë mjaftueshëm për të ditur mënyrën më të mirë për t'i përshëndetur.
Para kësaj, është më e sigurt të kufizoheni në një përshëndetje zyrtare.
Nga rruga, mënyra e përshëndetjes varet jo vetëm nga personi, por edhe nga situata.
Për njerëzit që takoj çdo ditë, zakonisht u them thjesht sawatdee ose sawatdee khrap, pa wai.
"Pai nai maa" zakonisht nuk është e përshtatshme dhe kam frikë se "kin kwaaw leew ruu yang" do të merret si ftesë për darkë.
Miqve që janë shpërngulur në qytet, do t'u them sawatdee khrap dhe do të bëj një vai kur t'i takoj.
Sidoqoftë, nëse qëndrojnë afër dhe i takoj më shpesh, do të kufizohet në sawatdee pa wai.
Kryeplaku i fshatit zakonisht i bëj me dorë kur kaloj dhe ai është ulur vetëm.
Ndonjëherë ai thërret për një bisedë.
A është ulur jashtë me familjen e tij, unë eci dhe më pas përshëndes familjen me sawatdee.
A është ai me të tretët, unë them sawatdee dhe gjithashtu bëj një wai.
Nga ana tjetër edhe kryeplaku i fshatit shtrëngon shpesh duart.
Unë gjithmonë e përshëndes abatin zyrtarisht me sawatdee khrap dhe një wai
Përgjigja është më pas sawatdee ose përshëndetje, përshëndetje.
Ajo që unë kundërshtoj me përshëndetje është “Përshëndetje” e të rinjve.
Kështu u mësojnë të rinjve në shkollë (është edhe në librat e shkollës)
Unë u them atyre se kjo nuk është një formë e sjellshme e përshëndetjes ndaj një burri të moshuar.
Mirë për miqtë ose prindërit tuaj, por jo për të tjerët.
โง่ (ngôo) do të thotë budalla.
Unë kam dekada që udhëtoj në Tajlandë dhe jetoj këtu prej disa vitesh, me një partner tajlandez. Kur jemi në vendlindje, dëgjoj anëtarët e familjes duke folur me njëri-tjetrin herët në mëngjes, më shumë duke bërtitur nga një shtëpi në tjetrën. Kur e pyes partnerin tim "për çfarë po flasin?" Atëherë përgjigja është: çfarë po hani sot? Kjo është Thai!
Ata janë të sjellshëm për të folur, për të mos thënë asgjë…
Edhe kur largohem nga apartamenti im, sigurimi ose të njohurit e tjerë tajlandez thonë "ku shkon?" Jo se janë të interesuar se ku po shkoj unë, por ata thjesht duan të jenë të sjellshëm dhe miqësor dhe të tregojnë njëfarë interesi. Përveç Sa waa de khrap, këto janë format e thjeshta të mirësjelljes.
Pai hnai, kin khaaw lew hmai dhe sabai dee hmai janë përshëndetje joformale, pa e mbajtur njëri-tjetrin lart.
Më shumë si një konfirmim që jeni parë dhe se jeni njohur/pranuar.
Ndonjëherë prekja ju është gjithashtu pjesë e kësaj.
Pai sai është dialekti vendas në isan dhe më thuhet çdo ditë nga një djalë i vogël që është pak më i lartë se gjuri im.
Sawatdee është pak më formal dhe përdoret më shumë kur ndaloni për të folur.
Përshëndetja zyrtare për turistët në resortet turistike është He You!!
E bukur Tino se si vazhdon të analizosh gjuhën tajlandeze. Përkthimi juaj i "pai nai maa" është shumë fjalë për fjalë dhe për këtë arsye duket paksa i çuditshëm. Më mirë do ta përkthej si "ku ke qenë". Unë mendoj se "Kin ose Thaan khaauw rue yang" është forma më e përdorur e përshëndetjes joformale.
Kjo fjalë maa e bën atë një gjë të së kaluarës, sepse ju jeni në rrugën e kthimit.
Pra pai nai bëhet "ku po shkon?"
Maa e shndërron këtë në "ku shkove"/ "ku ke qenë".
Kur largohem nga shtëpia, gjithmonë pyes "pai nai".
Kur eci në drejtim të shtëpisë sime, njerëzit gjithmonë pyesin "pai nai maa".
Fjala "maa" është pak konfuze sepse shpesh përdoret me fjalën "leew".
