Saan ka pupunta? Kumain ka na ba?
Sa isang nakaraang artikulo tinalakay ko ang konsepto ng 'thainess', ang Thai Identity. Nabanggit ko na na ang pagkakakilanlang ito ay hindi palaging kasama ang sinaunang pamana ng Thai, ngunit kadalasang itinayo, na ginawa na may isang tiyak na layunin. Gusto ko na ngayong ipakita iyon sa kilalang Thai greeting na 'sawatdee'.
Alam ng mga mapalad na manirahan o bumisita sa kanayunan ng Thailand na ang pinakakaraniwang pagbati ay hindi 'sawatdee' kundi ไปใหน 'pai nai?' Saan ka pupunta? o ไปใหนมา 'pai nai maa? Saan ka pupunta kung saan nanggagaling? at กินข้าวหรือยัง'kin khaaw reu jang?' (tingnan ang ilustrasyon) Kumain ka na ba? Ito ang mga tunay na orihinal na pagbati sa Thai.
Naglunsad ng opensiba si Haring Rama V
Mula sa simula ng huling siglo at lalo na mula noong dekada thirties, ang Thailand ay kailangang mag-westernize. Nagsimula ito sa sikat na haring si Rama V (Chulalongkorn) na maraming naglakbay, una sa India at Dutch East Indies at kalaunan sa Europa. Ang mga kaibahan na nakita niya sa pagitan ng 'sibilisadong' Kanluran at ng kanyang sariling 'barbaric' na Siam ay nasaktan siya.
Upang mapanatili din ang mga kapangyarihang kolonyal, naglunsad siya ng isang sibilisadong opensiba, na ipinagpatuloy sa ilalim ng mga sumunod na hari at umabot sa tugatog nito noong ultra-nasyonalistang paghahari ni Field Marshal Luang Plaek Phibunsongkraam (simula dito Phibun, hindi niya nagustuhan ang pangalang Plaek, na nangangahulugang 'kakaiba', mga 1939-1957).
Maraming elemento ng sibilisadong kulturang Kanluran ang ipinataw sa mga Thai, ang mga dress code (madalas na naglalakad ang mga lalaki at babae na nakahubad ang dibdib), mga pantalon, palda at headgear ay ginawang mandatory at ipinagbabawal ang ngumunguya. Sa kalaunan, maraming mga elemento ng imported na kultura na ito ay luluwalhatiin bilang si thainess, ang sinaunang pagkakakilanlang Thai.
Noong 1943, naging opisyal na pagbati ng Thai ang 'sawatdee'
Bahagi ng Westernization na ito ang paggamit ng wika. Ito ang panahon kung saan maraming bagong salitang Thai ang naimbento. Ayon sa alamat, si professor Phraya Uppakit ang unang nagpakilala ng pagbati na 'sawatdee' sa Chulalongkorn University kung saan mabilis itong kumalat sa buong campus at sa iba pa.
Ngunit si Phibun ang gumawa ng 'sawatdee' bilang 'opisyal' na pagbating Thai noong 1943, walong buwan pagkatapos ng pagpapasimple ng script ng Thai. Noong Enero 27, 1943, inihayag ng Departamento ng Propaganda ang sumusunod:
Isinaalang-alang ng Kanyang Kamahalan na Punong Ministro ang usapin at napag-isipan na upang maisulong ang ating sariling karangalan at karangalan ng mga mamamayang Thai sa paraang magtataguyod ng papuri ng mga mamamayang Thai bilang isang sibilisadong tao at gayundin dahil ang estado ng ating pag-iisip kailangang may moderno, bagong pagbati, at samakatuwid ay nag-atas ng mga sumusunod. Dapat batiin ng lahat ng opisyal ang isa't isa ng 'sawatdee' sa umaga upang tratuhin natin ang isa't isa bilang magkaibigan at gumamit lamang ng mga pangakong salita. Bilang karagdagan, hinihiling namin sa lahat ng mga tagapaglingkod sibil na gamitin din ang pagbating ito sa kanilang mga sambahayan.
