Tayland Halk Masallarından 'Asni ve Kokila'

Sevgi, fedakarlık, bir şeyler vermek, hayvanlara iyilik, cennete giden yolu gösteren tüm erdemler. Ve her şey ananasla başlar…..

Cennette iki melek tartışıyordu. Tanrıça Uma onları cezalandırdı: Suvannabhumi'de insan olarak doğacaklardı. Ancak doğru davranırlarsa cennete bir melek olarak dönebilirlerdi...

İçlerinden biri zengin bir balıkçının kızı oldu. Çok güzel değildi ama güzel bir sesi vardı ve ona güzel ötüşlü bir kuş olan guguk kuşu anlamına gelen Kokila deniyordu. Diğer kız ise fırtınalı ve yağmurlu bir gecede doğmuştu; rüzgar ve gelgit kanaldaki suyu karıştırmış ve babasının ananas tarlasını sular altında bırakmıştı. Şimşek Asni oldu. Tatlı bir çocuk; zarif ve neşeli.

Kokila zengin ebeveynleri tarafından şımartılmıştı. Zavallı Asni çok çalışıp ananasa bakmak zorundaydı. Ama o asla homurdanmadı ve mutluydu. Muson mevsiminde yağmurlar gelmeyince tarlalarda pirinç veya sebze işleyen herkes endişeye kapıldı. Yaşlılar, yağmur tanrıçası Varuna Phra Pirun'un kara kedi töreniyle yatıştırılması gerektiğine karar verdiler. 

Sepete siyah bir kedi konuldu. Gençler davul çalıp yüksek sesle şarkı söylerken o kediyle birlikte köyün içinde dolaştılar. Yaşlılar köye içmeye giderdi. Üç tur yürüdükten sonra kedi serbest bırakıldı. Daha sonra gençler Phra Pirun onuruna dansa gitti; insanlar af diledi, özellikle de yağmur için...

Seyirciler arasında yakışıklı bir genç; Manop. Şehirde yaşadı ve Asni'ye aşık oldu. Hoş tavırları, nazik dans adımları, kıvrak vücudu genç adamı büyüledi. Anne ve babasıyla tanışmak için ilk fırsatı değerlendirdi. Manop'u gördüklerine sevindiler; iyi bir işi ve güzel kıyafetleri olan temiz bir genç adam. Asni'nin bir süreliğine gelmesine izin verildi ve Asni yeniden ananas üzerinde çalışmaya başlayıncaya kadar sohbet ettiler.

Kokila gençlerle birlikte katıldı; dedikodu yapmak, eğlenmek, yemek, içmek ve nilüfer yapraklarına sarılmış puro içmek. Asni güzel sesiyle şarkı söyledikten sonra Kokila, Manop'un onu gözleriyle takip ettiğini gördü. Son derece kıskanç hale geldi. Kokila, Manop'un teknesinin yakınında küçük bir kazaya neden oldu, ikisi konuşmaya başladı ve hemen arkadaştan daha fazlası haline geldi. Bu, ikisini cennetten uzaklaştıran ve şimdi onları aşkın tatlısı ve ekşisiyle cezalandıran Tanrıça Uma'nın oyunuydu. Asni çok üzüldü ama meyve bahçesinde çalışırken bunu yutmak zorunda kaldı.

Altın bir ananas 

Asni meyve bahçesinde altın renkli bir ananas keşfetti! Yerel geleneklere göre bu, onu çağıran krala verilir. Panik! Herkes Kral'ın yaşlı bir osuruk olduğunu ve Kraliçe ile evliyken onun yerine hemen başka bir genç şeyi koyacağını biliyordu...

Asni, kralın tehditlerine rağmen direndi. Hiçbir hata yapamayacağını çok iyi biliyordu çünkü tanrıça Uma izliyordu ve bu durumda Asni cennet şansını kaybedecekti. Kral sonunda bunu gördü ve gitmesine izin verdi.

Ama sonra felaket geldi. Haydutlar evlerini soydular, anne ve babasını öldürdüler ve meyve bahçesini yok ettiler. Manop'un Kokila'nın kendisini kazanamadığını, intihar etmek istediğini ancak köylüler tarafından kurtarıldığını ve evde hasta olduğunu duydu. Manop'un evine doğru çılgınlar gibi koşuyorken, bufalo yolundaki ormanın içinden geçerken yoldaki bir şeye çarptı.

Ölü bir köpekti; yedi yavrusunun etrafında. Yavru köpekleri elbisesinin içine soktu ve ormanın içinden uzaktaki bir ışığa doğru ağır adımlarla yürüdü. Bir evdi. Tüm olaylardan bitkin düşmüştü; Kral, Kokila, Manop, hepsi onun için çok fazlaydı ve başlarına gelenler onu ürkütmüştü. Uma'ya şu anda cezasını alıp almadığını ve cennete geri dönmek isteyip istemediğini sordu.

Mahalle sakinleri hırsız olduğunu düşünerek ellerinde lambalar ve sopalarla dışarı çıktı. Güzel bir genç kadının, elbisesinde yedi yavru köpekle bitkin halde yattığını gördüler. 

Sonra Sabarb Dağı'nın tepesi aydınlandı. Genç kadından bir ışık parladı ve dans ediyormuş gibi görünüyordu. Sonra aniden gitti! Erimişti ve ruhu Tanrıça Uma'ya doğru yola çıkmıştı. Cezası bitti...

Kaynak: Tayland Halk Masalları (1976). Çeviri ve düzenleme Erik Kuijpers. Suvannabhumi / Suvarnabhumi, 'Altın Toprak', eski Budist kutsal metinlerinde ve Hint kaynaklarında bulunan bir yer tutucudur.