ਈਸਾਨ ਅਨੁਭਵ (2)

ਸੋਂਗਕ੍ਰਾਨ ਦੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਦਿਨ ਖਤਮ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਗੜ੍ਹ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਆਪਣੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ 'ਤੇ ਪਰਤ ਆਏ ਹਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਤੰਬਰ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਉਣਗੇ। ਕਰਜ਼ੇ ਚੁਕਾਏ ਗਏ ਹਨ, ਬਕਾਇਆ ਬਿੱਲਾਂ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਲਈ ਕਰਮ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿਚ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।

ਖੋਜਕਰਤਾ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਮੀਡੀਆ ਦੁਆਰਾ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸੋਂਗਕ੍ਰਾਨ ਨਾਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਬਾਰੇ, ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਖੁਦ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੀ ਸੋਚਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਕੀ ਹਨ। ਉਹ ਹੁਣ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਦੇਖੇ ਜਾਂ ਸ਼ੱਕ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਦੁਕਾਨ 'ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਸਨੂੰ ਅਤੇ ਦਿ ਇਨਕੁਆਇਜ਼ਟਰ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ ਅਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਬੀਅਰ ਜਾਂ ਲਾਓ ਨਾਲ, ਉਹ ਛੁੱਟੀਆਂ 'ਤੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਹਨ, ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਖੋਜਕਰਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਾਉਂਦਾ.

ਹਾਂ, ਇਹ ਸੜਕ 'ਤੇ ਵਿਅਸਤ ਸੀ। ਉਹ ਥੋੜਾ ਪਹਿਲਾਂ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਮਾਲਕ ਹੁਣ ਇਸ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ। ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਮਿਤੀਆਂ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਦਿਨ ਦੀ ਛੁੱਟੀ ਲੈਣਾ ਹੀ ਨਵਾਂ ਰੁਝਾਨ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਰ ਸੰਭਵ ਸੀ, ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਨੌਕਰੀ ਤੇ ਵਾਪਸ ਆ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਜਾਂ ਇਸਦੇ ਉਲਟ. ਹੁਣ ਉਹ ਸਾਰੇ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਟਰੈਕ 'ਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹਨ। ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਪਏਗਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਲਈ ਤੱਟ 'ਤੇ ਹਾਈਜੈਕਰ ਹਨ. ਇਕਦਮ ਗੱਲਬਾਤ ਥੋੜੀ ਹੋਰ ਕੌੜੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਲੋਕ ਇਕਦਮ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਮਿੱਠਾ ਧੀਰਜ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਬਾਰੀਕੀ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਜਿਹੜੇ ਮਰਦ-ਔਰਤਾਂ ਗੁਆਂਢੀ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਇੱਥੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸਾਰੇ ਇੱਥੇ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ। ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਅਸਥਿਰਤਾ ਅਲੋਪ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਉਹ ਇਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਲੋਕ ਘੱਟ ਤਨਖ਼ਾਹ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਬੌਸ ਇਸ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸਨਾਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਮੂਲੀ ਜਿਹੀ ਗਲਤੀ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਗਵਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।

ਨਤੀਜਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਲਗਭਗ ਹਰ ਕੋਈ ਕੰਮ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੁਰੰਤ ਕਾਰ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਸੈਰ ਕਰੋ, ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਹੈ. ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਲੋਡ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਣਾ ਹੈ. ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਮੋਪੇਡ, ਵੈਂਟੀਲੇਟਰ, ਗੱਦੇ, ... ਥੱਕ ਕੇ, ਉਹ ਲੰਬੀ ਸਵਾਰੀ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਹਾਂ, ਸੜਕ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਾਦਸੇ. ਲੋਕ ਥੱਕ ਗਏ ਹਨ। ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਮਹੀਨਾਵਾਰ ਛੁੱਟੀ ਨੂੰ ਬਚਾਇਆ ਤਾਂ ਜੋ ਇਹ ਬੇਅੰਤ ਜਾਪਦਾ ਹੋਵੇ. ਅਤੇ ਫਿਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਗੱਡੀ ਚਲਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਯਾਤਰਾ ਦਾ ਇੱਕ ਵਾਧੂ ਦਿਨ ਗੁਆ ​​ਦੇਵਾਂਗੇ, ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੰਨਾ ਛੋਟਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਪੰਜ ਜਾਂ ਛੇ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ. ਬੱਸ? ਉਹ ਮਹਿੰਗਾ ਹੈ, ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਪੈਟਰੋਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਸਸਤਾ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਅਸੀਂ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਿਵੇਂ ਲਿਆਉਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ?
ਹੇ, ਲੁਡੀ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਬੱਸ ਲੈਂਦੇ ਹੋ? ਨਹੀਂ, ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ। ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਕਿਉਂ ਲੈਣੀ ਹੈ?
ਤੁਸੀਂ ਲੁਡੀ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ਵੀ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਹਾ. ਉਹ ਟਰੈਕ ਦੇ ਪਾਰ ਖੱਬੇ ਤੋਂ ਸੱਜੇ ਵੱਲ ਸਵਿੰਗ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਖਤਰਨਾਕ ਹੈ।
ਦਰਅਸਲ, ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਪੀ ਰਹੇ ਹਨ. ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਪੀਂਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਾਰ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦੇ। ਭਿਆਨਕ.

