Isang Thai sa German Wehrmacht

Sa loob ng maraming taon ay naghahanap ako ng isang libro na makapagbibigay liwanag sa isa sa mga pinaka nakakaintriga na pahina ng kasaysayan ng World War II ng Thailand. Sa pabalat ay isang larawan ng isang opisyal ng Aleman Wehrmacht na may hindi mapag-aalinlanganang Asian facial features. Ang aklat na ito ay naglalaman ng mga memoir ni Wicha Thitwat (1917-1977), isang Thai na nagsilbi sa hanay ng hukbong Aleman sa panahon ng labanang ito. Wehrmacht ay nagsilbi.

Noong 1936 siya ay nag-enrol sa Military Academy sa Bangkok at makalipas ang dalawang taon ang naghahangad na opisyal na ito, kasama ang isa pang kapwa estudyante, ay ipinadala sa Belgium upang mag-aral ng mga sistema ng komunikasyong militar sa Military School sa Brussels. Nagulat sa pagsalakay ng mga Aleman noong Mayo 1940, hindi siya agad nakabalik sa Thailand at sa mga kadahilanang hindi lubos na malinaw sa akin, bigla siyang pumasok pagkaraan ng ilang buwan sa isang paaralang militar ng Aleman. Sa sarili nito, hindi ito kakaiba dahil mula sa katapusan ng 19^e siglo, sa kahilingan ni Haring Chulalongkorn, ipinadala ang mga kandidatong opisyal ng Thai sa mga paaralang militar sa Europa para sa karagdagang pagsasanay. Gayunpaman, hindi malinaw kung ang kanyang kababayan, na ipinadala sa Brussels kasama niya, ay pumunta rin sa Alemanya.

Gaya ng nabanggit, nagsimulang mag-aral si Wicha Thitwat sa Military Academy sa Berlin, ngunit wala pang isang taon ay kusang-loob siyang nagpalista bilang funker o operator ng radyo sa 29^e Panzer Grenadier Division ng Aleman Wehrmacht. Ilang buwan pagkatapos ng kanyang enlistment, inilipat siya sa 3^e Panzer Grenadier Division. Sa lahat ng posibilidad, nangyari ito sa – tacit – na kasunduan ng gobyerno noon ng Thai dahil kung tutuusin ay hindi lang siya isang Thai national kundi isa ring Thai aspiring officer at may pananagutan tulad nito…

Noong unang bahagi ng 1942, nag-mutate siya sa isang unit na makikilala bilang East Battalion 43. Isang yunit sa ilalim ng utos ng Aleman na binuo ng eksklusibo sa mga Asyano: Hindi bababa sa 300 Japanese ang bahagi ng yunit na ito. Lohikal, dahil ang Japan ay naging kaalyado ng Germany mula noong 1938. Karamihan sa mga sundalong ito mula sa Land of the Rising Sun ay mga estudyante sa iba't ibang akademya ng militar sa Germany noong sumiklab ang digmaan at kusang-loob na nagpalista. Sumunod sa yapak ng mga Hapon, ilang daang Koreano at Mongol na nagmula sa Manchuria ay sumunod din. Ang Korea ay sinakop ng Japan mula noong 1909 at Manchuria mula noong 1931.

Isa sa mga kakaibang aspeto ng kakaibang pagkakaisa na ito ay ang sa East Battalion 43 ilang dosenang Chinese din ang nagsilbi. Sila ay mga kandidatong opisyal ng Chinese Nationalist Army Kuomintang na sinanay sa Alemanya bago ang digmaan. Kabilang sa kanila ang anak ng pinuno ng estado ng Tsina na si Chiang Kai-shek. Ang Kuomintang ay nakikipaglaban sa mga Hapon mula noong 1936, na sumakop sa malaking bahagi ng Tsina. Ngayon ay naglaban sila ng balikatan dito East Battalion 43. Ang isa pang espesyal na contingent ay binubuo ng ilang mga Indonesian, na, pagkatapos ng pananakop ng mga Hapones sa kanilang bansa at ang nauugnay na pagbagsak ng kolonyal na rehimeng Dutch, ay naniniwalang magagawa nila ang kanilang bahagi sa pamamagitan ng paggawa ng mga kakaibang trabaho para sa mananakop. Marahil ay salamat sa pamamagitan ng mga Hapones na ang mga tagasunod ni Sukarno ay napunta sa isang unipormeng Aleman.

