ਤੂੰ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਖਾਧਾ ਹੈ?
ਪਿਛਲੇ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਮੈਂ 'ਥਾਈਨੇਸ', ਥਾਈ ਪਛਾਣ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਪਛਾਣ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਥਾਈ ਵਿਰਾਸਤ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਖਾਸ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਥਾਈ ਗ੍ਰੀਟਿੰਗ 'ਸਵਤਦੀ' ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।
ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਪੇਂਡੂ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਜਾਂ ਜਾਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਹਨ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ 'ਸਵਾਤਦੀ' ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ไปใหน 'ਪਾਈ ਨਈ?' ਤੂੰ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਜਾਂ ไปใหนมา 'ਪੈ ਨਈ ਮਾਂ? ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ ਕਿੱਥੋਂ ਆ ਰਹੇ ਹੋ? ਅਤੇ กินข้าวหรือยัง'kin khaaw reu jang?' (ਚਿੱਤਰ ਦੇਖੋ) ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਖਾਧਾ ਹੈ? ਇਹ ਅਸਲ ਅਸਲੀ ਥਾਈ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਹਨ.
ਰਾਜਾ ਰਾਮ V ਨੇ ਸਭਿਅਤਾ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ
ਪਿਛਲੀ ਸਦੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਤੀਹਵਿਆਂ ਤੋਂ, ਥਾਈਲੈਂਡ ਨੂੰ ਪੱਛਮੀਕਰਨ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਹ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਰਾਜਾ ਰਾਮ V (ਚੁਲਲੋਂਗਕੋਰਨ) ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਡੱਚ ਈਸਟ ਇੰਡੀਜ਼ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਯੂਰਪ ਦੀ ਬਹੁਤ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ 'ਸੱਭਿਅਕ' ਪੱਛਮ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਅਜੇ ਵੀ 'ਬਰਬਰ' ਸਿਆਮ ਵਿਚਕਾਰ ਜੋ ਅੰਤਰ ਦੇਖਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕੀਤਾ।
ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਰੱਖਣ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਸਭਿਅਕ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਦੇ ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਫੀਲਡ ਮਾਰਸ਼ਲ ਲੁਆਂਗ ਪਲੇਕ ਫਿਬੁਨਸੋਂਗਕਰਮ ਦੇ ਅਤਿ-ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਸ਼ਾਸਨ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ (ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫਿਬੂਨ, ਉਸਨੇ ਪਲੇਕ ਨਾਮ ਨੂੰ ਨਾਪਸੰਦ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ। 'ਅਜੀਬ', ਲਗਭਗ 1939-1957)।
ਸਭਿਅਕ ਪੱਛਮੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤੱਤ ਥਾਈ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਥੋਪ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਪਹਿਰਾਵੇ ਦਾ ਕੋਡ (ਮਰਦ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਅਕਸਰ ਨੰਗੀ-ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਘੁੰਮਦੇ ਸਨ), ਟਰਾਊਜ਼ਰ, ਸਕਰਟ ਅਤੇ ਹੈੱਡਗੀਅਰ ਨੂੰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸੁਪਾਰੀ ਚਬਾਉਣ ਦੀ ਮਨਾਹੀ ਸੀ। ਫਲਸਰੂਪ, ਇਸ ਆਯਾਤ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤੱਤ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਡਿਆਈ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ ਥਕਾਵਟ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਥਾਈ ਪਛਾਣ.
1943 ਵਿੱਚ, 'ਸਵਤਦੀ' ਸਰਕਾਰੀ ਥਾਈ ਗ੍ਰੀਟਿੰਗ ਬਣ ਗਿਆ
ਇਸ ਪੱਛਮੀਕਰਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸੀ। ਇਹ ਉਹ ਸਮਾਂ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਵੇਂ ਥਾਈ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ. ਦੰਤਕਥਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਫਰਾਇਆ ਉਪਾਕਿਟ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚੁਲਾਲੋਂਗਕੋਰਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ 'ਸਵਾਤਦੀ' ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਕੈਂਪਸ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਫੈਲ ਗਈ ਸੀ।
ਪਰ ਇਹ ਫਿਬੂਨ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਥਾਈ ਲਿਪੀ ਦੇ ਸਰਲੀਕਰਨ ਤੋਂ ਅੱਠ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ 1943 ਵਿੱਚ 'ਸਵਤਦੀ' ਨੂੰ 'ਅਧਿਕਾਰਤ' ਥਾਈ ਗ੍ਰੀਟਿੰਗ ਬਣਾਇਆ। 27 ਜਨਵਰੀ, 1943 ਨੂੰ, ਪ੍ਰਚਾਰ ਵਿਭਾਗ ਨੇ ਹੇਠ ਲਿਖਿਆਂ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ:
ਮਹਾਮਹਿਮ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਇਸ ਮਾਮਲੇ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਸਿੱਟੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਮਾਣ-ਸਨਮਾਨ ਅਤੇ ਥਾਈ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿ ਥਾਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸਭਿਅਕ ਲੋਕਾਂ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੇ ਮਨ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ, ਨਵੀਂ ਨਮਸਕਾਰ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਹੇਠ ਲਿਖਿਆ ਹੈ. ਸਾਰੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੇਰ ਦੇ ਸਮੇਂ 'ਸਵਾਤਦੀ' ਨਾਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੋਸਤ ਸਮਝ ਸਕੀਏ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਵਾਅਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਸਕੀਏ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਸਿਵਲ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸ ਨਮਸਕਾਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ।