Pyesja veten nëse ajo “maa……leew” mund të lidhej me një formë të kthimit.
Por edhe nëse dikush ka ngrënë në shtëpi, mund të thuhet "phom kin khaaw maa leew", ose "phom kin khaaw leew".
Është e mundur që në të kaluarën ajo “maa” ka qenë e lidhur me rikthimin, por mesa duket jo në ditët e sotme.
Për Ruud-in tjetër: Unë vërtet e di vetëm shprehjen maa lew, nëse ka ndodhur edhe një lëvizje.
Maa do të thotë të vish.
Kur jam në shtëpinë e dikujt dhe e pyes nëse ka mbaruar së ngrëni akoma, nuk kam marrë kurrë përgjigjen kin khaaw maa lew.
Është gjithmonë kin leew ose kin khaaw leew dhe kurrë kin MAA leew.
Megjithatë, nëse jam në derën e dikujt, ajo mund të kthehet në kin maa leew.
Edhe nëse ka ngrënë në shtëpi.
Por ngrënia në shtëpi mund të ketë ndodhur në një vend tjetër nga unë në atë moment dhe folësi ka ardhur tek unë.
Përkthyer përafërsisht: Unë hëngra brenda dhe pastaj shkova te dera juaj këtu.
Por ky është interpretimi im dhe ndoshta gjuha tajlandeze është më delikate,… ose më e ngadaltë.
Dhe diçka Tino. Sawatdee Khrap ose Wadee khrap ose thjesht Wadee, wadee (2 herë me radhë) është më pak formale për mendimin tim që thoni ju.
“Ratreeswat nolafandee” Një herë mësova nga një banakiere, për kohën kur shkuam me të vërtetë të flinim. Me sa duket një person letrar. Të gjithë e kuptojnë gjithsesi.
I dashur Frans, duhet të ketë qenë shumë vonë kur ke shkuar për të fjetur, dhe ndoshta kjo është arsyeja pse nuk e ke dëgjuar shqiptimin e duhur, prandaj e ke shkruar kështu. Është shumë e mundur që shumë ta dinë se çfarë do të thuash, por do të ishte më mirë të thuash kështu, Ratriesawat Noonlap fandee që përafërsisht përkthehet si, Natën e mirë fle dhe ëndërro mirë.
Është me të vërtetë nga një kujtesë fonetike që ishte në fund të latinishtes së saj. Faleminderit për korrigjimin dhe do ta mendoj më vonë.
Sawatdee më thuhet rregullisht.
Por vetëm kur takohemi, pra nëse dikush vjen tek unë, ose unë tek dikush tjetër.
Shprehjet e tjera përdoren kur thjesht po kaloni pranë.
Fëmijët e moshës së shkollës fillore shpesh thërrisnin "Mirëmëngjes" kur më shihnin. (nga Mirëmëngjes Mësues si jeni në shkollë)
Si në mëngjes, në pasdite dhe në mbrëmje.
Mësuesi ndoshta nuk di më mirë.
Ua kam shpjeguar disa herë kuptimin e Mëngjesit dhe tani edhe disa fëmijë kanë filluar të bërtasin Mirëmëngjes.
Me sa duket ajo dituri është ngjitëse, sepse ka më shumë se të cilëve ua kam shpjeguar.
Epo, nuk e di ku jetoni atëherë. Kam jetuar në Bangkok për 4 vjet dhe tani në Chiang Mai për 2,5 vjet, por këtu të gjithë përshëndesin njëri-tjetrin me Sawasdee. Edhe miqtë e mi tajlandezë mes tyre
Në të vërtetë, Nicole gruaja ime është tajlandeze dhe mendoj se është mirë që ne befas i përkasim 'qarqeve më të larta'…
A është e saktë nëse jetoni në fshat dhe jeni rrugës, ju përshëndesin me një "Pai nai"? Për shembull, nëse dikush e di që ju jeni tashmë në rrugën tuaj për në shtëpi, a ndryshon kjo përshëndetje në "Pai nai" maa"? me të dyja variantet që kanë të bëjnë më shumë me përshëndetjen, dhe shumë më pak për të ditur saktësisht se ku po shkoni, ose ku keni qenë. Vetëm kur vizitoni dikë dhe keni mbërritur tashmë në shtëpinë e tij ose në pikën e takimit të rënë dakord, për shembull, aplikohet një Sawasdee.
