'Апошняя хітрасць паляса'; народная казка з Lao Folktales
Вы не проста вып'еце кубак з атрутай. Але ў той час кароль меў уладу над жыццём і смерцю, і яго воля была законам. Гэта апошняя гісторыя ў кнізе «Лаоскія казкі».
'Каралеўскі кот'; народная казка з Lao Folktales
'Кароль, які больш не быў галодны'; народная казка з Lao Folktales
Патэт Лао выкарыстоўваў народныя казкі ў прапагандзе супраць дзейных кіраўнікоў. Гэтая гісторыя - абвінаваўчы акт. Кароль, які больш не можа есці, таму што ў яго занадта шмат, і людзі, якія пакутуюць ад галечы і голаду, - добрая прапаганда.
«Помста Сен Міенга»; народная казка з Lao Folktales
Вы чакаеце курынай ножкі ў кары, але атрымліваеце мяса сцярвятніка. Гэта патрабуе помсты!
«Што ў бамбукавай трубцы?»; народная казка з Lao Folktales
Што можна зрабіць з пуканнем? Вялікія пісьменнікі ведалі гэта, ад Карміггельта да Волкерса. Але таксама хтосьці ў Лаосе ...
Паслушнік Кхам купаўся ў рацэ ў той час, калі група гандляроў адпачывала на беразе. Яны неслі вялікія кошыкі міенга. Міенг - гэта ліст разнавіднасці гарбаты, які выкарыстоўваецца для заварвання закусак, вельмі папулярны ў Лаосе. Хаму спадабалася перакусіць.
Lao Folktales - гэта англамоўнае выданне, якое змяшчае каля дваццаці народных казак з Лаоса, запісаных студэнтам лаоскай мовы. Іх вытокі ляжаць у апавяданнях з Індыі: апавяданнях Панчатантры (таксама званых Панчатантра) пра эпоху і апавяданнях Джатака пра мінулыя жыцці Буды, калі ён яшчэ быў бодхісаттвай.
Па джунглях скача трус. Яму хочацца павазіцца і выдумляе праверку на трываласць. Першы кандыдат на падман: слон, які жуе цукровы трыснёг. «Дзядзька слон». — Хто тэлефануе? - пытаецца слон. «Я. Сюды, дзядзька слон!
Лаоскае слова для абазначэння паху цела ў тайскім пісьме - ขี้เต่า, khi dtao, дзярмо чарапахі. Легенды абвяшчаюць, што перадплечча лаоскага чалавека пахне дзярмом чарапахі. Гэтая казка тлумачыць, чаму…
«Веліч у сажалцы» народная казка Лаоскай народнай казкі
Народная казка "Гэты смачны мёд" ад Lao Folktales
Купец пабудаваў новы дом. А для шчасця і бяспекі сям'і і дома ён папрасіў манахаў з храма паслушніка Хама на цырымонію. Пасля цырымоніі манахаў накармілі і яны вярнуліся ў свой храм.
Леў глыбока ўдыхнуў і з сілай выпусціў усё паветра з грудзей; яго грукат зварухнуў зямлю. Усе жывёлы дрыжалі ад страху і кідаліся глыбей у джунглі, залазілі высока на дрэвы або ўцякалі ў раку. - Ха, гэта было добра, - задаволена засмяяўся леў.
Хам быў лянівым пачаткоўцам. Калі іншыя паслушнікі былі заняты сваёй справай, ён спрабаваў падціснуць вусы. Калі астатнія медытавалі, Кхам спаў. У адзін цудоўны дзень, калі настаяцель выйшаў па дарозе ў іншы храм, ён убачыў Хама, які спаў пад вялікім фікусам.
Доўгая звілістая рака знайшла свой шлях праз прыгожы кавалак лесу з дрэвамі. Усюды астраўкі з пышнай расліннасцю. Там жылі два кракадзілы, маці з сынам. "Я галодная, вельмі галодная", - сказала Маці Кракадзіл. «Майце апетыт да сэрца, да сэрца малпы». «Так, сэрца малпы. Я таксама вельмі хачу гэтага цяпер». «Добрая вячэра са свежымі сэрцайкамі малпы. Гэта было б добра! Але я не бачу ніводнай малпы, - зноў сказала Маці Кракадзіл.