Парушэнне прамовы ў Тайландзе?

Калі я маладым чалавекам пакінуў дом і паступіў у ваенна-марскі флот, я сустрэў хлопцаў з усіх куткоў Нідэрландаў. Безумоўна, у амстэрдамцаў быў самы вялікі рот, і яны вінавацілі лімбургцаў і гронінгераў у тым, што яны не маглі іх зразумець з-за недахопу маўлення.

Я, народжаны ў Твэнтэ, таксама размаўляў на дыялекце, і хаця вы стараліся гаварыць «як трэба», заўсёды было відаць, што ў мяне асаблівы акцэнт. Фактычна так і заставалася заўсёды, таму што значна пазней, а часам і сёння, людзі могуць пачуць маё паходжанне з Твэнтэ, хоць я не жыў у Тукерландзе дзесяцігоддзямі.

Розніца паміж двума дыялектамі або дзвюма мовамі ў асноўным заключаецца ў гуках, якія выкарыстоўваюцца, каб нешта сказаць. Tukker выкарыстоўвае розныя гукі, чым, напрыклад, тайскі, рэгіянальны або нацыянальны, мы кажам, але гэта не зусім так. Я вярнуся да гэтага.

Большасці людзей размова даецца лёгка, але варта памятаць, што ніякія рухі цягліц чалавека не з'яўляюцца такімі складанымі і тонкімі, як рухі мовы, неабходныя для фарміравання гукаў мовы. Каардынацыя цягліц мовы, ротавай паражніны, лёгкіх і вуснаў, неабходная для прамовы, - складаны працэс.

Адваротнае - зразумець, што вам кажа нехта - занадта складана для слоў. Гэта цуд, што вы здольныя без свядомых намаганняў зразумець тое, што вам хтосьці кажа. Ён рухае ротам, і ў паветры ўздымаецца струмень скажэнняў, і вы разумееце, што ён хоча сказаць.

Наколькі цяжка гэта зразумець, становіцца зразумела, калі вы вывучаеце замежную мову. Непазбежна надыходзіць этап, калі вы ведаеце даволі шмат слоў і можаце без асаблівых праблем сачыць за напісаным ці павольна дэкламаваным тэкстам. Але як толькі дасведчаныя носьбіты гэтай мовы пачынаюць размаўляць з вамі, вы ў бядзе. Яны могуць гаварыць толькі знаёмыя вам словы, але іх размова падобная на доўгі неразрыўны паток гукаў. Нават не чуваць, дзе пачынаецца адно слова, а дзе заканчваецца другое. Такое ўражанне, што тыя замежнікі склейваюць усе словы і сказы.

Выдаваць і разумець гукі прамовы - амаль нечалавечая задача. Разумны чалавек падумае, што ніхто не можа падставіць сваіх дзяцей на такую ​​працу. І тым не менш гэта адбываецца кожны дзень. Усе народы, усе культуры ў свеце заўсёды карысталіся мовай і чакаюць, што іх дзеці вучацца разумець гэтую мову і размаўляць на ёй у раннім узросце.

Зусім маленькія дзеці могуць распазнаваць і прайграваць гукі роднай мовы. Здаецца, нават нованароджаныя дзеці чуюць розніцу паміж роднай мовай і гукамі замежнай мовы. Яны вучыліся гэтаму ў гульнявой форме, без якой-небудзь відавочнай адукацыі, без экзаменаў і без трэніровак пад прафесійным наглядам. Колькі б ні было ў людзей траўмаў з дзяцінства, ніхто ніколі не скардзіцца на жудасны час, які давялося перажыць таму, што родную мову мусілі вучыць ад бацькоў.

Таму што мова, любая мова, неапісальна складаная, не столькі з пункту гледжання пісьма і граматыкі, але асабліва з пункту гледжання гукаў. Любы дыялект ці мову часта бывае неверагодна цяжка вывучыць дарослым староннім: ураджэнец заўсёды пачуе па вымаўленні, што вы не сапраўдны жыхар. Але, паўтаруся, дзіця надзвычай лёгка засвойвае сістэму, як бы школа і бацькі не дзейнічалі супраць гэтага.

Тлумачэнне гэтаму, якое дае фаналагічная навука, заключаецца ў тым, што дзіця нараджаецца з вялікай колькасцю ідэй у галаве аб тым, як магла б выглядаць яго родная мова. Самая важная частка механізму фактычна ўжо знаходзіцца ў маладым мозгу. Толькі некалькі кнопак трэба паставіць у патрэбнае становішча. Гэта пераключэнне гэтых кнопак можа адбывацца лёгка толькі да палавога паспявання, пасля гэтага назаўсёды занадта позна. Гэты дзіця пачынае заціскаць гузікі ў малым узросце. Ёсць нават прыкметы таго, што вывучэнне мовы на самай справе пачынаецца ва ўлонні маці. Ва ўсякім выпадку, нованароджаныя немаўляты, здаецца, здольныя адрозніваць гукі сваёй і чужой мовы з дастатковай колькасцю поспехаў. Такім чынам, задоўга да таго, як яны пачнуць размаўляць, яны ўжо нешта даведаліся пра родную мову.

