ਤੁਹਾਡੇ ਵੱਡੇ ਪੈਰ ਦੇ ਅੰਗੂਠੇ ਵਿੱਚ ਨਹੁੰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੈ? (ਇਸ ਤੋਂ: ਉੱਤਰੀ ਥਾਈਲੈਂਡ ਤੋਂ ਉਤੇਜਕ ਕਹਾਣੀਆਂ; nr 38)

ਇਹ ਇੱਕ ਸੰਨਿਆਸੀ ਬਾਰੇ ਹੈ ਜੋ ਬਹੁਤ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਵੀਨਤਮ ਚੈਨ ਨਾਲ ਸਖਤ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ, ਪਾਵਨ ਗ੍ਰੰਥ ਸੁੱਕੇ ਖਜੂਰ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਲਿਖੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਭਿਕਸ਼ੂ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਿਆ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਧਾਤੂ ਦੀ ਉੱਕਰੀ ਸੂਈ ਲਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੇਜ਼ 'ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਜਿਸ 'ਤੇ ਖਜੂਰ ਦਾ ਪੱਤਾ ਸੀ।

ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਲਿਖਣ ਵਾਲੀ ਬਾਂਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੋਡੇ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਗੋਡੇ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਨੇ ਅੱਖਰ ਬਣਾਏ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਦੂਜੀ ਲੱਤ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਫੈਲਾਈ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ ਤਾਂ ਵੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ, ਸਾਵ ਨੂੰ ਸ਼ਾਸਤਰ ਪੜ੍ਹਾਏ।

ਸਾਉ ਨੇ ਪੰਕਤੀਆਂ ਦਾ ਪਾਠ ਕੀਤਾ ਜਿਵੇਂ ਸੰਨਿਆਸੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਪੰਨਾ ਮੋੜ ਕੇ, ਉਸਨੇ ਲੈਕਟਰ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਕਿ ਭਿਕਸ਼ੂ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣਾ ਲਿੰਗ ਦੇਖ ਸਕੇ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਗੂੜ੍ਹੇ ਲਾਲ ਸਨ! ਹੁਣ ਨਵੀਨ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ; ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਭਿਕਸ਼ੂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ, ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ, ਪਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਕੁੱਕੜ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।"

'ਤੇਰੀ ਹਿਮਤ ਕਿੱਦਾਂ ਹੋਈ!' ਸਾਧੂ ਨੇ ਨੌਸਰਬਾਜ਼ ਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਵਾਰ ਕੀਤਾ। ਬੈਂਗ! 'ਤੁਸੀਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਡਿਕ? ਇਹ ਮੇਰਾ ਅੰਗੂਠਾ ਹੈ!' ਉਸ ਨੇ ਨਵੀਨ ਨੂੰ ਹਾਵੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। "ਅਤੇ ਹੁਣ ਨਿਯਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਰੀ ਰੱਖੋ."

ਉਸ ਨੇ ਨੋਜਵਾਨ ਨੂੰ ਸੱਟ ਮਾਰੀ ਸੀ; ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਠਹਾਕਾ ਮਾਰਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਅੰਗੂਠਾ ਦੇਖਿਆ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਪਾਠ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਜਿੱਥੇ ਇਹ "ਕੰਮਮਹੰਗਬਕਸੇਂਤੋ" ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਹੈ "ਪਰ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਪੈਰ ਦੇ ਅੰਗੂਠੇ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਨਹੁੰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।"

ਸਾਧੂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਫਿਰ ਵਾਰ ਕੀਤਾ। ਬੈਂਗ! 'ਮੂਰਖ! ਇਹ ਇਕ ਬਹੁਤ ਜਵਾਨ ਵੱਡੇ ਅੰਗੂਠੇ!'

ਹਾਂ, ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੱਲੀ ...

ਸਰੋਤ:

ਉੱਤਰੀ ਥਾਈਲੈਂਡ ਤੋਂ ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ। ਵ੍ਹਾਈਟ ਲੋਟਸ ਬੁੱਕਸ, ਥਾਈਲੈਂਡ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਿਰਲੇਖ 'ਤੁਹਾਡੇ ਵੱਡੇ ਅੰਗੂਠੇ ਦਾ ਨਹੁੰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੈ?'। ਏਰਿਕ ਕੁਇਜਪਰਸ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਵਾਦ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਲੇਖਕ ਵਿਗੋ ਬਰੂਨ (1943); ਹੋਰ ਵਿਆਖਿਆ ਲਈ ਵੇਖੋ: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/