Dlaczego obcokrajowcy muszą wkładać tyle wysiłku w płacenie podatków w Tajlandii?

gdybyś mógł mi powiedzieć „gdzie” mogę się zarejestrować, byłoby o wiele łatwiej.
Dla mnie to brakujące ogniwo.
Holendrzy, którzy mówią mi, że muszę się tylko zarejestrować, i tajlandzcy urzędnicy, którzy mówią mi, że absolutnie nie muszę płacić podatków.

Kiedyś wysłałem nawet znajomą tajską księgową do urzędu skarbowego w Chonburi (musiała tam być) z formularzami do podpisania, że ​​podlegam opodatkowaniu w Tajlandii. Odpowiedź była taka, że ​​nie muszę płacić podatków do Tajlandii gdyż jestem w ich oczach turystą. Mam 42 lata w Tajlandii. Nawet kiedy nadal pracowałem dla Maersk Line, a moja pensja była wypłacana w Tajlandii i przelewana na konto banku w Bangkoku, nigdy nie miałem ataku. W tamtym czasie przy wyjeździe z Tajlandii wymagane było również rozliczenie podatkowe. Zawsze mam ten, ostemplowany i podpisany. Wtedy jest również tak, że emerytury nie podlegają opodatkowaniu w Tajlandii, czy to emerytury krajowe, czy zagraniczne.

Podobnie jak w Holandii, tajski podatek dochodowy od osób fizycznych ma również stawkę progresywną, rosnącą od 0% przy dochodzie podlegającym opodatkowaniu do 150.000 1 THB (35. przedział) do 5.000.001% przy dochodzie podlegającym opodatkowaniu w wysokości 8 XNUMX XNUMX THB lub więcej (XNUMX. przedział).

Podobnie jak w przypadku Holandii, tak i w Tajlandii wolałbyś zapłacić dużo podatku.

To nie jest powszechny pomysł wśród większości Holendrów. Słyszę tylko narzekanie ludzi, którzy muszą płacić wysokie podatki, podczas gdy ci, którzy płacą mało podatków lub nie płacą ich wcale, mają powody do narzekań. Ale ty ich nie słyszysz.

Znam też te liczby, Renévan: 11,2 miliona dla podatników w porównaniu z 65 milionami mieszkańców. Nie należy jednak wyciągać z tego błędnych wniosków.

Aby zakwalifikować się do oceny, musisz mieć miesięczny dochód w wysokości 25.833 XNUMX THB. Zdecydowana większość Tajów znacznie nie spełnia tego wymogu.

Średni miesięczny dochód w Tajlandii to około 9.300 THB. To jest szeroka warstwa niższej klasy. Pomyśl o pracownikach, którzy pracują w małym sklepie, barze, kawiarni, hotelu czy ośrodku wypoczynkowym. Obejmuje to również skomplikowanych ochroniarzy i pracowników budowlanych, którzy wykonują ciężką i fizyczną pracę.

Miesięczny dochód klasy średniej to około 15.000 XNUMX THB. Są to prace z większym zabezpieczeniem i umową. Dotyczy to pracowników biurowych, urzędników służby cywilnej i nauczycieli. Ale te prace nie są do wzięcia w Tajlandii. W tej klasie średniej jest zatem niewiele miejsc pracy.

Krańcowa klasa wyższa pod względem wielkości cieszy się hojną pensją od 50.000 100.000 do XNUMX XNUMX THB w porównaniu z klasą niższą i średnią. Może to być jeszcze bardziej, jeśli ktoś pracuje w sektorze prywatnym. Ta klasa wyższa obejmuje osoby, które studiowały, takie jak lekarze, inżynierowie, prawnicy i sędziowie.

Istnieje zatem bardzo duża przepaść pomiędzy marginalną klasą wyższą a szeroką klasą niższą i średnią. Zarówno klasa niższa, jak i średnia nie mają czasu na płacenie podatku dochodowego od osób fizycznych. Kwalifikuje się do tego tylko niewielka klasa wyższa.

Patrząc w tym świetle, liczba 11,2 miliona tajlandzkich podatników na 65 milionów mieszkańców nie wydaje mi się wcale taka dziwna.

Celem tajlandzkich organów podatkowych jest pozyskanie 200.000 XNUMX podatników więcej każdego roku. Oczekuje się, że najwięcej uwagi zostanie poświęcone emerytowanym obcokrajowcom mieszkającym w Tajlandii.

