Thai ako!
Seremonya ng pagtatapos sa Chulalongkorn University sa Bangkok (Jaem Prueangwet / Shutterstock.com)
Ang pahayag ni Princess Máxima noong Marso 2007 na de Ang pagkakakilanlang Dutch ay hindi umiiral, nagdulot ng malaking kontrobersya at naging simula ng isang mabangis na debate. Dalawang grupo ang lumitaw: ang mga naniniwala sa isang tiyak na pagkakakilanlan ng Dutch at ang mga tumanggi sa ideyang iyon.
Halos hindi alam ng Thailand ang debateng ito, halos lahat, sa populasyon sa kabuuan, sa mga bilog ng edukasyon at lalo na sa mga piling tao, ay ipinapalagay na mayroong isang bagay na si thainess, pagkakakilanlang Thai, tinatawag ding ความเป็นไทย (khwaamppenthai) pinangalanan. Nakukuha iyon ng bawat Thai sa kapanganakan, wika nga, at lumaki kasama nito. Isang 'Commission for National Identity' ang nagbabantay dito.
Gusto ng isang dayuhan si thainess imposibleng maisip
Isang mahalagang aspeto ng si thainess imposible bang maarok ito ng isang dayuhan kaya naman madalas na binabalewala ang pagpuna ng isang dayuhan sa Thailand na may komentong 'hindi mo maintindihan ang Thailand'. Sa isang forum ng Bangkok Post ay nagdulot ng matinding talakayan sa ilalim ng pahayag na 'Hindi alam ni Farang Thainess'. Hindi ko gustong magpigil ng komento mula kay Cha-am Jabal:
'Salungat sa saligan ng artikulo tungkol sa imposibilidad ng mga farang na maunawaan ang Thailand ("Hindi alam ni Farang - kahit na naiintindihan nila," Bangkok Post, Agosto 31), ang mga Thai ay madalas na kailangang bumaling sa mga farang na naninirahan sa kabilang panig ng mundo upang malaman ang tungkol sa kanilang sariling bansa, tulad ng nakita natin sa maraming kaso ng mataas na profile na katiwalian gayundin sa pagtukoy ng iba pang mga sakit sa lipunan, partikular sa mga larangan ng karapatang pantao at human trafficking.
Ang mga Thai ay kadalasang natatangi na walang kakayahang matuto tungkol sa kanilang sariling bansa, na masyadong malalim na nasangkot sa mga katangian ng Thai-ness na pumipigil sa kanila sa paghahanap ng katotohanan. Ang mga ito ay hinahadlangan ng pamahiin, ang kahalagahan ng imahe kaysa sangkap at ng pagkakasundo sa lipunan kaysa sa katotohanan, isang likas na pagpapaubaya sa mga sakit sa lipunan, at isang pagpayag na pahusayin ang mga bagay sa halip na harapin ang mga pangit na problema.
Ang mga Farang ay isang asset sa Thailand sa maraming paraan, kabilang ang kanilang layunin na pananaw sa lipunang Thai na naglalantad ng mga malinaw na katotohanan na kadalasang hindi nakikita ng mga Thai.'
This aside, lumilihis ako sa topic ko.
Minsan ay nakipagtalo ako sa isang kaibigang Thai tungkol sa Budismo. Sa isang punto ay napabulalas siya sa desperasyon, "Hindi mo maintindihan ang Budismo dahil ikaw ay isang dayuhan!" Kung saan sinabi ko, "Ngunit ang Buddha mismo ay isang dayuhan din." Siya: "Hindi totoo iyan, ang Buddha ay isang Thai!" Para sa ibig sabihin ng Thai si thainess lahat ay mabuti at hindisi thainess lahat ng masama.
Ang konsepto ng pagkakakilanlan ay kadalasang ginagamit upang ipagtanggol ka sa isa
Maaari naming ilarawan ang aming sariling pagkakakilanlan (self-image at target na imahe), iyon ay subjective. Ang pagtukoy sa pagkakakilanlang Dutch ay nagpapalagay ng objectivity. Ang pinakadakilang karaniwang denominator, isang kabuuan ng mga katangiang Dutch, na hinati sa bilang ng mga taong Dutch, na may kaunting kultura, kasaysayan at sining. Mabuti iyon bilang isang aktibidad na pang-agham, hanggang sa sandaling humawak kami ng isang random, indibidwal na Dutch na tao upang sagutin ito.
