Паведамленне з Галандыі (5)
У Нідэрландах скутэр знаходзіцца на ўздыме. Розніца з годам таму ашаламляльная. Гэта сапраўдныя самакаты з коламі, як Yamaha ў Тайландзе. Не так, як тайская Honda, таму што гэта нешта сярэдняе паміж матацыклам і скутэрам з пункту гледжання дызайну, а таксама мае большыя колы. Я ездзіў на абедзвюх марках і асабіста аддаю перавагу Honda, якую я лічу больш стабільнай.
Яркае адрозненне паміж галандскім і тайскім скутэрам - даўжыня сядла. Галандскі самакат мае карацейшае сядло, чым яго тайская субрат, так што на ім можа змясціцца пасажыр на сядзенні, пры ўмове, што ягадзіцы застаюцца ў межах. Тайскае сядло больш доўгае. Лагічна, бо на ім павінны мець магчымасць сесці як мінімум тры чалавекі, а можна і чатыры. Не кажучы ўжо пра грузы, якія на ім перавозяць.
Што яшчэ мяне ўражвае? Мабільны тэлефон. Я сядзеў на тэрасе і, на сваё здзіўленне, убачыў людзей, якія размаўлялі паміж сабой. Падчас ежы нават размаўляюць. Наколькі зусім інакш, што ў Тайландзе. Вы не павінны здзіўляцца, калі пара есць і абодва робяць разнастайныя таямнічыя рэчы па сваіх мабільных тэлефонах або нават размаўляюць па тэлефоне.
Тэлефануюць матацыклісты, тэлефануюць аўтамабілісты, тэлефануюць прадаўцы — я ўсё гэта бачыў, і ніхто не крыўдуе. З тымі едакамі я часам маю схільнасць сказаць: чаму б вам не патэлефанаваць адзін аднаму. Але я не ведаю, як гэта сказаць па-тайску, і гэта таксама было б груба. Хаця... як дзіўны фаранг, я магу сабе гэта дазволіць.
Я зноў даведаўся шмат новага пра Тайланд. Калі я размаўляю з кімсьці, хто быў у адпачынку ў Тайландзе, ён раскажа пра свае ўражанні ад адпачынку. Нядаўна мой знаёмы. Чаго толькі не расказаў пра Тайланд. Адна мудрасць за другой выкатвалася з яго вуснаў бесперапынным патокам. Так, тут выступаў знаўца Тайланда. Я слухаў яго моўчкі, зрэдку напяваў ці здзіўлена мармытаў «так сабе».
Выслухаўшы ўсё гэта, я ціхенька пракраўся дадому і выкінуў у мяшок для смецця метр прачытаных мною кніг пра Тайланд і кніг тайскіх пісьменнікаў. Хадзіў на суседнюю паркоўку, дзе ў навагоднюю ноч паляць ёлкі, і спаліў там свае кнігі. Усё хлусня.
Я ўжо папярэджваю супрацоўніка блога Ціно Куіса, які праглынуў яшчэ большую калекцыю кніг, чым я. У наступным месяцы ён адправіцца ў адпачынак у Нідэрланды. Дарагі Ціно, скажы ім, што ты жывеш у Грэнландыі, пры неабходнасці на Паўднёвым полюсе. У адваротным выпадку я баюся горшага для вас.
Дзік,
Я сапраўды павінен усміхнуцца, калі чытаю частку пра мабільны тэлефон.
Пазаўчора мы выпівалі на тэрасе, калі стрыечны брат маёй жонкі спытаў, ці ёсць у мяне дадатак Tango на смартфоне.
Ik bevestigde zijn vraag. Prachtig zei hij, dan kunnen we in de toekomst via Tango met elkaar contact maken en via Wifi is het nog gratis ook.
Мне падалася дзіўнай яго ідэя падтрымліваць сувязь праз Wi-Fi.
У нас аднолькавае інтэрнэт-злучэнне, таму што ён жыве па суседстве з намі.
Я пакінуў яго ў яго радасці і не сказаў, што калі ён хоча бачыць мяне, ён можа проста заскочыць, як ён робіць цяпер некалькі разоў на дзень.
Калі б я ведаў, вы маглі б даслаць мне свае кнігі. Але так, у такім спальванні кніг таксама ёсць нешта. У мяне вялікі стос, ад якога я хачу пазбавіцца. Ці могуць яны ісці ў стэк?
Я не сустракаў нікога, хто б усё гэта ведаў лепш. Але так, я не магу, таму што я лепш ведаю… Я веру, я думаю.