Ang 'Sawatdee' ay ginagamit halos eksklusibo sa mataas na lipunan
Ganito nagsimula ang pagbating 'sawatdee'. Nakikita ko pa rin ang pagbating ito na medyo awkward sa pang-araw-araw na buhay, ito ay ginagamit halos eksklusibo sa 'mataas na lipunan', o kung ano ang pumasa para dito, sa mga pormal na okasyon, at ng mga expat na nag-iisip na ito ay ang rurok ng Thai courtesy dahil iyon ang paglalakbay pinaniniwalaan tayo ng mga gabay at aklat ng wika.
Noong 2008, naglunsad ang Commission on National Identity ng kampanya para palitan ang English na "hello" ng "sawatdee" sa mga tawag sa telepono, na isang flop. Kabalintunaan na ang bagong pagbati bilang 'sawatdee', na ipinanganak ng ideya ng westernization ng kulturang Thai, ay naging mahalagang bahagi na ng sinaunang si thainess, ang pagkakakilanlang Thai, ay matayog.
Ang salitang 'sawatdee' ay nagmula sa Sanskrit
Ang 'Sawatdee' ay hindi isang salitang Thai ngunit nagmula sa Sanskrit (ang pagtatapos -dee-, ay kahawig ng salitang Thai para sa 'mabuti' ngunit hindi). Ito ay isang adaptasyon ng salitang Sanskrit na 'svasti' na ang ibig sabihin ay 'pagpapala' o 'kagalingan' at may ugat na karaniwan sa salitang 'svastika', ang swastika, ang sinaunang simbolo ng Hindu para sa 'auspicious, auspicious favour'. Siguro nagkataon lang na si Phibun ay isang admirer ng Italian, German at Japanese fascism, pero hindi naman siguro.
Bilang karagdagan sa 'sawatdee', ang iba pang mga salita ay naimbento tulad ng 'aroensawat' (ihambing ang 'Wat Aroen', ang Templo ng Liwayway), magandang umaga at 'ratreesawat', magandang gabi, ngunit ang mga ito ay matatagpuan lamang sa panitikan, halos walang sinuman. mas kilala sila. Hindi sinasadya, ang 'sawatdee' ay madalas na pinaikli sa 'watdee' (tingnan ang ilustrasyon).
Kung babatiin mo ang isang Thai sa isang impormal na sitwasyon, lalo na sa kanayunan, sabihin ang 'kin khaaw reu jang' (gitna, bumabagsak, tumataas, gitnang tono), Kumain ka na ba? o 'pai nai ma' (gitna, tumataas, midtone), Saan ka ba nanggaling? Parang mainit yan.
Para sa 'thainess' tingnan ang artikulo www.thailandblog.nl/background/ik-ben-een-thai/
Salamat sa kaunting aral sa kultura/kasaysayan. I like it so much kapag tinatanong ng mga tao kung kumain ka na ba. Gayundin grappg na Thai tanungin ito sa Ingles. Oo, nakakainis din mga driver ng tuktuk, pero kung mamasyal ka lang sa mga village at suburbs, ilang beses na rin akong tinanong (isang “pai nai” “saan ka pupunta? o pareho). Bagama't madalas itong nananatili sa isang palakaibigang ngiti / tango. Na-curious sila kapag ang isang baliw / ligaw na farang (mag-isa) ay naglalakad sa mga lansangan.
Dito sa Isaan paj naj ay hindi masyadong ginagamit ng mga barmaids at bums, dito sinasabi ng mga tao na krapong o krapon, hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin.
hindi naman khap khun yun.
Ako mismo may something din na parang pinakikialaman mo pero higit sa lahat anong alam mo dyan??
Ginagamit dito ang Khin Kao bago ako kumain, o khao nohn bago ako matulog.
