ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ: ਵਾਨ ਦੀ, ਵਾਨ ਮਾਈ ਦੀ (ਭਾਗ 1)

ਮੈਂ ਬੈਂਕਾਕ ਵਿੱਚ ਸੋਈ 33 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੰਡੋਮੀਨੀਅਮ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇਸਦੇ ਲਈ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਕਦੇ ਚੰਗਾ, ਕਦੇ ਮਾੜਾ ਪਰ ਅਕਸਰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ।

ਕੰਡੋਮੀਨੀਅਮ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਔਰਤ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਦਾਦੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਥਿਤੀ ਅਤੇ ਉਮਰ ਦੋਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹੈ। ਦਾਦੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਧੀਆਂ (ਦੋਆ ਅਤੇ ਮੋਂਗ) ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਮੋਂਗ ਕਾਗਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਇਮਾਰਤ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ।

ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਮੰਤਰਾਲੇ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਵਰਕ ਪਰਮਿਟ ਕਿਤਾਬਚੇ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਬਦਲਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਇਮਾਰਤ ਦੇ ਮਾਲਕ ਤੋਂ ਇੱਕ ਕਾਪੀ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਦੋਆ ਦਾ ਤਲਾਕ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ (ਪਰ ਬਾਅਦ ਦੇ ਐਪੀਸੋਡ ਵਿੱਚ ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ) ਅਤੇ ਮੋਂਗ ਦਾ ਵਿਆਹ ਇੱਕ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਇੱਕ ਧੀ ਹੈ।

ਦਾਦੀ ਅਤੇ ਦਾਦਾ ਬਿੱਲੀ ਅਤੇ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ

ਦਾਦੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ. ਜੋੜਾ ਬਿੱਲੀ ਅਤੇ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਬਿੱਲੀ ਅਤੇ ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਥੇ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਅਤੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਬਾਰੇ ਸ਼ਬਦ ਅਤੇ ਲੜਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਛੋਟੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ।

ਇਸ ਕਾਰਨ ਇਹ ਤੱਥ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ ਹਨ ਕਿ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਔਰਤ ਨਾਲ ਆਪਣੀ 'ਮੁਕਤੀ' ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਔਰਤ ਮਿਲੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਪਿਛਲੇ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਦਾਦੀ ਇਹ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੀ ਆਪਣੀ ਆਮਦਨ ਹੈ (ਪੈਨਸ਼ਨ), ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਪਿਕ-ਅੱਪ ਅਤੇ ਉਹ ਕਰਦਾ ਹੈ - ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਦਾਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦੀ ਹੈ - ਉਹ ਕੀ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੰਡੋ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਤਾਂ ਦਾਦੀ ਉਸ ਨੂੰ ਮਤਲੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਇਹ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਡਾਓ ਜਾਂ ਮੋਂਗ ਉਸਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰਨਗੇ। ਉਹ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਪਰ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਪੋਤੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ: ਮੈਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ, ਪਰ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਦਾਦੀ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੜਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਦਾਦੀ ਪੈਨੀ ਸਿਆਣੀ, ਪੌਂਡ ਮੂਰਖ ਹੈ

ਦਾਦੀ ਜੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, "ਪੈਨੀ ਸਿਆਣੀ, ਪੌਂਡ ਮੂਰਖ"। ਉਹ ਇੱਕ ਪਾਗਲ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕੰਜੂਸ ਹੈ। ਘੱਟੋ-ਘੱਟ: ਜਦੋਂ ਇਹ ਕੰਡੋ ਬਿਲਡਿੰਗ ਅਤੇ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਦ ਬਾਥਰੂਮ ਦੇ ਨਵੇਂ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਲਈ ਲਗਭਗ ਨੌਂ ਮਹੀਨੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਸਸਤਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਉਹ ਲੱਭ ਸਕਦੀ ਸੀ।

ਲਾਂਡਰੇਟ ਅਤੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਹੁਣ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਦਾਦੀ ਜੀ ਕੋਈ ਰਿਆਇਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀਆਂ - ਪੈਸੇ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ - ਦੋਵਾਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਓਪਰੇਟਰਾਂ ਨੂੰ: ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਉਹੀ ਕਿਰਾਇਆ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਓਪਰੇਟਰਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਪੇਸ਼ਗੀ।

ਕਿ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਸਹੂਲਤਾਂ ਬੰਦ ਹਨ (ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਕੁਝ ਕਿਰਾਏਦਾਰ ਸੋਈ ਤੋਂ 200 ਮੀਟਰ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ) ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਦਿਲਚਸਪੀ ਜਾਪਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉੱਚੀ ਖਾਲੀ ਦਰਾਂ ਬਾਰੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਆਪਣਾ ਵਿਵਹਾਰ। ਦਾਦਾ ਜੀ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਦੁਖਦੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਹ ਦੁਬਾਰਾ ਲੜਾਈ ਹੈ, ਬੇਸ਼ੱਕ. ਇਹ ਮੇਰੀ ਸੋਈ ਵਿੱਚ "ਜੀਵਨ ਦਾ ਚੱਕਰ" ਜਾਪਦਾ ਹੈ.

ਕ੍ਰਿਸ ਡੀ ਬੋਅਰ