Fikrên we li ser Taylandê çi ne, ew çawa hatine guhertin û çima? Nirxandin û serpêhatiyên min
Hefteya borî 15 kesan bersiva van pirsan dan. Bihêle ez kurteyek ji wê, analîzek kurt û di dawiyê de ezmûnên xwe yên di vê yekê de bidim. Ez nikarim ji bo hemî şîroveyan edaletê bikim û tenê yên herî gelemperî behs dikim. Dîtinek berfireh heye û ew ji min re xweş xuya dike.
Çi hatiye guhertin?
Çend şîrove bi min re deng veda. Mînakî, kesek destnîşan kir ku hûn carinan hêviyên we yên xelet li ser welatek ku hûn lê digerin, dijîn an dixebitin hene. Bi demê re hûn ê bi xwezayî 'guhertinan' bibînin. Yên din destnîşan kirin ku ew bixwe di van salên dawî de hatine guhertin û ew bandorê li awayê dîtina we li Tayland dike. Paşê ev yek dibe sedema vê pirsê ku welat heta çi radeyê hatiye guhertin yan jî heta çi radeyê pêwendiya bi welat û rûniştvanên wî re hatiye guhertin. Zehmet e ku meriv jimareyek li ser wê bide, dibe ku ew ji herduyan jî hinekî be. Hinekan bawer kir ku helwestên Thai li hember biyaniyan guherî: kêmtir dostane û bêtir bi tenê li ser drav. Dê kesên biyanî kêm bihatana pêşwazî kirin û dê welat ber bi rêyek xelet ve bibirin.
Min ew taybetî dît ku ez bixwînim ku ger hûn hevalbendek an cîhê rûniştinê cûda hilbijêrin dîtina weya Taylandê dikare biguhezîne.
Guhertinên ku ez dikarim piştrast bikim binesaziyê ve girêdayî ye. Karaktera gundî her ku diçe li hawîrdora bajarî her ku diçe zêdetir diguhere, her çend gund jî wekî xwe maye. Înternet ketiye her derê û em encamên vê di xwepêşandanên dawî de dibînin.
Çi heman e man?
Nêrîna serdest li wir, ji bilî çend îstîsnayan, ev e ku Taylandî dost û dilovan mane, û ku biyanî bi xêr hatî. Li gundan jî gelek tişt wek xwe mane
Nasîna welatekî nû
Lez û asta ku ramanên kesek bandor dibin û diguhezin ji kesek bi kesek cûda dibe, lê bi berfirehî ez ê wan wiha binav bikim:
Bi gelemperî, danasîna weya yekem a welatek nû ezmûnek xweş e. Welatê nû hestên heyranî, eleqe û kêfê derdixe holê, carinan jî bi hurmeteke awarte. Welat biyanî û pir taybet e, bi tu tiştî re nayê berhevkirin. Hin kes lixwekirina van qedehan berdewam dikin, lê pir caran ev yek piştî demekê diguhere. Serpêhatiyên negatîf ên mirovan hene, wek mînak jehrîbûna xwarinê, ava deryayê ya qirêj, bertîl dayînê, jêkirin, rûbirûbûna bi mirovên gemar, nefret û hwd. Ev dikarin serpêhatiyên kesane bin (tiştek ku hûn bi xwe ezmûn dikin) lê di heman demê de tiştên ku heval dibêjin an ku mirov di medyayê de dixwînin jî bin. Di dawiyê de, berhevkirina ezmûnên erênî û neyînî rê li ber nêrînek hevsengtir a welat vedike. Ew ji bo her kesî cûda ye û di vê yekê de tiştek xirab tune. Ew tiştek e ku em dikarin bi hev re li ser biaxivin da ku dadbariya xwe bêtir rast bikin.
Wai (puwanai / Shutterstock.com)
Nêrîna min di van 20 salên dawî de guherî
Ramanên min ên di derbarê Taylandê de bi salan bi heman rengî guherî. Min dest pê kir bêtir gemar bifikirim. Bila ez bi kurtasî diyar bikim ka ramanên min di derbarê Taylandê de çawa hatine guhertin.
