მზის სათვალე, Khamsing Srinawk-ის მოკლე მოთხრობა

ის უფრო ახლოს იყო მასთან, ვიდრე ჩვეულებრივი სტუმარი. ის უბრალოდ უხილავი ფეხებით შევიდა დედის გულში და შეუმჩნევლად გაქრა. მან არ იცოდა როგორ. ხან შუაღამისას, გამთენიისას, საღამოს. ის მიჰყვა მას ბრინჯის მინდორში. ეს უბრალოდ არავის ეწვია; მხოლოდ ის და მამა.

რამდენიმე დღის წინ, როცა ტაძრის ფესტივალისთვის ემზადებოდა, ის გაქრა. მას ახალი ჰქონდა sarong ბუნფენგისთვის, მისი უმცროსი ვაჟისთვის, როცა ტყიდან გონგის ხმა გაისმა. მან მინდვრებს შეხედა; არც ქარი, არც ღრუბელი არ არღვევდა შუადღის რბილ მზის შუქს. რბილმა, ბნელმა ექომ შეავსო პეიზაჟი.

ირგვლივ სიცარიელე დაინახა. ბუნფენგის ფურცელი დაკეცილი ეყარა ბაქანზე, სადაც მას ეძინა; მის უკან იყო ბამბუკის გამყოფი კედელი, სადაც მისი და მისი მეუღლის ოთახი იყო. მის გვერდით არის მოწესრიგებული ოთახი ხის კედლებით; ცარიელი, კარი დაკეტილია. დიდხანს უყურებდა მას. და იმ მომენტში ისევ მოხვდა გულში, სულის ტკივილი.

ყვითელი ბეღურა, რომელიც ჩვეულებრივ, სახლის წინ ხეზე იჯდა, გაქრა. ეს არყოფნა მას გალიაში ჩაკეტილ ჩიტს აგონებდა. მან შეხედა და მიახლოებისას ჩიტმა ბუმბული ააფრიალა და აკოცა.

დედამ არ იცოდა თვალებზე ცრემლები, სახლის დახურულ კარს გახედა. მამა ხშირად იმდენ ხანს იდგა გაუნძრევლად, რომ აინტერესებდა რა იყო და არასოდეს იცოდა რატომ. აქამდე მაშინ.

ეს მოხდა სამი წლის წინ

უკვე სამი წელი გავიდა? მშვენიერ შუადღეს. ისინი სახლში მაშინ მივიდნენ, როცა მათი სახლის წინ მანგოს ხის ქვეშ მანქანა იდგა. ეს იყო იგივე მანქანა, რომელმაც არაერთხელ გაიარა ქვიშისა და მტვრის ღრუბელში. ეს ახალი იყო სოფელ დონ ხაემის მაცხოვრებლებისთვის.

მან არ იცოდა, რომელ საათზე მოვიდნენ ეს ხალხი, მაგრამ მათ ქალიშვილთან საუბრის მიხედვით, ასე დიდი ხნის წინ არ შეიძლებოდა ყოფილიყო. მამა მაშინვე შევიდა სახლში; დედა მანგოთ იყო დაკავებული და თვალს ადევნებდა ქალიშვილს, რომელიც სააღმზრდელოზე იჯდა.

მის ირგვლივ ორი ​​მამაკაცი ტაილანდურ ენაზე საუბრობდა; მათ ჰქონდათ ფართოფარფლებიანი ქუდები და ღია ცისფერი გრძელმკლავიანი მაისურები. დედამ არც იცოდა, დაინახეს თუ არა, რადგან ორივეს სათვალე ეკეთა.

- მართლა ულამაზესი გოგო ხარ, ხაემხამ, - თქვა მაჯაზე მიყრდნობილმა. "დიახ, დიახ, ჭეშმარიტი სილამაზე, ხაემხამ", იცოდა მისმა მეგობარმა. დედა არ იყო დარწმუნებული, უნდა დარჩენილიყო თუ შიგნით. ხაემხამ, რომელიც ჩვეულებრივ დიალექტზე ლაპარაკობდა, მის ენაზე დრო ესმოდა „ლამაზად“ და უპასუხა: „არა, შუადღისას დავიბადე“.

'Სწორია? კარგი, შენ მაინც ლამაზი გოგო ხარ. შატლი დადო, თმა გვერდით გადაიწია და მუქ სათვალეს დახედა. 'არა, შენ არ გესმის! რატომ არ მომისმენ? შუადღისას დავიბადე'. ახალგაზრდებმა ერთმანეთს გაუღიმეს, როცა გოგონა განაგრძობდა.

„დედამ მითხრა, რომ ბრინჯის მოსავლის აღებისას მშობიარობა დაიწყო; მამამ სახლში მიიყვანა და მე შუადღისას დავიბადე. ასეა, დედა? ქალმა ქალიშვილის ხსენებით დაიწყო. – ასეა, ხაემხამ, – თქვა მან და ხმა აუკანკალდა. ხაემხამი შუადღისას დაიბადა, თუნდაც ახლა უფრო გვიან.