Higit pa rito, ang konsepto ng Dutch o Thai na pagkakakilanlan ay kadalasang ginagamit upang salungatin ang isa, upang bigyang-diin ang mga pagkakaiba, upang gumuhit ng mga linyang naghahati, kadalasang may moral na tono, mabuti o masama. Ang nakatagpo ko sa panitikan ay, halimbawa: Ang mga Dutch ay hindi kasing alipin laban sa awtoridad gaya ng mga Hapones, tayo ay medyo mas anarkiya; hindi kasing hilig ng mga Italyano, mas down to earth tayo; hindi kasing tigas ng British pero mas maaliwalas at hindi kasing paralyzingly confrontational gaya ng mga Amerikano pero mas poldering.
Sa talakayan tungkol sa si thainess ang mga pagkakaibang iyon, ang pakiramdam na 'tayo' at 'sila' ay mas binibigyang diin. Ang dalawang aspetong ito, ang pagtataas ng isang pambansang pagkakakilanlan sa isang gintong pamantayan at ang pagkahilig na gamitin ang pagkakakilanlan na iyon upang salungatin ang 'iba', na ginagawang hindi kanais-nais ang pagtatatag ng gayong pagkakakilanlan. Ang implicit na mensahe ay palaging: kung hindi mo natutugunan ang mga pamantayan at ang nakabalangkas na profile ng 'the Dutch identity' kung gayon ikaw ay hindi isang tunay na Dutch na tao, at ang parehong naaangkop sa Thai identity.
(tristantan / Shutterstock.com)
Thainess ay ginamit upang bigyang-diin ang ganap na kapangyarihan ng hari
Ano ang mga katangian o katangiang iyon na nagiging Thai sa isang tao? Ang ilan ay nagsasabi na ang mga Thai ay mapagmahal sa kapayapaan, ang iba ay ang pagkakakilanlang Thai ay may kinalaman sa pagsamba sa tatlong haligi na 'bansa, relihiyon at hari', na ang relihiyon ay halos palaging tumutukoy sa Budismo. Ngunit paano nangyari ang paniwalang ito si thainess itinatag at magagamit pa rin ba ito sa lalong magkakaibang at modernong Thailand?
Sa ilalim ng absolutong monarkiya, mula kay Haring Rama IV (Mongkut) hanggang kay Rama VII (Prajadhipok), hinarap ng Thailand ang Western Powers kung saan pinagtibay nila ang mga teknikal at ekonomikong elemento upang matiyak ang kalayaan ng Thailand. Kasabay nito, ang mga aspeto ng si thainess binago upang maiwasan ang mga akusasyon ng barbarismo.
Thainess ay, sa pamamagitan ng pagpapakita ng mga maharlikang ritwal, ginamit upang itaguyod ang ganap na kapangyarihan ng hari, at ang kinakailangang paghahati ng populasyon sa mga klase upang bigyang-diin. Ang kagalingan ng populasyon ay malapit na nauugnay sa kapangyarihan ng hari. Sinuportahan ng Budismo ang pananaw na ito at ipinangaral ng mga monghe sa mga templo.
Si Prinsipe Damrong Rajanubhap ay may medyo naiiba, at mas moderno, pangitain si thainess. Pinangalanan niya bilang ang tatlong moral na haligi ng mga Thai na "ang pag-ibig ng pambansang kalayaan, pagpapaubaya at kompromiso o asimilasyon."
Pagkatapos ng 1932 Revolution; Bansa, Relihiyon at Hari
Pagkatapos ng rebolusyon ng 1932, nang ang isang monarkiya ng konstitusyon ay nilikha, hindi gaanong nagbago sa mga ideya kung ano ang si thainess sinadya. Ipinagtanggol ng mga intelektuwal ang ideya na, sa kabila ng mga pagbabago sa pulitika, ang pagiging hari at Budismo ay nanatili sa kaibuturan ng si thainess pag-aari at ang kasaysayan ng 'lahi ng Thai' ay nagpatunay na ito ay nangyari mula pa noong kaharian ng Sukhothai (ika-13 siglo).
Noong 1939, nagpasya ang ultra-nasyonalistang Punong Ministro na si Plaek Phibunsongkraam na palitan ang luma, inklusibo, pangalan para sa bansa, 'Siam', ng 'Thailand' upang ipahiwatig na ang mga halaga at kultura ng Central Thais ay dapat ilapat sa kabuuan. bansa. Noong 1945, ibinalik ni Pridi ang pangalang 'Siam' upang ipakita na naniniwala siya sa isang iba't ibang anyo at magkakaibang bansa kung saan ang lahat ng etnisidad ay makakahanap ng lugar.
