Paraqitja e lexuesit: Pamja budiste e "Udhëtimit"

Me rastin e ok pansa (วันออกพรรษา) një kontribut që jep një pamje budiste për 'udhëtimin'.

Nga LIVE TANI, nga Ananda Pereira, Ese Budiste, Botimi Rrota Nr 24/25, 1973

Përkthim nga anglishtja

Udhëtoj

Me të vërtetë të paktë janë ata që shkojnë në bregun e mëtejshëm.
Pjesa tjetër e njerëzimit qarkullon vetëm në bregun tjetër.

Me të vërtetë janë të paktë ata që shkojnë në breg përtej.
Pjesa tjetër e njerëzimit thjesht ecën në këtë breg.

Dhammapada 85

Ky trup prej mishi, gjaku dhe kockash është një gjë kalimtare. Dhe kështu është fenomeni i dridhjes i quajtur personalitet, me të cilin lidhet. Këtu nuk ka asgjë të përhershme, asgjë që mund të quhet 'shpirt'.
E megjithatë Buda na thotë se ky kompleks procesesh të ndërlidhura i quajtur "një qenie e gjallë" nuk fillon me lindjen dhe as mbaron me vdekjen. Ajo vazhdon, nga një jetë në tjetrën, duke ndryshuar gjithnjë.

Ne kemi bërë një rrugë të gjatë, të gjithë ne. Askush nuk mund të shohë një fillim. Secili prej nesh, si një proces në ndryshim, është shumë, shumë i vjetër. Ne jemi më të vjetër se sistemi diellor dhe yjet dhe mjegullnajat, në formën e tyre aktuale.

Buda tha se në këtë udhëtim të gjatë secili prej nesh ka përjetuar gjithçka që mund të përjetohet në 'bregun në këtë anë', që është në 'Botë'.
Ne kemi dashur dhe urryer, kemi gëzuar dhe vajtuar, kemi qenë kudo, kemi parë gjithçka, kemi bërë gjithçka, shumë herë.
Kjo ngjarje ka vazhduar tash e një kohë kaq të gjatë sa që sikur të kujtonim të kaluarën, do të na sëmurte për vdekje. Por ne nuk mbajmë mend. Dhe kjo është arsyeja pse, jetë pas jetës, ne vazhdojmë të bëjmë të njëjtat gjëra pa pushim. Ne ende ecim rreth 'bankës nga kjo anë', duke u preokupuar me gjërat që janë atje. Ne jemi delirantë nga lartësitë më të larta deri në thellësitë më të thella. Kur dikush si një Buda na thotë të ndalojmë këtë marrëzi dhe të përpiqemi të shkojmë në 'bregun tjetër', ne nuk i kushtojmë vëmendje.

Mund të qëndrojmë këtu sa të duam. Dhe ne do të qëndrojmë gjatë këtu, edhe pasi të na gdhihet se jemi qesharakë.
Nuk është e lehtë të shkosh në 'anën tjetër', sepse 'ana tjetër' është Nirvana, e aksesueshme vetëm për Budat, Budat Pacceka dhe Aharantët. Për të kaluar, ne duhet të evoluojmë siç kanë evoluar ata. Ky është i vetmi udhëtim që nuk kemi bërë, dhe është i vetmi udhëtim që ia vlen të bëjmë.

Njerëzit mendojnë se duke lëvizur nga një vend në sipërfaqen e tokës në një vend tjetër, ata udhëtojnë. Dhe kështu ata bëjnë. Si larva zvarriten mbi një portokall të kalbur. Të tjerë, më ambicioz dhe më të shkathët, ëndërrojnë të shkojnë nga Toka në Hënë ose në planetë të tjerë. Kjo, thonë ata, është udhëtimi! Dhe kështu do të jetë; duke fluturuar si insekte nga një portokall i kalbur në tjetrin.
Por Buda na thotë se i kemi provuar të gjitha portokallet e këqija një herë. Ata janë të gjithë në 'këtë bankë' dhe nuk përmbajnë asgjë të re.

Atje, larg në hapësirë, shumë përtej mendjes sonë për të kuptuar distancat, janë yje, miliona e miliona. Do të ishte kulmi i egoizmit të mohosh se duhet të ketë jetë në disa planetë që rrotullohen rreth atyre yjeve të tjerë, ashtu siç rrotullohet Toka rreth diellit. Dhe nëse ka jetë atje, pse jo jetë njerëzore? Mund të jetë shumë mirë. Dhe pastaj? Thjesht do të thotë se atje, ashtu si këtu, ka lakmi, ka urrejtje dhe injorancë. A duhet të udhëtojmë në planetë të tillë? A duhet të shkojmë kaq larg për të parë të njëjtat fytyra budallaqe, për të dëgjuar të njëjtat zhurma të tmerrshme dhe për të nuhatur të njëjtën erë të keqe që është kudo këtu në tokë? Duke folur për veten tonë, ne nuk kemi dëshirë të kalojmë gjithë atë mundim për të rinovuar njohjen me të pakëndshmen.

Distanca me të cilën largohemi nga e pakëndshme nuk shprehet në milje. Me një libër të mirë është e mundur, për një kohë. Dhe meditimi mund ta bëjë këtë, nëse dikush e ka praktikuar dhe është i mirë në të. Pushimi është i nevojshëm. Nuk ulet për të medituar në një shinë hekurudhore në funksion, as në mes të një rruge të frekuentuar, as në një poligon qitjeje ku aktualisht po zhvillohet trajnimi. Ata nuk e ndezin radion vetëm kur ka një raport garash në transmetim.
Me paqen dhe qetësinë vjen përqendrimi dhe të menduarit e qartë. Në fund të fundit, kjo është përgatitja për një aventurë të vërtetë. Një udhëtim krejt i ri. Dhe qëllimi përfundimtar? Ana tjeter'.

Paç fat!!

Dërguar nga Thijs W. Bos