Min her gav ji jiyan û rêwîtiya li Taylandê kêfxweş bûm. Min qîmet da mirovan û bi awayekî ecêb min di reftarên mirovên li Hollandayê de zêde cûdahî nedît. Xelk hemû ji hev cuda bûn: mirovên baş, dilnizm, jîr, ehmeq û pîs hebûn. Cûdahî serpêhatî ne, bi gelemperî ezmûna kêfê ye, lê bi rastî bi qasî ku ez têkildar im ne girîng in.
Di 1999 de ez koçî Taylandê kirim, salek pir bi xêr û ne tenê ji ber sê neh. Makezagonek nû û baş hebû, aborî piştî Krîza Asyayê ya 1997-an baştir bû û hukûmetek nû lênihêrîna tenduristî ji her kesî re mimkun kir.
Di salên paş de, bala min bi giranî li ser jiyana malbata min û min bû. Em 3 kîlometre dûrî gundê herî nêzîk, di nîvê baxçeyek 10 rai de, ku li ser zeviyên birinc heta çiyayên ku me ji Laosê vediqetînin, dijiyan. Kurê me di Tîrmeha sala 1999an de hat dinyayê. Min di bexçeyê de dixebitî û çend sed darên fêkî ji her cureyî çandin. Ez hîn jî dikarim wan darên xweşik bibînim, lê bi poşman û xemgîniya xwe min nuha navên Taylandî yên çend cureyan ji bîr kiriye. Ez fêrî zimanê Taylandî bûm, min karê dilxwazî kir, kurê xwe fêrî hollandî kir û kêfa min ji jiyanê re hat. Min tiştên xerab ên ku min dîtin, wek xizanî, qumar, vexwarin û gendelî, bi 'Ey baş e, li her derê tiştek heye û ez tevlî nabim' ji holê rakir.
Ez difikirim ku xala zivirînê piştî tepeserkirina bi xwîn a xwenîşandanên kirasê sor di sala 2010 de hat. Min dest bi meraq kir ku çawa dibe ku tiştek wusa çêbibe, min dest bi xwendin û ramanê kir. Dema ku ez di sala 2012-an de ji hev cihê bûm, min dev ji hebûna xweya gundî ya îdylîk berda û bi kurê xwe re çûm Chiang Mai ev yek hat xurtkirin û hêsan kirin. Ez gihîştim bêtir pirtûk û bêtir mirovên ku ez li ser wê bipeyivim. Zêdetir dema belaş jî. Kurê min êdî dersên hollandî nedixwest ji ber ku îngilîzî têra xwe dijwar bû û ez nema neçar bûm ku daran biçim. Min dest bi nivîsandinê kir û xwendevanên vê blogê bi çîrokên neyînî yên li ser Siam an Taylandê tacîz kir. Ji ber vê yekê ez ji dil lêborîna xwe pêşkêş dikim.
Di derbarê hevberdanê de, ew bi hêsanî derbas bû. Min û hevjînê xwe li hev kir ku em herdu jî ji ber dûrbûna ji hev sûcdar in. Me mal û milkên zewacê bi dadperwerî parve kir. Destûr da ku ez li kurê me xwedî derkevim. Û em heval man. Kurê me gelek caran diçe serdana diya xwe, em jî bi rêkûpêk hevdu dibînin. Ji ber vê yekê xwîna xirab tune. Li vir jî min aliyê baş ê Taylandê dît.
Di dawiyê de, nêrîna her kesî di derbarê Taylandê de cûda ye. Vê yekê qebûl bikin. Ji kesekî din re nebêjin ku ew tiştan bi tevahî xelet dibîne, lê heke hewce bike, nêrîna xwe pêşkêş bike. Vebêjin ku hûn bi xwe tiştan çawa dibînin, bêyî ku kesên din sûcdar bikin. Em bi pevguhertina têgihiştinên bi hev re bêtir fêr dibin. Bila her kes çêtirîn xwe/wê bike da ku di derbarê Taylanda meya delal de bêtir fêr bibe. Û tiştek xelet tune ku hûn bi riya xwe alîkariya Taylandê bikin.