Я таксама ў Нідэрландах на працягу некалькіх дзён, і я з нецярпеннем чакаю пятніцы. Тады я хутка палячу назад.
Helemaal raak Dick, van die mobieltjes, het is ook iets wat mij is opgevallen tijdens mijn werk (weer eens wat anders dan vakantie) in Thailand dit jaar. Maar om nu na die vakantiepraatjes van een vakantieganger een stapeltje boeken in je kast als leugens weg te zetten en te verbranden is welk erg radicaal. Die ‘Thailandkenner’ moet wel indruk hebben gemaakt. Afijn, al lezend in je mooie verhaal kwam bij mij een prachtige ervaring in Thailand naar boven. Ergens in februari ging ik voor 10.00 uur shoppen bij Central World BKK. En….ja de deuren gingen klokslag 10 open, een muziek werd opgezet en alle verkopers stonden bij hun tokootje te buigen voor elke falang tot aan de roltrap toe. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Ik ben nattuurlijk direct tot aan de 7e verdieping of iets dergelijks doorgerold om al die prachtige buigingen als ware ik in mijn fantasie “Koning Willem 1′ zelve in ontvangst te nemen. Daarna gingen we over tot de orde van de dag. Nu word ik in Nederland ook vriendelijk bediend (hoewel de terrasbediening hier nog wel eens te wensen overlaat, we hebben het allemaal ook zo druk) maar deze Thaise traditie is toch wel iets om in te lijsten.
Дарагі Крыс,
Prima dat je je zo hebt kunnen inhouden en die Thailand kenner niet in de val hebt laten lopen. Even doorprikken en ze staan met de mond vol tanden. Hoe weet ik dat zo goed !! 20 jaar reisleider zijn in Thailand met Nederlandse toeristen en je maakt het iedere reis wel een keer mee. Vooral mensen uit het onderwijs (!) hebben er een handje van. In ieder geval konden ze mij niet kwader krijgen dan, na 1 week Thailand, het beter te weten dan iemand die er al zo lang woont, dat hij nu bijna zelf een Thai is. Nou ja wel ouwe thai-je. En van me boeken blijven ze af……..
@ Theo Moelee, Paul, Sjaak / Тэа: Я мяркую, што вы маеце на ўвазе Дзіка, а не Крыса. Сапраўды, у вас заўсёды ёсць усёзнайкі, і лепш дазволіць ім гаварыць. Муж і жонка галандскіх настаўнікаў, якія пабудавалі дом у Буры Рам, паслядоўна называлі дом духаў у садзе алтаром Буды. Я не паказваў на іх пальцам. Падбіралі па колеры, каб не здэтанавала з колерам дома.
Я магу супакоіць Пола і Сяака: я адчуваю стрэс, калі бачу, як хтосьці згінае куток старонкі кнігі і не выкарыстоўвае закладку, нават кавалак туалетнай паперы. Вядома, я не спальваў свае кнігі, але вы гэта зразумееце. Аглядальніку дазволена хлусіць і перабольшваць.
Зноў смешна, Дзік. Вось толькі мне не зусім зразумелы ваш абзац пра спальванне тайскіх кніг і, як мне здаецца, пагарду да НАШАГА-ТАЙСКАГА!
Мне гэта нават трохі нагадвае «іншых нашых сяброў», якія таксама маюць звычку спальваць кнігі, калі з чымсьці нязгодныя.
Ці я няправільна бачу?
З павагай: Уільям.
Дарагі Вілем, я баюся, што іронія майго «спалення кніг» не дайшла да цябе. Сутнасць маёй гісторыі такая: пасля адпачынку ў Тайландзе некаторыя турысты робяць выгляд, што ведаюць і разумеюць усё пра краіну.
Dag Dick, dat is inderdaad de vrijheid van de columnist. Nu ik toch je reactie op de mail van Willem lees, brengt mij dit op een andere gedachte. Verplaatst je eens in de Thai die in Nederland wonen. Weet je Dick dat vele Thaise mensen die al jaren in Nederland wonen zo bitter weinig van Nederland afweten met name als het aankomt op vragen over hun rechtspositie (dat geldt trouwens ook voor vele andere Nederlanders)? Nu je toch in Nederland bent is het niet eens een idee om daar ook wat over te ‘brainstormen’ in het blog ‘berichten uit Holland’.
Мадэратар: ваш/ваш каментар не мае дачынення да паведамлення. Чат забаронены.