მაგრამ შემდეგ მამა სახლიდან გამოვიდა. კმარა, ორივე! ბატონებმა ტაილანდურად თქვეს, რომ ის ლამაზია. მამის ხმა ჩახლეჩილი იყო. ცხელ საჭმელს ჭამისას დედამ დაინახა, როგორ უყურებდა მათ ქალიშვილს, თითქოს რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ ვერ თქვა. მამა ვერანდაზე იჯდა და შუაღამემდე არ ეძინა, ხის კედლებით მოწესრიგებულ ოთახში კი დედამ გაიგო ხაემხამის მოუსვენრად მობრუნება და ბრუნი.

ეს მთელმა სოფელმა იცოდა: მამა აფასებდა თავის ქალიშვილს. სანამ დონ ხაემში გადავიდოდნენ, ისინი ბევრჯერ გადავიდნენ საცხოვრებლად, მაგრამ აქ მამამ თქვა, რომ ეს უკანასკნელი იყო და ბრინჯის მოყვანას აპირებდნენ.

ის იმდენად აღფრთოვანებული იყო, რომ ხაემხამი მომდევნო წელს დაიბადა, რომ თავად დაარქვა სახელი, რაც არასდროს გაუკეთებია სხვა ბავშვებთან ერთად. და თუ ბავშვი სუსტი პატარა თოჯინა აღმოჩნდებოდა, ის საკუთარ თავს დაადანაშაულებდა, რადგან დედა ძალიან ბევრს შრომობდა. 

ისე ფანატიკურად აშორებდა ხაემხამს მძიმე შრომას, რომ მეურნეები ხუმრობდნენ. "ბიძია, შენ ეკლის ღობეს აკეთებ და არა რბილი ბამბუკის!" ამიტომ მან ბამბუკის ტოტები ბასრი წერტილებით მოათავსა ჰეჯირში. ამან გამოიწვია მეტი ბულინგი. ბამბუკი ეკლებით აშორებს კარაბაოს და ფერმერებს, მაგრამ არ არის კარგი მანქანების წინააღმდეგ...

ისე, ეს პროგრესი…

მამის დისკომფორტი გასაგები იყო. დონგ ხაემი აღარ იყო სოფელი. სოფლის მოსახლეობა აღფრთოვანებული იყო ახალი გზით. ხალხმა უფრო მეტად დაიწყო მოგზაურობა. ბიჭებმა და გოგოებმა გართობა ატარეს სამშენებლო ტრასაზე უბნის დედაქალაქის მოშორებით და ბაზრობიდან ბაზრობიდან ბრუნდებიან მოჩვენებითი ტანსაცმლით.

მამამ უფრო ხშირად დაიწყო ტაძარში სიარული და თავშეკავებული გახდა. "ამას შევაჩერებ სანამ შემიძლია." მაგრამ ხალხი შეეჩვია ახალ შესაძლებლობებს, ახალ გზას და ასევე შეცვალა ტაძრის დღესასწაული. მოსაწვევები მოულოდნელად დაიბეჭდა ყვითლად და წითელ ფერებში და მოვიდა ქალაქის სტამბიდან და დაურიგდა სოფლის მოსახლეობას, მაგრამ ასევე სხვაგან.

ტაძრის ფესტივალის დროს ტაძარი აღარ იყო მორთული სანთლებით და საკმეველით, მაგრამ იყო გენერატორის ელექტრო შუქი და ისმოდა ხმაურიანი მუსიკა და უამრავი ხალხი. ამბიონი, რომელიც ყოველთვის ბანანის ფოთლებით, შაქრის ლერწმისა და ველური ყვავილებით იყო მორთული, ახლა მრავალფეროვანი ცელოფნით იყო მორთული. მანქანები და ავტობუსები ტაძრის ტერიტორიაზე. ბერის ქადაგება მეზობელ სოფლებში დინამიკებით გაძლიერდა.

მტრედი

დედის ფიქრები გალიაში მიტრიალდა. პატარა, წითელი თვალები ჰქონდა. დედა რომ გადავიდა, წამოხტა და აკოცა.

ისევ გაისმა გონგი. მან შეხედა და დაინახა ხალხის რიგი ხეების უკან. გონგი უფრო და უფრო ხშირად ჟღერდა და მას მსვლელობის მხიარულება წყვეტდა. როდესაც ისინი მიუახლოვდნენ, მან დაინახა მოხუცი ბერი, რომელიც იჯდა მსვლელობის სათავეში ნაგავზე. ვარდისფერი და მწვანე ფარდების ფხვიერი ბოლოებიდან მან დაასკვნა, რომ ისინი იყვნენ კანჰა და ჩალი. (*)

მის უკან სოფლის მცხოვრებლები მოდიოდნენ; ზოგი ტყის ყვავილებითა და ფოთლებით. მისმა ქმარმა გონგი აიღო და უკან გავიდა. მსვლელობას უყურებდა. ცოტა მოგვიანებით მან ტაძრიდან მძიმე გონგი გაიგონა, რომ ვესანტარა სახლში დაბრუნდა. ამბიონს ამშვენებდა ყვავილები და ფოთლები.

