Σκίτσα από το Σιάμ – Ταϊλάνδη μέσα από έναν ολλανδικό φακό: Σχετικά με τις γυναικείες γοητείες

Ο Willem Hendrik Senn van Basel είχε τα πάντα για να τα καταφέρει ως διπλωμάτης στην Άπω Ανατολή. Ήταν οξυδερκής, φιλόδοξος και, όχι ασήμαντο, ανήκε στις παλιές οικογένειες των Ινδιών στην αποικιακή ορολογία. Κυρίως οικογένειες που σχετίζονται με VOC που είχαν ζήσει στην Ανατολή για αρκετές γενιές.

Ο Χάιμπερτ, ο προπάππους του, ήταν έμπορος της VOC, Γενικός Παραλήπτης των Οικονομικών και Τομέων του βασιλιά στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, μέλος του Συμβουλίου των Ινδιών και πρόεδρος της Μπαταβία. Ο θείος του, βαρόνος Jean Chrétien Baud, δεν ήταν μόνο πρώην Γενικός Κυβερνήτης των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών, αλλά και πρώην Υπουργός Ναυτικού και Αποικιών.

Ο Willem Hendrik Senn van Basel ήταν 34 ετών όταν, με Βασιλικό Διάταγμα της 18ης Φεβρουαρίου 1875, διορίστηκε επί πληρωμή πρόξενος του Βασιλείου των Κάτω Χωρών στην Μπανγκόκ. Λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα, απολύθηκε τιμητικά και εξαφανίστηκε σιωπηλά από την προξενική υπηρεσία και από το Σιάμ. Ποιος ήταν ο λόγος αυτής της πολύ σύντομης καριέρας; Όπως ακριβώς συνέβη με τους προκατόχους του, τους Γερμανούς αδερφούς Paul και Victor Pickenpack, κατηγορήθηκε για αυτοπλουτισμό και για εξαπάτηση παρέχοντας αποδείξεις ολλανδικής υπηκοότητας σε άτομα που δεν το είχαν δικαίωμα. Λέγεται ότι δέχθηκε δώρα από τον τελευταίο και ζήτησε να δανειστεί χρήματα. Ο Willem Henrik -όπως ακριβώς και οι Pickenpacks- μπορεί να ήταν θύμα κάθε είδους ραδιουργίας ή σιαμαίων ίντριγκων, αλλά οι κατηγορίες εναντίον του προφανώς είχαν αρκετό βάρος για να τον διώξουν αμέσως.

Λίγο μετά την απόλυσή του, ο Willem Hendrik επέστρεψε στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, όπου άρχισε να βάζει τις αναμνήσεις του από τον Σιάμ στο χαρτί. Αυτό Σκίτσα από το Σιάμ εμφανίστηκε σε σειριακή μορφή The Indian Guide - State and Literature Magazine που κυκλοφόρησε από τα πιεστήρια στο Άμστερνταμ από το 1879 υπό την τελική επιμέλεια του G. Van Kesteren. Τα φρούτα στυλό του Senn van Basel αποδείχτηκαν τόσο δημοφιλή που συσκευάστηκαν ήδη από το 1880 σε ένα φυλλάδιο 122 σελίδων με τον ίδιο τίτλο, το οποίο τυπώθηκε και εκδόθηκε από τον JH de Bussy στο Άμστερνταμ.

Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο ακολούθησε τα χνάρια ενός από τους προκατόχους του, του Jeremias Van Vliet (περίπου 1602-1663), ο οποίος, όταν ηγήθηκε του Εμπορικού Γραφείου της VOC στην Αγιουτχάγια, αποδείχθηκε ότι ήταν πλήρης χρονικογράφος του Σιάμ, αλλά εντάχθηκε και στη λογοτεχνική τάση που απέκτησε ορμή από τα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα. Όταν έγινε σαφές εκείνη την περίοδο ότι ο Σιάμ άνοιγε όλο και περισσότερο στον υπόλοιπο κόσμο, μια σειρά από δημοσιεύσεις αφιερωμένες σε αυτήν την ενδιαφέρουσα χώρα κυκλοφόρησε από τα πιεστήρια των οποίων Αφήγηση μιας κατοικίας στο Σιάμ από τον Βρετανό Frederick Arthur Neale, πρώην σύμβουλο του βασιλιά Mongkut από το 1852. Περιγραφή du royaume Thai ou Siam. (1854) από τον Γάλλο Αποστολικό Βικάριο του Ανατολικού Σιάμ, Jean-Baptiste Pallegoix και Το Βασίλειο και ο λαός του Σιάμ (1857) από τον Βρετανό διπλωμάτη και πολύγλωσσο Sir John Bowring ήταν αναμφίβολα τα πιο σημαντικά.