'ਸਵਤਦੀ' ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਉੱਚ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਲਗਭਗ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਮਸਕਾਰ 'ਸਵਤਦੀ' ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਮੈਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਇਹ ਨਮਸਕਾਰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਜੀਬ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਲਗਭਗ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ 'ਉੱਚ ਸਮਾਜ' ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਰਸਮੀ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜੋ ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਥਾਈ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦਾ ਸਿਖਰ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹੀ ਯਾਤਰਾ ਹੈ। ਗਾਈਡਾਂ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿਵਾਇਆ ਹੈ।
2008 ਵਿੱਚ, ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਛਾਣ ਬਾਰੇ ਕਮਿਸ਼ਨ ਨੇ ਫ਼ੋਨ ਕਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ "ਹੈਲੋ" ਨੂੰ "ਸਵਾਤਦੀ" ਨਾਲ ਬਦਲਣ ਲਈ ਇੱਕ ਮੁਹਿੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਫਲਾਪ ਸੀ। ਇਹ ਵਿਡੰਬਨਾ ਹੈ ਕਿ ਥਾਈ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਪੱਛਮੀਕਰਨ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈ 'ਸਵਤਦੀ' ਵਰਗੀ ਨਵੀਂ ਨਮਸਕਾਰ ਹੁਣ ਪੁਰਾਤਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਥਕਾਵਟ, ਥਾਈ ਪਛਾਣ, ਉੱਚੀ ਹੈ।
'ਸਵਤਦੀ' ਸ਼ਬਦ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੈ
'ਸਵਤਦੀ' ਥਾਈ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੈ (ਅੰਤ -ਡੀ-, 'ਚੰਗੇ' ਲਈ ਥਾਈ ਸ਼ਬਦ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਜੁਲਦਾ ਹੈ ਪਰ ਨਹੀਂ ਹੈ)। ਇਹ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੇ ਸ਼ਬਦ 'ਸਵਸਤੀ' ਦਾ ਰੂਪਾਂਤਰ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ 'ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ' ਜਾਂ 'ਸੁਭਾਅ' ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਜੜ੍ਹ 'ਸਵਾਸਤਿਕ' ਸ਼ਬਦ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਜੁਲਦੀ ਹੈ, ਸਵਾਸਤਿਕ, 'ਸ਼ੁਭ, ਸ਼ੁਭ ਪੱਖ' ਲਈ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹਿੰਦੂ ਚਿੰਨ੍ਹ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਤਫ਼ਾਕ ਹੈ ਕਿ ਫਿਬੂਨ ਇਤਾਲਵੀ, ਜਰਮਨ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨੀ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦ ਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਸੀ, ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਨਹੀਂ।
'ਸਵਤਦੀ' ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਹੋਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਕਾਢ ਕੱਢੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ 'ਅਰੋਏਨਸਾਵਤ' (ਤੁਲਨਾ ਕਰੋ 'ਵਾਟ ਐਰੋਨ', ਦਾ ਟੈਂਪਲ ਆਫ਼ ਡਾਨ), ਗੁੱਡ ਮਾਰਨਿੰਗ ਅਤੇ 'ਰਾਤਰੀਸਵਤ', ਗੁੱਡ ਨਾਈਟ, ਪਰ ਇਹ ਸਿਰਫ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਲੱਭੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਇਤਫਾਕਨ, 'ਸਵਤਦੀ' ਨੂੰ ਅਕਸਰ 'ਵਟਦੀ' (ਚਿੱਤਰ ਦੇਖੋ) ਨਾਲ ਛੋਟਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਗੈਰ-ਰਸਮੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਕਿਸੇ ਥਾਈ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ 'ਕਿਨ ਖਾਵ ਰੀਉ ਜੰਗ' (ਮੱਧ, ਡਿੱਗਣਾ, ਚੜ੍ਹਨਾ, ਮੱਧ ਟੋਨ) ਕਹੋ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਖਾਧਾ ਹੈ? ਜਾਂ 'ਪਾਈ ਨਈ ਮਾ' (ਮੱਧ, ਚੜ੍ਹਦਾ, ਮੱਧ ਟੋਨ), ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੋਂ ਆਏ ਹੋ? ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਗਰਮ ਆਵਾਜ਼.
'ਥਾਈਨੇਸ' ਲਈ ਲੇਖ ਦੇਖੋ www.thailandblog.nl/background/ik-ben-een-thai/
ਸੱਭਿਆਚਾਰ/ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਇਸ ਪਾਠ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਹੈ ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਖਾਧਾ ਹੈ. ਇਹ ਵੀ grappg ਕਿ ਥਾਈ ਇਸ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪੁੱਛੋ। ਹਾਂ, ਟੁਕਟੂਕ ਡਰਾਈਵਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਤੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਪਿੰਡਾਂ ਅਤੇ ਉਪਨਗਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੀ ਸੈਰ ਲਈ ਜਾਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਹੈ (ਇੱਕ "ਪਾਈ ਨਈ" "ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋ? ਜਾਂ ਦੋਵੇਂ)। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਦੋਸਤਾਨਾ ਮੁਸਕਰਾਹਟ / ਹਿਲਾ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ. ਉਹ ਉਤਸੁਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਪਾਗਲ / ਅਵਾਰਾ ਫਰੰਗ (ਇਕੱਲਾ) ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦਾ ਹੈ।
ਇੱਥੇ ਈਸਾਨ ਵਿੱਚ ਪਜ ਨਜ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਿਰਫ ਬਾਰਮੇਡਾਂ ਅਤੇ ਬੁਮਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ, ਇੱਥੇ ਲੋਕ ਕ੍ਰਪੋਂਗ ਜਾਂ ਕ੍ਰਪੋਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਇਸਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ।
ਇਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਾਪ ਖ਼ੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਵੀ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਦਖਲ ਦੇ ਰਹੇ ਹੋ, ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੀ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ??
