Baweriya bê şert û merc bi Buddha
Mixabin, mirov hene ku di jiyana xwe de tenê şikestinan nas dikin û celebek magnetîkî bi xwe re hildigirin, ku bi wê tenê dizanin ka meriv çawa belengaz, windaker û xirbeyan bikişîne, û ew kes helbet di nav de legyon in. Tayland. Lêbelê, Thai bi gelemperî pir olî ye û bi Buddha baweriyek bê şert û merc heye. Çîrokek rastîn a hevalek pir baş a jina min.
Phon, keça mezin a cotkarekî birinc, bi du xwişkên xwe re li bajarekî piçûk ê Îsanê mezin bû. Li wê 6e diya wê di firaxeke Amerîkî de reviya û lênêrîna sê zarokên xwe yên biçûk ji mêrê xwe re hişt. Lê mêrê wê di encama bûyerê de ewqas serxweş bû ku lênêrîn û mezinkirina zarokan di demeke kurt de ji Phonê piçûk re ma. Heta 20 saliya xweste saliya xwe li xwişkên xwe digirt û bi bavê xwe re ku her roj serxweş bû, li tiştan dixist, her tişt avêtibû û di dawiyê de neçar mabû ku ew lê xwedî derkeve. Ew kêlî jî hebûn ku Phon êdî hew hîs nedikir û dixwest xwe bikuje, lê baweriya wê ya bi Bûda rê li ber wê girt. Her roj ew bi du xwişkên xwe re mil bi mil diçû perestgehê û ji Buddha re ji bo demên çêtir dua dikir.
Bavê wê gelek zeviyên birinc hebûn, lê wî ew hêdî hêdî ji bo sêv û hêkekê firot malbata xwe da ku lao khao (wîskiya taylandî) bikire. Ji ber vê yekê neçar bû ku di carekê de ew mîna çopê kevin li kêleka rê mirî were dîtin. Wî bi temamî xwe bi mirinê vexwaribû. Tiştekî ku, bi teybetî li Îsanê, ne îzolekirî ye. Pir caran diqewime ku ev an ew kes xwe bi tevahî vedixwe û dimire û mêvanên pir ciwan jî hene.
Wê tiştek bêtir li ser diya xwe, ku li Amerîkayê bû, nebihîst. Navnîşan an jî hejmara telefona wê tune. Di wan salan de hindek piştgirî ji dapîra wê hebû, lê ew 15 salî mir. Ji ber vê yekê Phon bi tevahî li ser xwe bû. Koşka ku ew bi du xwişkên xwe re dijiyan, ji kelekek gemarî wêdetir bû. Ew ne li gund bû, lê dûr li qiraxa zeviyeke birinc bû, bê ronahî û tendurustî, mîna ku wan komek kotî li wir veşartibûn. Kulik hîn jî li wir e û her gava ku ez di ber xwe re derbas dikim, hestek nerehet ji bextreşiya ku di hundurê xwe de derbas dibû tê.
Xizmetên wan ên civakî nînin ku em wan li wir nas dikin. Heger tu tiştekî te tunebe, bi rastî tu li ber rehma xwedayan î. Ji ber vê yekê qet pirsa hebûna birûmet tune bû. Lêbelê Phon piştrast kir ku xwarina wê û xwişkên wê hene û dikarin biçin dibistanê, û wê di bin wan şert û mercan de lîse jî qedand. Hûn dikarin texmîn bikin ku wê û xwişkên wê van salan ji bo tasek birinc rojane çi fedakarî kirine. Demek şûnda xwişka wê ya herî biçûk ji ber AIDSê mir. Haya dayîka wê ji mirina keça wê ya biçûk heta îro tune ye. Ez ji xwe dipirsim, ew dayikek çawa ye? Erê, wê ji malbata ku axa bavê wê dizîne jî hinek alîkarî standibû, lê ew ji deynan pêk dihat, ku Phon neçar ma ku peran bide.
Di vî warî de ew dikarin li wir wekî neynûkan hişk bin û ev tiştek e ku ez nikarim têbikoşim. Ji min re wisa dixuye ku jiyana mirov kêm-zêde ew qas ne girîng e û helbet her gav bandorê li mirovên herî feqîr ên ku jixwe tiştek tune ne. Girîng bû ku Phon di zûtirîn dem de were xebitandin û ji bo dravdanê bileztir bibe, ew ji hêla malbatê ve bi yekem farangê çêtirîn hate berhev kirin, ku jê bêtir lêdan ji xwarinê werdigirt. Phon, ku di vê navberê de bû jineke ciwan a jîr û bedew, lê ji ber jiyanê pir dijwar bû, helbet ev yek qebûl nekir û tevî xwişka xwe ya mayî reviya Bangkokê. Li yek ji gelek bazaran wan bi salan zêrên xwe-çêkirî difirotin. Ne potek qelew, lê ew dikarin li ser wê bijîn.
