Irakurlearen bidalketa: Roben olerkiak (4)

2012an nire neska-laguna ezagutu nuen Kanchanaburi eskualdean. Orduz geroztik urtean lau aldiz bidaiatu dut bertara. Nire inpresioei buruzko poema bilduma bat idatzi nuen. Jarraian, batzuk aurkituko dituzu. 

Duela hamar bat urte Thailandia lehen aldiz bisitatu nuenetik, herrialdeaz maitemindu nintzen eta urte batzuk geroago Thailandiako edertasun batez. 2009tik 2011ra bizi naizen Overpelt herriko poeta izan nintzen Thailandian ostatu hartzen ez dudanean.

----

Txoriek ez dute txisturik egiten.

Urratu egiten dute, garrasi egiten dute.

Eta txakurrek ez dute zaunka egiten.

Ulu egiten dute, intziri egiten dute.

Jendea isilik dago,

neke, izerdi.

Googlen baino gehiago jakin.

Horrela elkarrekin bizi gara elkarren ondoan.

Ni iPad batekin.

Bera igitaia batekin.

Arratsaldean Singha edaten dugu.

Ordaintzen dut.

Isilik geratzen dira lotsati

haien istorioa.

Harrotasuna menderaezina da

hizkuntza-hesia.

----

Goizea laranja kolorekoa da.

Eguzkia, fraideak.

Polonesa budista bat

isilean dabil herrian zehar.

Haien eske-ontzia beteta dago

belauniko itxaroten duten emakumeek.

Eguzkia baino askoz lehenago prestatzen zuten janaria

eta fraideek goizeko laranja koloreztatzen dute.

Zailtasunez zutitzen dira.

Beren ondorengoentzako sukaldaritza.

Eremuan lanean.

Kolperik gabeko egun baten esperoan.

Tenplura bueltan

fraide gazte bati kontsultatzen dio,

ilara laranjako azkena,

ezkutuan bere telefonoa.

----

Ulertezina (*) maitasun adierazpena (* budistarentzat)

Jainkoak begiratzen dizunean,

Arnasari eusten dio.

Nire pentsamenduen sakonean

jainkoa al naiz

Ikusten zaitudanean.

Saihetsetik ateratzen banaiz

sor dezakezun,

Adamek bularra hondoratuta zeukan.