დედამ არ იცოდა რამდენი ხანი იყო იქ ჩიტი. მას ეგონა, რომ ეს იმ დროიდან იყო, როცა მწუხარებამ მოიცვა და ქმარი მხოლოდ დუმდა. მან ადრე ნახა ქმარი გალიაში მომუშავე, მაგრამ არასოდეს უკითხავს რატომ. ფაქტობრივად, მან ახლა პირველად შეხედა ფრინველს და იფიქრა, რომ ის ლამაზი ცხოველია. 

სევდიანი იყო, როცა გაიგო ქმრის მწუხარება და მაინც უგულო აღმოაჩინა, როცა ქალიშვილის გაუჩინარების გამო მის მიმართ მხოლოდ გულგრილობა გამოავლინა. ვესანტარას წინა ფესტივალის შემდეგ მას არასოდეს უფიქრია, რომ მისი ქმარი ოდესმე წავიდოდა და ასეთ ლამაზ აღლუმს ისევ ნახავდა. მინდვრები ახლა მშვენიერი იყო, ცოტა გაცივდა და მიხვდა, რომ დრო კურნავს ყველა ჭრილობას, თუნდაც ყველაზე დიდს.

მამა მზის ჩასვლამდე მოვიდა სახლში; ის იყო დაღლილი, მაგრამ კმაყოფილი იმ ცერემონიით, რომლის მეშვეობითაც მას იმედი ჰქონდა დამსახურების მოპოვებას. თან ზაფრანის კოლოფი მოვიდა და გვერდით დაუდგა.

- პატარა, მოკრძალებული ცხოველია, - თქვა მან ისე, თითქოს სხვა არაფერი იცოდა სათქმელი. - არ მინდოდა ამ გალიაში ამდენი ხანი შემენახა. ხომ იცი, თუ მის ფრთებს შეუძლია მისი ტარება, გავუშვებ. სამი წელია იქ არის და საკმარისად იტანჯება“.

მეორე დილით მან მტრედს ზაფრანის წყალი საბედნიეროდ შეასხა და ტაძარში წაიყვანა. ლოცვის შემდეგ მან ცოლს ჰკითხა: "ერთად გავათავისუფლოთ?" გალია სახლში წაიყვანეს. ”დაე, ეს იყოს ჩვენი უბედურების დასასრული,” თქვა მან, ”დაბრუნდი ტყეში, პატარა ჩიტო. დაეხმარეთ თქვენს მეგობარს კვერცხების გამოჩეკვაში. მიეცით პატარებს ბალახის თესლი. ახლა რაც შეიძლება შორს წადი“.

ჩიტმა ცოტა ხანი გაფრინდა, მაგრამ როცა ბავშვებმა დაიწყეს ტაშის ცემა, მან მეტრი გაფრინდა, შემდეგ 20 მეტრი და ბოლოს ხის ტოტზე დაჯდა. მამა ტაძარში დასახმარებლად წავიდა და სახლის გზაზე ფიქრობდა, რომ ბედნიერება სასაცილოა. ბედნიერება სველი ქვიშასავით მძიმე რომ ყოფილიყო, ის გზაში დაინგრეოდა.

მაგრამ პირიქით. თითქოს ჰაერში მიცურავდა. ცა ღია იყო, მიწა მშვენიერი. ბავშვები ერთად მხიარულად თამაშობდნენ. ძლივს შეამჩნია, რომ უკვე სახლთან იყო. მხოლოდ მაშინ, როცა კიბეებზე ასვლა მოინდომა, შვილის ბუნგჰენგის კივილმა გადაიხარხარა. "მამა, დღეს გამიმართლა!"

მან ამაყად მოუჭირა მამას დაჭერა. ეს ძალიან სქელია და სულელურიც. მე ის ჯოხით დავამარცხე“. მან თავისი ნაჭერი მამას ხელში ჩაავლო, ღობეს გახედა და დაიყვირა: „აი, არის და ხაემი! ხაემ!'

გაშტერებული უყურებდა როგორ მიუახლოვდა მისი დაღლილი ქალიშვილი. დედა გამოვიდა გარეთ და ტირილი დაიწყო. მამამ ყინულივით შეხედა ჩიტს ხელში; ზაფრანა ჯერ კიდევ ფრთების ქვეშ იყო...

(1969)

(*) კანჰა და ჩალი (ჯალი) ჩნდებიან ვესანტარა ჯატაკაში ვესანტარას, ბოდჰისატვას ცხოვრების შესახებ.

(**) ზაფრანა არის სანელებელი, რომელიც მოპოვებულია ზაფრანის კროკუსისგან.

მუქი სათვალეები, แขมคำ (Khaemkham), ავტორი: Khamsing Srinawk, ThePolitician & Other Stories. თარგმანი და რედაქტირება: ერიკ კუიპერსი. ტექსტი შემცირდა.

ავტორისა და მისი ნაწარმოებების ახსნა იხილეთ: https://www.thailandblog.nl/achtergrond/verhaal-khamsing-srinawk/