Раней я казаў, што мова ці дыялект часта маюць спецыфічныя гукі, якія вы засвоілі з ранняга ўзросту. Спецыфічны не значыць унікальны, таму што цалкам магчыма, што гукі адной мовы сустракаюцца і ў іншай. У рэшце рэшт, у гэтым свеце існуюць сотні, калі не тысячы моў і дыялектаў. Добры прыклад гэтага - маё прозвішча Грынгуіс. Вытрашчанае «gr» у пачатку і літаспалучэнне «ui». Няхай гэта прамовіць іншаземец, і вы пачуеце самыя вар'яцкія варыянты. Тым не менш гэта мова, якая валодае гэтымі гукамі, таму што ў Саудаўскай Аравіі, сярод іншага, маё імя вымаўлялася бездакорна. Таксама ўспомніце слова Схевенінген, таксама невымаўляльнае для многіх замежнікаў.

Мы, носьбіты галандскай мовы, таксама маем цяжкасці з пэўнымі гукамі ў замежных мовах. Проста звярніце ўвагу на простае вымаўленне «th» у англійскай мове. Вымаўляйце, прыціскаючы язык да зубоў, але звычайна замест гэтага выкарыстоўваецца «д» або «с». Затым «гэта» становіцца «той» або «сядзеў». Можна прывесці яшчэ шмат прыкладаў, але я хачу пагаварыць пра «дефекты мовы». Тайланд ёсць.

Гэта, вядома, не дэфект маўлення, але тайцы не могуць або з цяжкасцю вымаўляюць пэўныя гукі спалучэнняў літар па вышэйзгаданых прычынах. «th» і «sh» для яго немагчымыя, таму крама «Theo's Shoes» у лепшым выпадку становіцца «TO-Choo». У вас ёсць уяўленне, што тайцы маюць на ўвазе пад "вонн-вор"? Ён не ведае V, так што гэта становіцца W, ён таксама не ведае "l" як апошнюю літару складу, а потым становіцца "n". Так, ён сапраўды мае на ўвазе Volvo. Возьмем "Au bon pain" амерыканскую краму сэндвічаў, якую вы таксама знойдзеце ў Тайландзе. Зараз у самога амерыканца ўжо праблемы з гэтым французскім імем, але тайскае вымаўленне не даходзіць далей за «О-Понг-Бэнг».

Кожны, хто мае зносіны з тайцамі, ведае невялікія прыклады слоў, якія немагчыма вымавіць. Дом становіцца хоу, жонка становіцца вай, пяць становіцца фай, калі вы хочаце выпіць белага віна, таец просіць вай-вай і г. д. Няхай таец скажа столы ці нават лепш гародніна, немагчыма!

Эндру Бігс напісаў добры артыкул у Bangkok Post пра гэты тайскі дэфект маўлення, дзе ён у асноўным распавядае пра наведванне IKEA. У Нідэрландах мы кажам «iekeeja», англічанін кажа «aikieja», а швед — краіна паходжання IKEA — называе гэта «iekee-a», амаль не згадваючы апошняе а. На машыне Эндру ўбачыў назву на тайскай мове, і фанетычна перакладзеная на англійскую мову стала «Ickier». Жарт у тым, што на англійскай мове гэтае слова азначае «непрыемны» або «старамодны». «Я» перад імем таксама не азначае нічога добрага на тайскай мове, таму IKEA можа быць чалавекам, якога клічуць КЕА, але менш прыемным чалавекам.

Тлумачыць, чаму тайцы так часта робяць «жартоўныя» выказванні ангельскай мовы на нашы вушы, стала доўгай гісторыяй. І наадварот, нават таец часам можа засмяяцца, калі хтосьці спрабуе правільна вымавіць тайскае слова. Смяяцца дазволена, калі гэта робіцца з павагай да акцэнту кожнага і не пазначаецца як недахоп маўлення.

Мова? Гэта заўсёды захапляльна! Мяне дагэтуль здзіўляе, калі я бачу разам двух дзіўных людзей, якія крычаць адзін на аднаго рознымі гукамі. Адзін размаўляе, а другі слухае, і, дзіўна, ён таксама разумее! Сапраўдны цуд!

NB Для гэтага артыкула я выкарыстаў фрагменты тэксту з кнігі «Тонгвал» Марка ван Остендорпа, якую можна знайсці ў Інтэрнеце, і артыкул Эндру Бігса ў Bangkok Post ад 4 снежня 2011 г.