Wątpię, czy to szybko przyniesie efekty. W tym celu należy podjąć szereg ważnych kroków, takich jak dogłębna optymalizacja automatyzacji tajskich organów podatkowych, dzięki której informacje zewnętrzne zostaną również powiązane z systemami organów podatkowych. Weźmy na przykład imigrację.

Ale niezbędna jest też radykalna reorganizacja Administracji Podatkowej i Celnej (również pedagogicznej) oraz dobra ścieżka kształcenia tajlandzkich urzędników podatkowych.

Ale fakt, że te kroki zostaną kiedyś podjęte w kontekście zamierzonego zwiększenia liczby rezydentów płacących podatki, jest poza mną. Uważam nawet za całkowicie niezrozumiałe, że te kroki nie zostały podjęte dawno temu!

Administracja podatkowa i celna/Urząd za granicą nie idzie „jednym krokiem”, ale robi kilka dużych kroków dalej niż tylko proszenie o kod TIN. Gerard Nu, oczywiście, kod TIN również nie mówi nic o tym, gdzie obecnie mieszkasz lub przebywasz. Jeśli na przykład przeprowadziłeś się do Timbuktu w Mali, masz problem. Niderlandy nie zawarły umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Mali. W rezultacie jesteś winien podatek od swoich światowych dochodów zarówno w Holandii, jak iw Mali.

Aby wykazać, że jesteś rezydentem podatkowym Tajlandii (a zatem nie Mali), możesz do końca listopada 2016 r. przesłać:
a. aktualne zeznanie podatkowe z powiązanym wymiarem podatku dochodowego od osób fizycznych lub
B. oświadczenie właściwego tajskiego organu podatkowego, że jesteś uważany za rezydenta podatkowego Tajlandii lub
C. wszelkie inne środki, którymi dysponujesz.

Jeśli chodzi o te inne zasoby, możesz rzeczywiście pomyśleć o znaczkach w paszporcie, ale także o umowie najmu domu, wyciągach z konta bankowego w Tajlandii itp.

Od końca listopada 2016 r. administracja skarbowa i celna będzie akceptować wyłącznie dokumenty, o których mowa w lit. a lub b.

W ten sposób wykracza daleko poza swoją książeczkę, a nawet całą bibliotekę i popełnia bezprawny akt rządowy. W prawie administracyjnym obowiązuje doktryna swobodnego dostarczania dowodów, zgodnie z którą tylko sąd administracyjny określa, co jest dopuszczone jako dowód, a nie inspektor.

Irytujące jest to, że trzeba iść do Sądu Administracyjnego. A w tym przypadku do Sądu Rejonowego Zelandii – Brabancja Zachodnia, oddział w Bredzie.

Obecnie przed Sądem toczą się dwie apelacje dotyczące powyższego. Pierwszy przypadek dotyczy byłego dyrektora dużej holenderskiej firmy międzynarodowej, który ma „niezłą” emeryturę podlegającą opodatkowaniu w Tajlandii, ale któremu tajlandzkie organy podatkowe odmawiają złożenia zeznania podatkowego. Druga sprawa dotyczy holenderskiego emeryta mieszkającego w Tajlandii. Co roku wraca do Holandii na kilka miesięcy, aby odwiedzić rodzinę i przyjaciół. Aby wynająć na ten czas dom w Holandii, musi zarejestrować się w swojej gminie. Regularnie nie rejestruje się ponownie w urzędzie gminy. Administracja podatkowa i celna uważa, że ​​przed 2015 r. mieszkał częściowo poza granicami Holandii, a częściowo w Niderlandach. Sprzeciwiłem się temu, przedstawiając pieczątki w jego paszporcie i kopię jego tajlandzkiego konta bankowego. EEA połączyło się bezproblemowo. Podczas jego pobytu poza Tajlandią w Tajlandii nie ma karty debetowej.

Mimo to administracja skarbowa i celna podporządkowuje się informacjom z BRP. Czyniąc to, popełnia jednak poważny błąd. To nie BRP rządzi, ale art. 4 Powszechnej Ustawy o Podatkach Państwowych. Jest wyraźnie określone, że to, gdzie ktoś mieszka, jest oceniane zgodnie z okolicznościami. A jakie to są okoliczności zaznaczyłem stemplami w jego paszporcie i wyciągiem z jego tajlandzkiego konta bankowego.

Oczekuję zatem, że Trybunał orzeka w obu sprawach słusznie.

Sjaak S, to musiało być Ministerstwo Finansów na Sanam Luang, zawsze musiałem załatwiać rozliczenie podatkowe.