Noong unang panahon…..
Oo, oo, ganyan ang karaniwang pagsisimula ng mga fairy tale, para din sa maraming mambabasa ng blog na ito. Sa pamamagitan man ng payo ng mabubuting kaibigan o hindi, o kung nagkataon, mapupunta ka sa Thailand sa unang pagkakataon. Sa lalong madaling panahon pagkatapos ng pagdating ay nagsimula ang fairy tale, nakilala mo ang babaeng pinapangarap mo, bata, maganda, matamis, maalaga at tiyak na hindi niya iniisip ang iyong edad at medyo masyadong corpulent tangkad.
Wow….. swerte ba ako, “ito ay isang panaginip na totoo”. Siyempre hindi ito titigil sa isang gabi, hindi, mananatili siya sa iyo para sa natitirang bahagi ng iyong pananatili sa lupain ng mga ngiti at nagpapatunay din na isang mahusay na kumpanya sa araw. Dinadala ka niya sa magagandang tanawin at kung saan kinakailangan ay nagsisilbi siyang interpreter. Maluha-luha siyang nagpaalam sa iyo sa Suvarnabhumi at syempre nangako ang Knight sa iyo na babalik ka kaagad.
Higit na mas mabilis kaysa sa inaakala mong nakabalik ka sa Thailand at nagpapatuloy ang fairy tale, gusto ka niyang dalhin sa kanyang nayon upang ipakilala ang kanyang mga magulang. Again that Wow..... ayos lang, mahal niya talaga ako. Mayroon kang isa pang magandang oras at kapag nagpaalam ka nangako kang makakarating siya sa Netherlands / Belgium sa loob ng 3 buwan sa lalong madaling panahon.
Ngunit pagkatapos ay ang fairy tale sa lalong madaling panahon ay nagtatapos, ikaw ay nasa bahay at ipagpatuloy ang iyong mga normal na gawain. Siya ay nasa Netherlands na may problema sa wika, walang kakilala maliban sa iyo, kailangang kumain ng hindi pa niya natikman, mag-isa sa bahay sa maghapon na may internet at alak. Oo, oo, pagkatapos ay darating ang mga problema, ngunit siyempre hindi nila kailangan.
Hindi lang siya ang kailangang umangkop, pati ikaw. Oops change, yes we'd like that, she's sweeter, understanding fuller and everything your first wife was not. Ngunit kung mananatili kang pareho, kung gayon ang mga singkamas ay luto na, ayon sa isang matandang kasabihan:
Uminom siya ng isang baso, umihi, at ang lahat ay nanatili sa dati!
Resulta:
Kung gagawin mo ang ginawa mo, makukuha mo kung ano ang mayroon ka.
At iyon mismo ang hindi mo ginusto, ang mga mores ng piyesang ito, maging bukas para baguhin ang iyong sarili, lapitan ang mga bagay nang iba kaysa dati. Ipakita ang pag-unawa sa kanyang kultura at lahat ng kailangan nito, bigyan siya ng puwang na punan ito para sa kanyang sarili at bigyan siya ng kalayaang pumunta at umalis ayon sa gusto niya.
Kunin lalo na"kasamang larawan” sa walo, kadalasan gusto namin pero hindi. Tandaan:
Ang tanging pare-pareho sa ating pag-iral ay: Pagbabago !!!
Nais kayong lahat ng napakahaba at masayang buhay kasama ang iyong mga Thai partner.
Paul Schiphol
Sa tingin ko ang pinakamahusay na paraan ng 'pag-aayos', kung saan hindi nangyayari ang mga nabanggit na problema, ay ang paglipat sa Thailand.
Para sa akin, isang pagdurusa ng Tantalus na gugulin ang iyong mga araw bilang isang Thai na babae sa Netherlands.
Walang pamilya, walang kaibigan, walang trabaho, walang nasa labas at may problema sa wika.
Minsan ko itong ipinapaliwanag sa mga babaeng nangangarap nito. Well, hindi pa nila naiisip yun.
Kung mayroon kang sapat na pera at oras upang gumawa ng mga masasayang bagay at mag-shopping sa Netherlands araw-araw, maaaring iba ang mga bagay, ngunit sa pagkakataong iyon ay aalis pa rin ako sa Netherlands.
