ព្រះសង្ឃមានសារុងរបស់ស្ត្រីនៅជុំវិញក្បាល (ពី៖ និទានរឿងពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ លេខ ៤២)
នេះគឺអំពីព្រះសង្ឃ។ មិនមែនព្រះសង្ឃនៅវត្តយើងទេ ឋានសួគ៌ទេ! ប្រាសាទមួយទៀត - ឆ្ងាយណាស់។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះបានរួមភេទជាមួយស្ត្រី។ គាត់គឺជាគូស្នេហ៍របស់នាង។
ភូមិនេះមានឈ្មោះថា ណងខេង ប៉ុន្តែធ្លាប់ត្រូវបានគេហៅថា ណងខៅតេង ឬ ត្រពាំងក្រហម។ ពេលនោះជាទីក្រុងដែលមានស្តេច និងអ្វីៗទាំងអស់។ អ្នកនៅតែអាចឃើញពំនូកមួយប្រភេទដែលទីក្រុងធ្លាប់នៅ។
អ្នកមើលតណ្ហា (ដកស្រង់ពី៖ រឿង និទានពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ លេខ ៤០)
រឿងមួយទៀតអំពីមនុស្សម្នាក់ដែលចង់ដេកជាមួយប្រពន្ធរបស់បងប្រុសរបស់គាត់។ នាងមានផ្ទៃពោះ ហើយប្តីនាងកំពុងធ្វើដំណើររកស៊ី។ ប៉ុន្តែតើគាត់អាចធ្វើយ៉ាងណាបានយ៉ាងស្អាត?
រឿងនេះបានកើតឡើងជាយូរមកហើយ។ បន្ទាប់មកសត្វ ដើមឈើ និងស្មៅទាំងអស់នៅតែអាចនិយាយបាន។ ពួកគេបានរស់នៅជាមួយគ្នាតាមច្បាប់ (*) របស់ព្រះឥន្ទ្រៈ ប្រសិនបើសត្វសុបិនថាវាស៊ីរបស់ឆ្ងាញ់ នោះថ្ងៃបន្ទាប់ សុបិននោះអាចក្លាយជាការពិត។ ហើយសត្វបានប្រព្រឹត្តតាម។
ហេតុអ្វីបានជាម្រាមជើងធំរបស់អ្នកមិនមានក្រចក? (ដកស្រង់ពី៖ និទានរឿងពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ លេខ៣៨)
នេះគឺអំពីព្រះសង្ឃមួយអង្គដែលគង់នៅក្នុងព្រះវិហារជាយូរមកហើយ។ គាត់មានភាពតឹងរ៉ឹងជាមួយ Chan ថ្មីថ្មោងរបស់គាត់។ នៅពេលនោះ គម្ពីរពិសិដ្ឋត្រូវបានសរសេរនៅលើស្លឹកត្នោតស្ងួត។ លុះព្រឹកឡើង ភិក្ខុនោះក៏យកម្ជុលឆ្លាក់ដែកមួយមកអង្គុយនៅតុដោយមានស្លឹកត្នោតដាក់លើនោះ ។
អ្នកមិនឲ្យដង្កូវទៅត្រីដែលចាប់បានទេ? (ដកស្រង់ពី៖ និទានរឿងពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ លេខ ៣៧)
នេះគឺជារឿងរ៉ាវអំពីសមាជិកនៃកុលសម្ព័ន្ធ Khamu ។ ពួកគេជាជនជាតិឡាវ ហើយរស់នៅទីក្រុងវៀងចន្ទន៍ (*)។ ប្រទេសឡាវធ្លាប់មានការអភិវឌ្ឍន៍តិចតួច ហើយពិបាកទៅដល់ទីនោះ។ ប្រាក់ចំណូលរបស់ពួកគេគឺត្រឹមតែបីរូពីក្នុងមួយឆ្នាំ។ បាទ នៅសម័យនោះ ប្រាក់រូពីត្រូវបានប្រើប្រាស់។ (**)
រឿងនេះនិយាយអំពី អ៊ីមាន; ឪពុករបស់នាងជាជនជាតិចិន។ ពេលនេះនាងមានអាយុ ១៦ ឬ ១៧ ឆ្នាំ ហើយមានសភាពរឹងរូសដូចកន្សែងផ្ទះបាយ។ (*) ហើយនាងចង់ធ្វើវាជាមួយបុរសម្នាក់។ នាងចង់ដឹងថាពេលមនុស្សប្រុសនិងមនុស្សស្រីមានចំណង់តណ្ហាបែបណា? អំពីសត្វស្លាប និងឃ្មុំ ដឹងទេ!