ਗੱਲਬਾਤ ਥੋੜੀ ਅਟਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਈਸਾਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਉਭਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜੋ ਉਹ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਵੈਸੇ ਵੀ, ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੈਣ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਗੰਧ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਸਵਾਰੀ ਨਹੀਂ? ਫਿਰ ਮੈਂ ਘਰ ਕਿਵੇਂ ਜਾਵਾਂ? ਮੈਂ ਉਸ ਡਰਾਈਵਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗਾ, ਉਸ ਨੂੰ ਜਗਾ ਕੇ ਰੱਖੋ। ਬਹੁਤ ਰੁਕੋ, ਕੁਝ ਖਾਓ। ਪਰ ਇਹ ਵੀ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਰਟੀ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ, ਸਾਡੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ. ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਵੀ ਬੁਰਾ ਨਹੀਂ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹੋ।

ਪੁਲਿਸ? ਹਾਹਾ, ਪੁਲਿਸ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਲੈਣ ਤੋਂ ਸਿਵਾਏ ਇਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲੈਣਾ-ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਟ੍ਰੈਕ ਦੇ ਲੰਬੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕਿਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਕਦੇ ਵੀ ਜਿੱਥੇ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਸਥਾਨ ਹਨ.
ਉਹ ਸਿਰਫ ਸਾਨੂੰ ਹੌਲੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਰਾਈਡ ਨੂੰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ. ਉਹ ਸ਼ੋਅ ਵੇਚਦੇ ਹਨ। ਨਹੀਂ, ਪੁਲਿਸ, ਉਹ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।
ਡਰਾਈਵਿੰਗ ਲਾਈਸੈਂਸ ਖੋਹਣਾ ਹੈ? ਖੈਰ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ। ਉਹੀ ਗੱਲ ਜਦੋਂ ਉਹ ਮੇਰੀ ਕਾਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਦੁਰਘਟਨਾ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਬੁਰੀ ਕਿਸਮਤ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਮੌਤਾਂ, ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਮਾੜੀਆਂ ਹਾਂ। ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ।

ਇੱਥੇ ਵੀ, ਗੱਲਬਾਤ ਥੋੜੀ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਲੋਕ ਮੌਤ ਨੂੰ ਪੱਛਮੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਰਤਦੇ ਹਨ, ਇਸਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਘੱਟ ਡਰਾਮਾ ਰਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਦਿ ਇਨਕੁਆਇਜ਼ਟਰ ਵਰਗੇ ਕਿਸੇ ਲਈ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਯੋਗ, ਪਰ ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਬੋਧੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਇੱਕ ਭਾਰੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਕਰਮ, ਕਿਸਮਤ। ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡਾ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਉਹ ਸਾਡੇ ਪੱਛਮੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਮ੍ਰਿਤਕ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਾਂਤ, ਆਸਾਨ। ਨੇ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾਇਆ ਕਿ ਹੁਣ ਸਬੰਧਤ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਇਆ, ਕੁਰਬਾਨੀ ਕੀਤੀ, ਚੰਗੇ ਬਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਲਈ ਬਿਹਤਰ ਕਰਮ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।

