'אַ מאַלפּע האַרץ פֿאַר לאָנטש' אַ פאָלק מייַסע פון ​​לאַו פאָלקטאַלעס

א לאנגע ר װיקלענדיקע ר טײ ך הא ט זי ך געפונע ן דורכ ן שײנע ם שטיק ל װאלד , מי ט בײמער . אומעטום אינזלען מיט לאַש וועדזשאַטיישאַן. דאָרטן האָבן געלעבט צוויי קראָקאָדילן, אַ מוטער און איר זון. "איך בין הונגעריק, טאַקע הונגעריק," מוטער קראָקאָדיל געזאגט. "האָבן אַפּעטיט פֿאַר האַרץ, פֿאַר מאַלפּע האַרץ." 'יא, מאַלפּע האַרץ. דאָס וויל איך טאַקע איצט אויך.' 'אַ פייַן מיטאָג מיט פריש מאַלפּע הערצער. דאס וואלט געווען שיין! אבער איך טאָן ניט זען קיין מאַנגקיז ' מוטער קראָקאָדיל געזאגט ווידער.

Boink! אַ קאָקאָסנוס איז אַראָפּגעפֿאַלן פֿון אַ נאָענטן בוים. אַ מאַלפּע איז אַראָפאַקן אויף דעם בוים! ― מאמע ― האָט דער זון געשעפּטשעט ― איך זע אַ מאַלפּע אין יענעם בוים. 'אַ פייַן מאַלפּע אין אַז בוים דאָרט מיט אַ פייַן האַרץ.' "אבער ווי וועלן מיר עס כאַפּן?" "איך האב א געדאנק."

'מר מאַלפּע! הער מאלפע!' — האט געשריגן דער קראקאדיל זון פון טײך. ― העלא, הער קראָקאָדיל. וואס טוסטו דא?' — האט געפרעגט דער מאלפע, װאם איז ארויםגעשטאנען העכער אין בוים. 'איך שווימען נאָר אַרום. מיר קראָקאָדילן ווי צו שווימען. נעכטן בין איך געקומען צו יענעם קליין אינזל אין מיטן טייַך און איר וויסן, עס זענען די גרעסטע, רייפּאַסט און זיססטע bananas אין דער מדינה. שיין גרויס געל bananas. מיר קראָקאָדיל עסן נישט bananas. צי איר מאַנגקיז ווי bananas?'

'אָה, איך ווי bananas. איך בעסער דעם איינער. אָבער ווי אַזוי טאָן איך באַקומען צו דעם אינזל? איך קען נישט שווימען.' 'דאָס איז קיין פּראָבלעם. קום זיצן אויף מיין רוקן און איך וועל נעמען איר אַהין. איך האב היינט גארנישט וואס צו טון, איך שווימען נאר ארום. לאָמיר גיין צו יענעם באַנאַנע אינזל.'

'אַז ס זייער מין פון איר. איך האב ליב צו גיין אהין.' דער מאלפע איז אראפגעקראכן און איז ארויפגעשפרונגען אויפן קראקאדייל'ס רוקן. ― האַלט זיך שטאַרק, ― האָט געזאָגט דער קראָקאָדיל. ער איז לאנגזאם געשװאומען צו יענעם אינזל. "איך ווי דאָס," האט געזאגט די מאַלפּע.

דער קראָקאָדיל ווערט הונגעריק...

אָבער דער קראָקאָדיל האָט פּלוצעם געטונקען אונטער וואַסער. דער מאלפע האט זיך גוט געהאלטן אבער נישט געקענט אטעמען און ער האט נישט געקענט שווימען. דערנאָך איז דער קראָקאָדיל ווידער אַרויפֿגעקומען מיט אַ הוסטנדיקן און גאַסטנדיקן מאַלפּע אויפֿן רוקן.

'מיסטער קראָקאָדיל, וואָס ביסט איר געגאנגען אין באַהאַלטן? איך קען נישט שווימען, צי?' ― װײַל, מיסטער מאַלפּע, װעל איך עסן דײַן געשמאַקן האַרץ. מאַלפּע הערצער זענען אונדזער באַליבסטע עסנוואַרג. דאס זענען געשמאק!' 'צי איר ווילן צו עסן מיין האַרץ? אויב נאָר איך האט געזאגט עס. מייַן האַרץ איז נאָך אין די קלאַפּער בוים.'