Nakatira ako malapit sa Mancha Khiri at lahat ng tao dito ay gumagamit ng pai nai.
Sa village namin sabi nila pai sai?
I usually say pai talaat tapos tumatawa sila
Dito sa Isaan ang paj naj ay hindi gaanong ginagamit lamang ng mga barmaids at palaboy, dito sinasabi ng mga tao ang krapong o krapon, na ang ibig sabihin ay ako, maluwag na isinalin: ako rin.
hindi naman khap khun yun.
Ako mismo may something din na parang pinakikialaman mo pero higit sa lahat anong alam mo dyan??
Ginagamit dito ang Khin Kao bago ako kumain, o khao nohn bago ako matulog.
Hindi talaga nila binabanggit ang Ingles na hello sa thora juice/mobuy - ngunit ang pagsasalin sa Thai, o "allo" - ay mukhang mas French. Pagkatapos ay darating ang hindi maiiwasang tanong ng "nasaan ka ngayon".
Sa BKK karaniwan mong maririnig: yang may ma-mee rot thit. Sa madaling salita: hindi pa dumarating, may traffic jam/file.
Katatapos ko lang ng 2 araw na biyahe sa bus kasama ang 5 kaibigang Thai na tumatakbo. Ang isa sa kanila ay may kanya-kanyang minivan na kasama namin at kinuwento niya ang mga nakita niyang kakaibang ugali ng mga dayuhan at iba pang kwento.
Halimbawa, nakita niyang kakaiba na ang dayuhan ay palaging nagsasabi ng Good Night at Good Morning kapag sila ay matutulog o gigising. Walang sinasabi ang Thai, ngunit nawawala at muling lumitaw nang walang sinasabi.
Siyanga pala, nakita niyang kakaiba ang salitang pagtulog. Dalawang lasing na Dutch na tao, na dinala niya mula Nongkhai patungong Bangkok, ay humiling na matulog sa Korat. Masasabi niya ang salitang prefect. Naisip ng mga kasamahang pasahero na mas nakakabaliw na gusto nilang pumunta sa isang hotel sa ruta, habang mayroon lamang 6 na napakaluwag na upuan / natutulog sa napakarangyang minibus. Natutulog ka sa kalsada, bakit nagbabayad din ng hotel? Nadoble ang tawa nila.
Mahal na Hans,
Ang Sawatdee khrap/kha ay palaging lumilikha ng isang tiyak na distansya, tulad ng 'Kumusta ka? sa Ingles. Hindi naman talaga 'sawatdee' ang itinatag na pagbati para sa lahat ng antas ng buhay, maliban sa mga pormal na sitwasyon. Halimbawa: naglalakad ka sa umaga sa mga palayan at nakasalubong mo ang isang kakaibang magsasaka. Masasabi mong 'sawatdee', pare-pareho lang ang sagot niya tapos lahat ng tao pupunta sa kanya-kanyang paraan. Masasabi mong pai nai Saan ka pupunta? Iyon ay mainit at palakaibigan at iniimbitahan ka sa isang maikling chat. At iyon ang problema.
Isang pangkalahatang komento. Ito ay aking karanasan na ang mga Thai na kasosyo ay palaging nagtuturo sa kanilang kalaguyo ng mga opisyal na salita, hindi kailanman ang pakikipag-usap, sweet nothings, pabayaan ang pagmumura o pagmumura, na malawakang ginagamit sa Thailand. Pero itatanggi din yan ng mahal mo. Tanungin siya kung ano ang "damn" at "shit" sa Thai. Umiiral din ang mga ito sa Thai, at kung may humampas ng martilyo sa kanilang hinlalaki, maririnig mo rin iyon.