Well, medyo personal iyon. Gustung-gusto ito ng aking kasintahan sa Netherlands at hindi na kailangang makipag-ugnayan sa ibang mga Thai. Masaya siya sa bahay at paminsan-minsan lang nanonood ng Thai TV. Mas malaya pa nga ang pakiramdam niya sa Netherlands kaysa sa sarili niyang bansa (ang pamatok ng pamilya at panlipunang kapaligiran). Tatlong buwan na siyang bumalik ngayon, ngunit may malaking luha at naghihintay na sa kalagitnaan ng Hulyo kung kailan siya makakabalik sa aming munting bansa.
Mahal na Khan Peter,
Lubos na sumasang-ayon na ang mga isyung ito sa pagsasaayos ay napakapersonal, at kumbinsido ako na ang mga takot na ito ay higit pa tungkol sa pagdinig ng mga kuwento kaysa sa aktwal na personal na karanasan.
Bukod dito, hindi kasing dali ng iniisip ng marami, ang bawat babaeng Thai na kasal sa isang European at gustong manirahan sa bansa ng asawa ay kinakailangang kumuha ng kurso upang matutunan ang wika ng bansa bago siya payagang manirahan. .
Kadalasan ang mga babaeng ito ay nagsasalita ng sapat na Ingles upang madaling maunawaan ang kanilang mga sarili, kung hindi, ang isang relasyon sa isang farang na lalaki ay karaniwang hindi posible.
Tiyak na ang lalaki ay dapat mamuhunan ng maraming oras upang tulungan siya sa kanyang bagong kapaligiran, hal. pagkilala sa kanyang sarili sa ating mga kaugalian, pag-unlad ng kanyang bagong wika, at dapat ding maging handa na maunawaan ang kanyang paraan ng pag-iisip.
Ang isang taong hindi handang mamuhunan sa oras na ito at pangangalaga, o hindi itinuturing na mahalaga ito, ay dapat kalimutan ang tungkol sa pagpunta sa Europa kasama ang isang babaeng Thai.
Ang isang babae na talagang maaasahan sa suporta ng kanyang asawa ay may mas magandang pagkakataon na kumita ng pera sa Europa at sa kanyang pamilya, na karaniwan din niyang gustong tumulong sa pananalapi.
Bukod dito, ang kanyang asawa sa Thailand ay magkakaroon din ng problema kung hindi siya handang matuto ng wikang Thai, o kailangan mong manirahan sa isang buhay sa pagitan ng mga turista at mga expat.
Dahil sa mga kondisyon sa pagtatrabaho sa Thailand, ang babaeng Thai ay higit na umaasa sa kanyang asawa, na madalas ding tinatawagan ng kanyang pamilya para sa suporta.
Ang lalaki ay kadalasang kailangang kumuha ng insurance sa kanyang sarili, at higit pa kung ang kanyang asawa ay hindi nasisiyahan sa kakaunting pagkakasakit na pangangalaga ng gobyerno ng Thai, ito rin ang kanyang magiging responsibilidad.
Ito ay ilan lamang sa mga halimbawa ng isang mahabang listahan ng mga kalamangan at kahinaan na dapat pag-isipang mabuti at matino.
Sa amin ito ay kabaligtaran din.
Mas gusto ng asawa ko na manatili sa Netherlands kaysa lumipat ng permanente sa Thailand.
Ang kahalili ay marahil ay ang hibernate.
Nice piece Paul and actually another eye-opener. Ang patuloy na pagtatrabaho (kabilang ang pagbabago) sa isang relasyon ay talagang kinakailangan para sa isang malusog na relasyon.
@ Khun Peter: gustong gusto din ng misis ko kapag nagbabakasyon kami sa NL (at dati nung nakatira pa ako sa NL nagmahal din siya ng 4 or 6 weeks sa NL) pero ang tinuturo ni Frans is the permanent nature of stay in NL from isang Thai partner at ang argumento ni Frans din ang dahilan kung bakit ako nagpasya na lumipat sa Thailand at hindi ang kabaligtaran (asawa ko sa NL), ngunit siyempre iyon ay personal.
