'Ang Paghihiganti ni Xieng Mieng'; isang kuwentong bayan mula sa Lao Folktales

Inaasahan mo ang isang paa ng manok sa kari ngunit kumuha ng karne mula sa isang buwitre. Iyan ay nangangailangan ng paghihiganti!

Ang hari ay nanonood ng laban nina Xieng Mieng at Xieng Nyan. Natuwa siya sa mga kalokohan ni Xieng Mieng at tuwang-tuwa na may nahulog dito. Nakita niya itong naglalakad at tumawa, “So, Xieng Mieng, narinig ko kung paano mo natalo si Xieng Nyan. Matalino ka talaga.'

'Ako ay pinarangalan, Kamahalan, ngunit ako ay talagang isang ordinaryong bata. Mas matalino ka talaga sa akin.' "Hindi madaling mahuli ang gayong matalinong tao," sabi ng hari. “Kaya nga inimbitahan kita sa palasyo para sa isang espesyal na hapunan para ipagdiwang ang iyong tagumpay. Hiniling ko sa mga chef ng palasyo na ipagluto ka ng isang espesyal na pulang kari.' "Napakabait mo, Kamahalan."

Ang hari ay pumalakpak ng kanyang mga kamay at ang mga tagapaglingkod ay nagdala ng isang tray ng hapunan, na pinananatiling mainit sa mga pinggan na may takip na pilak. Inilagay nila ang lahat ng pagkain sa plato ni Xieng Mieng, ngunit nanatiling walang laman ang plato ng hari...

"Kamahalan, hindi ka ba sasama sa amin sa hapunan?" "Gusto ko, pero hindi pwede sa ngayon. Sa hindi inaasahang pagkakataon, kailangan kong makipag-usap sa isang ambassador. Ngunit sana ay magustuhan mo ang pambihirang pulang kari na ito at mangyaring pumunta at sabihin sa akin bukas kung nagustuhan mo ito.' Umalis ang hari sa silid at sinimulan ni Xieng Mieng ang pulang kari.

Kinaumagahan ay nagsumbong siya sa hari. "So, Xieng Mieng, kumusta ang pagkain?" 'Talagang masarap. Salamat sa pag-imbita sa akin.' "Ito ay mula sa isang bagong recipe mula sa aking mga niluto. Nakilala mo ba ang mga sangkap?'

"Oo naman, maraming sili at tanglad at poppy milk." 'Beats. At ang karne?' "Manok" "Halos masarap." 'Itik?' 'Hindi masyado. Hulaan muli?' 'Guinea fowl siguro? Ito ba ay guinea fowl?' 'Hindi, Xieng Mieng, mali na naman. Gusto mo bang malaman kung aling ibon iyon?' "Oo naman!" 'Buwitre!' natatawang sabi ng hari. “Nag-ihaw kami ng buwitre. Nakuha na kita, Chieng Mieng!'

paghihiganti!

Pagkalipas ng ilang linggo, inanyayahan ang mga mamamayan sa palasyo upang tingnan ang mga bagong plano sa pagtatayo sa lungsod. Nakahanda na ang isang pisara at nagpaliwanag ang hari." Ang mga puno ng teka ay tutubo sa tabi ng palengke." Kumuha ng tisa ang hari para isulat sa pisara. Ngunit ang tisa ay hindi nagsulat…. 'Dilaan ang chalk, Kamahalan, pagkatapos ay gagana ito,' sabi ni Xieng Mieng.

At dinilaan ng hari ngunit ayaw pa rin magsulat ng krayola. "Dilaan mo ulit, Kamahalan," sabi ni Xieng Mieng. Kaya muling dinilaan ng hari at sinubukang magsulat ngunit nabigo muli. Pagkatapos ay kinuha ni Xieng Mieng ang krayola at pinagmasdan itong mabuti. 'Oh, Kamahalan, ito ay dapat na isang hindi pagkakaunawaan! Hindi ito krayola. Ito ay tae ng buwitre! Kamahalan, ano ang lasa?'

Pinagkunan: Lao Folktales (1995). Pagsasalin at pag-edit kay Erik Kuijpers.