Ez carinan meraq dikim gelo serpêhatiyên neyînî ne encama nebûna ragihandinê ne.
Dema ku jinek we heye ku dikare li şûna we biaxive, çima Thai fêr bibin?
An jî li bendê ne ku Taylandiyek li welatê xwe bi we re bi îngilîzî têkiliyê deyne; erê bê guman, heke hûn sê hefte betlaneyek tûrîstan bin, lê ne gava ku hûn li Taylandê dijîn.
Û heke hûn nexwazin ku hûn ji fêrbûna Thailandî re tengasiyê bigirin, ew çawa tê serê Thai?
Bi fêrbûna zimanî, hûn bi bingehîn destnîşan dikin ku hûn ne eleqedar in ku bi Thailandî re têkilî daynin.
Di van salên dirêj de ku ez serdana Taylandê dikim, ji bilî çend îstîsnayan, min tenê ezmûnên erênî hebûn, tevî saziyên hukûmetê yên wekî koçberiyê.
Di hin rewşan de ji Taylandiyan zêdetir cîh ji min re hat dayîn ku ez tiştan bikim.
Ez difikirim, Ruud, ku çend kes hene ku bêyî zanîna zimanê Taylandî xwedî ramanek têr baş a Taylandê ne. Lê bi zanîna Taylandî hûn dikarin di raman, hest û tevgera Thais de têgihiştinek çêtir bistînin. Ya ku ez fêr bûm ev e ku Thais di vî warî de dikarin pir cûda bin.
Bi taybetî axaftina Thai kêfxweş e. Min salek beriya ku ez koçî Taylandê bikim dest bi fêrbûna wê kir, roja yekem li Taylandê ez çûm dibistanek bilind da ku ji mamosteyek bixwazim ku min hîn bike. Dûv re min di hemî dersan de perwerdehiya derveyî ya Taylandî şopand. Piştî salekê min biryar da ku ez tenê bi Thailandî biaxivim, di destpêkê de bi gelek xeletiyan. Ken.
Tiştê herî acizker ew bû ku gava ez bi jina xwe re diçûm dikanek an ofîsekê, herkesî bi jina min re dest bi axaftina Thai dikir û guh nedida min. Hûn dikarin bifikirin ka min, wekî ferhengek gemar, çawa bertek nîşanî wê da.
Ez bêriya Tayland û kurê min li wir dixwînim. Xemgîn. Carinan ez ji mayîna li Hollandayê poşman dibim.
Ez Belçîkî me û ev 15 sal in ku li Taylandê dijîm. Ez bi jina xwe re li malê bi Hollandî diaxivim, ew 25 sal in li Belçîkayê dijî. Ew nahêle ku ez bi Thailandî biaxivim ji ber ku ez nikarim dengên cûda bibihîzim an bilêv bikim û ji ber vê yekê her gav ji mebesta min tiştên cûda dibêjim.
Ruud, rast e. Ev sî sal in ez li Taylandê dijîm/rêwîtiya/me û her dem xwe bi welat û gelan re adapte kiriye, tevî fêrbûna ziman, her çend ez çu carî negihim jêhatîbûna zimanê Tino. Beriya her tiştî, danûstendina bi zimanê herêmî gava yekem e û dûv re mirovên Taylandî bi rastî ne ew nêçîrvanên dolar in ku hûn carinan li ser dixwînin, her çend îstîsna hene, lê ne li ku ye?
Tiştê ku Tîno li ser rewşa siyasî û kiryarên tund ên hikûmetê dibêje (nebêjim...) ji bo min jî dilgiraniyek mezin e, lê ez vê yekê bi rewşa welatên cîran re berovajî dikim ku ne baştir e.
Xuya ye ku her hukûmet li birayê mezin Chinaînê dinêre, ku destûr heye ku li cîhanê di warê mafên mirovan de her tiştê ku bixwaze bike û behr û rezervên avê li çar çemên mezin ên herêma Hîmalaya bigire. Bersiva yek ji super-royalîstan a ku dibe ku bi darê zorê bi ciwanên xwepêşander re rû bi rû bimîne, tam zîhniyeta çînî ya ku me li Hong Kongê dît diaxive.