Maaari kang makaamoy ng bulaklak ng lotus, ngunit hindi mo ito mapupulot. Sa madaling salita – Huwag lumipat sa Europa, dahil siya ay palaging malamig doon at hindi komportable. Exceptions!
Maganda at maayos ang pagkakasulat, napaka-realistic dahil sa marami. Malinaw sa reaksyon nina Khun Peter, Frans at DKTH na napakapersonal ng desisyon ng Thailand/Homeland. Nagtataka ako na kung magpapasya kang piliin ang Thailand bilang iyong home base, ikaw ba, bilang isang farang, ay hindi mapupunta sa parehong sitwasyon tulad ng kapag pinili mo ang sariling bansa at ang sitwasyong ito ay ilalapat sa iyong partner? Bilang isang farang, haharapin mo ang parehong mga problema: isang ganap na naiibang kultura, ganap na naiibang pagkain, ganap na naiibang klima, maliban kung nakatira ka sa isang lugar sa isang atraksyong panturista, walang tunay na kaibigan at, huli ngunit hindi bababa sa, isang ganap na hindi maintindihan na wika. Maaari mong matutunan ang wikang iyon, tulad ng dapat gawin ng iyong Thai partner sa iyong sariling bansa, ngunit hindi ito nangyayari nang magdamag. Ako mismo ay medyo matagal na nakatira sa Thailand, tapos sa isang non-tourist area, hindi dahil kailangan kong pumili dahil sa Thai partner dahil single ako, kaya alam ko kung ano ang sinusulat ko. Kaya ito ay mahigpit na isang personal na pagpipilian. Hanggang ngayon ay hindi ko pa alam ang mga problemang ito at ito ay dahil sa katotohanan na napuno ko ang aking buhay sa isang maayos na batayan. Ilan ba ang mga, dahil sa hindi nila mapunan ang kanilang oras, dito sa Thailand halos araw-araw ay umiinom hanggang sa mamatay, sa bahay man o sa isang bar kung saan? Ano ang dahilan nito? Tulad ng iniulat ng manunulat: mayroon lamang internet at booze at wala nang iba pa at, oo, pagkatapos ay magsisimula ang mga problema.
Naniniwala ako na una sa lahat ay talakayin nang mabuti ang lahat at alam kung ano ang iyong pinapasok, alam kung paano punan ang iyong aktibong buhay sa isang disenteng paraan o siguraduhin na, kung magdadala ka ng isang tao sa iyong sariling bansa, magagamit din ng taong ito ang kanyang oras sa isang kapaki-pakinabang na paraan. Nalalapat ito kapwa sa mga babaeng Thai na naninirahan sa Europa at sa mga lalaking European na naninirahan sa Thailand. Para sa mga babaeng Thai, ang problema sa paggawa ng desisyon ay kadalasang naiiba bilang, at hindi ko nais na i-generalize, ito ay karaniwang isang pagtakas mula sa "mahirap" na buhay dito sa mas mayaman, kaya kaakit-akit na buhay farang. Ang pangalawang kadahilanan na maaari ring magdulot ng kaunting problema ay ang madalas na pag-aalala sa mga kababaihan na napakabata pa. Ang mga kabataang babae ay may iba't ibang pangangailangan at inaasahan. Isipin na bilang isang binata ay nasentensiyahan ka sa araw-araw na pag-twist ng daliri. Maliban na lang kung tanga ka baka mag-enjoy ka, otherwise it's hell.
Addie sa baga
Mayroon ding buklet na makakatulong sa iyo sa mga pagbabago sa iyong buhay kasama ang isang Thai na kasosyo: Thai Fever. Tingnan din http://www.thailandfever.com.
Siyanga pala, ang isa sa mga may-akda ay ang parehong tao na bumuo din ng "Thai Phrase" na app, na kamakailang binanggit sa isa sa mga post.
