Хамсинг Шринавкийн "Би шүдээ алдсан" богино өгүүллэг

Танилцуулга

1958-1996 оны хооронд Хамсинг Шринавк Хууль Khamhoom хэмээх нууц нэрээр ฟ้าบ่กั้น 'Fàa bò kân, Isan for: 'The Heaven knows' and The English Translations' as the Bowling, The Bowling, The Bowling, The Bowling, The Bowling, 'The Bowling' нэрээр олон тооны богино өгүүллэг бичсэн. ian болон бусад өгүүллэгүүд', Silkworm Books, 2001. Тэр номоо "Уншиж чаддаггүй ээждээ" зориулжээ. Голланд зэрэг найман хэл рүү орчуулагдсан.

Түүний цорын ганц бүтээл болох эдгээр түүхүүд алдартай болсон. 1973-1976 оны хоорондох либерал жилүүдэд (хэсэг нь) Тайландын нийгэм дэх "энгийн хүн"-ийг онцлон тэмдэглэхийн тулд энэ ажлыг сургуулийн сургалтын хөтөлбөрт оруулсан. Таммасаатын Их Сургуульд болсон аймшигт аллагын дараа (6 оны 1976-р сарын XNUMX, Тайландын олон өндөр настны дурсгалд хоногшсон өдөр) уг номыг хориглосон боловч XNUMX-ээд онд Хамсингийн нэгэн зэрэг үндэсний сургалтын хөтөлбөрийн нэг хэсэг болгон дахин нэвтрүүлсэн. дэмжлэг үзүүлж, "Тайландын уран зохиолын үндэсний зураач" цолыг хүртсэн.

Хамсинг 1930 онд Хоратаас холгүй орших Боеа Яй гэдэг газар Исаны тариачдын хүү болон мэндэлжээ. Тэрээр зохиол бичих амьдралаас гадна улс төр-нийгмийн идэвхтэй амьдрал, тухайлбал Тайландын Социалист намын дэд дарга байсан. (Энэ намын дарга 1975 онд олон хүний ​​дунд алагдаж, нам татан буугдсан). 1976 онд тэрээр ширэнгэн ой руу зугтаж, коммунист партизаны эгнээнд нэгдсэн боловч 1977 онд Тайландын Коммунист намтай муудалцсаны дараа тэрээр гадаадад нүүдэлчин амьдралаар амьдарч эхэлсэн бөгөөд эхнэрийнхээ хамт Шведэд дүрвэн удаан хугацаагаар амьдарч байжээ.

Тэрээр 1981 онд ерөнхий өршөөлийн хуульд хамрагдан Тайландад буцаж ирэв. 2011 оны 358-р сард тэрээр 112 хүний ​​хамт Эрүүгийн хуулийн XNUMX дугаар зүйлд (lese majeste нийтлэл) өөрчлөлт оруулахаар "Тайландын зохиолчдын тунхаг"-д гарын үсэг зурсан. Тайландын тариачдын өрөвдөлтэй байдалд дуу хоолойгоо хүргэж, Тайландын нийгэмд нийгмийн шударга ёсны төлөө тэмцэж байсан нийгмийн зүтгэлтэн. Түүний түүхүүд дэх Тайландын тариачны хөрөг хэсэгчлэн хүчинтэй хэвээр байгаа бөгөөд аз болоход Тайландын фермер хүлцэнгүй зангаа орхисон боловч энэ нь хүн бүрт хараахан мэдэгдээгүй байна. Түүний түүхүүд надад таалагдсан, тэд маш үнэ цэнэтэй юм. Түүний намтар, уран бүтээлийг дэлгэрэнгүй үзнэ үү: en.wikipedia.org/wiki/Khamsing_Srinawk

Тэрээр дараагийн богино өгүүллэгээ 1973 онд бичжээ.

Би шүдээ алдсан

Тэр надтай "Яагаад миний шүдэнд юу болсныг асуухгүй байгаа юм бэ?" гэж ширүүн хоолойгоор мэндлэв. Би юу гэж хариулахаа мэдэхгүй хэсэг дуугүй зогсов. Яг үнэндээ би түүн рүү анх харахад л түүний цонхигор царайг аль хэдийн харчихсан байсан. Гэвч миний тархи түүний гэнэтийн асуултын хариуг хурдан бодож чадсангүй. Ийм хариу үгэнд мэндчилгээг хэрхэн оруулаад сэтгэлийг нь улам зовоохгүйгээр уур амьсгалыг тайван байлгах талаар би огт төсөөлөөгүй.

Бодит байдал дээр би түүний азгүйтлийн талаар зарим зүйлийг сонссон боловч мэдээлэл нь өнгөцхөн, зөрчилтэй байсан. Би энэ тухай усан үзмийн модоор дамжуулан сонссон боловч та энэ нь зөв эсэхийг мэдэхгүй байсан. Анх буудуулсан, дараа нь хүнд бэртсэн ч амьд үлдсэн гэж сонссон. Түүнтэй биечлэн уулзаж, өөрийнх нь түүхийг сонссон хойноо л түүний хүлээж авсан зүйл бол алгадсан юм гэдгийг ойлгосон. Энэ бүхнийг бусад дээрэмтэй харьцуулбал өчүүхэн хэрэг гэж нэрлэж болно, эцэст нь тэр ердөө хоёр зуун бат, ямар нэгэн зүйл, хуучин гар буу, дөрвөн шүд алдсан. Спортлог хүн найз нөхөддөө илүү ихийг өгсөн гэж хэлж болно. Гэхдээ тийм ээ, миний хувьд хоёр зуун бат, буу, дөрвөн шүдийг алдсан нь миний хүн биш учраас өчүүхэн зүйл юм. Амаа гажигтай, ядарсан гунигтай царайтай хийсэн хүн шал өөр бодолтой байсан бололтой. Хэсэг хугацаанд түүний гонгинохыг сонссоны эцэст би түүнд өөрийн таагүй бодлоо илэрхийлэв. 'Чамтай буу байсан. Чи яагаад үүнийг сайн ашиглаагүй юм бэ?'