Ruud,
Siyempre sasabihin mong sàwàtdie khráp sa lahat ng pormal na sitwasyon at sa mga taong kakakilala mo lang. Pero kung sàwàtdie lang ang sasabihin mo sa kapitbahay mo na 10 taon mo nang kilala, hindi nakakatuwa. Sa Netherlands hindi mo laging sinasabi sa mga taong kilala mo nang 'kamusta, Mr Jansen?', baka katuwaan lang. Sasabihin mo: 'kumusta ka, Piet? Naghuhugas ulit ng sasakyan mo?' 'Masama ang panahon ngayon, say!' "Hoy, ang ganda mo ngayon, pare!" atbp.
At hindi ko naiintindihan kung bakit hindi mo matutunan ang mga salitang Thai. Wala ka bang alam na mga salitang Dutch o English? Sa palagay mo ba ay hindi kailanman tumatawag ang mga Thai sa isa't isa? Kahit minsan ay gumagamit si Prayut ng mga pagmumura tulad ng 'âi hàa' at khîe khâa sa kanyang mga press conference at talumpati. Si Suthep ay napakahusay din dito tulad ng ie ngôo, na nangangahulugang 'stupid bitch'. Hulaan mo kung sino ang tumama.
Kung kilala mo ang iyong kapitbahay sa loob ng 10 taon, sapat na ang tagal mo sa Thailand para malaman ang pinakamahusay na paraan para batiin sila.
Bago iyon, pinakaligtas na limitahan ang iyong sarili sa isang pormal na pagbati.
Sa pamamagitan ng paraan, ang paraan ng pagbati ay nakasalalay hindi lamang sa tao, kundi pati na rin sa sitwasyon.
Sa mga taong nakakasalamuha ko araw-araw, sawatdee o sawatdee khrap lang ang sinasabi ko, walang wai.
Karaniwang hindi angkop ang “Pai nai maa” at natatakot ako na ang “kin kwaaw leew ruu yang” ay kunin bilang imbitasyon sa hapunan.
Sa mga kaibigang lumipat sa lungsod, sasabihin ko sawatdee khrap at gagawa ako ng wai kapag nakilala ko sila.
Gayunpaman, kung mananatili sila sa malapit at mas madalas ko silang makita, magiging limitado ito sa sawatdee na walang wai.
Sa punong nayon ay kadalasang kumakaway ako kapag dumadaan ako at siya ay nakaupo mag-isa.
Minsan tumatawag siya para makipag-chat.
Nakaupo ba siya sa labas kasama ang pamilya niya, lumakad ako tapos binati ko ang pamilya ng sawatdee.
Kasama ba siya sa mga third party, sabi ko sawatdee at gumagawa din ng wai.
Sa kabilang banda, madalas ding nakikipagkamay ang punong nayon.
Palagi kong binabati si abbot ng sawatdee khrap at isang wai
Ang sagot ay sawatdee o hello, hello.
Ang kinokontra ko sa mga pagbati ay ang “Hi” ng kabataan.
Iyan ang itinuturo nila sa mga kabataan sa paaralan.(Nasa libro din sa paaralan)
Sinasabi ko sa kanila na ito ay hindi isang magalang na paraan ng pagbati sa isang nakatatandang lalaki.
Mabuti para sa iyong mga kaibigan o sa iyong mga magulang, ngunit hindi para sa iba.
Ang ibig sabihin ng โง่ (ngôo) ay tanga.
Ilang dekada na akong naglalakbay sa Thailand, at ilang taon na akong naninirahan dito, kasama ang isang Thai partner. Kapag nasa hometown kami naririnig ko ang mga miyembro ng pamilya na nag-uusap sa isa't isa sa umaga, mas maraming sigawan mula sa isang bahay patungo sa isa pa. Kapag tinanong ko ang aking kapareha "ano ang pinag-uusapan nila?" Tapos ang sagot ay: ano ang kinakain mo ngayon? Thai yan!
Ang mga ito ay kagandahang-loob para sa pakikipag-usap, hindi nagsasabi ng anuman ...
