Beste edozein bezalako zaletasuna...

Thailandblog-eko beste blogari batek, Thailandblog-en 10 urteren harira zure zerbitzariari egindako "elkarrizketa" argitaratu ostean, "erakusteko nire pintura-lanaren zerbait" eskatu zidan, eta geroztik "zaletasun berri" gisa aipatzen nuena. Thailandian egon nintzen. 

Pixka bat tematu ondoren, argazki batzuk bidali nizkion eta harrezkero aldian-aldian iragartzen nau nire ekoizpen 'artistikoa' blogean erakusteko, hori erakusteko garagardo taberna, masaje lokala edo, adibidez, bisitatzeaz gain. Hegaztiak behatzeko praktika izanik, Thailandian atseden hartzeko beste aukera batzuk daude...

Erabat zintzoa banaiz, aitortu beharra daukat pintura ez dela benetan zaletasun berria. Mutil txikitan, etxean kartel-pinturarekin nahastu egiten nintzen sarritan edo etxeko komiki tirak osatzen. Tarteka, marrazteko paper faltagatik, hormetan eta horma-paperetan nire asmo artistikoei zabaltzea, nire ustez, neurrigabeko asmo artistikoen froga baino ez zen... Nire guraso begibistak, jakinduria guztian, pentsatu zuen sormen-bultzada horrek guztiak beharbada dezente egin zezakeela. Ondorioz, hainbat urtez asteazken arratsaldeak eta larunbat goizak eman nituen nire jaioterriko Sormen Hezkuntzarako Institutuan. Benetan ez zen nire denbora alferrik galdu eta gaur egun arte izugarri eskertzen diet orduko irakasle batzuei, zure zerbitzaria bezain konfiantza gehiegizko txotxo batekin euren ezagutza partekatzeko prest zeudenei.

Bereziki esker onez gogoan dut Paul Verbeeck eskultoreari, entsegu eta akatsen bidez, buztin gordin koxkor batekin nahasten baino gehiago irakatsi zidana, eta baita Hugo Heyrman ere, beranduago ezagutuko nuen moduan Belgikako bere belaunaldiko margolari errealista garrantzitsuenetako bat eta lan aitzindaria egingo zuen arte mediatiko berrien arloan. Behaketaren artea irakatsi ez ezik, ezagutza teknikoaren garrantzia ere behin eta berriz azpimarratu zuten. Oinarrizko prestakuntza hori dela eta, gerora Turnhout-en arte bigarren hezkuntza segituko nuen, non Cyriel Van Den Heuvel eta Eddy Geerinckx bezalako 'Creative Factory' bezalako irakasle ahaztezinek osatu ninduten. Azken honek hainbat urtez marrazki bizidunekin parte hartuko nuela ziurtatu zuen -eta ez oharkabean- baina hori guztiz bestelakoa da...

Bizitza profesionalak eta gero eta hedatzen ari den familia-bizitza garrantzitsuagoa zen heinean, sortzeko nire gogo artistikoa neurriz eta modu ulergarrian gutxitu zen. Beste lehentasun batzuk ezarri behar nituen, ezta... Marrazteko kaxak eta ikatz-makilak gero eta hauts gehiago biltzen hasi ziren eta pintura-hodiak poliki-poliki petraldu ziren soto edo ganbarako gela baten sakonean... Urte batzuk besterik ez ziren falta ni Thailandera joan baino lehen, gutxi gorabehera nonbait. 2010. urtearen inguruan, bat-batean gustua berreskuratu nuela estudioko kavalete erraldoi baten erosketa inpultsiboaren bidez. Ondo aztertu ondoren, olio-pinturarekin ez lantzea erabaki nuen, pintura akrilikoarekin lan egitea baizik. Akrilikoa olio-pintura baino askoz azkarrago lehortzen da, beraz, automatikoki azkarrago lan egitera behartuta zaude. Nahiko gustatzen zaidan erronka... Geroago Tailandian kontuan hartu behar izan dudan datua, tenperatura altuek, batez ere 'al fresco' margotzean, azkar eragin dutelako pinturaren erabilgarritasunari dagokionez... zenbakia Jada ezin dut zenbatu bi eskuetako hatzekin nire paletako margo-gota bat denbora gutxian plastilina moduko batean eraldatu zen.

Satuek-eko gure etxeko veranda zabala estudio gisa erabiltzen hasi nintzenean, prozesu hau kudeatzeko beharrezko haizagailuak erosi nituen lehenik. Pintura azkar lehortu izanak, gainera, nire batez besteko lan-denbora nabarmen laburtu egin da.Normalean, nire margolanak egun batean baino gutxiagoan amaitzen dira. Zorionez, gure mugitzean, beharrezko neurriak hartu nituen eta margo, espatula eta kalitate handiko pintzel asko sartu nituen mugitzen den edukiontzian, luzatutako mihise hutsez gain. Mugimendu adimentsua izan zen, hemen Isaanen ez baita ia pintura-material duinrik aurkitzen eta Bangkok-en ere erraz zenbatu daitezke margolarientzako denda espezializatuak esku bateko hatzekin. Bide batez, ez nintzen Thailandiako mihiserara mugatu.

Gure etxea, Baan Rim Menaam edo Riverside, Mun ibaiaren ertzean dago eta bi fresko handi margotu nituen sarreran, eguzkia irteten eta ibaiaren gainean sartzen den ikuskizunean inspiratuta... Batez ere emakumeen erretratuak margotzen nituen arren, Thailandiako paisaia eta kultura aberatsak eta hedaduraz Asiako hego-ekialdeko guztiak gero eta gehiago inspiratzen eta erronkak planteatzen ari zaizkit. Hau idazten dudan bitartean behatzak azkura hasten zaizkit berriro. Ezin dut itxaron mihise berri bat luzatzeko...