Hook up at kumanta kasama

Tama ang nakuha ni Sornkiri Sriprachuab. Ilang dekada na ang nakalipas kumanta ang isang ito Thai mang-aawit ng bansa sa tinig na puno ng kahirapan: "Girl, sabi mo ang isang malaking baha ay mas mabuti kaysa sa isang tuyong spell / Sinasabi ko sa iyo, hayaan ang tagtuyot at huwag hayaang tumaas ang tubig."

Sa pamamagitan ng makahulang mga salita, nagpatuloy ang mang-aawit: “Sa taong ito ang baha ay nagdudulot ng takot sa bawat bahay / Tumakas ako sa bubong, ngunit ang tubig ay humahalo sa aking mga luha.”

Paumanhin sa aking pagsasalin. Ang panulat na ito ay masyadong tuyo at ang isip na ito ay masyadong mapurol upang ipahayag ang mayaman at panloob na kapangyarihan ng mga liriko ni Sornkiri, pati na rin ang hindi malilimutang tula ni Paiboon Butrkhan, na isinulat 40 taon na ang nakakaraan, ang bawat salita nito ay may kaugnayan pa rin hanggang ngayon.

Kung ang Froc – Frog Revolution Oh-la-la Crocodile – ay sumuko sa nakakahiyang alingawngaw sa kumunoy ng panunuya, maaaliw ang ating basang isip sa pamamagitan ng pagtugtog ng kantang ito bilang bagong awit araw-araw sa alas-6 ng gabi pagkatapos nating tunay na awit. Hindi lamang dahil nakakasakit ng damdamin ang ganda ng lyrics ni Paiboon, kundi dahil din sa kantang “Nam Tuam” na naglalaman ng masalimuot na ugnayan ng ating bansa noon pa man sa mga baha, tagtuyot, tag-ulan, putik, hangin, klima: ang tubig ng buhay at tubig ng luha at takot. Sa agraryong utopia na ito, ang tubig ay nangangahulugan ng bigas at kayamanan, ngunit pati na rin ang salot at kahirapan, at sa ating mapanglaw na isipan ito ay nagiging tula. Sa boses ni Sornkiri at lyrics ni Paiboon, parang nursery rhyme ang sikat na kanta na Cry Me A River.

Ang Nam – tubig – ay isang pinagmumulan ng inspirasyon na umuusbong sa lahat ng dako sa mga patula na pagbabalik-tanaw ng wikang Thai. At ang mga sangguniang "tubig" sa pagbigkas at mga pangungusap ng Siamese ay may mas malalim na kahulugan kaysa sa isang simpleng pagsasalin. Maaari mong ilipat ang mga talata ni Sornkiri sa ibang wika, ngunit hindi ang pambansang karakter na nakatago dito.

Ang ating Madam Prime Minister ay isang pangunahing halimbawa ng tinatawag nating “Nam tuam pak (sa literal, “isang baha sa bibig”'). Sa sobrang pagkalupit ng mga likido at solidong kalaban, ang kaawa-awang PM natin ay may posibilidad na mag-gabble ng maraming umm...arrr...errr...urgh, at ang kanyang gawain sa paglaban sa aktwal na baha ay kumplikado ng metaphorical equation na ito.

Nasa kanya ang aking taos-pusong pakikiramay. Ngunit ang kailangan pa rin natin kay Froc ay ang solusyon sa “Nam Ning Lai Luek” – binigyan tayo ni Shakespeare ng English version, “Smooth runs the water where the brook is deep” ”) – but instead we mainly have Nam Tuam Thoong Pakboong Rong Reng . Shakespearean na yan, literal na nangangahulugang "the field is flooded, but there is little future glory". Pinagsasama ng kasabihan ang parehong panunuya at paninirang-puri, na may direktang sanggunian sa mataas na tubig, at sa mga alegorikal na posibilidad nito ay mas matayog, mas organiko kaysa sa "talk fills no holes" O gaya ng narinig ko minsan sa isang Texan na "Lahat ng sumbrero ngunit walang baka. "

Maaari tayong tumawid sa higit pang mga kasabihang may kinalaman sa tubig sa nanginginig na kamay ni Froc. Dadagdagan muna nila ako ng isa: “Mue Mai Phaai Oa Thaao Ra Nam – “hindi sumasagwan ang kamay mo at binabagalan mo ang bangka habang nasa tubig ang paa mo”. Malamang na totoo iyon, ngunit ang kasabihang ito ay tungkol sa isang bangka sa tubig, hindi isang kotse sa kalsada o isang eroplano na na-stranded sa isang baha na runway.

At sa “Nam Chiew Ya Oa Rua Kwang” ay tungkol na naman sa tubig at bangka. Hindi maiiwasang irekomenda ito ni Froc, dahil ang ibig sabihin nito ay "Huwag magpugal laban sa agos". Ang pilosopiyang ito ay luma at malinaw at ito ay tila isinilang sa mga siglo ng pagkawasak ng barko at mahabang kasaysayan ng magkakasamang buhay sa mga baha: hayaan ang tubig na dumaan, o humanap ng paraan upang madaanan ito, dahil walang saysay na subukang gamitin ang mga ito. natural, hindi maiiwasan at hindi maibabalik na daanan.

Huli na. Matagal pa bago ipinakilala ang Malaking Bag upang harangan o ilihis ang tubig, ang ating hindi mapakali na urbanisasyon ay humarang na sa daloy ng konkreto, mga kalsada, mga gusali at kakulangan ng spatial planning sa pangkalahatan. Ang kalubhaan ng sakuna na ito ay malapit nang maging malinaw "Nam Lod Tor Phud - "kapag ang tubig ay humupa, ang mga ugat ay malalantad" - kapag maraming mga problema, na nasa ilalim pa rin ng tubig ngayon, ang lumitaw. Sa katunayan, nakikita na natin ang ilan sa mga labi ng puno at halaman, dumi, ahas, atbp. at maaari lamang hilingin (laban sa mga inaasahan) na sila ay maalis sa tamang panahon,

Tama si Sornkiri, naghahalo pa rin ang tubig sa aming mga luha. Sumali at kumanta kasama!

Column ni Kong Rithdee sa Bangkok Post, (minsan ay malaya) isinalin ni Gringo