ਤੁਸੀਂ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹੋ (48)

ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕ੍ਰਿਸਟੀਅਨ ਹੈਮਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਇਸਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਫੇਰੀ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ: www.thailandblog.nl/leven-thailand/je-maak-van-alles-mee-in-thailand-41

ਉਸਨੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸਟੀਅਨ ਨੇ ਉਸ ਦੂਜੀ ਫੇਰੀ ਦੀ ਹੇਠ ਲਿਖੀ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ:

ਈਸਾਨ ਦੀ ਮੇਰੀ ਦੂਜੀ ਫੇਰੀ

ਨਾ ਫੋ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਪਣੀ ਪਿਛਲੀ ਫੇਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਕਿ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁਖੀ, ਮਿਸਟਰ ਲੀ ਦੇ ਸਾਥੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਬੈਡਮਿੰਟਨ ਰੈਕੇਟ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅਗਲੀ ਫੇਰੀ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਿਆਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਦੇ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਥਾਈ ਲੇਖਕ ਦੀ ਇੱਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਕਿਤਾਬ ਭੇਜੀ ਸੀ, ਅਰਥਾਤ ਪੀਰਾ ਸੁਧਾਮ (ਦੇਖੋ। en.wikipedia.org/wiki/Pira_Sudham ).

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਡੌਨ ਮੁਆਂਗ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁਖੀ ਲੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਅਤੇ ਲੀ ਦੀ ਧੀ ਆਪਣੇ 8 ਸਾਲ ਦੇ ਬੇਟੇ ਨਾਲ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲੀ ਧੀ ਨੇ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗੀ ਅਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਅਸੀਂ ਦੋ ਦਿਨ ਬੈਂਕਾਕ ਵਿਚ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਪਿਤਾ ਲੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਦੇ ਬੈਂਕਾਕ ਨਹੀਂ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਮੰਦਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਸੁਹਾਵਣਾ ਦਿਨ ਸੀ।

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਗਏ, ਤਾਂ LI ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਰਾਤ ਪੈਟਪੋਂਗ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਇਹ ਠੀਕ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਸਾਥੀ ਵੀ ਮੰਨ ਗਿਆ। ਪਰ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਹ ਨਾਈਟਮਾਰਕੇਟ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਲੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਡਾਂਸ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬਾਰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉੱਥੇ ਗਏ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉੱਥੇ ਬੀਅਰ ਆਰਡਰ ਕੀਤੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਲੀ ਨੂੰ ਉਸ ਟਾਇਲਟ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨਣ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਅਕਸਰ ਟਾਇਲਟ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਦੂਜੀ ਬੀਅਰ ਦਾ ਆਰਡਰ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀ ਨੇ ਕਿਹਾ: "ਲੀ, ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਕਾਫ਼ੀ ਵੇਖ ਲਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਹੁਣ ਮਾਰਕੀਟ ਵਿੱਚ।"

ਅਸੀਂ ਰਾਤ ਇੱਕ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਈ ਅਤੇ ਕੁਝ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਨਾ ਫੋ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ। ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ, ਲੀ ਦੀ ਧੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਪਿਛਲੀ ਵਾਰ ਲੀ ਲਈ ਜੋ ਦੰਦ ਖਰੀਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਚੋਰੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਚੌਲਾਂ ਦੀ ਵਾਢੀ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਘਰ ਹੀ ਛੱਡ ਗਿਆ ਸੀ। ਕੰਬੋਡੀਅਨਾਂ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਚੋਰੀਆਂ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਲਿਆ।

ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਧੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਾਂਗੀ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਨੀਦਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ 3 ਤੋਂ 6 ਸਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਹ ਸੌਖਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਥਾਈ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਂ। ਘਰ ਜਾਂਦੇ ਸਮੇਂ ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਦਾ ਅਜੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਦਾ ਪਤੀ 7 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਔਰਤ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ 3 ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਪਿਤਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਤਲਾਕ ਲੈਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਯਾਸੋਥੋਨ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਉੱਚ ਵਿੱਤੀ ਮੰਗਾਂ ਸਨ. ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਉਸਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਘਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਾਂਗਾ।