Në ditët e sotme nuk keni më nevojë të impononi "civilizimin" perëndimor në Tajlandë. Është mirëpritur gjerësisht në Tajlandë. Coca Cola, KFC, Mac Donalds, qendra bowling, kinema, pa përmendur të gjithë rimram-in dixhital dhe komunikimin masiv. Sarong-et kudo janë zëvendësuar me xhinse pa imagjinatë. Veshje ndërkombëtare. Plastikë kudo Kallaj kudo. Dhe në mëngjes: Mirëmëngjes. Mbrëmje Natën e mirë. Unë nuk marr pjesë. Në Tajlandë shkoj në shtrat pa i thënë askujt.
Njeriu duhet të jetë shumë i kujdesshëm që të mos i konsiderojë përshëndetjet e zakonshme të fshatit isan si normë tajlandeze, sepse nuk janë. Dhe mos përdorni kurrë këto përshëndetje në Tajlandën Qendrore dhe sigurisht kurrë në Metropolin e Bangkokut, sepse atëherë do të klasifikoheni menjëherë si fshatarë dhe nuk do të konsideroheni më të arsimuar mirë.
Këshillë shtesë.
Në Tajlandën Qendrore dhe Bangkok flasin vetëm gjuhën standarde dhe sigurisht jo dialektin isan.
Khin Khao reuh yang nuk më befason aspak. Kur shihni se çfarë ha një tajlandez mesatar çdo ditë, dikush pyet veten pse ata nuk shpërthejnë me një zhurmë të madhe si në filmin francez "La Grande Bouffe" në Pai nai mar? njerëzit pa dyshim do të pyesin se në cilin restorant keni ngrënë. Në Pai nai? A mendojnë njerëzit: Ku do të hani? Mund të të shoqëroj?
I dashur Kasap,
Faleminderit për komentet tuaja interesante, të menduara dhe informuese. Kjo vlerësohet shumë. Kështu mësojmë diçka.
Në përgjithësi, nuk mendoj se duhet të teproni me ato pak fjalë që njihni si një pushues mesatar.
Ndonjëherë shoh një amerikan që hyn në bar, bërtet 'sawatdee krap' shumë fort, me theks në r dhe p të tij në gaforre, dhe pastaj bërtas në mënyrën më amerikane: Dy birra ju lutem! Sikur ka tre javë që e feston Ramazanin.
Askujt nuk i bën përshtypje kjo. Dhe megjithëse e urrej frëngjisht dhe frëngjisht: C'est le ton qui fait la musique.
Unë thjesht do të pyes nesër në lokal se çfarë mendojnë kur i pyes se nga janë dhe ku po shkojnë.
Tino Kuis, absolutisht nuk dua t'ju korrigjoj. Nëse mendoni kështu, më falni. Është e vërtetë që çdo tajlandez, përfshirë fqinjët, që vijnë në shtëpinë time ose me të cilët takoj në rrugë, më përshëndesin gjithmonë me Sawatdee dhe askush nuk më ka pyetur kurrë "Pai Nai?". Ndonjëherë e bëj vetë, por më pas personi që i them mërzitet pak.
Theo,
Unë e vlerësoj shumë kur njerëzit më korrigjojnë ose më plotësojnë. Nga reagimet këtu shihet se është ndryshe kudo dhe mes njerëzve të ndryshëm. Natyrisht që të huajve, të moshuarve dhe njerëzve 'posh' u them gjithmonë 'sawatdie ngushtë'. Për të mbyllur të njohurit, miqtë, familjen etj 'pai nai. Kjo është më e ngrohtë, e barabartë me 'hej, shoku, ku po shkon?' Ose 'Roon, na' 'Hot, thuaj!' etj.
Këtu në jug është gjithashtu e rrallë të përshëndesësh njëri-tjetrin me një "paai nai" ose një "kin khaaw leaaw... Sawaddee Khap e ndjekur nga një "sabaai dee maai" është e zakonshme këtu. E dëgjoj ndonjëherë, por atëherë janë vetëm të moshuarit që përshëndesin kështu.
Kur ngriheni dhe shkoni për të fjetur, zakonisht nuk shprehet asnjë dëshirë…. ata janë aty në mëngjes dhe në mbrëmje zhduken papritur. Më dukej e çuditshme dhe e vrazhdë, jo më, por unë vetë e them gjithmonë kur fle dhe uroj mirëmëngjes kur zgjohem, të paktën nëse nuk jam i pari që zgjohem, siç jam zakonisht.