'דו האסט נישט דיין הארץ מיט דיר?' 'ניין, ווייַל איך טאָן נישט וועלן עס צו ווערן נאַס. מיין הארץ איז דארט זיכער. אויב דו ווילסט מיין הארץ, נעם מיך צוריק צום ברעג און איך וועל עס קריגן פאר דיר.' אַזוי האָט דער קראָקאָדיל זיך געשווימען צוריק צום ברעג. די מאלפע איז פון אים אראפגעשפרונגען און ארויפגעקראכן אויפן בוים. 'אַהאַ, יאָ, מיין האַרץ איז דאָ. פּונקט ווו איך לינקס עס. קום אַרויף, הער קראָקאָדיל, מיין שיינע מאַלפּע האַרץ איז דאָ פֿאַר איר. קריך ארויף.'

"מיסטער מאַלפּע, איר וויסן אַז קראַקאַדיילז קענען נישט קריכן, רעכט?" 'אָה יאָ, פארגעסן! אבער איך וועל סאָלווע אַז פּראָבלעם. איך וועל בינדן א שטריק ארום דיין פראנטן פיס און מיר וועלן דיך צוזאמען אויפהויבן.' 'פייַן! יאָ, דאָס איז גוט.'

ד י מאלפע ן אי ז אראפגעשפרונגע ן או ן צוגעבונד ן א שטריק , ארום , דע ם קראקאדי ל פו ן ד י פראנטן . — ביסט גרייט, מיסטער קראקאדיל? 'יא. לאמיר גיין. איך בעט זיך אין א מאלפעס הארץ.' צוזאמע ן מי ט אל ע זײנ ע מאלפע ן פרײנד , האב ן ז ײ זי ך געצויג ן או ן גערוק ט אי ן שטריק , בי ז דע ר קראקאדי ל הא ט זי ך אנגעבאנגלע ן האלבװע ג אויפ ן בוים . 'ווייַטער, מאַנגקיז, ווייַטער נאָך. כ׳קאן אזוי נישט דערגרײכן צום הארץ. ציט מיך אַרױף!'

אבער די מאלפען האבן מער גארנישט געטאן און זיך געזעסן אויף א צװײג און געלאכט אויפן קראקאדיל. ― נײן, מיסטער קראָקאָדיל, מיר װעלן אײַך מער נישט אױפֿציען. נאָר הענגען זיך דאָרט.' דער קראָקאָדיל האָט אַ קוק געטאָן און דערזען דעם שפּיץ פון דעם בוים. און אַז ער האָט אַראָפּגעקוקט, האָט ער געזען די ערד און די מאַנגקיז לאַכן פון אים.

'איך וויל אַראָפּגיין! לאָזן מיר אַראָפּ, איצט!' "מיר וועלן דיך נאָר אַראָפּלאָזן אויב איר צוזאָג נישט צו עסן אונדזער הערצער ווידער." "אבער איך ליבע עסן מאַלפּע הערצער!" 'אקעי. קיין פּראָבלעם. נאָר האַלטן פלאָוטינג דאָ אויף אַז שטריק. וואָכן, חדשים, עס טוט נישט ענין פֿאַר אונדז.'

'ניין, ניין, וואַרטן אַ מינוט, ביטע. פייַן, דעמאָלט איך צוזאָג צו קיינמאָל עסן מאַלפּע הערצער.' "אַראָפּ עס!" און די מאַנגקיז האָבן פּלוצלינג לאָזן גיין פון די שטריק. דער קראָקאָדיל איז אַראָפּגעפֿאַלן מיט אַ קלאַפּ. ער האט זיך ארײנגעטויבן אין װאםער און געשװאומען װי שנעל ער האט געקאנט צו דער מאמען. 'וואו זענען די הערצער?' — האט זי געפרעגט. ― מאַמע, איך האָב ניט ליב די מאַלפּע הערצער. נאָר מאַכן מויז עקן אָדער זשאַבע לעגס ...'

מקור: Lao Folktales (1995). איבערזעצונג און עדיטינג Erik Kuijpers.