Noong 1949, matapos patalsikin si Pridi, tiyak na ipinakilala ni Phibun ang pangalang 'Thailand' at sinimulan ang kampanya ng 'verthaization' ng bansa sa ilalim ng bandila ng Nation, Religion at King. Kabalintunaan, ipinagbawal ng Phibun sa pamamagitan ng utos ang tradisyonal na pananamit ng Thai at ang paggamit ng betel, at inireseta ang pantalon para sa mga lalaki at palda para sa mga babae, habang ipinag-uutos din ang isang paalam na halik ng lalaki sa madaling araw. Tungkol sa si thainess sinasalita!
Si MR Kukrit Pramoj ay isang nangungunang pigura sa pangitaing ito. Sa kanyang mga aklat at pamamahayag, ipinagtanggol niya ang pananaw na ang hari at ang maharlikang pamilya ay, at palaging, kinakailangan para sa bansang Thai upang maging mapayapa, matatag at maunlad. At dahil itinaguyod ng hari, bilang isang Budista, ang mga pagpapahalagang Budismo, ang kanyang pamamahala ay palaging etikal at demokratiko kahit na walang checks and balances.
Maraming sinabi si MR Kukrit tungkol sa demokrasya, mga karapatan, kalayaan at pagkakapantay-pantay, ngunit nadama niya na ang isang bagay na tulad nito ay dapat mangyari sa loob ng kung ano ang si thainess inireseta. Nakita nya ru thi sung thi tam, 'alam sa mataas at mababa' o 'alam sa iyong lugar' bilang isang mahalagang birtud sa mga si thainess. Sa kabutihang palad, idinagdag niya na ang 'paggalang' at 'pagpakumbaba' ay napaka-des 'Thai'.
(Prapat Aowsakorn / Shutterstock.com)
Ang mga lumang paniniwala tungkol sa si thainess magsimulang sumalungat sa realidad ng lipunan
Ang mga batang Thai Muslim na kinuha ng kamay ng mga batang Thai na Budista sa harap ng gate ng lungsod na may mga simbolo ng hari.
Mula noong XNUMXs, ang Thailand ay lalong nagsimulang magbago sa isang mas iba-iba at kumplikadong lipunan. Ang termino si thainess ay lalong ginagamit upang suportahan ang isang lumang hierarchical na istraktura sa pamamagitan ng pagbibigay-diin sa isang partikular na 'Thai decorum, wika at etika'.
Hindi iyon nag-iwan ng puwang para sa tumataas na panggitnang uri ng Thai na humihiling ng higit pang mga karapatang pampulitika at higit na kontrol sa pamamahagi ng kayamanan. Ang mga lumang paniniwala tungkol sa si thainess lalong bumangga sa realidad ng lipunan.
Sa lumang modelo ng si thainess, na nagpapahiwatig ng isang mahigpit na organisadong hierarchy, ang mataas na uri ay may tungkulin ng suporta at kabaitan sa mga nasa ibaba nila na nagbigay naman ng katapatan at tulong. Dahil sa mga pagbabagong panlipunan, hindi nagagamit ang modelong ito, ngunit nanatili itong isang patnubay.
Ang tradisyonal na pag-unawa si thainess ay masyadong limitado upang tugunan ang isyu ng pinagmulan ng 'lahi'. Nagkaroon ng maraming pressure sa maraming iba't ibang mga tao ng Thailand upang maging 'Thai' at si thainess upang yakapin, kasama ang lahat ng ito. Ito ay naging mas mahalaga habang pinalawak ng burukrasya ang pagkakahawak nito sa lahat ng sulok ng Thailand. Nagdulot ito ng malalaking problema, lalo na sa Muslim South.
Ang mga hindi nabubuhay hanggang sa perpektong imahe ng si thainess ay madalas na pinagsasamantalahan, pinagkaitan ng mga karapatan at napapailalim sa pangungutya at maging ng karahasan. Itinulak sila sa mga gilid. Thainess naging balakid na pumipigil sa mga Thai na umangkop sa mabilis at malalim na pagbabago sa kanilang komunidad.
