Ang madilim na bahagi ng Thailand (bahagi 3)

Part 1 ay tungkol sa prostitusyon sa Thailand. Part 2 sa krimen at poot sa mga dayuhan. Matapos basahin ang mga komento ay nagsimula akong magduda sa aking sarili. Hindi ko ba nakita ng maayos? Ang batikos ba ay walang moralidad? Nakulong ba ako sa sarili kong madilim na bahagi? Akin "ikatlong madilim na bahagi ng Thailand” kuwento ay tungkol sa Thai legal na sistema o kung ano ang pumasa para dito.

Ako ay 70 taong gulang at salit-salit na naninirahan sa Thailand at Netherlands sa loob ng limang taon na ngayon. Am happily married to my beautiful sweet Thai wife. Sa aking buhay trabaho, marami akong nagawang paglalakbay. Nakita ang maraming bansa. Sa ganitong paraan, marami rin akong naging kaibigan (negosyo) na regular ko pa ring nakakausap. Ang isa sa aking (negosyo) na mga kaibigan, na nakarinig na gumugol ako ng maraming oras sa Thailand, ay humiling sa akin na bisitahin ang isang kaibigan niya sa negosyo na nasa isang kulungan sa Thai. Pagkatapos ng ilang pagsasaalang-alang, nagpasya akong pumunta dito.

Bjorn, tawagin ko siya dito, binisita ko sa kilalang-kilalang kulungan sa Bangkwang. Mas kilala sa mga Westerners bilang "Bangkok Hilton". Si Bjorn ay 38 taong gulang, na sinentensiyahan ng 20 taon sa bilangguan. Nang maglaon ay binago sa 9 na taon sa bilangguan kung saan siya ay nagsilbi na ngayon ng 6 na taon. Sa aming unang pagkikita ay nakita ko ang isang lalaking lubos na nawasak, malubhang malnourished, nakatingin sa paligid na balisa at halos hindi nagsasalita. Nangako akong babalikan ko siya. Sa huli ay nakuha ko ang kanyang tiwala at sinabi niya sa akin ang kanyang kuwento. Nagbabasa at kinikilig ang mga blogger sa Thailand.

Nakita ni Bjorn ang mga oportunidad sa negosyo sa Asya sa murang edad.Nanirahan siya sa Hong Kong at nagsilbi sa maraming kumpanyang gustong makipagkalakalan sa China. Nagpakasal siya sa isang babaeng Intsik at pagkatapos ay nanirahan sa Shenzhen.

Isang relasyon ang nabuo sa mga Thai partner kung saan siya nagtatag ng negosyo sa Bangkok Thailand. Ang kumpanyang ito ay nakikibahagi sa pag-import - pag-export sa pagitan ng Asya at Europa. Nabigo ang pakikipagsapalaran na ito dahil natagpuan ni Bjorn na hindi mapagkakatiwalaan ang kanyang mga kasosyo sa Thai. Matapos maghiwalay si Bjorn at ang kanyang mga Thai partner sa loob ng mahigit isang taon at kalahati, isang araw ay may isang sulat (sa Thai) na dumapo sa doormat ng kanyang tahanan sa Bangkok.

Matapos isalin ng isang tao ang liham na ito para sa kanya, ang sulat ay mula sa pulisya na may kahilingan na mag-ulat sa isang hindi kilalang opisina sa isang lugar sa gitna ng Bangkok. Hindi niya alam ang anumang pinsala at pumunta siya sa istasyon sa tinukoy na petsa at oras. Pagdating niya doon, nakaharap siya sa isang ulat ng pandaraya at pandaraya. Ang deklarasyon ay ginawa ng kanyang mga Thai na kasosyo sa negosyo noong panahong iyon. Nakaharap siya sa isang bilang ng mga dokumento na magpapakita niyan. Marunong na siyang magsalita ng Thai, pero magbasa, hindi pa siya ganoon kalayo. Hindi niya ito naintindihan.