ਇੱਥੇ ਖਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਖਿਨ ਕਾਓ ਜਾਂ ਸੌਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਖਾਓ ਨੋਹਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਮੰਚ ਖੀਰੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇੱਥੇ ਹਰ ਕੋਈ ਪਾਈ ਨਾਈ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਪਾਈ ਸਾਈ?
ਮੈਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਾਈ ਤਲਾਤ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਹੱਸਦੇ ਹਨ
ਇੱਥੇ ਈਸਾਨ ਪਜ ਨਜ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਬਾਰਮੇਡਾਂ ਅਤੇ ਭਗੌੜਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਲੋਕ ਕ੍ਰਪੋਂਗ ਜਾਂ ਕ੍ਰਪੋਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਮੈਂ ਹਾਂ, ਢਿੱਲੀ ਅਨੁਵਾਦ: ਮੈਂ ਵੀ।
ਇਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਾਪ ਖ਼ੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਵੀ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਦਖਲ ਦੇ ਰਹੇ ਹੋ, ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੀ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ??
ਇੱਥੇ ਖਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਖਿਨ ਕਾਓ ਜਾਂ ਸੌਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਖਾਓ ਨੋਹਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਉਹ ਥੋਰਾ ਜੂਸ/ਮੋਬੂਏ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਹੈਲੋ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ - ਪਰ ਥਾਈ ਅਨੁਵਾਦ, ਜਾਂ "ਐਲੋ" - ਵਧੇਰੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ "ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਕਿੱਥੇ ਹੋ" ਦਾ ਅਟੱਲ ਸਵਾਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।
ਬੀਕੇਕੇ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੁਣਦੇ ਹੋ: ਯਾਂਗ ਮੇ ਮਾ-ਮੀ ਰੋਟ ਥਿਟ। ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ: ਅਜੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਇੱਕ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜਾਮ/ਫਾਈਲ ਹੈ।
ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਹੀ 2 ਥਾਈ ਦੌੜ ਰਹੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ 5 ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਬੱਸ ਯਾਤਰਾ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੀ ਆਪਣੀ ਮਿਨੀਵੈਨ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅਜੀਬ ਆਦਤਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਮਿਲੀਆਂ।
ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਅਜੀਬ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੌਣ ਜਾਂ ਜਾਗਣ ਵੇਲੇ ਗੁੱਡ ਨਾਈਟ ਅਤੇ ਗੁੱਡ ਮਾਰਨਿੰਗ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਥਾਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ, ਪਰ ਗਾਇਬ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਕਹੇ ਮੁੜ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਵੈਸੇ, ਉਸਨੂੰ ਨੀਂਦ ਸ਼ਬਦ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ ਲੱਗਿਆ। ਦੋ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਾਬੀ ਡੱਚ ਲੋਕਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਨੋਂਗਖਾਈ ਤੋਂ ਬੈਂਕਾਕ ਲਿਜਾਇਆ ਸੀ, ਨੇ ਕੋਰਾਤ ਵਿੱਚ ਸੌਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਸ਼ਬਦ ਪ੍ਰੀਫੈਕਟ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਸਾਥੀ ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਪਾਗਲ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਟਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਬਹੁਤ ਹੀ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਮਿੰਨੀ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ 6 ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬੈਠਣ / ਸੌਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਸਨ। ਤੁਸੀਂ ਸੜਕ 'ਤੇ ਸੌਂਦੇ ਹੋ, ਹੋਟਲ ਦਾ ਖਰਚਾ ਵੀ ਕਿਉਂ? ਉਹ ਹਾਸੇ ਨਾਲ ਦੁੱਗਣੇ ਹੋ ਗਏ।
ਪਿਆਰੇ ਹੰਸ,
ਸਾਵਤਦੀ ਖਰਾਪ/ਖਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਦੂਰੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ 'ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦੇ ਹੋ? ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ. ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ 'ਸਵਤਦੀ' ਰਸਮੀ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰਾਂ ਲਈ ਸਥਾਪਤ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ: ਤੁਸੀਂ ਚੌਲਾਂ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਤਾਜ਼ਾ ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹੋ। ਤੁਸੀਂ 'ਸਵਤਦੀ' ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਉਹ ਉਹੀ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ? ਇਹ ਨਿੱਘਾ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਗੱਲਬਾਤ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ।
ਇੱਕ ਆਮ ਟਿੱਪਣੀ. ਇਹ ਮੇਰਾ ਤਜਰਬਾ ਹੈ ਕਿ ਥਾਈ ਭਾਈਵਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਸ਼ਬਦ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਕਦੇ ਵੀ ਗੱਲਬਾਤ, ਮਿੱਠੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ, ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਣ ਜਾਂ ਸਹੁੰ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ, ਜੋ ਕਿ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਤੁਹਾਡਾ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਇਨਕਾਰ ਕਰੇਗਾ. ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛੋ ਕਿ ਥਾਈ ਵਿੱਚ "ਡੈਮ" ਅਤੇ "ਸ਼ਿਟ" ਕੀ ਹਨ। ਉਹ ਥਾਈ ਵਿਚ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹਨ, ਅਤੇ ਜੇ ਕੋਈ ਹਥੌੜੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਅੰਗੂਠੇ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਸੁਣੋਗੇ.
ਰੁਦ,
ਬੇਸ਼ੱਕ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੀਆਂ ਰਸਮੀ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਹੁਣੇ ਮਿਲੇ ਹੋ, sàwàtdie khráp ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ। ਪਰ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਗੁਆਂਢੀ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਸਵਾਤੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ 10 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਨੀਦਰਲੈਂਡਜ਼ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, 'ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਹੋ, ਮਿਸਟਰ ਜੈਨਸਨ?', ਸ਼ਾਇਦ ਸਿਰਫ਼ ਮਨੋਰੰਜਨ ਲਈ। ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ: 'ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਹੋ, ਪੀਟ? ਆਪਣੀ ਕਾਰ ਦੁਬਾਰਾ ਧੋ ਰਹੇ ਹੋ?' 'ਅੱਜ ਮੌਸਮ ਖ਼ਰਾਬ, ਕਹੋ!' "ਓਏ, ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਚੰਗੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਹੋ, ਯਾਰ!" ਆਦਿ
ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਥਾਈ ਸਹੁੰ ਸ਼ਬਦ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖ ਸਕਦੇ। ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਡੱਚ ਜਾਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਹੁੰ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ? ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਥਾਈ ਕਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਬੁਲਾਉਂਦੇ? ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪ੍ਰਯੁਤ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰੈੱਸ ਕਾਨਫਰੰਸਾਂ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਵਿੱਚ 'ਆਏ ਹਾ' ਅਤੇ ਖੀ ਖਾ ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸੁਤੇਪ ਵੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ngôo, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ 'ਮੂਰਖ ਕੁੱਕੜ'। ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਓ ਕਿ ਕਿਸਨੇ ਮਾਰਿਆ.
ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਗੁਆਂਢੀ ਨੂੰ 10 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਜਾਣਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਰਹੇ ਹੋ।
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਰਸਮੀ ਸਵਾਗਤ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਕਰਨਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੈ।
ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਸਿਰਫ਼ ਵਿਅਕਤੀ 'ਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਥਿਤੀ 'ਤੇ ਵੀ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮਿਲਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿਰਫ ਸਾਵਤਦੀ ਜਾਂ ਸਾਵਤਦੀ ਖਰਪ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਬਿਨਾਂ ਵਾਈ ਦੇ।
"ਪਾਈ ਨਈ ਮਾਂ" ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਹੈ ਕਿ "ਕਿਨ ਕਵਾ ਲੀਵ ਰੁ ਯਾਂਗ" ਨੂੰ ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੇ ਸੱਦੇ ਵਜੋਂ ਲਿਆ ਜਾਵੇਗਾ।
ਜਿਹੜੇ ਦੋਸਤ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ, ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਂਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਵਾਤਦੀ ਖੁਰਪ ਕਹਾਂਗਾ ਅਤੇ ਵਾਈ ਬਣਾਵਾਂਗਾ।
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜੇ ਉਹ ਨੇੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਮਿਲਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਵਾਈ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਾਵਤਦੀ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਰਹੇਗਾ।
ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁਖੀ ਕੋਲ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਹ ਇਕੱਲਾ ਬੈਠਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਕਦੇ-ਕਦੇ ਉਹ ਗੱਲਬਾਤ ਲਈ ਕਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਕੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਬੈਠਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਸਾਵਤਦੀ ਨਾਲ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਕੀ ਉਹ ਤੀਜੀ ਧਿਰ ਨਾਲ ਹੈ, ਮੈਂ ਸਾਵਤਦੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਵਾਈ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁਖੀ ਵੀ ਅਕਸਰ ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਬੋਟ ਦਾ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਵਤਦੀ ਖਰਪ ਅਤੇ ਵਾਈ ਨਾਲ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ
ਇਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਹੈ ਸਾਵਤਦੀ ਜਾਂ ਹੈਲੋ, ਹੈਲੋ।
ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਮੈਂ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਉਹ ਹੈ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ "ਹਾਇ"।
ਜੋ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ (ਇਹ ਸਕੂਲ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੈ)
ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਨਿਮਰ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਸਤਾਂ ਜਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਪਰ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਨਹੀਂ।
โง่ (ngôo) ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਮੂਰਖ।
ਮੈਂ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਥਾਈਲੈਂਡ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਥਾਈ ਸਾਥੀ ਨਾਲ, ਇੱਥੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ, ਇੱਕ ਘਰ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰੌਲਾ-ਰੱਪਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ "ਉਹ ਕਿਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ?" ਫਿਰ ਜਵਾਬ ਹੈ: ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਕੀ ਖਾ ਰਹੇ ਹੋ? ਉਹ ਥਾਈ ਹੈ!