Ang mga pagbabago sa istruktura ng Thailand ay madalas na tinutukoy bilang un-Thai
Karamihan sa mga Thai ay kumbinsido na si thainess nagtataglay ng hindi matatawaran na halaga, na ang ubod nito ay hindi ginalaw sa loob ng maraming siglo at kailangang-kailangan na maunawaan ang pagiging Thai. Ganito natututo ang mga bata: sa paaralan, sa bahay at sa media. Mga pagbabago sa panlipunan, pang-ekonomiya at kultural na istraktura ng Thailand ay madalas na may label na un-Thai, bilang abnormal na pag-uugali.
Ang isang kabataan na sumuway sa isang mas matandang tao, isang taong nasa ibabang baitang ng isang hagdan na hindi gumagalang sa isang nakatataas, mga taong humihiling ng higit pang mga karapatan at kalayaan, ang lahat ng ito ay kadalasang hinahatulan bilang maling pag-uugali sa pamamagitan ng pagtawag si thainess. Thainess ay nakikita bilang isang halaga na maaaring tanggapin o tanggihan batay sa hitsura, pag-uugali at pananalita.
Pangunahing militar at piling tao ang may ganitong ideya si thainess isulong. Minsan ay nakausap ko ang isang Thai at sa kainitan ng usapan ay sinabi ko, "Mukha kang komunista!" "Hindi naman," sabi niya. 'Ako ay Thai!' Ang Thai at komunista ay ganap na eksklusibo sa isa't isa.
(nattul / Shutterstock.com)
Sa mga website maraming papuri at pagluwalhati sa si thainess
Nagpunta ako sa ilang website ng Thai kung saan nakumpirma ang larawang iyon. Maraming papuri at pagpupuri sa si thainess walang gaanong interpretasyon na ibinibigay dito, bukod sa 'bansa, relihiyon, hari'. Hanapin ang kahulugan ng si thainess ay isang paglalakbay sa pamamagitan ng mga simbolo, indoctrination, political straightforwardness and prejudice, voluntary and involuntary. Nagbibigay ako ng ilang halimbawa:
• Maganda ang Thailand en Ang pamayanang Thai ay nailalarawan sa pagiging palakaibigan,
• Mayroon lamang isang uri ng 'thainess': ang mataas na uri ng kulturang Thai na nagtatakda ng tama at makatwirang pamantayan.
• Lahat ng miyembro ng anumang lahi o etnikong grupo sa Thailand ay kailangang 'maging Thai' bago sila maging bahagi ng bansa.
Thainess ay kinuha para sa ipinagkaloob at samakatuwid ay halos hindi mapag-usapan. Nakakita lang ako ng isang site na may kritisismo; Inilarawan ng isang guro mula sa Isaan doon ang kanyang pakikibaka upang maging isang 'tunay na Thai' na hindi pa rin nagtagumpay hanggang sa araw na ito, siya ay sumulat ng mapait. "I'm too dark and have a light accent." Nakakita rin ako ng isang pagsusuri ng isang dosenang aklat pambata, na nilayon para sa pagkakasundo sa labanan sa Timog. ngunit kung saan sa isang banayad na paraan sa salita at imahe ang kataasan ng si thainess paglalagay ng pasulong.
Binati ng lalaking Muslim sa paraang Thai.
Ang mga batang Thai Buddhist ay lahat ay mas matangkad, mas maganda at mas maganda ang pananamit kaysa sa mga batang Thai na Muslim. Laging ang mga batang Thai Buddhist ang nangunguna. Ang mga templo ay mas kilala kaysa sa mga mosque. Ang isang 'Thai' ay hindi bumabati sa isang 'Muslim Thai' na may 'salamt' ngunit may isa 'wai at sawadee'.
Anumang kahulugan ng isang partikular na 'pambansang pagkakakilanlan' ay nag-iiwan ng mga taong may karapatan din sa isang marangal na buhay. Nalalapat ito sa 'pagkakilanlang Dutch' at mas nalalapat ito sa pagkakakilanlang Thai: si thainess.
Kung Thailand ay nakakatakot na ideya ng si thainess Kung hindi mo bibitawan, hindi maiiwasan ang mas malalang mga salungatan sa mabilis na pagbabago at magkakaibang lipunang ito. Ngayon ito ay nagiging pang-unawa si thainess ginagamit lamang upang mapanatili at gawing lehitimo ang mga umiiral na relasyon sa kapangyarihan.
Pinagmulan
Saichol Sattayanurak, Ang Pagbubuo ng Pangunahing Kaisipan sa 'Thainess' at ang 'Katotohanan'.