Kahit na umalis ako sa aking apartment, sinabi ng security o iba pang Thai na kakilala "saan ka pupunta?" Hindi naman sa interesado sila sa pupuntahan ko, pero gusto lang nilang maging magalang at palakaibigan at magpakita ng interes. Maliban sa Sa waa de khrap, iyon ang mga simpleng anyo ng kagandahang-loob.
Ang Pai hnai, kin khaaw lew hmai at sabai dee hmai ay impormal na pagbati, nang hindi nagtitimpi sa isa't isa.
Mas katulad ng kumpirmasyon na nakita ka at na kilala/tanggap ka.
Kung minsan ang paghawak sa iyo ay bahagi din niyan.
Ang pai sai ay ang lokal na diyalekto sa Isan at sinasabi sa akin araw-araw ng isang maliit na batang lalaki na bahagyang mas mataas kaysa sa aking tuhod.
Medyo mas pormal ang Sawatdee at mas ginagamit kapag huminto ka rin para makipag-usap.
Ang opisyal na pagbati para sa mga turista sa mga tourist resort ay He You!!
Nice Tino kung paano mo patuloy na sinusuri ang wikang Thai. Ang iyong pagsasalin ng "pai nai maa" ay napaka literal at samakatuwid ay medyo kakaiba. Mas gugustuhin kong isalin ito bilang "saan ka napunta". Sa tingin ko ang "Kin o Thaan khaauw rue yang" ang pinakakaraniwang ginagamit na anyo ng impormal na pagbati.
Ang salitang maa ay ginagawang isang bagay ng nakaraan, dahil ikaw ay pabalik.
So pai nai nagiging "saan ka pupunta?"
Binabago ito ni Maa sa "saan ka nagpunta"/ "saan ka napunta."
Kapag naglalakad ako mula sa bahay, palagi akong nagtatanong ng "pai nai".
Kapag naglalakad ako sa direksyon ng aking bahay, ang mga tao ay palaging nagtatanong ng "pai nai maa".
Medyo nakakalito ang salitang "maa" dahil madalas itong ginagamit sa salitang "leew".
Inisip ko kung ang "maa......leew" na iyon ay maaaring maiugnay sa isang paraan ng pagbabalik.
Ngunit kahit na may kumain sa bahay, masasabing "phom kin khaaw maa leew", o "phom kin khaaw leew".
Posible na noong nakaraan ay na-link ang "maa" sa pagbabalik, ngunit tila hindi na ngayon.
Sa ibang Ruud: Talagang alam ko lang ang expression na maa lew, kung may naganap din na paggalaw.
Ang ibig sabihin ni Maa ay darating.
Kapag nasa bahay ako ng iba at tinanong kung tapos na ba siyang kumain, hindi ko pa natanggap ang sagot kin khaaw maa lew.
Ito ay palaging kin leew o kin khaaw leew at hindi kailanman kin MAA leew.
Gayunpaman, kung ako ay nasa pintuan ng isang tao, maaari itong maging kin maa leew.
Kahit kumain na siya sa bahay.
Ngunit ang pagkain sa bahay ay maaaring nangyari sa ibang lugar kaysa sa akin sa sandaling iyon at ang tagapagsalita ay lumapit sa akin.
Roughly translated: Kumain ako sa loob tapos naglakad ako papunta sayo dito sa pinto.
Ngunit iyon ang aking interpretasyon at marahil ang wikang Thai ay mas banayad,... o mas palpak.
At isang bagay Tino. Sawatdee Khrap or Wadee khrap or just Wadee, wadee (2x in quick succession) is less formal in my opinion na sinasabi mo.
“Ratreeswat nolafandee” Minsan akong natuto sa isang barmaid, para kung kailan talaga kami matutulog. Tila isang taong pampanitikan. Naiintindihan naman ng lahat.