ਉਹ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਹਨ, ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੇ ...
ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਛੱਡਦਾ ਹਾਂ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਜਾਂ ਹੋਰ ਥਾਈ ਜਾਣਕਾਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ "ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋ?" ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਨਿਮਰ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਨਾ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਵਾ ਦੇ ਖਰਪ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਇਹ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਸਧਾਰਨ ਰੂਪ ਹਨ।
ਪਾਇ ਹੰਈ, ਕਿਨ ਖਾਵ ਲਉ ਹਮਾਈ ਅਤੇ ਸਬੈ ਦੀ ਹਮਾਈ ਗੈਰ ਰਸਮੀ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਹਨ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਫੜੇ ਬਿਨਾਂ।
ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਾਣਿਆ/ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਕਈ ਵਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛੂਹਣਾ ਵੀ ਉਸ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਪਾਈ ਸਾਈ ਇਸਾਨ ਵਿੱਚ ਸਥਾਨਕ ਉਪਭਾਸ਼ਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਮੁੰਡੇ ਦੁਆਰਾ ਮੈਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਮੇਰੇ ਗੋਡੇ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਉੱਚਾ ਹੈ।
Sawatdee ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਰਸਮੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਵਧੇਰੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਟੂਰਿਸਟ ਰਿਜ਼ੋਰਟ ਵਿੱਚ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਲਈ ਅਧਿਕਾਰਤ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਉਹ ਹੈ ਤੁਸੀਂ !!
ਵਧੀਆ ਟੀਨੋ ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਥਾਈ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ। "ਪੈ ਨਈ ਮਾਂ" ਦਾ ਤੁਹਾਡਾ ਅਨੁਵਾਦ ਬਹੁਤ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਲਈ ਇਹ ਥੋੜਾ ਅਜੀਬ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸਦਾ ਅਨੁਵਾਦ "ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਹੋ" ਵਜੋਂ ਕਰਾਂਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ "ਕਿਨ ਜਾਂ ਥਾਨ ਖਾਉ ਰੁਏ ਯਾਂਗ" ਗੈਰ ਰਸਮੀ ਸਵਾਗਤ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਰੂਪ ਹੈ।
ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਮਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅਤੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵਾਪਸ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ।
ਤਾਂ ਪਾਇ ਨਾਈ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ "ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ?"
ਮਾਂ ਇਸਨੂੰ "ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਗਏ"/ "ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਸੀ" ਵਿੱਚ ਬਦਲਦੀ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਘਰੋਂ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ "ਪਾਈ ਨਈ" ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਲੋਕ ਹਮੇਸ਼ਾ "ਪਾਈ ਨਈ ਮਾਂ" ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ।
"ਮਾ" ਸ਼ਬਦ ਥੋੜਾ ਉਲਝਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਅਕਸਰ "ਲੀਊ" ਸ਼ਬਦ ਨਾਲ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਉਸ "ਮਾ...ਲੀਵ" ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੇ ਇੱਕ ਰੂਪ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਖਾਧਾ ਹੋਵੇ, ਕੋਈ "ਫੋਮ ਕਿਨ ਖਾਵ ਮਾ ਲੀਵ", ਜਾਂ "ਫੋਮ ਕਿਨ ਖਾਵ ਲੀਵ" ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ "ਮਾਂ" ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਜ਼ਾਹਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਨਹੀਂ।
ਦੂਜੇ ਰੂਡ ਲਈ: ਮੈਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਾ ਲੇਵ ਨੂੰ ਕੇਵਲ ਸਮੀਕਰਨ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ, ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਅੰਦੋਲਨ ਵੀ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਮਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਆਉਣਾ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਕੀ ਉਸਨੇ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਨ ਖਾਵ ਮਾ ਲੇਉ ਦਾ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ।
ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਿਨ ਲੀਵ ਜਾਂ ਕਿਨ ਖਾਵ ਲੀਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਨ ਐਮਏਏ ਲੀਵ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਕਿਨ ਮਾਂ ਲੀਵ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਘਰ ਖਾਧਾ ਹੋਵੇ।
ਪਰ ਘਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਸਪੀਕਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ।
ਮੋਟੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ: ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਖਾਧਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਤੁਹਾਡੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ।
ਪਰ ਇਹ ਮੇਰੀ ਵਿਆਖਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਥਾਈ ਭਾਸ਼ਾ ਵਧੇਰੇ ਸੂਖਮ, ਜਾਂ ਢਿੱਲੀ ਹੋਵੇ।
ਅਤੇ ਕੁਝ ਟੀਨੋ. ਸਵਤਦੀ ਖਰਾਪ ਜਾਂ ਵਦੀ ਖਰਾਪ ਜਾਂ ਸਿਰਫ ਵਦੀ, ਵਦੀ (2 ਗੁਣਾ ਤੇਜ਼ ਉਤਰਾਧਿਕਾਰ) ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਰਸਮੀ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ।
"ਰਾਤਰੀਸਵਤ ਨੋਲਾਫੰਡੀ" ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਬਾਰਮੇਡ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੌਂ ਗਏ ਸੀ। ਜ਼ਾਹਰ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਅਕਤੀ. ਹਰ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਦਾ ਹੈ।