ਗੱਲਬਾਤ ਬਹੁਤ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਗੰਭੀਰ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਪਾਰਟੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਸਾਡੀ ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਇੱਕ ਸਵੈ-ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਪਾਰਟੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਬੈਰਲ ਬਾਹਰ ਰੱਖਿਆ, ਪਾਣੀ ਦੀ ਹੋਜ਼ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ. ਹੂਪਲਾ, ਸੋਂਗਕ੍ਰਾਨ! ਰਾਹਗੀਰਾਂ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਵੀ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਚਿੱਟਾ ਪਾਊਡਰ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਜ਼ਾਕੀਆ-ਅਜੀਬ ਦਿੱਖ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਹੋਰ ਲੋਕ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬਾਕਾਇਦਾ ਕੋਈ ‘ਡਿੱਗਦਾ’ ਤੇ ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਬਾਂਸ ਦੀ ਸਾਲਾ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਇੱਥੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚਾਰ ਆਦਮੀ ਹਨ, ਪਾਣੀ ਦੀ ਹੋਜ਼ 'ਤੇ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਾਊਡਰ ਦੇ ਤਿੰਨ ਡੱਬੇ ਕੱਟਦੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਵੀ ਜੋ ਗੁੱਸੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਉਲਟਾ.
ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਜਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਹੈ. ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਇਹ ਦੁਪਹਿਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਕਿਤੇ ਅਚਾਨਕ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਉਹ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਹੀ ਝੂਲੇ 'ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਦੋ ਸੰਗਠਿਤ ਸਮਾਗਮ ਹਨ: ਇੱਕ ਸਵੇਰ ਜਦੋਂ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਚੌਥਾ ਦਿਨ। ਫਿਰ ਇਹ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣਾ, ਪੈਦਲ ਪਰ ਕੁਝ ਕਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੈ ਜੋ ਪੈਦਲ ਰਫਤਾਰ ਨਾਲ ਚੱਲਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੰਗੀਤ ਸਿਸਟਮ ਨਾਲ ਲੈਸ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਹ ਸੁਹਾਵਣਾ ਦਿਨ ਹੈ ਅਤੇ ਡੀ ਇਨਕਿਊਜ਼ੀਟਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੌਜੂਦ ਸੀ. ਇਸ ਸਾਲ ਨਹੀਂ। ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਦਿਮਾਗ-ਸਰੀਰ ਦਾ ਟਕਰਾਅ ਹੋ ਗਿਆ। ਦਿਮਾਗ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਇਨਕੁਆਇਜ਼ਟਰ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਰੁਕੋ।

ਕੰਮ 'ਤੇ ਪਰਤਣ ਦਾ ਦਿਨ, ਦੁਕਾਨ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਹਨ, ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ. ਕਾਰਾਂ ਲੱਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਰੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਅਪਵਾਦ ਦੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚੋਂ ਚੌਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਬੋਰੀਆਂ ਲੈ ਕੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਈਸਾਨ ਭੋਜਨ ਵੀ ਹੈ, ਜੋ ਵੀ ਉਹ ਉੱਥੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਅਪਵਾਦ ਦੇ ਘੱਟ ਸਵਾਦ ਹੈ। ਮਾਹੌਲ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸ਼ਾਂਤ ਹੈ, ਕੋਈ ਵੀ ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ. ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਮਾਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਟਕਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਚਲੀ ਗਈ ਹੈ. ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਪ੍ਰੇਮੀ, ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਪਿਆਰ ਰਹੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਵਾਲੇ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ, ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਪਰ ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਦੁਖੀ ਹੈ।

ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਨੌਕਰੀ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਛੱਡਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਛੋਟੀ ਛੁੱਟੀ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਹੁਣ ਇਹ ਕੌਣ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਲੁਡੀ? ਅਸੀਂ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਹੋ ਸਕੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੁਡੀ ਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ?
ਹਾਂ, ਇਹ ਫਿਰ ਰੁੱਝੇਗੀ, ਫਿਰ ਕਈ ਹਾਦਸੇ, ਪੁਲਿਸ, ਮੌਤਾਂ. ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਹੁਣ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਮਨਾਉਣ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ? ਸਭ ਕੁਝ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡੋ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹੋ? ਅਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਮਾਲਕਾਂ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਥੇ ਕੁਝ ਕੁ ਹਨ ਜੋ ਹਰ ਸਾਲ ਕੁਝ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਝੋਨੇ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਇਸ ਸਾਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਸਕਦੇ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ? ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਚੌਲ ਕਿੱਥੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ? ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚੌਲਾਂ ਦਾ ਕੀ, ਇਸ ਤੋਂ ਆਮਦਨ? ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬਾਹਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਤੋਂ ਨਿਗੂਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਅਮੀਰ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗਰੀਬ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਬਣ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸਹਿਮਤ ਹੈ।

