די שטאָט וואָס סאַנגק (פון: טאַנטאַליזינג סטאָריעס פון נאָרדערן טיילאַנד; נומ 41)
די דאָרף איז איצט גערופן Nong Kheng אָבער עס איז געווען גערופֿן Nong Khuaj Deng אָדער 'Red Dick Pond'. עס איז דעמאלט אויך געווען א שטאט מיט א קעניג און אלעס. מען זעט נאך א מין בערגל וואו די שטאט איז געווען.
Hoe dan ook, een weduwe met de naam Oma Haj woonde bij die stad. Nadat haar man was overleden woonde zij daar om haar zoon op te voeden. Het was een kwaaie zoon! Toen hij opgroeide en zijn moeder hem eens een standje gaf sloeg hij haar. Stel je voor, hij sloeg zijn eigen moeder!
Zij kon er niet meer tegen en vroeg de koning om haar zoon te straffen voor zijn gedrag. Maar de koning weigerde. Hij zei ‘Dat een kind moeder slaat is alsof de klepel de bel raakt. Als ie dat niet doet dan heb je geen geluid!’ En daarom strafte de koning de zoon niet.
Die oude moeder was zo boos over dat antwoord dat ze de koning vervloekte. ‘Koning, uw beslissing is onjuist. Sinds wanneer is het goed voor een kind dat hij zijn moeder slaat? Sinds wanneer mag dat? Uw beslissing is onjuist. Van mij mag deze stad zinken! Mag het vannacht in de grond wegzakken.’
Dat was haar wens. Ze smeekte de goden Indra en Brahma om alle grond binnen de stadsgrenzen weg te laten zinken. En toen het nacht werd zonk de stad inderdaad diep weg. De koning en alle andere mensen stierven. De enige die bleef leven was de oude weduwe; zij woonde net buiten de stad. Deze Oma Haj was waarschijnlijk een heilige vrouw. Ze bouwden later een grafmonument voor haar en dat staat er nog steeds.
De vijver die ontstond nadat de stad was gezonken ligt ten westen van haar graf. In het midden van de vijver ligt een terp die mensen ‘De Stad’ noemen maar niemand gebruikt hem. Hij ligt daar maar te liggen. En om de vijver heen heeft men rijstveld aangelegd. Het is een heel grote vijver, daar waar de stad zonk. En die plek heet nu Nong Kheng. Dat is alles hierover.
מקור:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel ‘The city that sank’. איבערגעזעצט און עדיטיד דורך Erik Kuijpers. דער מחבר איז וויגאָ ברון (1943); זען פֿאַר מער דערקלערונג: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/