Lêbelê, bi hezkirina wê tenê nexwest ku bixebite, wê yek li dû yê din fergan dixist. Ne ji bo drav, ji ber ku ew hemî mêvan bûn ku ji wê sûd werdigirin. Xwişka wê ya mayî bextewartir bû, wê ferngek girêda û ev çend sal in li Ewropayê dimîne.
Di dema betlaneya xwe de piştî 3 salan min dîsa ew nas kir. Bê guman me ji Hollandayê tiştek ji bo wê anîbû, lê wê jî ji bo me û ev yek bi rastî ez bandor kirim. Ji bo min û jina min şal û şapikek xwemalî û helbet peykerê Buda jî, ji ber ku ew di van salan de ji Buda re dilsoz maye. Heya ku ez hatim Taylandê, min qet tiştek ji Taylandek negirt. Ne ku ez li benda wê me, lê fikra ku keçek (jinek) wusa belengaz te ji bîr nekiriye, li min dixe. Ji min re dibêjin nermek hestyarî, lê ez bi vî rengî me.
Wê ji me re got ku hevalekî wê yê nû (dîsa), lê ew dîsa jî bi jineke fereng re zewicî bû. Hevalê wê yê berê ew biribû nexweşxaneyê û vî hevalê wê ew biribû hundir, ji ber ku li Taylandê kesek din tune ku paşde vegere. Ez wê wekî xwişkek xwe dibînim û ez hinekî hejandim dema ku min bihîst ku hevalê wê yê niha hîn zewicî ye: Nalet Phon, tu dîsa ji ku dest pê dikî. Piştî çend rojan ez bi wî re hatim nasandin û ew zilamek xweş bû, ku ew çend dem bi wî re dijî. Endezyarek nermalavê Alman, ku ji bo rêxistinên Ewropî sepanên nermalavê çêdike. Tevî hemû bextreşiyan, ew vegeriya herêma xwe (Îsan) û li wir vê dawiyê li gel wî dest bi kar kir. Ez bi rastî ji wê re hêvî dikim, ku ew ê niha bextewar be, ji ber ku kesek hêjayî bextewariyê ye, ew ew e. Buddha te pîroz bike Phon.
Ev bê guman çîrokek ji hezaran e, lê gava ku hûn yekî baş nas dikin, ew bi rastî bandorê li we dike.
Ji hêla Fred ve hatî şandin
- Peyama ji nû ve hatî şandin -
Heyranok ji bo Phon!!!
Çîrokek pir xweş!
Bi rastî, çîrokek balkêş û heke hûn kesek nas dikin ku her roj neçar e şer bike da ku hewl bide ku bigihîje deverek, wê hingê çîrokek wusa dê we bike.
Ez çend tiştan di wê de bi yekî nêzîkî dilê min re li Nonthaburi nas dikim.
Bi awayekî xweş û bi heybet hatiye nivîsandin. Naha 2 sal şûnda, gelo Phon bi rastî ew bextewarî dît?
Çîrok xweş lê bi rastî ez bawer nakim ku ji Buddha re dua bikim. Hûn vê çîrokê li ser sê xwişkan vedibêjin, lê ger sê kur bûna, dê çîrokek bi tevahî cûda bûya. Weke jin tiştekî we heye ku hûn pêşkêş bikin ku kur tune ne û ev avantaja wan e. Ez wê bêtir dibînim
"çarenûs" jiyana we çawa dixuye û hûn jê çi dikin. Erê, hin kes her gav fîgurên herî dîn dikişînin ew ê bibin xwediyê tiştek ku jin pê dikevin, lê piştî demekê cewhera wan a rastîn derdikeve holê û dûv re jî zirav çêdibe. Ji bo gelekan li vir li Taylandê dijwar e û divê hûn gelek tiştan bidin ji bo saxbûnê, lê Buddha li derveyî wê ye ji ber ku bi gelemperî her tiştê ku meriv dike ne di çerxa Dharma de ye.
Ez pêwendiya sernav û naveroka çîrokê nabînim: bawerî nîgara hêza ku di mêjiyê me de dimîne ye.