Në Chiang Mai përvoja ime është e ngjashme me atë të Tinos. Si përshëndetje unë rrallë dëgjoj sawatdii, por shpesh pai nai/ pai nai maa dhe gjithashtu kin kaaw ruu yang. Nuk pritet një përgjigje e gjerë, por mund të jetë një hapje për një bisedë.
Nese duket qe vij nga tregu apo kam qene ne 7-11, suu arai perdoret edhe si pershendetje, cfare keni blere? , tha. Edhe atëherë mjafton një reagim i shkurtër.
Unë mendoj se gjithçka varet nga ajo që është e zakonshme në atë rajon, dhe veçanërisht se sa mirë apo sipërfaqësisht e njeh atë person.
Mendoj se Tino thjesht donte ta bënte të qartë se ka më shumë sesa "Sawatdee" mjaft i lezetshëm për të përshëndetur dikë.
Pikërisht…….
Cila është përgjigjja 'standarde' për pyetjet 'Ku po shkon?' Ke ngrene akoma.?
Nuk ka përgjigje standarde, sepse në vetvete ato nuk janë pyetje për të cilat njerëzit në të vërtetë duan një përgjigje.
Është më shumë diçka për të përshëndetur njëri-tjetrin dhe ndoshta për të filluar një bisedë.
Pyetjet bëhen më shumë nga mirësjellja, sepse tregon interes për atë që personi po bën, do të bëjë ose ka bërë.
(Sigurisht që mund ta quash edhe kuriozitet)
Ose filloni një bisedë me personin që ju bën këtë pyetje, por nëse nuk ju pëlqen ose nuk keni kohë, thjesht mund t'i tregoni se ku po shkoni. Prandaj, nuk duhet të jetë qëllimi juaj i vërtetë përfundimtar nëse nuk e dëshironi atë. Mund të jetë gjithashtu shumë i përgjithshëm, si p.sh. "Unë jam duke shkuar në autobus, treg etj. Po vjen nga ushqimi apo do të hash diku?Sigurisht që mund ta thuash edhe këtë.
Në fakt është shumë e thjeshtë: Pai Nai Ma ose shkurt Pai Nai që u thoni miqve dhe të njohurve ose fqinjëve të ngushtë kur takoheni, Sawasdee Krap/Ka e ndjekur nga një Wai që u thoni të panjohurve ose njerëzve me status "më të lartë".
Ju thoni Kin Khao Leaw vetëm miqve dhe të njohurve ose fqinjëve të mirë, kurrë të panjohurve ose njerëzve me një status "më të lartë".
Ato janë forma mirësjelljeje që nuk kërkojnë aq shumë një përgjigje, mund të thuash të vërtetën ose thjesht të japësh një përgjigje të paqartë përgjatë linjave atje (pai ti noon ose pai noon ose ti noon shkurt) ose kështu (ma në mesditë) dhe që shoqërohet me një tundje të kokës ose një gjest të paqartë dore.
Përgjigja për Kin Khao Leaw (Reuh Yang) është Kin Leaw (tashmë e ngrënë) ose Kin Yang ose thjesht Yang (nuk është ngrënë ende)
Bëj më të mirën, Linda
Vetëm një shtesë për Kin Khao Leaw (Reuh Yang) ju e thoni këtë vetëm në mëngjes, në mesditë dhe në mbrëmje rreth kohës së vaktit, mirë e di që tajlandezët (mund) të hanë gjatë gjithë ditës, por është një konventë për të bëjeni këtë gjatë këtyre pjesëve të ditës dhe jo gjatë gjithë ditës. Por ka një përjashtim: ju mund ta thoni këtë ose do t'ju thuhet nëse ju ose dikush po ha jashtë orarit 'normal' të vaktit. Në fakt është një ftesë e maskuar për t'u bashkuar me ne për darkë.
Hani ato, lamtumirë Linda
Pastaj kemi edhe Sabai Dee Mai (i sjellshëm ndaj miqve të mirë) ose Sabai Dee Mai Krap/Ka (më i sjellshëm me të njohurit ose fqinjët) ose Sabai Dee Mai Na Krap/Ka (më i sjellshmi) ju ua thoni këtë vetëm miqve, të njohurve ju. nuk kam parë për një kohë, kështu që jo për të huajt dhe ose personat me status 'më të lartë'
Tani mendoj se më në fund e kuptoj pse një nga shërbyeset e dhomës pyet gjithmonë: 'Ku shkon?'