ਪਿਆਰੇ ਫ੍ਰਾਂਸ, ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਸੌਂ ਗਏ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਗਈ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਲਈ ਸਹੀ ਉਚਾਰਨ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਿਖਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਹਿਣਾ ਬਿਹਤਰ ਹੋਵੇਗਾ, ਰਾਤਰੀਸਵਾਤ ਨੂਨਲੈਪ ਫਾਂਡੀ ਜਿਸਦਾ ਮੋਟੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਨੁਵਾਦ ਹੈ, ਚੰਗੀ ਰਾਤ ਦੀ ਨੀਂਦ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁਪਨੇ।
ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਧੁਨੀਤਮਿਕ ਮੈਮੋਰੀ ਤੋਂ ਹੈ ਜੋ ਇਸਦੇ ਲਾਤੀਨੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਸੁਧਾਰ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸੋਚਾਂਗਾ।
ਸਾਵਤਦੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਹਾ ਹੈ।
ਪਰ ਸਿਰਫ਼ ਮਿਲਣ ਵੇਲੇ, ਇਸ ਲਈ ਜੇ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ।
ਦੂਜੇ ਸਮੀਕਰਨਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਉਦੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਤੁਰ ਰਹੇ ਹੋ।
ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਅਕਸਰ "ਗੁੱਡ ਮਾਰਨਿੰਗ" ਚੀਕਦੇ ਸਨ। (ਗੁੱਡ ਮਾਰਨਿੰਗ ਟੀਚਰ ਤੋਂ, ਤੁਸੀਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਹੋ)
ਸਵੇਰੇ, ਦੁਪਹਿਰ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਦੋਵੇਂ।
ਅਧਿਆਪਕ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਹਤਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ।
ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਸਵੇਰ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਗੁੱਡ ਆਫਟਰੂਨ ਵੀ ਰੌਲਾ ਪਾਉਣ ਲੱਗੇ ਹਨ।
ਜ਼ਾਹਰਾ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਹ ਗਿਆਨ ਛੂਤਕਾਰੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਇਹ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ.
ਖੈਰ, ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਦੋਂ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਬੈਂਕਾਕ ਵਿੱਚ 4 ਸਾਲ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਚਿਆਂਗ ਮਾਈ ਵਿੱਚ 2,5 ਸਾਲ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਇੱਥੇ ਹਰ ਕੋਈ ਸਵਾਸਦੀ ਨਾਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਥਾਈ ਦੋਸਤ ਵੀ
ਦਰਅਸਲ, ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਨਿਕੋਲ ਥਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅਚਾਨਕ 'ਉੱਚ ਸਰਕਲਾਂ' ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ...
ਕੀ ਇਹ ਸਹੀ ਹੈ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਦਿਹਾਤੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਹੋ, ਤੁਹਾਨੂੰ "ਪਾਈ ਨਈ" ਨਾਲ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ? ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਕੀ ਇਹ ਨਮਸਕਾਰ "ਪਾਈ ਨਈ" ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ? ਮਾਂ"? ਦੋਵੇਂ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਜਾਣਨ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਗਏ ਹੋ। ਸਿਰਫ਼ ਉਦੋਂ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਂਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਸਦੇ ਘਰ ਜਾਂ ਸਹਿਮਤ ਹੋਏ ਮੀਟਿੰਗ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਹੋ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਇੱਕ ਸਵਾਸਦੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ “ਸਭਿਅਤਾ” ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਵਿਆਪਕ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੋਕਾ ਕੋਲਾ, ਕੇਐਫਸੀ, ਮੈਕ ਡੌਨਲਡ, ਗੇਂਦਬਾਜ਼ੀ ਕੇਂਦਰ, ਸਿਨੇਮਾ, ਪੂਰੇ ਡਿਜੀਟਲ ਰਿਮਰਾਮ ਅਤੇ ਜਨ ਸੰਚਾਰ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰਨ ਲਈ. ਹਰ ਥਾਂ ਸਾਰੰਗਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਕਲਪਨਾਹੀਣ ਜੀਨਸ ਨੇ ਲੈ ਲਈ ਹੈ। ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਹਿਰਾਵੇ. ਪਲਾਸਟਿਕ ਹਰ ਪਾਸੇ ਟੀਨ. ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ: ਸ਼ੁਭ ਸਵੇਰ। ਸ਼ਾਮ ਚੰਗੀ ਰਾਤ। ਮੈਂ ਭਾਗ ਨਹੀਂ ਲੈ ਰਿਹਾ। ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸੇ ਸੌਣ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ।
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਈਸਾਨ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਵਾਇਤੀ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਥਾਈ ਆਦਰਸ਼ ਨਾ ਸਮਝੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਕੇਂਦਰੀ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਨਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਬੈਂਕਾਕ ਮੈਟਰੋਪੋਲਿਸ ਵਿੱਚ ਨਾ ਕਰੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਫਿਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਕਿਸਾਨ ਵਜੋਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੁਣ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੜ੍ਹੇ-ਲਿਖੇ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਵੇਗਾ।
ਵਾਧੂ ਟਿਪ।
ਕੇਂਦਰੀ ਥਾਈਲੈਂਡ ਅਤੇ ਬੈਂਕਾਕ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਮਿਆਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸਾਨ ਉਪਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ।
ਖਿਨ ਖਾਓ ਰੀਹ ਯਾਂਗ ਮੈਨੂੰ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਹੈਰਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਕਿ ਔਸਤ ਥਾਈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕੀ ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਫ੍ਰੈਂਚ ਫਿਲਮ "ਲਾ ਗ੍ਰਾਂਡੇ ਬੂਫੇ" ਐਟ ਦ ਪਾਈ ਨਈ ਮਾਰ ਵਾਂਗ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਧਮਾਕੇ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਫਟਦੇ? ਲੋਕ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਹੈਰਾਨ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਵਿੱਚ ਖਾਧਾ ਹੈ। ਤੇ ਪਾਈ ਨਈ? ਕੀ ਲੋਕ ਸੋਚਦੇ ਹਨ: ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਖਾਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ? ਕੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਸਾਥ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?
