Дазвольце мне пачаць сёння з камплімента Пост Бангкока і нядзельны дадатак Спектр. Спектр змяшчае добра напісаную і добра даследаваную гісторыю пра сурагатнае мацярынства Бангкок пошта змагаецца з праблемай класавай справядлівасці.
Спектр акуратна разбірае супярэчлівую інфармацыю пра тое, што здарылася з Гэмі, дзіцем з сіндромам Даўна, ад якога, як кажуць, адмовіліся аўстралійскія біялагічныя бацькі, і што пра гэта пішуць газеты. Акрамя таго, гаварыў Спектр з агенцтвам, якое было пасярэднікам. Нават калі б я рэзюмаваў артыкул, гэтая публікацыя моцна расцягнулася б; цалкам можна прачытаць на сайце Bangkok Post.
саслоўная справядлівасць
Пост Бангкока сёння змагаецца з праблемай класавай справядлівасці. Большая частка першай старонкі і палова 3-й старонкі прысвечана тром гучным справам, прычым найбольшую ўвагу прыцягнула наезд і ўцёкі спадчынніка Red Bull Вораюда Ёвідх'і.
У верасні 2012 года Вораюд забіў матацыкла паліцэйскага на сваім Ferrari на Сукхумвіт-роўд. Справа дагэтуль не перададзеная ў суд і міліцыя яшчэ не хадайнічала аб арышце.
Vorayudh больш не можа быць прыцягнуты да адказнасці за парушэнне хуткаснага рэжыму, паколькі скончыўся тэрмін даўнасці; але за неасцярожнае кіраванне аўтамабілем, якое пацягнула смерць (тэрмін даўнасці 15 гадоў) і кіраванне аўтамабілем пасля наезду (5 гадоў).
Пракуратура безвынікова выклікала яго шэсць разоў для прад'яўлення абвінавачанняў, у апошні раз ён не з'явіўся, бо быў у Сінгапуры і нібыта быў хворы. Па словах адваката, цяпер ён знаходзіцца ў Тайландзе. Справа зацягнулася ў тым ліку таму, што абарона прыцягнула новых сьведкаў і нядаўна зноў.
Няроўнасць
Ніран Пітаватчара, нацыянальны ўпаўнаважаны па правах чалавека, кажа, што бедных тайцаў звычайна кідае сістэма правасуддзя. Большасць маладых людзей у ізалятарах для непаўналетніх паходзяць з бедных сем'яў; моладзі з заможных сем'яў там няма. Паліцыя па-рознаму абыходзіцца з багатымі і беднымі, і дарагія машыны рэдка спыняюць, каб праверыць, ці не перавозяць яны наркотыкі. Багатыя людзі таксама могуць наняць лепшых юрыстаў, каб пазбегнуць небяспекі.
«Няроўнасць ляжыць у аснове сацыяльных беспарадкаў, і цяпер мы маем справу з іх наступствамі», — кажа Ніран.
Сям'я аўтапаліцэйскіх злуецца
Пост Бангкока таксама дайце выказацца старэйшаму брату забітага паліцэйскага. «Няўжо яны будуць чакаць, пакуль сыдзе тэрмін даўніны і па іншых абвінавачаннях?» — задаецца пытаннем ён. «Мы злыя, таму што ён [Вараюд] паехаў далей, замест таго, каб спыніцца і дапамагчы майму брату. Мы не збіраемся кагосьці саджаць у турму. Мы таксама не хочам больш грошай. [Сям'я атрымала 3 мільёны бат ад сям'і Вараюда.] Мы хочам бачыць сістэму правасуддзя ў працы. Гэта крымінальнае злачынства, і яно не знікне з грашовай кампенсацыяй».
(Крыніца: Спектр, 10 жніўня 2014 г.; Пост Бангкока, 11 жніўня 2014 г.)
Для палягчэння пошуку на сайце газеты даю загалоўкі:
Патрэба запоўніць пустэчу
Грубае правасуддзе рызыкуе сарваць рэформу
Рэд Бул хіт-энд-бяжы кейс-дрыфты праз два гады
Сям'я забітага афіцэра кажа, што правасуддзе не працуе
Я думаю, гэта невыпадкова, што Bangkok Post публікуе гэтыя артыкулы праз два дні пасля таго, як хунта звольніла 4 суддзяў, якія паблажліва паставіліся да заяў аб вызваленні пад заклад.
Буру ў судах выклікала тое, што суддзі таксама не без заганаў і да іх пры неабходнасці бяруцца. Прыкладаў, па меншай меры, кур'ёзных рашэнняў за апошнія гады можна было б напоўніць кнігу, у тым ліку забарона палітычных партый і дыскваліфікацыя міністраў, якія галасуюць на пасяджэнні за прапанову аб пераводзе высокапастаўленага чыноўніка і пакідаюць непрысутных па-за межамі разгляду.
