Ang Pambansang Awit ng Thai
Para sa mga nasa Thailand gustong magsama-sama, at walang alinlangan na marami sa blog na ito, kinakailangan na maaari nilang kantahin ang pambansang awit ng Thai sa tuktok ng kanilang mga baga.
Para sa iba, maaaring magandang malaman kung ano talaga ang ibig sabihin ng kantang ito, na ginaganap araw-araw sa 08.00 a.m. at 18.00 p.m..
Ang mga salita ay ni Loeang Saranoeprapan at ang himig ay ni Phra Jendoeriyaang (Peter Feit, isang Aleman, nagtatrabaho bilang isang musikero sa korte) at ang pambansang awit ay opisyal na pinagtibay noong Disyembre 10, 1939. Nagpasa si Punong Ministro Plaeg Phiboensongkhraam ng batas na nag-aatas sa lahat na tumayo sa panahon ng pambansang awit. Ang batas na ito ay may bisa pa rin. Kung hindi ka tatayo, maaari kang akusahan ng lèse-majesté.
Pambansang awit ng Thai sa script ng Thai
(เพลงชาติไทย, phleng chaat thai, mean tone, bumabagsak na tono, mean tone)
ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อ
Karagdagang informasiyon
larawan
Karagdagang informasiyon
Karagdagang informasiyon
larawan
Tungkol sa atin
Karagdagang informasiyon
Pambansang awit ng Thai, romanisado
Pratheed Thai roeam leuad neua chaat cheua thai
Pen prachaarat phathai khong thai thoek suean
Joe damrong khong wai dai thangmoean
Duay thai luan mais rak saamakkhie
Thai nie rak sangop tae thueng rop mai khlaat
Eekaraad ja mai hai khrai khom khie
sala leuad thoek jaad pen chaat phlie
Thaloeng pratheed chaat thai thawie mie chai
CHAJO!
Pambansang awit ng Thai, pagsasalin ng Dutch
Tayong mga Thai ay isa sa laman at dugo
Bawat pulgada ng lupa ay pagmamay-ari ng mga Thai
Matagal na itong soberanong bansa
Dahil laging nagkakaisa ang mga Thai
Ang mga Thai ay mapagmahal sa kapayapaan ngunit hindi duwag sa digmaan
Walang sinuman ang maaaring lumabag sa kanilang kalayaan
At hindi nila pinahihintulutan ang paniniil
Lahat ng Thai ay handa para sa bawat patak ng dugo,
Magsakripisyo para sa seguridad, kalayaan at pag-unlad ng bansa.
HURRAH!
Thanx Tino! Dati ay wala akong imik sa BTS station alas sais ng gabi, pero wala na ang mga oras na iyon (for good). Kaya ko na ngayong kumanta ng buong puso, salamat sa iyo 🙂
Salamat! Sa aking pananatili sa Thailand, lagi kong pinipigilan ang mga ginagawa ko noon para makinig sa pambansang awit, minsan kahit ang kanang kamay ay nasa dibdib ko! Ito ay isang himig na madali kong naaalala. Ang nakikita ko lang na lagi kong naiintindihan ang salitang 'samakkhie' bilang 'sabai dee'!
Ang paghinto mo sa iyong ginagawa ay kagalang-galang at naiintindihan, gayunpaman, na ang iyong kamay sa iyong dibdib - ang Thai ay hindi man lang ginagawa iyon - maaari itong ipagpalagay na ikaw ay nagkaroon ng patuloy na 'Thailand virus' sa mga miyembro, na naging dahilan upang ang mga lente ng iyong salamin ay naging napakalalim na kulay rosas.
Nakita kong ginawa ito ng Thai, ngunit depende ito sa kung nasaan ang isang tao sa sandaling iyon at kung ano ang nararanasan nila sa mga ganitong sandali. And no my glasses are really not that pink, take it from me 🙂
Hindi pa gaanong katagal may isang artikulo sa blog na ito na nagsasaad na iniisip ng mga Thai na talagang katawa-tawa kapag ang isang farang ay kumakanta kasama ang pambansang awit ng Thai, o kahit man lang ay sinusubukan! Dahil: "Ang isang farang ay nananatiling isang farang". Naniniwala ako na ang may-akda ng artikulong iyon ay ganap na tama. At ngayon ang isa pang may-akda ay dumating upang sabihin na ito ay kinakailangan, kung nais mong pagsamahin, upang magawang kumanta kasama ang pambansang awit sa tuktok ng iyong mga baga. I believe Tino Kuis meant to be funny here. Ngunit ang pambansang awit ay kasing sagrado ng maharlikang pamilya, hindi mo iyon maaaring kutyain!
Naniniwala ako na mas mabuti na ang farang na abala sa kanyang integrasyon, tulad ko, ay dapat na malaman ang kanyang lugar at mas mahusay na umiwas sa panahon ng pambansang awit, upang maiwasan ang inis o katuwaan mula sa Thai.