Дөнгөж тайвширсан царай нь ахин ууртай болчихсон байтал би ярьж дуусаагүй байлаа. Гүнзгий нүд нь ширүүн харцаар гялсхийв.

“Би энэ зүйлийг дээрэмчид, хулгайчдаас хамгаалах гэсэн санаагаар худалдаж авсан. Гэхдээ энд байгаа зүйлс яг одоо маш будлиантай байгааг та мэднэ. Сайн залууг муу залуугаас ялгах аргагүй болсон. Энд ирээд түр амьдар, тэгвэл миний юу хэлэх гээд байгааг ойлгох болно. Ялангуяа манайх шиг бутанд байдаг тосгонд. Гадныхан манайд санаа зовоод байх шиг байна. Долоо хоногоос долоо хоног, сараар бид нүүрэндээ инээмсэглэл тодруулж байх ёстой. Бид бүх зочдод бөөн тэнэгүүд шиг инээмсэглэдэг. Тэд зүгээр л бидний юу хийж байгааг харж, бидэнтэй танилцаж, бидний амьдралын хэв маягийн талаар асуух гэж манай гал тогооны өрөөнд орж ирдэг. Асуулт, асуулт. Зарим нь тосгоны захиргаанаас, зарим нь хотын захиргаанаас, нөгөө хэсэг нь хотоос, тэр байтугай гадаадаас хэний ч сонсож байгаагүй газраас ирдэг. Тэд бүгд ижил дадлагажигч багштай хамт байгаа юм шиг албадан инээмсэглэлтэй байдаг. Сайн залуус инээмсэглэж чадвал муу хүмүүс ч бас инээмсэглэж чадна, тийм үү? Тэгээд буу ямар учиртай юм бэ...?

“Тэр үдээс хойш, намайг шүдээ алдсан өдөр тэд дахиад л сүрэг болон нүүрэндээ том инээмсэглэлтэй хаалгаар орж ирэв. Би агуулахын доор хэдэн хальс түүж байтал нэг нь шууд над руу ирлээ. Өөр нэг нь гахайн агуулах руу явсан бөгөөд манай эхнэр, хүү бид хоёр тэвшинд хивэг тарааж байсан. Гурав нь шатны ёроолд цугларав. Би дээш харан тэдэн рүү инээмсэглэв. Гэвч миний инээмсэглэл бүрэн гарч амжаагүй байхад миний хажууд буу байгааг мэдэрч, тармуураа тавихыг тушаав..."

“Тэр үед гурвуулаа манай гэрийн шатаар өгсөж, үнэт зүйлсийг хайж эхлэв. Хэсэг хугацаанд би мэдээгүй байлаа. Ухаан ороход би уурлав. Гэрийнхээ дээд давхарт бүдэрч яваа гурвыг хараад нүднээс нулимс урсаж, хараа бүрэлзэв. Тэгээд би “Чи ийм зоригтой, зоригтой юм бол яагаад над шиг гараас ам дамжин амьдрах ёстой хүмүүсийг олзлодог юм бэ? Мөнгө эргэлдэж байгаа хүмүүсийг дээрэмдэж яагаад болохгүй гэж?'

'Чи хэн гэсэн үг вэ?'

"За, Мерседес машинаар эргэлдэж, шар айрагны ходоодоо гайхуулдаг капиталистууд, саятнууд ..."

Өгүүлбэрээ хэлж дуусаагүй байтал нөгөө новш миний ам руу буугаараа цохиод хуцав.

"Хашгирмаар муухай!"

— Би хоолойныхоо араар дөрвөн шүдлэн түүний хөлд газар унасан.

-Та цагдаад мэдэгдсэн үү?

"Мэдээж"

"Тэд юу гэж хэлсэн бэ?"

"Юу ч биш. Тэд бүгдийг нь нямбай бичсэн”.

"Чи үнэхээр тэдэнд бүгдийг хэлсэн үү?"

'Дэлгэрэнгүй бүр. Өө, түр хүлээнэ үү. Тэд намайг цохихоос өмнө би тэр саятнууд, үнэтэй машинууд, шар айрагны гэдэс болон бусад зүйлийн талаар хэлээгүй..."

'Яагаад үгүй ​​гэж?'

"За, миний хэлсэнчлэн өнөө үед бүх зүйл маш их будлиантай байгаа тул сайн залууг муугаас нь ялгах аргагүй болсон. Хэрвээ би бүгдийг хэлсэн бол юу болохыг хэн мэдэх билээ? Магадгүй би бүх шүдээ алдах байсан байх!'