Twirl: Kasama si Simon sa Templo

Matagal-tagal na rin mula nang ilantad ko si Simon sa mga tukso sa laman sa Casnovy a Go-go bar, kaya ito na ang oras na dalhin ko siya sa isang templo para sa kabayaran at penitensiya upang ipakilala sa kanya ang espirituwal na buhay sa Thailand.

Kaya nagpunta kami kamakailan sa Wat Chaimongkron, isang napakalapit mula sa nabanggit na bar na matatagpuan sa Pattaya Tai. Sinasaklaw ng Wat na ito ang isang maluwang na lugar na may lahat ng uri ng mga gusali, kung saan ang bot, ang wat at ang bell tower ay napakaganda sa arkitektura. Ang silid-aklatan, na napapalibutan ng tubig upang ilayo ang mga insekto sa mga sagradong aklat at banal na kasulatan, ay isa ring kaakit-akit na gusali, na tila kamakailan lamang.

Ngunit sa totoo lang hindi kami dumating para sa panlabas na anyo kundi para sa nilalaman ng Budismo. Ngayon ay hindi mo na malalaman ang tungkol diyan sa templo kung, tulad ng kaso sa aming dalawa, hindi ka nagsasalita ng wika, kaya inihanda namin ang aming sarili nang lubusan sa pamamagitan ng pagbabasa ng isang magandang libro tungkol kay Buddha. Sa pagpapakilala sa aklat na iyon, nabasa namin na ang pagsulat ng isang libro tungkol kay Buddha ay talagang isang napaka-hindi-Buddhist na aktibidad, dahil ito ay tungkol sa kung ano ang kanyang sasabihin sa mga tuntunin ng mga pananaw at hindi tungkol sa kanyang kurso sa buhay. Dagdag pa rito, binibigyang-diin din ni Buddha ang independiyenteng pag-iisip: "Huwag basta-basta kunin ang anuman sa sinasabi ng iba, kahit na sa sinasabi ko, si Buddha, sa aking sarili!" , sapagkat paano natin matutupad ang utos na ito nang hindi ito sinusuway nang sabay-sabay?

Sa kabutihang palad, pareho kaming mahilig sa mga kabalintunaan, tulad ng isang kamakailang nakatagpo namin: "Kung sinubukan mong mabigo at magtagumpay ka, ano?"

Tumingin kami sa paligid namin at nakakita ng mga imahe ni Buddha sa lahat ng dako sa lahat ng hugis at sukat at hugis, hindi mabilang na mga imahe, at ibinahagi namin ang aming malalim na pagdududa tungkol sa kung ano ang mas mahalaga sa karaniwang Buddhist: ang mga pananaw ni Buddha o ang kadakilaan ng kanyang pagkatao. Itinaas ko ang tanong kung bakit ang mga Budista ay may posibilidad na pasabugin ang mga larawan ng Buddha sa napakalaking sukat, at iniharap ni Simon ang teorya na may kinalaman ito sa mga elepante: Tiyak na ang pinakaperpektong tao, tulad ni Buddha, ay dapat na mas malaki kaysa sa pinakadakilang hayop, tama ba? Inamin ko na mayroong bagay dito, ngunit kailangan ko ring tapusin na hindi namin napatunayan ang teoryang ito at na nahulog din kami sa bitag ng mga pagpapakita muli.

Napansin namin nang may kagalakan na ang Budismo ay hindi, mahigpit na pagsasalita, isang relihiyon, dahil hindi kailanman nagsasalita si Buddha tungkol sa mga diyos; sa katunayan, sa kaibuturan nito, isa lamang itong kaakit-akit na konsepto ng buhay na may napaka-akit na etika ng detatsment, moderation, tolerance at truthfulness. Medyo katulad ng ating sinaunang stoicism, sasabihin ko.

"Iyon lang ang paniniwala sa reincarnation, hindi ba't walang katotohanan?" pinapasok ko. Hindi sumagot si Simon bagkus ay tumingin sa akin na may matalim na tingin. Bigla kong napagtanto na ako ay nakagawa ng isang malaking pagkakamali at ang kahihiyan ay lumipad sa aking mga pisngi. Binigyan ako ni Simon ng huling suntok: "At sinabi mo iyan sa isang lalaking kasama mo sa Pattaya tatlumpung taon pagkatapos ng kanyang kamatayan!"

Alam ko kapag natalo ako. natalo ako. Sa aking pagtatanggol, nangatuwiran ako na si Buddha mismo ay hindi masyadong sigurado na ang reinkarnasyon ay talagang umiral, ayon sa kanyang mga pahayag sa Kalama Sutta, ngunit walang nakatakas dito. Bilang penitensiya, nagsusunog kami nang sama-sama sa isang malaking dami ng mga insenso at binasbasan ng monghe na nasa tungkulin, na kahanga-hangang katulad ni Antoine Bodar, ngunit may kalbo ang ulo.

Ang parehong malapot at epekto nakatago hitsura. Ngunit buhay pa rin si Antoine kaya walang tanong tungkol sa reincarnation doon.

Kaya nakagawa kami ng maraming merito sa insenso na iyon! Sa masasarap na anekdota tungkol sa kumikitang indulgence trade at iba pang popish naughtiness, umalis kami sa templo at nag-treat ng masarap na malamig na beer sa terrace sa Beach Road. Nang matapos iyon, oras na para magpaalam. “Balita ko lilipat ka sa Bangkok. Well, mamimiss kita dito!" sabi ni Simon. Sumagot ako na mami-miss ko rin siya, na pupunta muna ako sa Amsterdam sa loob ng isang buwan o higit pa at hindi naman imposible na siya, si Simon, ay darating sa Bangkok sa hinaharap, hindi naman ibinukod, tama... .?

Bahagya siyang napabuntong-hininga, tumingin sa akin ng malungkot at tumango. Tahimik kaming nakipagkamay at pumunta sa magkaibang direksyon.