Binuo ng 'Thainess', Unibersidad ng Chiang Mai, 2002.
Paul M. Handley, Hindi ngumingiti ang Hari, 2006.
Iba't ibang mga web site.
Kawili-wiling artikulo. Nabasa ko rin ang kontribusyong iyon ni Cha Am Jamal noong panahong iyon at pagkatapos ay naisip (at ginagawa pa rin): "pako sa ulo".
Sa kabutihang palad, salamat sa Internet at social media, ang maling lugar na Thai superiority complex ay nagsisimula nang bumaba sa bagong henerasyon. Nalaman din nila na ang araw ay hindi sumisikat sa bawat puwit ng Thai. Tiyak na pagkatapos ng isang taon ng pag-aaral sa Europa o sa US (exchange), sila ay umuwi upang matuklasan na sa maraming mga kaso ang cart ay inilalagay sa harap ng kabayo upang malutas ang mga problema.
Puro papuri lang ang nakikita ko sa “You don't understand Thainess” at minsan ko nang nasabi iyon sa isang kasamahan. Hindi ko idinagdag: “Ang ibig mong sabihin ay ang sistemang patronage, kawalan ng hustisya para sa lahat, xenophobia, katiwalian, kasakiman, at hindi pagkakapantay-pantay, ganoong uri ng pagiging Thai? Hindi, hindi ko maintindihan iyon”
@Tino,
Narito ang isang kawili-wiling opinyon mula kay Voranai Vanijaka! Para sa buong artikulo tingnan ang: http://www.chiangmaicitynews.com/news.php?id=1097
Sumipi
Ang mga tao ay nagsasalita tungkol sa Thai at farang na parang dalawang magkaibang species, at tila tinatanggap ang isang East ay East, West ay West dictum. Bakit ganon? Sa tingin mo ba ito ay maaaring magbago? Ang Thainess ba, ang maliwanag na sekular nito, ay pinagsamantalahan upang ang mga tao ay makaramdam ng insular at magkaroon ng ilang mga opinyon?
Pareho tayo ng species; ang pinagkaiba lang ay ang isa ay pumupunta sa mga massage parlor at ang isa ay pumunta sa mga bar, ngunit sa parehong dahilan. Ang silangan ay maaaring silangan. Ang kanluran ay maaaring kanluran. Ngunit ang mga tao ay mga tao. Ang pagiging Thai, tulad ng pagka-Ingles o pagka-American o pagka-Intsik, ay siyempre pinagsasamantalahan upang ang mga tao ay makaramdam ng pagka-insular at magkaroon ng ilang mga opinyon – kung tutuusin, anong bansa ang hindi gumagamit ng nasyonalistikong taktika na ''napakaespesyal tayo'' upang maging mabuti ang kanilang sarili, upang direktang pagkamuhi laban sa iba at panatilihin ang populasyon sa isang tali na may "pag-iisip ng grupo"? Isang tanong na madalas itanong: Naiintindihan ba ng mga dayuhan ang Thainess? Ang sagot ay huwag kang makulit, kahit ang mga Thai ay hindi nakakaintindi ng Thainess. Muli, ito ay isang isyu ng pagiging kamalayan sa sarili.
Ipahayag
Jan Greep,
Ang link sa itaas ay hindi gumagana para sa akin. Ginagawa ng sumusunod na link: https://www.chiangmaicitylife.com/clg/our-city/interviews/interview-voranai-vanijaka/
Op https://thisrupt.co/ marami ka pang mababasa sa kanyang mga piraso ng opinyon.
Para sa akin ang terminong 'Thainess' ay isang mas mabait na kasingkahulugan ng terminong (neo-)pyudalismo.
Sa ngayon ay isang medyo matagumpay na pag-imbento ng maharlika, ang hukbo at ang mga bagong mayaman upang panatilihin ang mga bato sa isang pyudal na paraan.
Sa pagtaas ng access sa internet at sa gayon sa impormasyon mula sa ibang bansa, at ang paglitaw ng social media na wala o halos hindi nasa ilalim ng kontrol ng gobyerno, ang 'Thainess' ay lalong magiging mahirap na ipataw.
Magandang artikulo Tony. Kamakailan ay nakausap ko ang isang lecturer sa isang unibersidad.
Hinahangad niya ang pagguho ng tradisyonal na mga halaga ng Thai at ang mabilis na pagbabago ng lipunan sa malaking bilang ng mga dayuhan na naninirahan sa Thailand.