Dear Frans, gabi na siguro nung natulog ka, at baka hindi mo narinig ang tamang pagbigkas kaya ganyan ang pagkakasulat mo. Posibleng alam ng marami ang ibig mong sabihin, ngunit mas mabuting sabihin ito ng ganito, Ratriesawat Noonlap fandee na halos isinasalin bilang, Good night sleep and dream well.
Ito ay talagang mula sa isang phonetic memory na nasa dulo ng Latin nito. Salamat sa pagwawasto at pag-iisipan ko ito mamaya.
Regular na sinasabi sa akin ang Sawatdee.
Pero kapag nagkikita lang, kaya kung may lumapit sa akin, o ako sa iba.
Ang iba pang mga expression ay ginagamit kapag ikaw ay naglalakad lamang.
Madalas sumigaw ng “Good Morning” ang mga batang nasa elementarya kapag nakita nila ako.(mula sa Good Morning Teacher kumusta ka sa paaralan)
Parehong sa umaga, sa hapon at sa gabi.
Wala na sigurong alam ang guro.
Ilang beses ko nang ipinaliwanag sa kanila ang kahulugan ng Umaga at ngayon ay may mga bata na ring nagsimulang sumigaw ng Good Afternoon.
Tila nakakahawa ang kaalaman na iyon, dahil mas marami sila kaysa sa kung kanino ko ito ipinaliwanag.
Well, hindi ko alam kung saan ka nakatira. Tumira ako sa Bangkok sa loob ng 4 na taon at ngayon sa Chiang Mai sa loob ng 2,5 taon, ngunit dito lahat ay talagang binabati ang bawat isa sa Sawasdee. Pati mga kaibigan kong Thai sa kanilang mga sarili
Sa katunayan, si Nicole ang aking asawa ay Thai at sa palagay ko ay maganda na bigla kaming napabilang sa 'mas mataas na mga lupon'...
Tama ba iyon kung nakatira ka sa kanayunan, at nasa daan ka, binati ka ng isang "Pai nai"? Halimbawa, kung may nakakaalam na pauwi ka na, nagiging "Pai nai" ba ang pagbating ito. maa"? na ang parehong mga variant ay higit pa tungkol sa pagbati, at higit na hindi tungkol sa eksaktong pag-alam kung saan ka pupunta, o kung saan ka napunta. Kapag bumisita ka sa isang tao, at nakarating ka na sa kanyang bahay o sa napagkasunduang tagpuan, halimbawa, ay isang Sawasdee ang inilalapat.
Sa panahon ngayon hindi mo na kailangang magpataw ng Western "sibilisasyon" sa Thailand. Ito ay malawak na tinatanggap sa Thailand. Coca Cola, KFC, Mac Donalds, bowling centers, sinehan, hindi banggitin ang buong digital rimram at mass communication. Ang mga sarong saanman ay napalitan ng hindi maisip na maong. Pang-internasyonal na damit. Plastic kahit saan Tin kahit saan. At sa umaga: Magandang umaga. Gabi Magandang gabi. Hindi ako sumasali. Sa Thailand, natutulog lang ako nang walang sinasabi kahit kanino.
Dapat maging maingat na huwag ituring ang mga nakagawiang pagbati sa kanayunan ng Isan bilang pamantayan ng Thai, dahil hindi. At huwag kailanman gamitin ang mga pagbating ito sa Central Thailand at tiyak na hindi kailanman sa Bangkok Metropolis, dahil pagkatapos ay mauuri ka kaagad bilang magsasaka at hindi na maituturing na mahusay na pinag-aralan.
Karagdagang tip.
Sa Central Thailand, at Bangkok ay nagsasalita lamang ng karaniwang wika at tiyak na hindi Isan dialect.