Bata, maganda, sweet, maalaga, ang huli ang problema. Ang mga babae ay moeiallen ("moei" ay isang matandang salitang Dutch para sa tiyahin; hindi lamang mga ina ang moeiallen). Hindi lang basta nakikialam sila sa lahat, kundi ang pakikialam ang hindi mo maaalis habang buhay. Ang habambuhay na pangungusap na iyon - ikaw ay (medyo marami) mas matanda kaysa sa kanya - sa pagsasalita ng tao ay tiyak. Pati na rin ang tumaba at hindi malusog. Ang una (nagpapataba) ay sintomas ng huli. Ang mga kababaihan ay hindi partikular na nauunawaan kung ano ang pakiramdam ng kumain ng malusog at kung ano ang dapat mong gawin at hindi gawin upang manatiling malusog hangga't maaari.
Then: anong magagawa mo sa babae? Oo, siyempre: laging may isa sa kamay (at sa kama), may magagawa ka dito. At para kausapin at lalo na para kausapin, magagawa mo iyon. Ngunit anong antas iyon? Mula sa antas ng bahay, hardin at kusina. May lalaki na ba (o asawa niya) na sumikat sa level ng usapan niya sa harap ng lalaking iyon? Ang isang lalaking may asawa ba ay sumusulat ng kahit isang piraso - isang piraso ng paglalarawan ng katotohanan - tulad nito. Well, napaka-lihim sa karamihan.
As far as the content of the story is concerned, I completely agree.The starting point is (and it should be) that you can never expect that a partner will change because you want it to. Ang pamumuhay nang sama-sama ay "pagsasakripisyo" ng iyong sarili para sa at pakikibagay sa iba, kahit na mahirap ito. Kung magkapareho ang mangyayari, hindi mo na kailangan ng dalawang unan para sa dalawang kultura.
Kailangan mo ring gawin iyon sa isang Dutch/Belgian na babae. Siya lang ang walang problema sa wika, pero mas matanda siya kaagad. Bilang karagdagan, alam niya ang tungkol sa parehong dami ng batas at kultura, na katumbas ng mga karagdagang problema sa relasyon. Sumasang-ayon ako na bilang isang 60-taong-gulang ay hindi ka dapat magdala ng isang 25-taong-gulang na babae sa iyong sariling bansa, ngunit sa totoo... hindi ka makatitiyak. Ang pagsasaayos, pasensya at pag-unawa ay mahalaga para sa parehong mga kasosyo para sa isang matagumpay na relasyon. At kung pumunta ka sa Thailand o ang iyong mahal na kaibigan ay mangibang-bansa dito ay walang kinalaman.
Hello Wim,
Kung gaano ka-cinical ang pagtingin mo sa mga babae. Anong rekord ng mga kabiguan sa relasyon na dapat mong naranasan. Ngunit may pag-asa, kahit na hindi ka bakla (hindi ka magiging ganoon, ikaw ay) ang isang magandang (non-sexual) na pakikipagkaibigan sa isang lalaki ay maaaring maging matindi at lubos na kasiya-siya. Kaya kung sawa ka na talaga sa mga babae, try is n's a man. Nais ko sa iyo ng isang pangmatagalang matinding relasyon sa sinuman o anumang bagay, ito ay nagbibigay ng lalim at kasiyahan, na walang kaswal na paglalandi ang maaaring tumugma.
Salamat sa pahayag mo,
Paul
Mayroon akong, sabihin at isinulat - ngayon mga kalahating siglo na ang nakalipas - nakaranas ng isang solong "relational disappointment" at tumingin ako sa paligid ko. Walang kahit isang pag-ibig - upang magsimula sa aking mga magulang - na nag-ambag sa pag-unlad ng lalaki, o ng babae. Ang pag-ibig ay hindi natatangi at hindi walang hanggan at hindi mahalaga sa lahat. Ang tao mismo ay iyon, kahit na kung nakikita niya ang pagkakataon na (magpatuloy) umunlad, ngunit maraming tao ang walang lakas na gawin ito at nakakulong lamang sa kanilang kasal. Hindi ako dapat gumawa ng mga pagkakaibigan na nilalayong maging walang hanggan. Nagkaroon ako ng mga kaibigan na may isang pag-unlad na ang versatility ay nalampasan ko (kung kanino ako matututo ng isang bagay, ngunit kabaligtaran) at gayon pa man ang pakikipag-ugnayan ay natapos (hindi bukod sa katotohanan na sila ay malakas na personalidad). Iyon ay isang awa, ngunit hindi isang kalamidad tulad ng kung ito ay nangangahulugan ng pagsira sa isang kasal o pagsasakripisyo ng iyong pagkatao upang mapanatili ito. (By the way, I still find it a bit strange that men can be married to each other these days, but that aside).