Tiştek ji mirov guherbartir nîne û tekane domdar jî guherîn e. Wisa ye, wisa bû û dê wisa bimîne. Mezinbûn, perwerdehî, serpêhatiyên kesane hemû bandorê li me dikin wekî mirov. Ji ber vê yekê ne ecêb e ku niha tê nîqaşkirin. Adaptability îradeyek xurt û berjewendiyek kesane hewce dike. Hezkirin û evîndarî jî dikare di vê de rola xwe bilîze. Têkilî her gav girîng e û ji wê pir tişt heye ku meriv jê bi dest bixe. Bi hevûdu re di axaftinê de bimînin û ji ramanên din re vekirî bin bêyî ku nirxek binirxînin ne tiştek e ku her kes dikare bike. Dilê civakî ji bo evîna cîrantiyê ya pêwîst, ku diwêre vê yekê bi dengekî bilind ji xwe re bibêje. Ger hûn xwe nas bikin, hûn jixwe gavekê li pêş yên ku ev di wan de tune ne. Kêmasî an nexwestina vebûn û mijûlbûna bi vê yekê re ew e ku ez di gelekan de dibînim. Ma kî vê yekê nizane, mafê xwe û yên mayî jî wekî bêaqilî bi nav dike? Di vî warî de gelek pirtûk hatine nivîsandin, lê ez guman dikim ku ew daxwazî ne. Hilgirtina tengasiyên xwe jixwe ji bo gelekan xebatên rojane girtiye. Heger bi rastî jî bixwazim jî nikarim xweşiktir bikim. Mirovatî di cihêrengiya xwe de û em ê neçar bin ku pê re têbikoşin.
Xwezî, Jacques, ez bi tevahî bi wê re dipejirînim. Vekin û zû dadbar nekin. Ez carinan ya paşîn pir zû dikim, ez qebûl dikim.
Ji ramanên (û çandên) din re vekirîbûn bêyî ku nirxek bi wan ve girêbide. Dilê civakî ji bo xêrxwaziya pêwîst. Tiştên ku min berê ji dêûbavên xwe yên ku di sala 1950-an de ji Endonezyayê derketin û çû Hollanda, wergirtin. Ew Xiristiyan bûn, bi Holandî diaxivîn û xwarinên Holendî û adetên xwarinê dizanibûn. Bi helwesta xwe ya vekirî, li welatê xwe yê nû baş bi rê ve çûn û rê û pêşeroj da 5 zarokan. Min fikrên wan hem di jiyana xwe ya taybet de hem jî di nava karê xwe de girtiye. Û niha jî li Taylandê ji bo 5 salan. Vê yekê ez kirim kesek dewlemend û bextewar.
Nice idea hemû.
Mejiyê min ji yên din cudatir dixebite û di vî temenî de êdî ne mimkûn e ku meriv zimanê Taylandî bi vî rengî fêr bibe ku meriv xwe bi wî rengî baş îfade bike.
Zimanê Îngilîzî di heman demê de ne ji bo piraniya Taylandiyan e, ji ber vê yekê ez di nav kulîlkek koçber de dijîm.
Ji bo betlaneyê ne xirab e lê mayînek dirêj?
Ez difikirim ku ev pirsgirêka ziman di heman demê de kalîteya têkiliyek herêmî ya li Taylandê jî sînordar dike.
Di doza min de, nekaribûna danûstandina çêtirîn ji ber vê yekê her ku diçe sedemek e ku ez belkî vegerim NL.
Lê ez li vir bi rehetî dijîm ji ber vê yekê ez çûyîna xwe taloq dikim.