Iyon din ang dahilan kung bakit napakahirap para sa aming mga long-stayer na kumuha ng residence permit.
Sa palagay ko, napagtanto ng mataas na uri na ang pagkakaroon ng mga dayuhan ay nagpapatalino din sa Thai.
Ang pagbabalik ng Thai na asawa mula sa ibang bansa ay may malaking papel din dito.
Naranasan na nila kung ano ang mamuhay sa mga bansa kung saan pabigat ang mga serbisyong panlipunan
gawin itong mas nakakapanatag
ruudje
Basahin ang artikulong ito nang may malaking interes. Nagkataon, ang mga ideya ng Thainess ay hindi kakaiba. Nakikita ko ang pagkakatulad sa isang termino mula sa 70s sa Netherlands, ang konsepto ng 'magagawang lipunan'. Ang lawak kung saan dapat baguhin ang lipunan sa pamamagitan ng interbensyon ng gobyerno, lalo na ayon sa sariling sosyalistang ideolohiya.
Ngayon ang Thai elite ay ayaw ng pagbabago, sa halip ay nagsusumikap na mapanatili ang mga tradisyon at 'lumang' panlipunang relasyon, ayon din sa kanilang sariling ideolohiya. Sa halos lahat ng bansa, nagbabago ang takot ng mga piling tao dahil natatakot silang mawalan ng kapangyarihan. Ito ay makikita rin sa edukasyon sa Thailand. Ang mga pagbabago ay hindi naganap dahil ang mga piling tao ay may at lalaban sa ngipin at kuko. Hindi sa publiko ngunit sa pamamagitan ng impluwensyang mayroon sila.
Ang isang partido sa isang bansa ay ayaw ng mga pagbabago at ang isa pa (oposisyon), sa parehong mga kaso sa aking pananaw ay isang ordinaryong pakikibaka para sa kapangyarihan.
Ganap na totoo na ang isang karaniwang Thai ay may tunay na ideya kung saan nagmula ang Buddha.
Nagtanong sa ilang Thai noong nakaraang taon kung saan nanggaling / ipinanganak si Buddha.
Tumaya sila sa Cambodia, Thailand at Myanmar.
Hindi maisip para sa aming mga kanluranin.
Tiyaking alam ng bawat Kristiyano/hindi Kristiyano kung saan nanggaling/isinilang si Jesus.
Akala; anong limitadong interes kung ang isang tao ay lubos na naniniwala kay Buddha at hindi alam kung saan siya nanggaling!
Pagkatapos ay nagtanong din tungkol sa nemane ng maharlikang pamilya, hindi sila nakakakuha ng higit pa kaysa sa Bommiphol !!!
Ciao, Pedro at iba pa.
As for names of the king/family, I think it's a bit of a strong story. Ako ay nakatira sa Isaan sa loob ng 6 na taon kasama ang aking kasintahan at anak na babae. Ang natitirang bahagi ng pamilya ay nakatira din sa hindi kalayuan, kung saan kami ay gumugugol ng maraming oras. Lalo na sa Isaan, family is 1 tapos walang sumama tapos sasama ka. Parang kalokohan, pero ganyan talaga. Ngunit araw-araw ay nakikita ko ang mga matatanda at bata mula sa isang lugar na itinuturing na hindi gaanong pinag-aralan at hindi gaanong kaalaman. Ginagarantiya ko na ang pinakamaliit na ubas, halos 7 taong gulang, ay aawit nang walang kamali-mali sa buong maharlikang pamilya mula A hanggang Z.
Marami na akong nababasang mga exaggerated na kwento dito lately na parang isinulat para magkaroon ng isang bagay. Ito ay hindi tama
Magandang artikulo.
Una sa lahat, tinanong ko ang aking Thai na kaibigan kung maaari niyang sabihin sa akin kung saan ipinanganak si Buddha?
Naunawaan niya kaagad na sinusubukan ko siyang subukan at sinabi muna ang Cambodia at pagkatapos ay Vietnam. Malinaw na mahalaga si Buddha sa kanilang buhay ngunit wala silang alam tungkol dito. Madalas akong nagtatanong ng mga simpleng tanong tulad ng: Saang bansa ang Maynila ang kabisera, at wala ni isa sa mga respondent ang nagbigay ng tamang sagot.
Ano ang natutunan nila dito sa school??
I see the Thainess more as an apology to mask their stupidity.