Cristi Popescu / Shutterstock.com

Σκίτσα από το Σιάμ ήταν μια ομαλά γραμμένη αφήγηση της παραμονής του στο βασίλειο της Νοτιοανατολικής Ασίας και όχι μόνο επικεντρώθηκε σε μια προσβάσιμη εισαγωγή στη χώρα και τους ανθρώπους, αλλά είχε επίσης ένα μάτι για το απαραίτητο σασπένς με ζωηρές περιγραφές πραγμάτων όπως μια δημόσια εκτέλεση ή ένα κυνήγι ελεφάντων . Λόγω των σχολαστικών παρατηρήσεων και λεπτομερειών Σκίτσα από το Σιάμ όχι μόνο μια χρονοκάψουλα στην οποία διατηρήθηκε τέλεια η Μπανγκόκ πριν από 140 χρόνια, αλλά δίνει επίσης μια ωραία εικόνα για την ψυχή ενός ανώτερου αξιωματούχου που διαμορφώθηκε από την αποικιοκρατία

Ο εργένης Willem Hendrik δεν ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από τις μάλλον στενές βικτοριανές συμβάσεις της εποχής του. Έβλεπε το «αδύναμο» φύλο και δεν έμενε ασυγκίνητος από τη γοητεία και τους δελεασμούς των σιαμαίων καλλονών. Παρεμπιπτόντως, δεν ήταν ο μόνος στην οικογένεια που αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αδιαπέραστος σε μια νότα εξωτικής γοητείας. Ο ίδιος ο παππούς του, ο Willem Adriaan, ο φύλακας της αποθήκης της VOC στη Batavia, είχε έναν γιο, τον Huibert, ο οποίος γεννήθηκε το 1811 από μια σχέση με τον ιθαγενή Amerensi…

Σε αντίθεση με πολλές από τις μαρτυρίες των συγχρόνων του, οι οποίοι ήταν συχνά Αμερικανοί ή Βρετανοί λειτουργοί ή Γάλλοι ιεραπόστολοι, ο William Frederick δεν ταράχτηκε σχεδόν καθόλου από αυτό που πολλοί από τους συγχρόνους του θεωρούσαν "άσεμνη ανηθικότητα» πόσο μάλλον που ένιωθε την ανάγκη να ηθικολογήσει.