Таксама ў штодзённай практыцы тут, у маім раёне, становіцца відавочным, што кожны (любога рангу і пасады) павінен быць асцярожным і не рабіць тое, што з'яўляецца незаконным у адпаведнасці з законамі гэтай краіны. У акадэмічным плане гэта называецца павышэннем псіхалагічных шанцаў быць злоўленым. Гэта прынамсі гэтак жа эфектыўна, як і павелічэнне фактычных шанцаў быць злоўленым.
А цяпер добрая артыкул пра тое, дзе малады чалавек Red Bull і манах рэактыўнага сету знаходзяцца і хто іх абараняе. І адстаўка аглядальніка Варанага.
Выдатна, што Bangkok Post асуджае гэта. Вам не трэба пераконваць замежнікаў, якія чытаюць Bangkok Post, што гэтая тэма заслугоўвае ўвагі. Але колькі тайцаў чытаюць Bangkok Post? Ці звяртаюць на гэта таксама ўвагу і тайскія газеты?
«Ён прызначае лейтэнанта Дуанга Юбамрунга, камандзіра ўзвода роты ваеннай паліцыі Дэпартамента падтрымкі, на пасаду лейтэнанта Дуанга Юбамрунга, намесніка інспектара навучальнага цэнтра Бюро, з 1 жніўня 2012 года.
Ён будзе атрымліваць месячны заробак у 14,070 XNUMX бат».
(Bangkok Post).
Газета піша, што на гэтую працу ён уладкаваўся, бо атрымаў ступень магістра права. Нічога пра снайпера. Для гэтага ён і быў.
Цытата з ВР: "Ніран Пітаватчара, нацыянальны ўпаўнаважаны па правах чалавека, кажа, што бедныя тайцы звычайна кінутыя сістэмай правасуддзя". І гэта правільна. У турме шмат невінаватых людзей, галоўным чынам таму, што паліцыя заўсёды патрабуе прызнання і вымушае яго. Акрамя таго, прысуды за дробныя правапарушэнні і злачынствы абсурдна высокія. Сем гадоў пазбаўлення волі за крадзеж 10.000 15 бат - не выключэнне. Некалькі месяцаў таму сямейная пара Ісан, якая збірала грыбы ў запаведным лесе, атрымала 5 гадоў. Рэшткі амфетаміну ў вашай мачы добрыя на працягу XNUMX гадоў.
Асабіста мне горш, калі невінаватага садзяць ці атрымліваюць абсурдна працяглы прысуд, чым калі дзесяць вінаватых выходзяць на волю. Таму я лічу, што ўвага да (уплывовых) заможных людзей крыху перабольшаная. Хай журналісты крыху больш увагі надаюць сумным справам на дне судовай сістэмы. Там значна больш пакут і несправядлівасці.
«Вінаватыя не павінны быць на волі»…
Гэта яшчэ адзін тыповы заходні каментарый і відавочная крытыка прававой сістэмы Тайланда з боку эмігранта, неадчувальнага да культуры. Пакуль асоба не была асуджана, ніхто не з'яўляецца вінаватым і можа быць вызвалены пад заклад у гэтай краіне, за выключэннем некаторых злачынстваў (напрыклад, lese-majeste) і абставінаў (напрыклад, небяспека ўцёкаў). Вы нават можаце быць вызвалены пад заклад, калі вы прызналіся ў сваім злачынстве і былі прызнаны вінаватымі ў ім судом ніжэйшай інстанцыі і падалі апеляцыю. Глядзіце нядаўна лідэра жоўтай кашулі Сондзі, які прызнаўся ў сваім злачынстве і быў прысуджаны да 42 гадоў пазбаўлення волі, а цяпер падае апеляцыю ў Вярхоўны суд і ўсё яшчэ хоча быць вызвалены пад заклад. Суддзя вырашае хадайніцтва аб вызваленні пад заклад. У выпадку Сондзі гэта было адмоўна, але ён, несумненна, паспрабуе яшчэ раз.
Штраф таксама вызначаны ў законе і ў многіх выпадках значна адрозніваецца ад галандскай прававой сістэмы. Вядомы прыклад — пакаранне за захоўванне і перапродаж наркотыкаў. Хочаш не хочаш. Іншая краіна, іншыя звычаі. Ад суддзі залежыць, ці прызначыць максімальную меру пакарання, ці паблажыць злачынцу. Тут у гульню ўступае інтэрпрэтацыя і спачуванне суддзі. І гэта (b) не здаецца аднолькавым для ўсіх людзей.