ਇੱਕ ਵਾਰ ਪਿੰਡ ਪਰਤਣ ਤੇ ਮੇਰਾ ਨਿੱਘਾ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਵਾਢੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਚੌਲ ਬਹੁਤ ਸਫਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੌਦੇ ਲਗਾਉਣ ਵੇਲੇ ਮੇਰੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਸੀ। ਇਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੱਸਿਆ।

ਮੈਂ ਮਿਸਟਰ ਲੀ ਦੇ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਨਾ ਫੋ ਦੇ ਮੇਅਰ ਅਤੇ ਉਸ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪੁਲਿਸ ਕਮਾਂਡਰ ਨੂੰ ਵੀ ਮਿਲਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਉੱਥੇ ਜਾਵਾਂ।

ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਚੌਲ ਬੀਜਣ ਗਏ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਜਨਬੀ ਆਉਣ 'ਤੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ 'ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਿਆ. ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸੈਰ ਲਈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਪਾਸ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਰਜਨਾਂ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਨੇ ਮੇਰਾ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ।

ਵਿਦਾਇਗੀ ਨੇੜੇ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਰੇਸ਼ਮ ਦਾ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਇੱਕ ਟਿਊਨਿਕ ਕਮੀਜ਼ ਬਣਾਈ ਸੀ। ਇਸ 'ਤੇ ਕਾਫੀ ਕੰਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਰੇਸ਼ਮ ਲੀ ਦੇ ਸਾਥੀ ਦੇ ਮਲਬੇਰੀ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਆਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਸੂਤ ਕੱਤਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਸੀ ਨੇ ਕੱਪੜਾ ਬੁਣਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਵੱਡੇ-ਚਾਚੇ ਨੇ ਉਹ ਕਮੀਜ਼ ਬਣਾਈ ਸੀ। ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਪਿੰਡ ਦਾ ਤੋਹਫ਼ਾ. ਹੁਣ 25 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਹੁਣ ਫਿੱਟ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦਾ।

ਪਰਿਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਫੋ ਬੱਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਲੈ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਵੀ ਮੈਂ ਬੈਂਕਾਕ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਦਿਨ ਹੋਰ ਠਹਿਰਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਚੰਗਾ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ ਜਾ ਸਕੇ।

ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਮੈਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਚਿੱਠੀਆਂ ਭੇਜੀਆਂ ਅਤੇ ਲੀ ਦੀ ਬੇਟੀ ਦਾ ਜਵਾਬ ਵੀ ਮਿਲਿਆ। ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਅਪ੍ਰੈਲ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਦੁਬਾਰਾ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਉਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ। ਚਾਈਨਾ ਏਅਰਲਾਈਨਜ਼ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿਚ ਮੈਂ ਅਚਾਨਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਸ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਲੇਖਕ ਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਦੇਖਿਆ ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਭੇਜੀ ਸੀ, ਅਰਥਾਤ ਪੀਰਾ ਸੁਧਾਮ। ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਚੰਗੀ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਥਾਈਲੈਂਡ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੱਕ ਪਹਿਲੇ ਭੋਜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੌਂ ਗਿਆ। ਉੱਥੇ ਕੋਈ ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਬਿਮਾਰ ਪੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਸਲਾਹ 'ਤੇ, ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਕੰਢੇ ਇਕ ਸ਼ਾਂਤ ਜਗ੍ਹਾ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮੌਜੂਦਾ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ ਇੱਕ ਚਿੱਠੀ ਮਿਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਫੂਕੇਟ 'ਤੇ ਮਿਲੇ ਪਹਿਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 2 ਜਾਂ 3 ਫੂਕੇਟ 'ਤੇ ਸੁਨਾਮੀ ਵਿੱਚ ਮਰ ਗਏ ਸਨ।