Hindi man lang ako ikinagulat ng Khin Khao reuh yang. Kapag nakita mo kung ano ang kinakain ng karaniwang Thai araw-araw, nagtataka ang isa kung bakit hindi sila pumutok nang malakas tulad ng sa French na pelikulang "La Grande Bouffe" At the Pai nai mar? walang dudang magtaka ang mga tao kung saang restaurant ka kumain. Sa Pai nai? Iniisip ba ng mga tao: Saan ka kakain? Pwede ba kitang samahan?
Minamahal na Butcher Shop,
Salamat sa iyong kawili-wili, maalalahanin at nagbibigay-kaalaman na mga komento. Iyan ay lubos na pinahahalagahan. Sa ganoong paraan may natutunan tayo.
Sa pangkalahatan, sa palagay ko ay hindi ka dapat sumobra sa mga salitang iyon na alam mo bilang isang karaniwang holidaymaker.
Minsan nakakakita ako ng isang Amerikanong naglalakad papasok sa bar, sumigaw ng 'sawatdee krap' nang napakalakas, na may diin sa r at sa kanyang p sa alimango, at pagkatapos ay sumigaw sa pinaka-American na paraan: Dalawang beer please! Para bang tatlong linggo na niyang ipinagdiriwang ang Ramadan.
Walang humahanga niyan. At bagama't kinasusuklaman ko ang Pranses at Pranses: C'est le ton qui fait la musique.
Magtatanong lang ako sa bar bukas kung ano ang iniisip nila kapag tinanong ko kung saan sila galing at kung saan sila pupunta.
Tino Kuis, ayoko talagang itama ka. Kung sa tingin mo, pasensya na. Tunay na ang bawat Thai, kasama ang mga kapitbahay, na pumupunta sa aking bahay o kung sino ang aking nakakasalubong sa kalye ay laging sumasalubong sa akin, si Sawatdee at wala pang nagtanong sa akin ng “Pai Nai?”. Minsan ako mismo ang gumagawa pero medyo naiinis yung taong pinagsasabihan ko.
Theo,
Talagang pinahahalagahan ko ito kapag ang mga tao ay nagwawasto o nagdaragdag sa akin. Makikita mo sa mga reaksyon dito na iba ito kahit saan at sa pagitan ng iba't ibang tao. Syempre lagi kong sinasabi sa mga estranghero, sa matatanda at sa mga 'posh' na 'sawatdie tight'. Sa mga malalapit na kakilala, kaibigan, pamilya atbp 'pai nai. Mas mainit iyon, katumbas ng ating 'hey, dude, saan ka pupunta?' O 'Roon, na' 'Hot, say!' atbp.
Dito sa Timog ay bihira ding batiin ang isa't isa ng "paai nai" o isang "kin khaaw leaaw... Sawaddee Khap na sinusundan ng "sabaai dee maai" ay karaniwan dito. Naririnig ko minsan, pero mga matatanda lang naman ang bumabati ng ganyan.
Kapag bumangon at matutulog, walang hiling ang karaniwang ipinapahayag.... nandoon sila sa umaga at sa gabi ay bigla silang nawawala. Dati parang kakaiba at masungit sa akin, hindi na, pero ako mismo ang laging nagsasabi kapag natutulog ako at bumabati ng magandang umaga pagkagising ko, kung hindi man lang ako ang unang magigising, na ako naman ang kadalasan.
Sa Chiang Mai ang aking karanasan ay katulad ng kay Tino. Bilang pagbati bihira kong marinig ang sawatdii, ngunit madalas pai nai/ pai nai maa at kin kaaw ruu yang. Hindi inaasahan ng isa ang isang malawak na sagot, ngunit maaari itong maging pambungad para sa isang chat.
Kung makikita na galing ako sa palengke o nakapunta na sa 7-11, ginagamit din ang suu arai bilang pagbati, ano ang nabili mo? , sinabi. Kahit na ang isang maikling reaksyon ay sapat na.
Sa tingin ko, depende ang lahat sa kung ano ang karaniwan sa rehiyong iyon, at lalo na kung gaano mo kakilala o kababaw ang taong iyon.