Hindi sinasadya, siyempre napaka-interesante na basahin ang pagsasalin ng pambansang awit na iyon nang isang beses, upang maunawaan mo kung ano ang kinakanta ng mga Thai na iyon.
Robbie talaga,
Hindi mo kailangang sumabay sa pag-awit para makaramdam ng kaunting Thai.
Ngayon ay mayroon ding isang artikulo tungkol sa pagiging "Thai".
At ang paglalagay ng iyong kamay sa iyong dibdib sa panahon ng pambansang awit ay isang bagay na ginagawa lamang ng mga manlalaro ng football bago ang isang laban at pagkatapos ay lehitimong sipain ang isang kalaban hanggang mamatay.
Sa araw-araw kong pag-ikot sa golf, tumatayo din ako sa panahon ng pambansang awit at kapag ako ay huma-hum, nakangiti ang mga caddy.
Tino,
Isinulat mo na marami sa blog na ito ang gustong kumanta kasama ang pambansang awit ng Thai. Sa integration, ganyan ka magsulat, gusto nilang kumanta. Alam mo ba Tino, na karamihan sa mga NLers
hindi mo alam ang Dutch national anthem na lampas sa unang linya? Alam mo ba Tino, na ang
karamihan sa mga Dutch na naninirahan dito sa Thailand, (nalalapat din sa akin) ay hindi masyadong mahusay na Thai
magsalita kaysa sa iyo?
Payagan ako ng ilang komento:
1. Halos hindi ko masabi, pabayaan ang pagkanta ng: “We Thais”.
2. Ang tekstong "Romanized" ay binubuo ng 8 linya kasama ang sigaw na CHAJOI, ang pagsasalin ng Dutch ay binubuo ng 9 na linya kasama ang sigaw na HOORA. Kung maaari kong kalkulahin nang tama (at kaya ko) pagkatapos ay dumating ako sa konklusyon na maaaring may nawawalang linya sa Thai na teksto.
3. Ang iyong sinasabi, kasama ang iyong kinakanta, ay dapat na totoo at, kung naaangkop, dapat mo ring matupad ang iyong mga salita (sa kasong ito, "upang ialay ang bawat patak ng iyong dugo"). Hindi ko intensyon na maging heroic, at hindi ko rin dapat ipangako.
Mahal na Chalow,
1. Willem van Nassau (sinasalita sa Dutch national anthem ay German Blood, Willem van Doorn ay hindi.
2. Taos-puso kong paghanga sa iyong maliwanag na kaalaman sa wikang Thai.
3. Ang German Willem na iyon ay "den Vaderlande" (kaya sa tingin ko Germany) "tapat hanggang wakas". Buweno, hindi ba ang Dutch Willem na ito ang parehong "Fatherlande", at ang "Hari ng Espanya ay palaging pinarangalan ang German Willem na iyon"? Well, hindi sa kanyang "ginagawa" pa rin. Kung mayroong Pambansang Awit na hindi mo talaga kayang tanggapin nang literal (at hindi tama ayon sa kasaysayan), ito ay ang Dutch National Anthem. Pinakikinggan ko ito, iniisip ko (ayokong istorbohin ang mga 'mananampalataya') ngunit huwag sumabay sa pagkanta.
Hindi lang ako makakagawa ng pahayag tungkol sa Pambansang Awit ng Thai. Well, sa tingin ko ang sinabi ko sa madaling salita, hindi ito ginawa para sa akin. Kaya kahit na: Tumayo ako at nananatiling tahimik.
Kung hindi, makakita ng maraming Thai na nakaupo lang o naglalakad at kung hindi ay patuloy lang sa kanilang ginagawa, tumingin-tingin lang sa labas sa public space sa mga oras na iyon at hindi ko pa nababanggit kung may nakaupo sa likod ng isang plato ng kanin o isang mangkok ng pansit na sopas sa mga oras na iyon...
Ganito rin, halimbawa, sa mga pampublikong lugar na may TV, tulad ng mga tindahan at shopping mall o sa lounge ng hotel na tinutuluyan mo, oo, bumabangon ang mga tao dahil ito ay isang welcome break mula sa isang programa upang uminom sa bar.
Walang sabi-sabi na bilang isang farang o bilang isang panauhin ng bansa ay dapat igalang, malinawan na iyon, ngunit ako mismo ay laging lumilingon-lingon muna at umaayon dito, kung nakikita kong marami ang tumatayo, siyempre hindi ako uupo o lalakad o vice versa.
Mula ngayon ay makikinig na ako sa sinehan sa tuktok ng aking mga baga…Dati ko lang itong ginagawa nang kalahating puso. Ilang taon na ang nakalilipas, minsan hindi ako bumangon at pinasindihan ako ng flashlight hanggang sa matapos ang kanta...medyo nahihiya ako sa aking maling pag-uugali.