ਪਿਆਰੇ ਕਸਾਈ ਦੀ ਦੁਕਾਨ,
ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਦਿਲਚਸਪ, ਵਿਚਾਰਸ਼ੀਲ ਅਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਭਰਪੂਰ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ ਹੈ. ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ।
ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਓਵਰਬੋਰਡ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਔਸਤ ਛੁੱਟੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਵਜੋਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ।
ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਨੂੰ ਬਾਰ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦਾ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਬਹੁਤ ਉੱਚੀ 'ਸਵਾਤਦੀ ਕ੍ਰੈਪ' ਚੀਕਦਾ ਹੋਇਆ, ਕੇਕੜੇ ਵਿੱਚ ਆਰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੀ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਭ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਚੀਕਦਾ: ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਦੋ ਬੀਅਰ! ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਤਿੰਨ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਤੋਂ ਰਮਜ਼ਾਨ ਮਨਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਇਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਅਤੇ ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਫ੍ਰੈਂਚ ਅਤੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ: C'est le ton qui fait la musique.
ਮੈਂ ਕੱਲ੍ਹ ਬਾਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪੁੱਛਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਕਿੱਥੋਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਟੀਨੋ ਕੁਇਸ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹਾ ਸੋਚਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਮਾਫੀ। ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਥਾਈ, ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਸਮੇਤ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਸੜਕ 'ਤੇ ਮਿਲਦਾ ਹਾਂ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਸਾਵਤਦੀ ਨਾਲ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ "ਪਾਈ ਨਈ?" ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਿਆ। ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਂ ਇਹ ਖੁਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਪਰ ਫਿਰ ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮੈਂ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਉਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਥੀਓ,
ਮੈਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਸਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਪੂਰਕ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮਾਂ ਤੋਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇਹ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਵੱਖਰਾ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਨਬੀਆਂ ਨੂੰ, ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਅਤੇ 'ਪੋਸ਼' ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ 'ਸਵਾਤੀ ਤੰਗ' ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ, ਦੋਸਤਾਂ, ਪਰਿਵਾਰ ਆਦਿ ਨੂੰ 'ਪਾਈ ਨਾਈ'। ਇਹ ਗਰਮ ਹੈ, ਸਾਡੇ 'ਹੇ, ਯਾਰ, ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ?' ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ। ਜਾਂ 'ਰੂਨ, ਨਾ' 'ਗਰਮ, ਕਹੋ!' ਆਦਿ
ਇੱਥੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ “ਪਾਈ ਨਈ” ਜਾਂ “ਕਿਨ ਖਾਵ ਲਿਆਓ… ਸਵਾਰਦੀ ਖਾਪ ਤੋਂ ਬਾਅਦ “ਸਬਾਈ ਦੀ ਮਾਈ” ਨਾਲ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਫਿਰ ਇਹ ਸਿਰਫ ਪੁਰਾਣੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦੇ ਹਨ.
ਉੱਠਣ ਅਤੇ ਸੌਣ ਵੇਲੇ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੋਈ ਇੱਛਾ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ... ਉਹ ਸਵੇਰੇ ਉੱਥੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਗਾਇਬ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਲਈ ਅਜੀਬ ਅਤੇ ਰੁੱਖੇ ਜਾਪਦੇ ਸਨ, ਹੁਣ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਖੁਦ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸੌਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉੱਠਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਚੰਗੀ ਸਵੇਰ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਜੇ ਮੈਂ ਜਾਗਣ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਜੋ ਮੈਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।
ਚਿਆਂਗ ਮਾਈ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਅਨੁਭਵ ਟੀਨੋ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਨਮਸਕਾਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੈਂ ਸਾਵਤਦੀ ਨੂੰ ਘੱਟ ਹੀ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਅਕਸਰ ਪਾਈ ਨਈ/ਪਾਈ ਨਈ ਮਾਂ ਅਤੇ ਕਿਨ ਕਾਵ ਰੁਉ ਯਾਂਗ ਵੀ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਜਵਾਬ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਗੱਲਬਾਤ ਲਈ ਇੱਕ ਉਦਘਾਟਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਜੇ ਇਹ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਬਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹਾਂ ਜਾਂ 7-11 ਨੂੰ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸੁਆਰੀ ਵੀ ਵਧਾਈ ਵਜੋਂ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਖਰੀਦਿਆ ਹੈ? , ਨੇ ਕਿਹਾ। ਫਿਰ ਵੀ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਕਾਫ਼ੀ ਹੈ.
ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਆਮ ਹੈ, ਅਤੇ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਂ ਸਤਹੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣਦੇ ਹੋ।
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਟੀਨੋ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ "ਸਾਵਤਦੀ" ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੈ।
ਬਿਲਕੁਲ......
'ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ?' ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ 'ਮਿਆਰੀ' ਜਵਾਬ ਕੀ ਹੈ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਖਾਧਾ ਹੈ.?
ਕੋਈ ਮਿਆਰੀ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਸਵਾਲ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਲੋਕ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਚੀਜ਼ ਹੈ।
ਸਵਾਲ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪੁੱਛੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਇਸ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।
(ਬੇਸ਼ੱਕ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਉਤਸੁਕਤਾ ਵੀ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ)
ਜਾਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ। ਇਸ ਲਈ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡਾ ਅਸਲ ਅੰਤ ਟੀਚਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਆਮ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ “ਮੈਂ ਬੱਸ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਬਾਜ਼ਾਰ ਆਦਿ…. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਖਾਣੇ ਤੋਂ ਆ ਰਹੇ ਹੋ ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਤੇ ਖਾਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ? ਤੁਸੀਂ ਬੇਸ਼ੱਕ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ.
ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਰਲ ਹੈ: ਪਾਈ ਨਈ ਮਾ ਜਾਂ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਨਈ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਜਾਣੂਆਂ ਜਾਂ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਸਵਾਸਦੀ ਕ੍ਰੈਪ/ਕਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਵਾਈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਅਜਨਬੀਆਂ ਜਾਂ "ਉੱਚ" ਦਰਜੇ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ।
ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ ਚੰਗੇ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਜਾਣੂਆਂ ਜਾਂ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਨ ਖਾਓ ਲੀਓ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕਦੇ ਵੀ ਅਜਨਬੀਆਂ ਜਾਂ "ਉੱਚ" ਰੁਤਬੇ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ।
ਉਹ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਹਨ ਜੋ ਜਵਾਬ ਲਈ ਇੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਦੇ, ਤੁਸੀਂ ਸੱਚ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜਾਂ ਉੱਥੇ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਅਸਪਸ਼ਟ ਜਵਾਬ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹੋ (ਪਾਈ ਤੀ ਦੁਪਹਿਰ ਜਾਂ ਪਾਇ ਦੁਪਹਿਰ ਜਾਂ ਥੋੜ੍ਹੇ ਲਈ ਤੀ ਦੁਪਹਿਰ) ਜਾਂ ਇਸ ਲਈ (ਮਾ ti noon) ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਸਿਰ ਦੀ ਹਿਲਾ ਜਾਂ ਅਸਪਸ਼ਟ ਹੱਥ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਕਿਨ ਖਾਓ ਲੀਓ (ਰੀਊਹ ਯਾਂਗ) ਦਾ ਜਵਾਬ ਕਿਨ ਲੀਓ (ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖਾਧਾ) ਜਾਂ ਕਿਨ ਯਾਂਗ ਜਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਯਾਂਗ (ਅਜੇ ਨਹੀਂ ਖਾਧਾ) ਹੈ।
ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ, ਲਿੰਡਾ
ਕਿਨ ਖਾਓ ਲੀਓ (ਰੀਉਹ ਯਾਂਗ) ਬਾਰੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਜੋੜ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਸਿਰਫ ਸਵੇਰੇ, ਦੁਪਹਿਰ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਖਾਣੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਮੈਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਥਾਈ (ਥਾਈ) ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਖਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਸੰਮੇਲਨ ਹੈ ਇਹ ਦਿਨ ਦੇ ਇਹਨਾਂ ਹਿੱਸਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਕਰੋ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਇੱਕ ਅਪਵਾਦ ਹੈ: ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਜਾਂ ਕੋਈ 'ਆਮ' ਭੋਜਨ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਇੱਕ ਭੇਸ ਭਰਿਆ ਸੱਦਾ ਹੈ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਾਓ, ਬਾਈ ਲਿੰਡਾ
ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਬੈ ਦੀ ਮਾਈ (ਚੰਗੇ ਦੋਸਤਾਂ ਲਈ ਨਿਮਰ) ਜਾਂ ਸਬੈ ਦੀ ਮਾਈ ਕ੍ਰਾਪ/ਕਾ (ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਜਾਂ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਨਿਮਰ) ਜਾਂ ਸਬੈ ਦੀ ਮਾਈ ਨਾ ਕ੍ਰਾਪ/ਕਾ (ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਿਮਰ) ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਵਾਲੇ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਅਜਨਬੀਆਂ ਅਤੇ ਜਾਂ 'ਉੱਚ' ਰੁਤਬੇ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ
ਹੁਣ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਆਖਰਕਾਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਹਾਂ ਕਿ ਇੱਕ ਚੈਂਬਰਮੇਡ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਿਉਂ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ: 'ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋ?'