Chiang Mai at Chiang Rai
Kasama ang matalik kong kaibigan na si Sit, ngayon ang ama ng mga bata sa bahay, nananatili kami sa Norte ng ilang araw.
Ang unang gabi ay naghapunan kami sa restaurant na Kaithong, ang nag-iisang jungle restaurant sa mundo, kahit na ayon sa mga advertisement. Umupo at kumain ng Cobrasteak, mas gusto ko ang pareho ngunit mula sa isang Python. Pareho silang parang mura ng manok, buti na lang nakahain sila ng iba't ibang sarsa. Kinagabihan ay nasasaksihan natin ang may-ari ng lugar na pumatay ng isang ahas, nagbuhos ng dugo at inilagay ito sa isang basong brandy. Inaalok niya ito sa isang turista, na umiinom nito nang walang pasabi. Ang dugo ng ahas ay sinasabing nagpapataas ng potency. Kailangan niya siguro.
Kinabukasan ngayon ay nature blown. Sumakay kami ng bus papuntang Chomthong para sumakay ng taxi papunta sa Doi Inthanon, ang pinakamataas na bundok Thailand, walumpu't limang daang talampakan sa itaas ng antas ng dagat. Malamig sa taas.
Ang mga hubad na puno at ambon ay nagpapaalala sa akin ng Dark Tree Forest ng Bommel. Pagkatapos ay binisita namin ang ilang maliliit na talon, ang Siripoon at ang Washiratarn. Hindi namin mahanap ang kweba ng Borichinda. Isa pang maliit na talon at sa wakas ang pinakamalaki sa Thailand, ang Mae Ya. Dito ako lumalangoy na nakahubad (bata pa ako at kaakit-akit noong nangyari ito). Bumalik sa Chomthong, umalis na ang huling regular na bus. Buti na lang may private bus taxi.
Aalis kami ng Chiang Mai at sumakay ng apat na oras na bus papuntang Chiang Rai. Magagandang tanawin, bundok at kagubatan. Ibinaba na kami ng bus hotel SaenPhu.
Nag-book kami ng organisadong tour sa isang travel agency. Kasama ang dalawa pang turista ay pumunta muna kami sa mga bundok sa hilaga ng ChiangRai, ang Doi Maesalong. Dito kami ibinaba sa isang konkretong nayon na may mga tindahan ng souvenir. Walang bumibili ng kahit ano, kaya nagpatuloy kami sa isang pagawaan ng tsaa, na sinimulan sa konteksto ng muling pagsasanay sa pagtatanim ng opium sa mas kaunting mga pampasigla na nakakapagpatulog. Dahil sa pakikiramay, umiinom kami ng isang tasa ng tsaa.
Pagkatapos ay sa mga sikat na tribo ng burol. Dalawang nayon ng Meow ang lumabas na hindi hihigit sa mga supermarket ng turista. Naaalala ko ang aking mga paglalakbay dalawampung taon na ang nakalilipas, nang ang ilan sa mga tribo ng burol ay ganap na nabuhay sa Panahon ng Bato. Hindi ko alam kung mas masaya sila noon, siyempre.
Nagpatuloy kami sa Monkey cave. Sa paanan ng isang mataas na bundok ay maraming unggoy. Ayon sa aming guide, ang kweba ay mataas sa kabundukan at hindi namin makita ang lahat. Nagmamadali siguro siya kaya umakyat na kami ni Sit sa hagdan at yung iba ay naghihintay sa ibaba. Mayroong isang malaking estatwa ng Buddha sa kuweba, kung saan si Sit ay bumubulong ng mga panalangin sa maikling panahon.
Alam ko rin ang Carnivore Restaurant sa Nairobi, tingnan mo http://www.visiting-africa.com/africa/kenya/2007/09/carnivore-restaurant-nairobi-kenya.html.
Doon mo rin makakain ang lahat mula sa gubat. Isipin mo na ang may-ari ng restaurant na Kaithong ay medyo nagpapalaki.
Mabuti pa.
Gr.,
Rob N
Saang taon ka bumisita sa Kaithong rest? dahil hindi ito umiral ng maraming taon!
Ito ay isang nai-post na artikulo mula Marso 2011 Wilma (bagaman sa tingin ko ay wala na ang restaurant noon)
Ako mismo ay kumain ng ahas at uod, ngunit iyon ay mga 10 taon na ang nakakaraan ngayon; Hinanap ko ito maya-maya ngunit nakita ko rin na nawala ito. May mga pictures pa ako na may ahas sa leeg ko at kumakain ang kapatid niya ;-)... buti na lang walang nakaganti ang ahas!
Dapat kong matapat na sabihin na maaari kong isipin ang mas mahusay na mga piraso tungkol sa hilaga ng Thailand. Hindi ka talaga iniimbitahan ng pirasong ito na bisitahin ang oh napakagandang hilaga.
Dear Dick, I think you write Chiang Mai and Chiang Rai separately.
Mahal na Harold,
Sa palagay ko tama ka, ngunit noong nagsimula akong magsulat tungkol sa Thailand, pinili ko ang isang istilo ng pagsulat na nakita ko sa mga pahayagan sa wikang Ingles. Simula noon nakakita na ako ng maraming variant. Gumagamit ako ngayon ng spelling na nakasanayan ko na. Ngunit ipinapangako ko sa iyo, mula ngayon ay isusulat ko ang Chiang Mai at Chiang Rai.
Makapal
Dear Dick, madalas mo talaga itong makitang nakasulat sa iba't ibang paraan.