Sa tingin ko, gusto lang linawin ni Tino na mayroong higit pa sa cool na "Sawatdee" na bumati sa isang tao.
Eksakto…….
Ano ang 'standard' na sagot sa mga tanong na 'Saan ka pupunta?' Kumain ka na ba.?
Walang karaniwang sagot, dahil sa kanilang sarili hindi sila mga katanungan kung saan ang mga tao ay talagang gusto ng sagot.
Ito ay higit na isang bagay upang batiin ang isa't isa at posibleng magsimula ng isang pag-uusap.
Ang mga tanong ay higit na itinatanong bilang kagandahang-loob, dahil nagpapakita ito ng interes sa kung ano ang ginagawa, gagawin o nagawa ng tao.
(Siyempre matatawag mo rin itong curiosity)
Maaari kang magsimula ng isang pag-uusap sa taong nagtanong sa iyo ng tanong na iyon, ngunit kung hindi mo gusto ito o wala kang oras, maaari mo lamang sabihin sa kanila kung saan ka pupunta. Samakatuwid, hindi ito kailangang maging iyong tunay na layunin sa pagtatapos kung hindi mo ito gusto. Maaari ding maging napaka-pangkalahatan tulad ng “Pupunta ako sa bus, palengke atbp…. Galing ka ba sa pagkain o kakain ka sa kung saan? Syempre masasabi mo rin yan.
It is actually very simple: Pai Nai Ma or in short Pai Nai na sinasabi mo sa malalapit na kaibigan at kakilala o kapitbahay kapag nagkikita kayo, Sawasdee Krap/Ka na sinusundan ng Wai na sinasabi mo sa mga estranghero o mga taong may "higher" status.
Kin Khao Leaw lang ang sasabihin mo sa mabubuting kaibigan at kakilala o kapitbahay kailanman sa mga estranghero o mga taong may "mas mataas" na katayuan.
Ang mga ito ay mga anyo ng kagandahang-loob na hindi gaanong humihingi ng sagot, maaari mong sabihin ang totoo o magbigay lamang ng isang hindi malinaw na sagot sa mga linya ng doon (pai ti tanghali o pai tanghali o ti tanghali para sa maikli) o kaya naman (ma ti tanghali) at iyon ay sinasabayan ng pagtango ng ulo o hindi malinaw na pagkumpas ng kamay.
Ang sagot kay Kin Khao Leaw (Reuh Yang) ay Kin Leaw (kumain na) o Kin Yang o Yang (hindi pa kinakain)
Gawin mo ang iyong makakaya, Linda
Dagdag lang tungkol kay Kin Khao Leaw (Reuh Yang) sasabihin mo lang ito sa umaga, sa tanghali at sa gabi tuwing oras ng pagkain, alam ko na ang mga Thai (maaari) kumain buong araw, ngunit ito ay isang kumbensyon upang gawin ito sa mga bahaging ito ng araw at hindi sa buong araw. Ngunit mayroong isang pagbubukod: maaari mong sabihin ito o sasabihin sa iyo kung ikaw o ang isang tao ay kumakain sa labas ng 'normal' na oras ng pagkain. It's actually a disguised invitation to join us for dinner.
Kainin mo sila, bye Linda
Tapos meron din tayong Sabai Dee Mai (magalang sa mabuting kaibigan) o Sabai Dee Mai Krap/Ka (mas magalang sa mga kakilala o kapitbahay) o Sabai Dee Mai Na Krap/Ka (pinaka magalang) sasabihin mo lang yan sa mga kaibigan, kakilala mo. matagal nang hindi nagkita, kaya hindi sa mga estranghero at o mga taong may 'mas mataas' na katayuan
Ngayon sa palagay ko naiintindihan ko na kung bakit palaging nagtatanong ang isa sa mga chambermaid: 'Saan ka pupunta?'