Ev çil sal in ez têm Taylandê. Cara yekem di sala 1980-an de wekî paşkêşvanek (wê hingê ji xwe re digotin rêwî). Piştî wê, 30 salan pir bi rêkûpêk, carinan deh caran di salekê de wekî endamek ekîbek Alman a Lufthansa. Hobiya min a herî mezin komputer û amûrên teknîkî yên din bûn û hene. Û li vir e ku min guhertinek neyînî dît. Dema ku ez hîn jî dixebitim, navenda kirrûbirra min a birêkûpêk Pantip Plaza bû. 15 û 25 sal berê we dikaribû her tiştê ku we nikarîbû li deverek bi dest bixista û di heman demê de pir erzan li wir bidîta. We Playstationek ku ji bo lîstina kopiyên korsaniyê hatî veguheztin, di nav de 50 lîstik ji orîjînalek kêmtir li Hollandayê hatî veguheztin, tenê mînakek.
Niha, gava ku ez diçim wê derê… tiştek balkêş tune ku were dîtin. Di heman demê de li vir li Hua Hin, lêgerînek beşên IT-ê bê qîmet e.
Biha ji berê pir bilindtir in (bi berawirdî) û her tiştê ku hûn hêvî dikin ku bibînin hîn ne berdest in an ji derveyî welêt pir bihatir e.
Di van çil salên borî de, Tayland bêtir dewlemend bûye. More modern. Lê ew ne bi gelemperî Thai ye, ew pêşveçûnek gelemperî ye.
Ya ku ez li Taylandê bêhêvî kirim pêşkeftina berbi tûrîzma girseyî bû. Helbet pere jî anî, lê ji bo ku ez li dora Farang nemînim ez ji Hollandayê derketim. Gava ku hûn li ser 1980 û tûrîzmê û celebê mirovên ku heya 2020-an firiyan Taylandê difikirin, ez hema ji bo Covid 9 spas dikim.
Lê ji bo yên mayî ji berê hindik cûdatir e...Ez pir hez dikim li vir bim...
Ez bi tevahî encama we parve dikim. Ezmûna min ji sala 1969 de heye. Jin
di BKK'ê de hemû di "sarong"ê de meşiyan.
Dema ku Lufthansa we, wekî 1-emîn, geştiyaran bi rê ve bir, ev guherî
ya nû Jumbo 747. Zilamên bi sîngên tazî û jinên bi şortan
Ji wê kêliyê û pê ve kolanên BKK'ê her ku diçû zêde bû
hê nehatine.
Bi salan, Tayland leza gelan şopand,
tûrîst (farang) ji vê yekê sûcdar in.
Di eslê xwe de, ez nafikirim ku Tayland bêtir guherî, ji bo nimûne, bingeh hîn jî Thai ye!, wekî ku ez hîn jî Ned difikirim. im.
Di hemî rêwîtiyên xwe yên li Asyayê de ez her gav li welatek cûda hatim!
Tiştê ku her gav min bala min kişand CUDA bû. Çawa cûda ye
her tim hêjayî lêkolînê ye.
Dirûşma min her tim ev bû: ji Hollandayê derkeve. bi hişekî vekirî, ya ku tê dû re matmayî ye. Ez û jina min hîn jî her sal tam ji ber wê kêfa Taylandê digirin
hê jî karakterê xwe.
My Lufthansa ji balafirgehek Charter, Air China an ji balafirgehek din a budceyê temaşevanek pir cûda anî Taylandê. Dûv re kesek primitive li wir hebû, lê bi gelemperî hûn bi Lufthansa re firiyabûn heke we bikariba bilêtek bihatir bikira. Lê ji bo yên mayî ez bi we re dipejirînim!
Bi xweşikî û vekirî hatî nivîsandin û bi hêvî me ku ji bobelata nêzîk ve ne hatibe motîv kirin.
Di derbarê radestkirinê de, ez xala zivirînê balkêş dibînim. Dibe ku wê jî du sal şûnda bingeha hevberdanê danî?
Ez di qonaxa ku bihêlim her kes bi xwe karê xwe bike û bihêle her kes bi ya xwe bike û ez aciz nebim, wê demê em amade ne ku destê alîkariyê pêşkêşî hezkiriyên xwe bikin, lê piştre kontrol bi xwe ji hêla hukûmetek ve tê ferz kirin û ew çi ye. yanî ez vê di nav gelek Taylandiyan de jî hîs dikim.