Mahal na Harold, maaari mo bang pangalanan ang ilang mga mapagkukunan? I've never seen it written together, curious ako dun.
Taos-puso,
Lez K.
Lex: at tawagan mo:
Ang Chiang Mai o Chiengmai (Thai เชียงใหม่), ay ang kabisera ng lalawigan ng Chiang Mai
chiangmai.startpagina.nl
Chateau Chiangmai Hotel & Apartment
Chiangmai Garden Hotel & Resort
rWelcome sa Chiangmai Zoo Aquarium : ที่สุดแห่งประสบการณ์ โลกใต้ำ
Gumawa ng Chiangmai Mail | iyong Homepage | Bookmark
Totoo, ang Chiang Mai ay karaniwang tinutukoy sa dalawang salita, ngunit kung minsan ito ay nakasulat nang magkasama. Not so strange really, dahil 1 word lang ang place name sa Thai.
Salamat Gringo, sa Thai, ito ay talagang isusulat nang magkasama, tulad ng halos walang mga puwang na ginagamit sa mga pangungusap, ang mga halimbawa na iyong ibibigay ay mga pangalan ng mga hotel at mga katulad nito, kung gayon ito ay talagang magiging mas maginhawa para sa mga website kung ito ay isinusulat nang magkasama, ako rin ay gumawa ng ilang paghuhukay sa aking sarili at ang Chiang Mai at Chiang Rai ay dapat na opisyal na nakasulat nang hiwalay at parehong may malaking titik
Natagpuan ko ang sumusunod tungkol sa pinagmulan ng mga pangalan.
Ang sentrong pangkasaysayan ng Chiang Mai ay ang napapaderan na lungsod (Ang lungsod ay chiang sa hilagang Thai na diyalekto habang ang 'mai' ay bago, kaya ang Chiang Mai – “Bagong Lungsod”).
. Pinangalanan niya ang bagong kabisera na "Chiang Rai", ibig sabihin ay ang lungsod ng Phraya Mang Rai.
Taos-puso,
Lex K.
Kakahanap ko lang ng ilang papel at Chiangmai (Chiang Mai) ay nakasulat sa parehong isang salita at 2 salita. Halimbawa, ang bill ng aking dentista at ang stationery ng Ford ay nagsasabing Chiangmai, at ang iba pang mga dokumento ay nagsasabing Chiang Mai. Ang kaunting paghahanap ay nagbubunga ng resultang ito Lex K., ang dahilan ng pagsulat ng Chiangmai nang magkasama?... marahil ito ay isang pahiwatig.
Siyempre maaari akong mali, ngunit hayaan mo akong isipin sa ngayon na ang mga salita ay nakasulat nang magkasama sa Thai.
Mas mabuti sa mahahabang pangungusap, na pagkatapos ay kailangang sundan ng hintuturo upang medyo maintindihan, oo din para sa Thai.
Kaya Khonkaen sa Thai, ayon sa opisyal na mga patakaran inilipat sa Latin script Khon Kaen.
Kaya dalawang salita.
Hindi ba't ganoon din sa maraming pangalan ng lugar, kabilang ang Chiangmai at Changrai?
Siyanga pala, minsan kong nabasa sa isang lugar na ang isang komite ay nagrekomenda na ang mga salita sa mga pangungusap ay makilala sa pamamagitan ng isang puwang sa pagitan ng mga salita.
Oh well, hindi mangyayari.
Just imagine, tapos nababasa din ng mga plebs lahat…………
Ang paghihiwalay ng mga salita na may mga puwang ay magpapadali sa pagbasa ng mga Thai na pangungusap. Who knows kung mauulit pa. Minsan nakakakita na ako ng mga tandang padamdam at tandang pananong sa mga tekstong Thai (online). Pagkatapos ay kunin ang tuldok at pagkatapos ay maaari nilang palitan ang espasyo para sa tuldok-espasyo. Ang Thai ay isang magandang wika, ngunit kapag sinubukan kong matutunan ito sa ibang pagkakataon, pinakatakot kong basahin ito: pagkatapos ng lahat, saan nagtatapos ang isang salita?
Ang espasyo sa mga pangalan ng lugar sa itaas ay ang opisyal na spelling at malamang na tama kung alam mo na hindi pinaghihiwalay ng mga Thai ang mga salita sa loob ng isang pangungusap na may mga puwang, habang ginagawa namin. Pagkatapos ng lahat, hindi ito "The Hague". Kung iko-convert mo ang pangalan sa Thai script, ang puwang sa The Hague ay tatanggalin...
Dear Dick, Harold and Lex
Dahil sa iyong interes sa spelling ng Chiang Mai, papasayahin kita sa link na ito. Ang manunulat ng artikulo ay nakahanap na ng 120.
http://www.chiangmai-chiangrai.com/how_to_spell_chiangmai.html
Nabasa ko ang pananabik para sa nostalgia, ngunit paano mo aasahan na ang pamamasyal (na ginagawa natin bilang mga turista) ay hindi nagbabago ng isang kultura/tao. Sa totoo lang marami sa atin ang nagnanais ng kung ano ang mayroon ang iba, na hindi isang pagkondena kundi pangangailangan/limitasyon ng tao para din sa mga taga-bundok. Ito ay hindi isang sayang ngunit bahagi ng lingguhan. Sa huli, tayo sa kanlurang mundo ay nakatira sa isang malaking supermarket na tayo mismo ang lumikha o lumikha.