Sa madaling salita: may higit pa sa buhay kaysa sa pag-aasawa sa kanyang bahay, puno, hayop, na may kamatayan sa palayok, o dumaan sa ilalim ng iyong kapareha sa balahibo.
O makakahanap ka ng Thai na babae na marunong magsalita ng Ingles. Ikaw mismo ay nakatira sa isang urban area sa NL at ang mga tao ay nagsasalita ng magandang salita ng Ingles sa kalye. Kaagad siyang nakipag-ugnayan sa maraming lokal na Thai. Agad na tinuruan siyang gumamit ng pampublikong sasakyan at wala siya sa bahay sa NL sa loob ng 3 buwan. Viola.
Mas mainam na huwag mo siyang isama sa maraming lokal na Thai. Magtiwala ka sa akin. Sapat na ang ilang kaibigan. Halos tiyak na magiging matalik silang magkaibigan. Kapag nakipag-ugnayan sila sa maraming Thai, ito ay masyadong madalas tungkol sa pagpapakita ng kung ano ang mayroon sila o hindi natanggap mula sa kanilang mga asawa. Pagkatapos ay nagsimula silang magkumpara at kung saan sila naging masaya, halimbawa, EUR 400 ng kanilang sariling baon kada buwan, na sa lalong madaling panahon ay itinulak sa taas ng iilan sa grupo na nakipag-ugnay sa isang mayamang negosyante. Sa katagalan, nagiging hindi kayang bayaran para sa isang mamamayang normal na kumikita sa isang karaniwang araw na panatilihin ang pag-iibigan.
Mas mainam din na tulungan siyang makakuha ng sariling trabaho, kahit na ito ay part-time, halimbawa. Nakikilala nila ang mga kasamahan, nagiging pamilyar sa wika at kultura mula sa karanasan at mayroon ding malaking baon na maiuuwi. Nakatira ka sa Netherlands/Belgium kasama ang iyong kita at siya mismo ang nagpasya tungkol sa kanya. Kung talagang mahal ka niya, hindi siya gagawa ng anumang konklusyon mula dito na hindi ka niya talaga kailangan at kaya niyang isara ang pinto sa likod niya. At kung gagawin niya, kung gayon ang pag-ibig ay hindi sapat at mas mahusay kang wala siya...
Ang mga fairytales ay nasa lahat ng dako. Kahit na magkasama kayo sa Netherlands. Nalulusaw ang mga pagkakaiba sa kultura kapag may pagmamahalan sa pagitan ng 2 tao. Kaya lahat ng mga kuwento tungkol sa kung paano o iyon. Lahat ng kalokohan. Give and take, ganyan sa bawat kultura. Maaari mong isulat ang lahat, ngunit hindi ka maaaring magbigay at kumuha mula sa isang libro. At lahat tayo ay maaaring magsulat ng mga kwento ng buhay. Ngunit may isang bagay lamang. Isa pa. Bigyan at kunin.
Malee, hindi lahat ng kalokohan ang nakasulat. Ang mga pagkakaiba sa kultura ay hindi nalutas ang kanilang sarili, alam ko mula sa aking sariling karanasan. May mga bagay na nakakainis sa iyo ng sobra tungkol sa iyong partner na mauuwi sa hiwalayan. Bilang halimbawa ay kinuha ko ang "East Indian deafness". Isang kasabihan mula sa mga kolonyal na araw ng Indonesia na tila laganap sa SE Asia. May itatanong ka at wala ka lang makuhang sagot o tapos na parang walang tinanong o ...... you name it. Maiinis ako niyan. Iyon ay isang pagkakaiba sa kultura na wala ako sa mga Dutch at European. Kung gayon ay mahalaga na ito ay talakayin, dahil hindi nito malulutas ang sarili nito. May kinalaman din ang asawa ko diyan. Hanggang sa sinabi ko sa kanya na hindi ko kayang mabuhay ng ganito. Pagkatapos noon ay naging mas mahusay.