Na, ew ne bingeha veqetandinê bû, ew pir kesane bû.
Wê xala zivirînê, xwenîşandanên kirasê sor û dawiya wan a bi xwîn, ez şok kirim û min dest bi xwendina bêtir li ser dîroka Taylandî, siyaset, Budîzm û hwd.
Tîno, ez bi te re hevîdar im ku dawîhatina xwenîşandana kirasên sor û hwd bi xwîn û sosret bû. Lê ya ku te behs nekiriye û tecrube nekiriye, tundiya xwînî û sosret a kirasên sor bû. Tu ji tundiyê dûr bûyî û ez jî di nava wê de bûm. Guleyên li polîs û leşkeran hatin reşandin û di encamê de jiyana xwe ji dest da. Li Sala Daengê bombeyek hat avêtin û bi giranî birîndar bûn. Dikanên ku ez tê de xerîdar bûm û malên kesên ku min baş nas dikirin hatin şewitandin, tevî ku ew ne beşek ji pevçûnê bûn. Paşê biryara hikûmetê hat, piştî ku hemû hewildanên wî alî ji bo çareserkirina wê bi aştiyane ji ber hin fanatîkan têkçûn, bi tundî destwerdanê bike. Li gorî min, pir rastdar e. Dema ku gule, ne tenê ji artêşê, bi rastî li dora guhên min fîtîn, ez reviyam. Ji aliyê siyasî ve em di heman alî de ne. Mafê gel heye ku ji bo berjewendiyên xwe li ber xwe bidin û bi her awayî li dijî zilmê şer bikin. Û carinan zextek zêde neçar e. Lê eger ew cureyên çewt, wek birêz TS, bişopînin û tundûtûjîyek bênavber bikar bînin, wê hingê ew ji bo min e.
Ez bi we re dipejirînim ku ji aliyê kirasên sor û herwiha ji aliyê kirasên zer ve tundî hebû. Hem wê şîdetê û hem jî tundiya zêde ya dewletê ez fikirîm. Ez ê nekim ku kî mafdar e û kî sûcdar e. Ew çîrokek cûda û tevlihevtir e.
Luc, mixabin ev rastiya Belçîkayê xemgîn e... Ez gelek dixebitim ku hevala xwe ya Taylandî ya ku ez bi salan nas dikim û bi salan serdana wê dikim, bibim Belçîkayê ku li vir bizewice û bixebite, xilas bike û piştî 5 salan koçî Hua Hin bike. Hêvîdarim ku ew bixebite ji ber ku ez ditirsim ku ew ê ne hêsan be ku meriv vê yekê li vî welatê meymûnan pêk bîne ji ber ku ez Belçîkîyek spî me ... heke hûn dizanin ku ez çi dibêjim ...
Baş e ez ji vê re çi bêjim. Di van 10 û 20 salên çûyî de li Hollandayê tu cezayên min tunebû.
Li Taylandê nêzîkî 20 ji wan hene.
Lê hemû jî mafdar bûn, ji ber vê yekê ez giliyê vê yekê nakim. Lê ez ditirsim ku Tayland jî ne wahala ye.
Ez difikirim ku mehên zivistanê ji bo derbasbûnê demek baş e, û ez ê naxwazim serdemên bihar, havîn û payizê yên li Hollandayê ji bîr bikim. Lê her yek ji xwe re.
Haha… Yekane cezayê ku min neçar ma li Taylandê bidaya ev bû ji ber ku min guh da hevjîna xwe ya wê demê (û niha jî jina niha) bi çêkirina zivirînek li Hua Hin, ku destûr nedabû.
Lê herî zêde li Hollandayê û ya herî giran jî li Elmanyayê... Ji van hersêyan yek jê rewa bû.
Ger ez li Holandayê jî mîna ku li Taylandê ajot bikim, dibe ku ez ê ehliyeta min jê bistînim. Li aliyê xelet ê rê dest bi ajotinê dike….
Çi nivîseke xweş û hevseng e.
Xweserîkirin û binavkirina wê pir mezin e