Palagi kong nakikita ang salitang selos dahil ang farang sa ATM ay nakakakuha ng mas maraming baht mula sa makina kaysa sa Thai at ang farang ay makakakuha ng mas maraming magagandang babae.
Ngunit naniniwala ako na ang kanilang pagiging simple at kakulangan ng pagsasanay ay ang pinakamalaking problema.
Maaari bang sabihin sa akin ng isang tao kung aling mahusay na imbensyon ang nagmula sa Thailand?
Sa ngayon ay nakita ko lang ang mas magandang kopya ng gawa ng mga kilalang brand sa pananamit, relo, mobile phone atbp.
Nakikibaka sila sa kanilang pagiging simple at sa ninanais na kaunlaran, ngunit hindi nila naiintindihan kung paano ito makakamit.
Nauunawaan ko na gusto nilang panatilihin ang kanilang sariling kultura at kaugalian, ngunit kapag pinag-aaralan ko ito ay lumalapit ako sa isang uri ng komunismo.
Nag-aalala lang ako na sa ilang taon ay magreresulta ito sa mga hindi kanais-nais na gawain para sa turismo at pulitika. Naghihintay na sumabog ang bomba.
Sa puntong iyon, ang lahat ng mga panuntunan sa Thai ay itinapon sa dagat at ito ay ang bawat tao para sa kanyang sarili.
Natutunan nila ito sa paaralan, baka nakakalimutan? Sinubukan ni Nert ang girlfriend ko. Una niyang sinagot ang Indonesia, pagkatapos ay Pilipinas. Nakuha niya ang kabisera ng India, Cambodia, Laos, Burma sa simula pa lang, nakalimutan na niya ang Malasia ng ilang sandali, hindi niya naisip ito hanggang sa sinabi kong nagsimula ito sa isang K. Kumuha ng pagsusulit kaagad, hindi makapunta sa kabisera ng Australia nang ilang sandali maliban kung nagsimula ito sa isang "k" na tunog (Canberra). Dapat itong maging malinaw na may ilang mga bagay na mali sa Thai na edukasyon, at siyempre ang mga kaugnay na kapasidad tulad ng kakulangan ng independyente/kritikal na pag-iisip (pagbuo at pagpapahayag ng opinyon).
At Thainess? Ipinaliwanag ito nang maayos ng artikulo. Ito ay pangunahing dahilan upang iwanan ang lahat kung ano ito (pagpapanatili ng mga interes at pagbibigay-katwiran sa mga bagay kung ano sila). Ang pangkalahatang mga pamantayan at halaga ay isang unibersal na bagay lamang, hindi mo kailangan ng Thainess o Dutchness para doon...
Na iniisip ng Thai na ang dayuhan (Westerner) ay nakakakuha ng mas magagandang babae? Nagdududa ako -noong nakaraan ay may isang piraso dito na pinamagatang "anong hindi maintindihan ni farang" (salin mula sa blog ni Stickman)-. Mayroong isang persepsyon na maraming mga farang ang nakakasama sa mga kababaihan mula sa eksena sa bar o mga kaugnay na sektor, mga kababaihan mula sa mas mababang uri at/o ang Isaan (na maitim at samakatuwid ay "pangit") - sa personal mas gusto ko rin ang bahagyang mas magaan na balat, ngunit doon ay walang pagtatalo tungkol sa lasa!!-). Na ang mga tao ay hindi nais na ang isang dayuhan ay bumili ng lahat (o hindi ibahagi ito) ay lubos na posible, kung ang lahat ng mga dayuhan dito ay bibilhin ang lahat ng bagay o magtatagal para sa "libreng pera" ang mga tao ay nagbubulung-bulungan din. Ang kamakailang artikulo tungkol sa mga koneksyon ng grupo ay nagpapaliwanag din ng kaunti na hindi nakakagulat na umasa ng tulong mula sa mas matataas na koneksyon sa loob ng social network, tulad ng isang trabaho o ilang pera. Walang dahilan, siyempre, kung ito ay magiging "hubaran natin ang paglalakad na ATM na iyon nang lubusan habang nakaupo ako sa aking tamad na puwit at umiinom ng whisky sa ilalim ng puno ng niyog".
Sa isang pakikipag-usap sa isang Thai na guro, sinabi niya na ang Holland at England ay dalawang pangalan para sa parehong bansa.