Itinuro ng pulisya kay Bjorn na maaari niyang "mabili" ang ulat na ito. Kung handa siyang magbayad ng 1 milyong Thai Bath, sisiguraduhin nilang ma-withdraw ang deklarasyon. Dalawang dahilan kung bakit hindi o ayaw ni Bjorn na sumunod. Una, kinasusuklaman niya ang panunuhol, at pangalawa, wala lang siyang pera. Ibinaba ng pulisya ang presyo sa 500.000 Thai Bath. Ayaw din niya o hindi niya kayang sumunod dito.

Kasunod nito, inaresto si Bjorn at inilipat sa isa pang hindi kilalang ahensya. Walang opisyal na pagdinig. Siya ay sinipa, binugbog at binugbog mula sa lahat ng panig. Lalo na ang mga sipa sa bahagi ng bato ay matindi. Ang kanyang kahilingan para sa isang abogado at pakikipag-ugnayan sa isang tao mula sa embahada ay natugunan ng mas pisikal na karahasan. Iginiit ng pulisya na ang mga dokumento ay tunay, at anuman ang i-claim ni Bjorn, hindi ito maitatanggi. Iyon na ang simula ng pinaka-impiyernong yugto ng kanyang buhay na ngayon ay tumagal ng anim na taon.

Napunta siya sa kulungan ng Bombat. Impiyerno sa Lupa. Ang mga kondisyon ng pamumuhay doon ay nakapipinsala. Kinailangan niyang tumira kasama ang higit sa 60 iba pa, karamihan sa mga dayuhang bilanggo, sa 32 metro kuwadrado. Hindi ka maaaring matulog nang sabay-sabay. Nakakatakot ang amoy nito, ang hangin ay hindi makayanan.

Ang lahat ay nalinis minsan sa isang buwan. Nag-spray ng insecticides sa ulo ng mga detenido. Ang tanging proteksiyon na mayroon siya ay isang manipis na maruming kumot.

Naranasan niya ang rehimen sa bilangguan ng Bombat bilang kakila-kilabot. Inilarawan niya ako bilang isang kampong konsentrasyon. Kailangan mong magpakita ng paggalang sa mga guwardiya sa pamamagitan ng pagluhod sa lahat ng oras. Kung hindi mo ginawa iyon o kung huli ka na, binugbog ka ng baton na may mga metal spring. Ang bigas na iyong natanggap ay lubos na kontaminado. Nabawasan siya ng 10 kilo sa isang linggo. Pagkatapos ng dalawang linggong pananatili, napunta siya sa ospital ng bilangguan na may nakamamatay na kidney failure.

Samantala, may dumating sa kanya mula sa embahada. Inayos niya ang isang abogadong Thai. Tiniyak niya sa lahat ng panig na siya ay pakakawalan. Pagkatapos ng isang taon at kalahati ay dumating siya sa korte ng Thai. Nang walang tinanong, siya ay napatunayang nagkasala ng pandaraya at panloloko. Hinatulan siya ng korte ng 20 taon sa bilangguan na kalaunan ay binawasan ng 9 na taon na ayon sa huwes ng Thai ay dahil sa kanyang buong pag-amin. Pero ganito ang paliwanag sa akin ni Bjorn na hindi pa siya umamin. Ang tanging sinabi sa kanya ng kanyang abogado ay "maging masaya ka na hindi ka nakakuha ng habambuhay na sentensiya".

Sa 10 kilo ng kadena sa kanyang mga binti, inilipat siya sa kilalang kulungan sa Bangkwang. Baka mas malala pa doon. Kung saan may puwang para sa 4.000 bilanggo, mayroon na ngayong higit sa 10.000. Gustong umapela ni Bjorn, ngunit kahit anong gawin niya, imposibleng makipag-ugnayan siya sa embahada at sa kanyang abogado. Nang bumisita sila sa kanya, nag-expire na ang termino.

Si Bjorn ay dumanas ng 6 na pag-atake sa bato sa loob ng 44 na taon na siya ay nakakulong at nasa ospital ng bilangguan ng 14 na beses. Hindi na siya umaasa sa pagkakataong makalabas siya ng buhay sa kulungan.

Ang moral ng ikatlong dark side story na ito tungkol sa Thailand? Kumbinsido si Bjorn na gustong makita ng mga Thai na mahatulan ang mga dayuhan. Siya ay nasentensiyahan nang walang interpreter at mga dokumento. Bilang isang dayuhan wala kang karapatan sa Thailand.