រឿង ពូ-កែវ-ដែលបោក-ខារ៉ែន។ ពូ-កែវ-ល គឺជាមនុស្សដែលមានល្បិចកល គាត់តែងតែធ្វើដំណើរក្នុងប្រទេស Karen ដើម្បីជួញដូរ ដូច្នេះហើយចង់ដឹងពីសុជីវធម៌ និងទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកគេ។ វិធីរបស់ពួកគេក្នុងការថែទាំផ្ទះ ការបរិភោគ និងផឹក និងការគេង។
រឿងនេះនិយាយពីស្ត្រីម្នាក់មកពីប្រទេសថៃភាគកណ្តាល និងជាព្រះសង្ឃមានដើមកំណើតយ៉ុង។ (*) គេមិនបានយល់ភាសាគ្នាទៅវិញទៅមក។ ព្រះសង្ឃគង់នៅវត្តក្នុងភូមិដែលមានសហគមន៍២០គ្រួសាររស់នៅ។ ស្ត្រីនោះបានតាំងទីលំនៅនៅទីនោះ។ នាងជាស្ត្រីដែលមានចិត្តធម៌ ចូលចិត្តធ្វើអំពើល្អ; ជារៀងរាល់ព្រឹក នាងបានធ្វើម្ហូបសម្រាប់ព្រះសង្ឃ។
រឿងមួយទៀតអំពីប្តីប្រពន្ធជនជាតិ Karen ។ ប្ដីប្រពន្ធនោះចូលព្រៃកាប់ឫស្សី។ ដើមឬស្សីធំ ហើយខ្ពស់ ហើយមានដើមដូចអ្នកដឹង។ ដូច្នេះ គេយកជណ្ដើរមួយដែលគេដាក់ទល់នឹងដើមឫស្សីមួយក្រុម។ បុរសនោះបានឡើងខ្ពស់ដើម្បីកាប់ឫស្សី។
រឿងនេះលេងនៅក្នុងសហគមន៍លី។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើដំណើរពី Lamphun ទៅ Li អ្នកត្រូវឆ្លងកាត់ទន្លេ Li ។ ហើយនៅទីនោះធ្លាប់មិនមានស្ពានទេ។ ប៉ុន្តែជនជាតិថៃខាងជើងដែលរស់នៅទីនោះដែលមានឈ្មោះថា Panja ដែលមានន័យថា ធម្មតា មានទូក ហើយក៏នាំមនុស្សទៅត្រើយម្ខាងដែរ។
ជញ្ជាំងនៃវត្ត Mutchima Witayaram (Khon Kaen, Ban Phai, 1917) ត្រូវបានលាបពណ៌ដោយឈុតឆាកពី Vessantara Jataka។
អ្នកចាញ់ល្អ (ដកស្រង់ពី៖ និទានរឿងពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ លេខ ៣០)
បុរសដែលសម្លាប់ប្រពន្ធនិងអ្នកប្តឹងនាង (ពី៖ រឿងរ៉ាវពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ លេខ ២៩)
រឿងនេះមានមួយជំនាន់ហើយ។ វាគឺអំពីបុរសម្នាក់នៅភូមិឡុងគូម៉ុន។ គាត់បានសម្លាប់ប្រពន្ធរបស់គាត់ បន្ទាប់ពីគាត់បានសម្លាប់អ្នកប្តឹងរបស់គាត់។ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងថាគាត់បានធ្វើវាទេ។ ហើយគាត់ក៏ឲ្យឪពុកម្ដាយចេញថ្លៃបូជាសព…
ពាក្យថា "អ្នកមិនដឹងច្បាស់ទេ រហូតដល់អ្នកបានឃើញវា។ ប៉ុន្តែការមានអារម្មណ៍ថាមានអ្វីមួយល្អជាងការឃើញអ្វីមួយទៅទៀត›។ នេះជាការពិតសម្រាប់គូស្នេហ៍ដែលរៀបការយូរហើយដែលគ្មានកូន។ ហើយវាហាក់ដូចជាកំហុសរបស់ស្ត្រី។
បុរសដែលបោកប្រាស់ឪពុកក្មេក។ ហើយ.. អ្នកណាខ្លះនៅតែចូលចិត្ត? (ដកស្រង់ពី៖ និទានរឿងពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ លេខ ២៧)
មានរឿងមួយអំពីរឿងនោះ។ ហើយប្រសិនបើអ្នកកំពុងអាននេះ អ្នកត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា ធ្លាប់មានមនុស្សល្ងង់ មិនមែនល្ងង់ទេ តែល្ងង់! វានិយាយអំពីកូនប្រសារដែលធ្វើឡាប សាច់ឆៅជាមួយគ្រឿងទេស។
ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំគឺជាសត្រូវដ៏អាក្រក់បំផុតរបស់ខ្ញុំ។ (ដកស្រង់ពី៖ និទានរឿងពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ លេខ ២៦)
ពួកគេជាប្តីប្រពន្ធ ហើយដើរពីព្រៃទៅផ្សារលក់អុសជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ម្នាក់ៗកាន់ដុំឈើមួយដុំ; មួយកញ្ចប់ត្រូវបានលក់ចេញ មួយកញ្ចប់ទៀតយកទៅផ្ទះ។ ពួកគេរកបានពីរបីសេនតាមវិធីនោះ។ នៅថ្ងៃនោះ បុរសនោះបានជួបអភិបាលក្រុង ហើយសួរគាត់ថា៖ ‹តើអ្នកកំពុងធ្វើអ្វីនឹងកាក់ទាំងនោះ?›។