Gisugyot ni Prayut ang solusyon sa pagkapatas ni Preah Vihear
Sinds de militairen op 22 mei de macht hebben overgenomen, is Bangkok Post, de Engelstalige krant op basis waarvan ik Balita gikan sa Thailand maak, er niet gezelliger op geworden. Veel berichten gaan over uitspraken van Prayut Chan-o-cha, de huidige premier van het land.
Overexposure, vind ik, want praatjes vullen immers geen gaatjes, en zoals sommige expats al hebben vastgesteld: taxichauffeurs weigeren soms nog steeds ritjes of willen de meter niet aanzetten, en staatsloten kosten weer 110 of 120 baht, in weerwil van wat Prayut heeft gezegd. Maar dat schrijft de krant niet.
Ook vandaag opent de krant met uitspraken van de premier aan de vooravond van zijn tweedaags bezoek aan Cambodja. Hij wil er met zijn counterpart Hun Sen de mogelijkheid bespreken de omstreden tempel Preah Vihaer, net over de grens met het buurland, gezamenlijk te ontwikkelen als toeristische bestemming, een idee dat al enkele malen door anderen is geopperd.
Zo zou een einde kunnen komen aan het gehakketak over het eigendom van een gebiedje van 4,6 vierkante kilometer bij de tempel, dat door beide landen wordt betwist. Het Internationale Hof van Justitie in Den Haag deed er in november vorig jaar op verzoek van Cambodja een uitspraak over, maar sindsdien ligt de zaak stil.
Andere grenskwesties, zoals in de Golf van Thailand, waar een kapitaal aan gas en olie onder de zeebodem ligt, zijn niet geagendeerd. Het moet tenslotte een gezellig bezoek worden. Die onderwerpen zijn het pakkie-an van de grenscommissie van beide landen.
De twee regeringsleiders gaan wel spreken over economische samenwerking, regionale veiligheidskwesties, mensenhandel en een spoorwegverbinding. Over die laatste twee onderwerpen wordt een zogeheten Memorandum of Understanding (MoU) afgesloten, zoiets als een gentlemen’s agreement.
Over de grenzen in de Golf van Thailand is al eens in 2001 door de toenmalige regering Thaksin een MoU afgesloten, maar dat is later ingetrokken door de regering Abhisit nadat Thaksin, inmiddels in vrijwillige ballingschap, economisch adviseur van Cambodja werd. Veel stelde die MoU overigens niet voor, want het gaf slechts de randvoorwaarden aan voor onderhandelingen.
(Source: Bangkok Post, Oktubre 30, 2014)
Als dat Hof nu de moed had gehad met liniaal en potlood een lijntje te trekken dan was het opgelost maar nee, men spaarde de kool en de geit en legde het probleem weer bij beide landen neer.
Gezamenlijke exploitatie is een beste optie voor het buurland want dat hoeft geen kostbare weg aan te leggen naar die heuveltop; want meer is het niet: een tempel op de top van een heuvel. Gezamenlijke exploitatie kan de lokale nering er weer bovenop helpen en wie de tempel bezoekt zal zeker een stukje van beide landen meenemen en dan rinkelt de kassa aan twee kanten van de grens.
Ik vrees echter dat het ontbreken van een lijntje de zaak weer zal compliceren.
Weet iemand of op dit moment de tempel te bezoeken is?
Het staat nog steeds op mijn lijstje om een keer heen te gaan.
het is alleen een heel eind weg om voor een dichte deur te komen staan.
Hank.
@ Henk Korat Alleen vanuit Cambodja, niet vanuit Thailand.