Στο επόμενο απόσπασμα περιγράφει με μυρωδιές και χρώματα και ακόμη και ο Schiller που το παραθέτει "δεν φαίνεται ελκυστικό" γυναικεία ομορφιά σε μια πλωτή αγορά στο Chao Praya: Και ανάμεσα σε αυτούς τους μικροπωλητές και τους μικροπωλητές, οι έμποροι γλιστρούν με κανό, μεγάλοι και νέοι με τα πολύχρωμα ρούχα τους. Δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στα νεαρά, και παρόλο που ανήκουν στο γένος των καφέ Αφροδιτών, παραμένουν «Frauen», και επίσης «flechten himmlische Rosen ins irdische Leben». Ο καθαρός πρωινός αέρας έχει φορέσει πολλά μπουφάν, το οποίο, στενά, τονίζει ακόμη περισσότερο τις όμορφες φόρμες. Άλλοι, λιγότερο φοβισμένοι, έχουν τα πάνω μέρη γυμνά και μόνο ένα ύφασμα από κόκκινο, κίτρινο ή μπλε μετάξι, ή από λευκό ή χρωματιστό βαμβάκι, καλύπτει το παρθενικό στήθος. Ποτέ σιωπηλά, παιχνιδιάρικα αστεία, προσθέτοντας ένα «μπον μοτ» σε έναν εκλεκτό, ή επιπλήττοντας τον υπερβολικά θρασύ που είναι λιγότερο ευνοημένος, προκαλούν παντού την ευθυμία των παρευρισκομένων. Κάποιοι, με τα μαύρα μαλλιά να ρέουν μέχρι τους ώμους, με τα καθαρά μάτια και το ανοιχτό κίτρινο χρώμα, δεν φαίνονται ελκυστικοί και μας κάνουν να ξεχνάμε την εντολή «Μην επιθυμείς τη γυναίκα του πλησίον σου» και εκείνους που, εκεί το γυμνό στήθος δείχνει τη φινετσάτη χρυσή αλυσίδα που κρέμεται πάνω από τον αριστερό ώμο και περνά κάτω από το δεξί, δεν φαίνονται αδιαπέραστες από την προσοχή των Ευρωπαίων, όχι, να τους προκαλούν, παίζοντας τόσο φιλάρεσκα με το μεταξωτό ύφασμα, σαν να προσποιείται, αυτοί που δεν ήταν καλά κουμπωμένο, ξεκουμπώνοντάς το, ήταν έτοιμοι να σε κάνουν να θαυμάσεις κάποια από τα γοητεία του. Αλλά δεν αποκαλύπτει τίποτα που μόνο ο μυημένος επιτρέπεται να δει και, χαμογελώντας σου, φωνάζουν στον πωλητή λουλουδιών, ο οποίος την έχει ήδη αποκαλέσει επανειλημμένα "dockmat, dockmat!" προσπάθησε να επιστήσει την προσοχή στα προϊόντα της, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι οι γυναίκες και τα λουλούδια, επίσης στην Ανατολή, αναζητούν το ένα το άλλο».

Μπορώ ήδη να φανταστώ πώς εκείνη τη στιγμή, αφού κατανάλωσαν ένα άφθονο γεύμα, οι Gentlemen of Stand, κάπως σωριασμένοι στις άνετες δερμάτινες πολυθρόνες του κλαμπ τους, διάβασαν με κόκκινα αυτιά πώς ο πάντα σε εγρήγορση Willem Frederik κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στα περίχωρα της Μπανγκόκ ομάδα Βιρμανών γυναικών περιγράφει:Οι γυναίκες διακρίνονται από τη συνήθεια να μην φορούν το σαρόνγκ κλειστό στο πλάι, ώστε το πόδι να φαίνεται πολύ πάνω από το γόνατο σε κάθε κίνηση ».

Τέλος, δεν θέλω να συγκρατήσω την ακόλουθη σκέψη σας για τις παλλακίδες των Ευρωπαίων ομογενών στην Μπανγκόκ: « Είναι οι σύντροφοι ορισμένων Ευρωπαίων γνωστών μας, με τους οποίους καταλαμβάνουν, όσο ατελώς, τη θέση που θα οφείλονταν στις Ευρωπαίες, αν το κλίμα δεν τις καθιστούσε εντελώς ακατάλληλες για αυτές. Ένας Ευρωπαίος πλήρωσε ένα ποσό από 120 έως 400 φιορίνια και οι γονείς ή οι κηδεμόνες της την πούλησαν γι' αυτό, με τη διαβεβαίωση ότι θα παραμείνουν εγγυημένοι κατά της φυγής της, όχι για την πίστη της, αλλά. Ούτε χειρότερες ούτε καλύτερες από αυτές που καταλαμβάνουν παρόμοια θέση σε άλλες τροπικές λεωφόρους είναι αυτές οι σιαμαίες γυναίκες. Ανάμεσά τους υπάρχουν παραδείγματα της μεγαλύτερης αφοσίωσης και αυτοθυσίας, αλλά υπάρχουν και πολλοί που μένουν με τον Ευρωπαίο μόνο για το κέρδος, και του παίρνουν ό,τι μπορεί να αφαιρεθεί. Επιπλέον, πολλές όμορφες θεωρούν τιμή το να είσαι μητέρα όσο πιο συχνά γίνεται, ακόμα κι αν η πατρότητα πρέπει να αναζητείται πότε πότε αλλού εκτός από την ευρωπαϊκή. Στις συνομιλίες τους λατρεύουν τα λογοπαίγνια ερωτικού χαρακτήρα, στα οποία προσφέρεται πολύ καλά η σιαμαία γλώσσα. Και παρεμπιπτόντως… είναι και παραμένουν γυναίκες».

– Αναδημοσίευση άρθρου –