ਖੁਨ ਚਾਂਗ ਖੁਨ ਫੇਨ, ਥਾਈ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਮਹਾਂਕਾਵਿ

ਲਗਭਗ ਹਰ ਥਾਈ ਖੁਨ ਚਾਂਗ, ਖੁਨ ਫੇਨ ਅਤੇ ਪਿਆਰੇ ਵਾਂਥੋਂਗ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕਲਾਸਿਕ ਪ੍ਰੇਮ ਤਿਕੋਣ ਦੀ ਦੁਖਦਾਈ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ।

ਕਈ ਇਸ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਨਾਟਕਾਂ, ਕਈ ਫਿਲਮਾਂ, ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਲੜੀਵਾਰਾਂ, ਅਤੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਅਤੇ ਕਾਰਟੂਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰੂਪਾਂਤਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਗੀਤ ਅਤੇ ਕਹਾਵਤਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੁਫਨਬੁਰੀ ਅਤੇ ਫਿਚਿਟ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਦਾ ਨਾਮ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਫੇਨ ਨਾਮ ਮਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਸਿੰਗਾਪੋਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਰੋਮੀਓ ਜਾਂ ਕੈਸਾਨੋਵਾ ਵਾਂਗ ਹੀ, ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਪ੍ਰੇਮੀ ਜਾਂ ਇੱਕ ਔਰਤ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਾ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ।

ਦੀ ਪਿੱਠਭੂਮੀ

ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਕਹਾਣੀ 17ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਕਿਸੇ ਸੱਚੀ ਘਟਨਾ ਤੱਕ ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਲੱਭਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਇਸਨੂੰ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਨਵੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਵੇਰਵਿਆਂ ਨਾਲ ਲਗਾਤਾਰ ਵਿਸਤਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਟੂਰਿੰਗ ਥੀਏਟਰ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੇ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸੇ ਕੀਤੇ; ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਉਹ ਇੱਕ ਉਤਸ਼ਾਹੀ ਦਰਸ਼ਕਾਂ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੱਧ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਕਹਾਣੀ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸੀ, ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਸੈਮੂਅਲ ਸਮਿਥ ਨੇ ਇਸਨੂੰ 1872 ਵਿੱਚ ਛਾਪਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪ੍ਰਿੰਸ ਡੈਮਰੋਂਗ ਰਾਜਨੁਭਾਬ ਦੁਆਰਾ ਸੰਸਕਰਨ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ।

ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਮਸ਼ਹੂਰ ਜੋੜੇ ਕ੍ਰਿਸ ਬੇਕਰ ਅਤੇ ਪਾਸੁਕ ਪੋਂਗਪਾਈਚਿਟ ਦੁਆਰਾ 'ਦਿ ਟੇਲ ਆਫ ਖੁਨ ਚਾਂਗ ਖੁਨ ਫੇਨ, ਸਿਆਮ ਦਾ ਮਹਾਨ ਲੋਕ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਪਿਆਰ, ਯੁੱਧ ਅਤੇ ਦੁਖਾਂਤ' ਸਿਰਲੇਖ ਨਾਲ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨਾਲ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਿਲਕਵਰਮ ਬੁਕਸ (2010) ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ) . ਬਾਊਂਡ ਐਡੀਸ਼ਨ ਦੀ ਕੀਮਤ 1500 ਬਾਹਟ ਹੈ ਪਰ ਇੱਕ ਪੇਪਰਬੈਕ ਐਡੀਸ਼ਨ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ। ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਾਲੇ ਨੋਟ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੁੰਦਰ ਡਰਾਇੰਗ ਹਨ ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਥਾਈ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਪਰਤਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਤਸਵੀਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਸਾਰ

ਚਾਂਗ, ਫੇਨ ਅਤੇ ਵਾਂਥੋਂਗ ਸੁਫਨਬੁਰੀ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਚਾਂਗ ਇੱਕ ਬਦਸੂਰਤ, ਛੋਟਾ, ਗੰਜਾ, ਗੰਧਲਾ, ਪਰ ਅਮੀਰ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਫੇਨ ਗਰੀਬ ਹੈ ਪਰ ਸੁੰਦਰ, ਬਹਾਦਰ, ਮਾਰਸ਼ਲ ਆਰਟਸ ਅਤੇ ਜਾਦੂ ਵਿਚ ਚੰਗਾ ਹੈ। ਵਾਂਥੋਂਗ ਸੁਫਨਬੁਰੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕੁੜੀ ਹੈ। ਉਹ ਸੋਂਗਕ੍ਰਾਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਫੇਨ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਨਵੀਨਤਮ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਭਾਵੁਕ ਸਬੰਧ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਚੈਂਗ ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਵਾਂਥੋਂਗ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਪਿਆਰ ਜਿੱਤ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫੇਨ ਮੰਦਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਾਂਥੋਂਗ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ, ਰਾਜੇ ਨੇ ਚਿਆਂਗ ਮਾਈ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਫੌਜੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਫੇਨ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ। ਚਾਂਗ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੌਕਾ ਖੋਹ ਲਿਆ। ਉਹ ਇੱਕ ਅਫਵਾਹ ਫੈਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਫੇਨ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ, ਵੈਨਥੋਂਗ ਦੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਦੌਲਤ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਝਿਜਕਦੇ ਵਾਂਥੋਂਗ ਨੂੰ ਫੜਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਾਂਥੋਂਗ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ, ਵਿਚਾਰਵਾਨ ਅਤੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਪਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਹੈ।

ਫਿਰ ਫੇਨ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਜਿੱਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਔਰਤ, ਲਾਓਥੋਂਗ, ਲੁੱਟ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸੁਫਨਬੁਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਵਾਂਥੋਂਗ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਲਾਓਥੋਂਗ ਅਤੇ ਵਾਂਥੋਂਗ ਵਿਚਕਾਰ ਈਰਖਾ ਭਰੀ ਬਹਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਫੇਨ ਚਾਂਗ ਦੇ ਨਾਲ ਵੈਨਥੋਂਗ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਪਰਾਧ ਲਈ, ਰਾਜਾ ਲਾਓਥੋਂਗ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।

ਫੇਨ ਸੁਫਨਬੁਰੀ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਾਂਥੋਂਗ ਨੂੰ ਅਗਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਇਕਾਂਤ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਵਾਂਥੋਂਗ ਗਰਭਵਤੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਅਯੁਥਯਾ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਫੇਨ ਲਾਓਥੋਂਗ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਲਈ ਕਹਿ ਕੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫੇਨ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਵਾਂਥੋਂਗ ਉਸਦੀ ਚੰਗੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਪਰ ਫਿਰ ਚੈਂਗ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਵਾਂਥੋਂਗ ਨੂੰ ਅਗਵਾ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਫੇਨ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੂੰ ਫਲਾਈ ਨਗਾਮ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਥੁੱਕਣ ਵਾਲੀ ਤਸਵੀਰ ਵਜੋਂ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਈਰਖਾ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿੱਚ, ਚਾਂਗ ਉਸਨੂੰ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਅਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਲਾਈ ਨਗਾਮ ਇੱਕ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕਈ ਸਾਲ ਬੀਤ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫਲਾਈ ਨਗਾਮ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ-ਕਦਮਾਂ 'ਤੇ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਜੰਗ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਚਾਂਗ ਵਾਂਥੋਂਗ ਲਈ ਲੜਾਈ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ। ਉਹ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਾਂਥੋਂਗ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਵਜੋਂ ਪਛਾਣੇ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਵੈਨਥੋਂਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੋ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ। ਵਾਂਥੋਂਗ ਝਿਜਕਦਾ ਹੈ, ਫੈਨ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਮਹਾਨ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਚਾਂਗ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰੱਖਿਅਕ ਅਤੇ ਚੰਗਾ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਰਾਜਾ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਕਲਮ ਕਰਨ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਵਾਂਥੋਂਗ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਲਿਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਪੁੱਤਰ ਫਲਾਈ ਨਗਾਮ ਰਾਜੇ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਨਰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਰਾਜਾ ਮਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਜ਼ਾ ਨੂੰ ਕੈਦ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਫਲਾਈ ਨਗਾਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਚ ਸਵਿਫਟ ਘੋੜਸਵਾਰ ਤੁਰੰਤ ਮਹਿਲ ਤੋਂ ਚਲੇ ਗਏ। ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਦੂਰੋਂ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਲਾਦ ਨੂੰ ਤਲਵਾਰ ਉਠਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਫਲਾਈ ਨਗਾਮ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਵਾਂਥੋਂਗ ਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਡਿੱਗਦਾ ਹੈ।

ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਪਾਤਰ

ਕਹਾਣੀ ਦਿਲਚਸਪ ਅਤੇ ਵਿਭਿੰਨ ਹੈ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਬੋਰਿੰਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਇਹ ਲੋਕ ਹਾਸੇ, ਕਾਮੁਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ, ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਬੇਰਹਿਮ ਪਲਾਂ, ਪਾਰਟੀਆਂ, ਲੜਾਈਆਂ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਵਰਣਨ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ, ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਅਤੇ ਬੇਵਫ਼ਾਈ, ਈਰਖਾ ਅਤੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ, ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਗਮ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਕਹਾਣੀ। ਪਾਤਰ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਖਿੱਚੇ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਲਟਕਦੇ ਹਨ. ਹਰ ਪੰਨਾ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਅਤੇ ਦਿਲਚਸਪ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਜ਼ਾਰ ਪੰਨਿਆਂ 'ਤੇ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ (ਪਰ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸੇ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਵਧੇਰੇ ਅਮੀਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਕੁਝ ਅੰਸ਼

'….ਉਸ ਦੀ ਚਮੜੀ ਮਖਮਲੀ ਨਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਫਟਣ ਦੇ ਬਿੰਦੂ 'ਤੇ ਪੰਖੜੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਮਲ ਵਾਂਗ ਨੋਕਦਾਰ ਸਨ. ਉਹ ਖੁਸ਼ਬੂਦਾਰ, ਮਿੱਠੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਤੂਫ਼ਾਨ ਗੂੰਜਿਆ, ਅਤੇ ਭਿਆਨਕ ਬੱਦਲ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਗਏ। ਮਾਨਸੂਨ ਦੀ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਧੂੜ ਉੱਡ ਗਈ। ਗਰਜ ਪੂਰੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿੱਚ ਟੁੱਟ ਗਈ। ਵਿਰੋਧ ਤੋਂ ਪਰੇ, ਪਾਣੀ ਨੇ ਪੂਰੇ ਤਿੰਨਾਂ ਸੰਸਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੜ੍ਹ ਲਿਆ. ਤੂਫ਼ਾਨ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਹਨੇਰਾ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਚੰਨ ਚਮਕਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਦੋਵੇਂ ਅਨੰਦ ਵਿੱਚ ਨਹਾ ਰਹੇ ਸਨ…”

'...ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਕਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਖੇਡੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਦੇਖਣ ਲਈ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੀ ਰਹੀ। ਸਾਊ ਲੋਕ, ਆਮ ਲੋਕ ਅਤੇ ਕੰਗਾਲ ਸਭ ਨੇ ਮੋਢੇ ਨਾਲ ਮੋਢਾ ਜੋੜਿਆ। ਚਿੱਟੇ ਚਿੱਟੇ ਉਪਰਲੇ ਕਪੜੇ ਅਤੇ ਪੀਲ-ਕਮਲ ਦੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਵਿੱਚ ਹੇਠਲੇ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਚਿਹਰੇ ਵਾਲੀਆਂ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ। ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਹਸਾਉਂਦੇ ਰਹੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਅਤੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਬੇਕਾਬੂ ਸ਼ਰਾਬੀ ਰਾਹਗੀਰਾਂ ਨੂੰ ਲੜਾਈ ਲਈ ਚੁਣੌਤੀ ਦੇਣ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਮੁੱਠੀਆਂ ਚੁੱਕਦੇ ਹੋਏ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਟਾਕ ਵਿੱਚ ਤਾੜੀਆਂ ਨਹੀਂ ਵੱਜੀਆਂ, ਲਾਲ ਅੱਖਾਂ ...।'

- ਦੁਬਾਰਾ ਪੋਸਟ ਕੀਤਾ ਸੁਨੇਹਾ -