Ang artikulo ay nagbibigay-kaalaman at malinaw, at tinatanggap ko ang higit pang katulad nito. Ang isang napaka-nababasang libro, bagaman posibleng medyo dalubhasa, ay 'mga larawang Thai ng pampublikong mundo' ng Dutch anthropologist na si Niels Mulder. Nasusuri ang kailangang-kailangan na papel ng edukasyon ng estado sa pagbuo ng sariling imahe ng Thai. Siyanga pala, sumasang-ayon ako sa pahayag na kadalasang hindi naiintindihan ng mga dayuhan ang Thailand, kung dahil lang sa madalas na ito ay hindi naiiba sa mga Thai. Pero hindi maintindihan?? Anong uri ng limitadong pananaw sa mundo ang nababagay sa isang bagay na tulad nito?
Sa aking palagay, ang mabilis na pagbabagong pinagdadaanan ng lipunang Thai ay hindi bunga ng maraming dayuhang naninirahan dito, kundi ng isang midyum na nagpabago sa ating bansa na walang katulad noong dekada sisenta, ang TV.
Hiniling ko na i-repost ang artikulong ito dahil ang mga kamakailang protesta at demonstrasyon ng mga estudyante, estudyante at iba pa ay naglalayong sirain ang top-down na imaheng ito ng isang hindi nababagong Thainess na dapat sundin ng lahat. At lalo na ang mga hierarchical na halaga sa itaas at ibaba, na magkakasabay sa mabuti at masama.
Hindi ba't mas malawak ang konsepto ng Thainess kaysa sa binalangkas?
Sa aking pananaw, ang bansa ay isang hukay ng ahas na may maraming interes na kailangang ipagtanggol upang tuluyang sumulong.
Ang mga pagkakaibigan ay nakabatay sa pagtatantya ng pagkakataon na makinabang ang iyong sarili at hindi paggastos ng iyong oras sa pagkakataong maaaring magastos ka nito.
Ang mga Thai na babae sa NL at BE ay hindi palaging sabik na magkaroon ng 100 kaibigan dahil may 100 potensyal na problema at kakaiba ang hitsura ng isang Thai na mayroon akong magiliw na relasyon sa mga messenger. Ang grupong iyon ay hindi rin isang walang isip na komunidad at mayroon silang isang nakakapreskong larawan kung paano nila nakikita ang lahat ng ito at pagkatapos ay hindi ko napapansin ang anumang papel na ginagampanan ng biktima.
Malamang na madalas na marinig ni Tino na mukha rin siyang Thai dahil sa paglalantad ng mga bagay na inihanda ng sopistikadong Thai.
Ang lahat ng ito ay laro at nananatili itong laro at hangga't hindi nawawala ang posisyon ng Thailand bilang mas malaking manlalaro kaysa Indonesia sa ASEAN, lahat ay makokontrol at ang mga bata ay magkakaroon ng function ng isang manika bilang protesta.
Titingnan natin ito at tingnan kung saan may silid, maiisip ba…
Will to power (Nietzsche) at pagkakaibigan batay sa pagsusuri sa cost-benefit, ang kakulangan ng pambibiktima. Kawili-wiling bagay. Gusto kong makakita ng higit pa sa ganitong uri ng pagsusuri. Ngunit ano ang ibig mong sabihin sa mga 'mensahero'?
Sa pamamagitan ng messenger ang ibig kong sabihin ay ang mga moped boys sa kanto ng kalye.
Kamusta Tino,
Kung tutuusin, nasa Thailand tayo at bakit ang isang Muslim ay dapat batiin sa kanyang sariling paraan at hindi sa wai sa Thailand?
akala mo sila ay inaapi, kung ang isang kristiyano sa isang bansang muslim ay magpoprotesta laban sa ingay ng mosque, ano sa tingin mo ang mangyayari. ang mga intsik ay dapat gumamit ng pangalan ng muslim sa indonesia. ako ay may mga kakilala na muslim, ngunit ako ay hindi sumasang-ayon kung paano nila sinusubukang ipilit ang kanilang pananampalataya sa iba. Ako mismo ay (Katoliko) kasal sa isang Thai, ngunit pumunta kami sa Templo nang magkasama bilang simbahan sa Thailand (Isan)
Sa Netherlands, hindi alam ng mga tao kung saan matatagpuan ang Suriname at may tulay mula Suriname hanggang Curacao.
Ngayon isang napaka-solid na opinyon mula sa Sanitsuda Ekachai na may parehong layunin:
https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/1982251/fanaticism-hate-speech-and-buddhism
Salamat sa link, Rob. Napakahalagang basahin!