Ang natitirang mga lalaki sa yunit na ito ay mga Asyano na nahuli sa hanay ng Pulang Hukbo at na-recruit mula sa mga kampo ng POW. Bagaman ang karamihan sa mga dating bilanggo ng digmaan na ito ay bumalik sa kanilang sarili, na binubuo ng etniko na Silangan Batalyon magtatapos. Halimbawa, mayroong mga yunit para sa Kyrgyz, Kalmoek at Ossetian. East Battalion 43 ay ipinakalat mula kalagitnaan ng 1943 laban sa Pulang Hukbo at sa pakikipaglaban sa mga partisan na kumikilos sa likod ng hukbong Aleman. Sa kawalan ng libro, kakaunti ang masasabi ko tungkol sa karera ni Whicha Thitwat, ngunit maaaring nakarating na siya sa opisyal dahil sa kahit isang larawan ay suot niya ang mga balikat ng isang 'Führerbewerber', isang kandidatong opisyal. Sa anumang kaso, nakaligtas siya sa digmaan at pagkabalik niya sa Thailand ay naging koronel siya sa hukbong Thai. Noong XNUMXs, si Whicha Thitwat ay isang Thai military attache na sunod-sunod na seconded sa mga embahada ng Thai sa Denmark, Norway at Iceland.

Ayon kay Whicha Thitwat, ilang dosenang Thai ang nagsilbi sa hukbong Aleman noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Hanggang sa makuha ko na ang libro niya, isa pa lang ang nahanap ko tapos 'mixed' pa ang pinanggalingan niya. Ang ina ni Lucien Kemarat ay Pranses, ang kanyang ama ay isang Thai mula sa Isaan, na malamang na dumating sa Indochine noon sa pamamagitan ng isang intermediate stop. la douce France ay nawala. Halos kaagad pagkatapos na sakupin ang karamihan sa France, sinubukan ng 18-taong-gulang na si Kemarat na magpatala sa Waffen SS bilang isang boluntaryo sa digmaan. Ang kanyang kandidatura ay tinanggihan sa mga batayan ng lahi, kaya noong 1941 siya ay nakikibahagi sa Legion Volontaire Français (LVF), isang boluntaryong legion na nilikha ng mga French collaborator para magtrabaho kasama ang Wehrmacht na lumaban sa Eastern Front. Sa hanay ng LVF ay may hindi gaanong mahigpit na mga kondisyon at agad siyang pinahintulutan feldgray magsuot ng coat of arms. Orihinal na sinanay bilang isang scout, sa kalaunan ay naging unang gunner ng MG heavy machine gun

42. Si Kemarat ay nasugatan at dinalang bilanggo ng digmaan ng mga Sobyet noong unang bahagi ng 1943 ngunit nagawang makatakas at muling sumama sa kanyang yunit. Noong tag-araw ng 1943 ang LVF ay binago sa 'Sturmbrigade Frankreich' at isinama sa Waffen SS kung saan magiging tanyag ang unit na ito bilang ang Waffen SS Panzergrenadier Division 'Charlemagne' na, kasama ang mga boluntaryo ng Dutch, Norwegian at Danish na SS, ay namatay noong 1945 hanggang sa huling tao Reich Chancellery ipagtanggol sa Berlin.

Panzergrenadier Si Kemarat, na kalaunan ay natapos sa Waffen SS, ay itinalaga sa 10^e (anti-tank) kumpanya ng Infantry Regiment Hindi. 58. Ang mga Aleman ay nangangailangan ng kanyon na kumpay at ang dugong Asyano ay tila hindi na isang balakid para sa Waffen SS. Nakaligtas siya sa mabibigat na labanan laban sa sasakyang panghimpapawid sa Ukraine, Pomerania at sa Oder. Sa ilang daang nakaligtas sa Infantry Regiment No. 58 sinubukan niyang tumakas sa Denmark ngunit noong 2 Mayo 1945 ang yunit na ito ay sumuko sa British. Hindi malinaw kung si Lucien Kemarat ay dinala o kung nakatakas siya na nakasuot ng sibilyan. Tiyak na bumalik siya sa France pagkatapos ng digmaan. Ayon sa aking matandang kasama, ang istoryador ng militar ng Norman na si Jean Mabire, nabuhay siya kahit hanggang unang bahagi ng 2000s, at noong 1973-1974 ay nag-ambag sa pagsulat ng kanyang libro 'La Division Charlemagne: les combats des SS français en Poméranie'....