Sa kalye ay hindi ko napansin na ito ay nilalaro dalawang beses sa isang araw.
Ako nga pala ay may dugong Aleman. Ngunit hindi Aleman.
Ang pinapatugtog sa sinehan ay hindi pambansang awit kundi isang awit na isinulat ng departamento ng PR para sa ikaluluwalhati ng hari. Ang pagbangon ay tanda ng paggalang at dapat ding sundin ito ng mga dayuhan (nagkamali rin ako sa unang pagkakataon).
Sa katunayan, ang Royal Anthem ay pinapatugtog sa sinehan ngunit gayundin sa dulo ng mga paaralan, halimbawa. Narito ang teksto:
Kami, mga lingkod ng Kanyang dakilang Kamahalan, ay nagpatirapa ng aming puso at ulo, upang magbigay-galang sa pinuno, na ang mga merito ay walang hangganan, namumukod-tangi sa dakilang dinastiya ng Chakri, ang pinakadakila sa Siam, na may dakila at walang hanggang karangalan, (Kami ay) ligtas at mapayapa dahil sa iyong maharlikang pamumuno, ang mga resulta ng king cure (ay) mga tao sa kaligayahan at kapayapaan, Nawa'y anuman ang iyong naisin, ay gawin ayon sa pag-asa ng iyong dakilang puso ayon sa aming nais (ikaw) tagumpay, hurrah!
Tayong mga Thai ay isa sa laman at dugo
Bawat pulgada ng lupa ay pagmamay-ari ng mga Thai
Kung babasahin mo ang 2 linyang ito, mauunawaan mo rin kung bakit napaka-appatic ng Thai tungkol sa mga pangunahing karapatan para sa mga dayuhan. Walang isang taon na lumipas na walang sinuman sa mataas na antas na sumisigaw ng panganib na ito, na dumapo sa mga kamay ng dayuhan.
Natatakot ako na kapag kumanta ako kasama ang husay ko sa pagkanta, maaresto ako sa pang-iinsulto sa Thailand.
Ang nakakatuwang bagay ay ang pambansang awit ng Thai ay hindi tunog Thai o kahit sa Silangan. Mas katulad ng German marching music.
dayuhan? Hindi kung isasaalang-alang mo na ang kompositor ay kalahating Aleman, katulad ni Peter Feit, anak ng isang Aleman na imigrante at isang Thai na babae. Ipinanganak siya sa Thailand at doon na siya nakatira.
Tila ang musika ay higit pa sa mga gene kaysa ito ay tinutukoy ng sosyo-kultural. Hatulan ang iyong sarili.
https://www.youtube.com/watch?v=BrcGzLIEsAU
Sa unang pagkakataon ay para din akong tumingin sa paligid ko,
sino ang kumakanta o hindi. Sa susunod kong pagbisita sa sinehan,
Playback na lang ako, parang mas maganda sa akin!!!!!
Pagbati…. Roland .
Sa aking mga unang pagbisita sa sinehan sa Thailand halos 25 taon na ang nakararaan, ang lahat ay palaging nanindigan para sa Royal Anthem at iyon ay palaging nananatiling napaka-normal kay Bhumipol bilang hari. Gayunpaman, mula nang maging hari ang kanyang anak, nagulat ako na "wala na" ang tumayo, lalo na ang mga kabataan ay tila wala nang gana na gawin ito. Ngayon lang ulit ako nagpunta sa sinehan at sa tingin ko sa 100 tao, 10 sa kanila ang tumayo, kasama na ako dahil kailangan ng girlfriend ko. Gayunpaman, sa ngayon ay pumupunta ako sa bawat home match ng aming provincial club sa Thai League at bago mag-kick-off ang 2 team at referees ay nakatayo sa isang tuwid na linya patungo sa screen kung saan tumutugtog ang Royal Anthem. Nang ang lahat sa buong stadium, bata at matanda, ay nakatayo patungo sa screen. Ako mismo ay walang koneksyon sa maharlikang pamilya, hindi sa Thailand at hindi sa Netherlands, ngunit ang sandaling ito ng paggalang ay talagang maganda. Ang sinabi sa akin ay ang Royal Anthem ay ang dating pambansang awit, sa palagay ko ay mas maganda ang tunog ng Royal Anthem, ngunit mas mahirap itong kantahan, na hindi ko talaga nakikitang ginagawa ng sinuman.
Hindi naman ako makabayan, pero kakaiba, lagi akong naluluha kapag nakakarinig ako ng pambansang awit, kahit saang bansa.
Parang may kung ano sa tunog ng mga boses o melody na may epekto sa isip ko.
O maaaring dahil sa kahulugan nito? Kailangan kong malaman na ito ay isang pambansang awit kung hindi ay hindi ito gagana.