ਅਓਮ ਗੱਲਬਾਤ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਦਿਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਦੋ ਸਾਲ ਉੱਥੇ ਰਿਹਾ। ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਥੋੜੀ ਬਿਹਤਰ ਸਮਝ ਹੈ ਕਿ ਫਾਰਾਂਗ ਕਿਵੇਂ ਸੋਚਦੇ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਥਾਈ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪੂਰਕ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕੁਨ ਲੁਡੀਏ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਸਮਝਦਾ ਏ?
ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੋਲ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਹਾਦਸਿਆਂ, ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣ ਅਤੇ ਗੱਡੀ ਚਲਾਉਣ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਹੈ।
ਕੁਨ ਲੁਡੀਏ, ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ, ਅਨੰਦ ਦੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਪਲ ਹਨ। ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਾੜਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਬ ਨਾ ਪੀਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਹਿਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਹਰ ਕੋਈ ਉਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਮਾੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੇ।
“ਹਾਂ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕੀ ਜੋ ਉਸ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਮਰਦੇ ਹਨ?” ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਚੁੱਪ.
ਮੈਂ ਲੁਡੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਹਾਂ ਹੈ. ਕੋਈ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਦੁਹਰਾਉਂਦਾ ਹੈ.

“ਮੰਨ ਲਓ ਪੁਲਿਸ ਹੋਰ ਦਖਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਡਾਉਣ, ਡਰਾਈਵਿੰਗ ਲਾਇਸੈਂਸ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਕਾਰ ਜ਼ਬਤ ਕਰ ਲਈ ਗਈ”।
ਇਹ ਬਹੁਤ, ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਹੋਵੇਗਾ. ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਕੰਮ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਕਿਵੇਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਅਸੀਂ ਪੂਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਉਸ ਕਾਰ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਪੁਲਿਸ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਣਗੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਖਰੀਦਣੀਆਂ ਪੈਣਗੀਆਂ। ਫਿਰ ਲੋਕ ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਕੰਮ ਲੱਭ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਫੈਕਟਰੀਆਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹਨ? ਅਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ। ਉੱਥੇ ਰੇਯੋਂਗ, ਬੈਂਕਾਕ ਵਿੱਚ, .... ਸਾਰੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ, ਨਵੀਆਂ ਫੈਕਟਰੀਆਂ। ਇੱਥੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਕੀ ਲੁਡੀ, ਕਿ ਬਰਮਾ ਅਤੇ ਕੰਬੋਡੀਆ ਤੋਂ ਉਹ ਲੋਕ ਇੱਥੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਕਸਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਭੈੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਸਤੇ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਗਰੀਬ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ।
ਅਓਮ ਦੂਰੀ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ, ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਉਸਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਵੇਖੋ, ਈਸਾਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਿਲਕੁਲ ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਲੱਗਦੇ ਹਨ।
ਕੀ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਖੁਸ਼ ਹੈ? ਹੇ, ਇੱਕ ਬੀਅਰ?

ਰੋਬ, ਪਿਆਰ ਲਈ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਭਰਾ, ਸੱਤਹਿਪ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਅਠਾਰਾਂ ਘੰਟੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਡੀ ਇਨਕਿਊਜ਼ੀਟਰ ਇੱਕ ਆਮ ਆਵਾਜਾਈ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਲਗਭਗ ਦਸ ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬੈਂਕਾਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਏਟ ਤੇਰਾਂ ਘੰਟੇ ਲੱਗ ਗਏ, ਡੀ ਇਨਕਿਊਜ਼ੀਟਰ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਛੇ ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਾਰਨ ਦਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਹੋ ਗਿਆ, ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸੱਟ ਜਾਂ ਮੌਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ, ਪਰ ਉਹ ਕੋਰਾਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕਿਤੇ ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਵਿੱਚ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਉਸ ਕਾਰ ਦੀ ਮੁਰੰਮਤ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
ਈਕ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਇੱਕ ਵਾਧੂ ਦਿਨ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਸ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਆਇਆ, ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਜਾਣ ਹੀ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।