Ang Haligi ng Lungsod ng Bangkok
Sa karamihan ng mga pangunahing lungsod ng Thailand ay makakahanap ng isa Lak Muang o haligi ng lungsod. Ang mga haliging ito ay pinaniniwalaang tahanan ng Chao Pho Lak Muang o ang espiritung tagapag-alaga ng lungsod, ngunit sa katunayan ang mga haliging ito ay nagpapahiwatig ng espirituwal na sentro ng isang lungsod.
Sa Chiang Rai, nagiging pantay ang haligi Sadue Muang o tinatawag na pusod ng lungsod. Ayon sa kaugalian, ayon sa isang sinaunang kaugalian ng Brahmanistic, ang mga haliging ito ay gawa sa kahoy na acia. Gayunpaman, ang teka ay ginamit sa ilang mga kaso. Bagaman ang mga lumang manuskrito kung minsan ay tumutukoy sa mga haliging gawa sa ladrilyo o sandstone. Kadalasan sila ay pininturahan ng ginto o pininturahan ng pula ng dugo bago ang pagsisimula.
Sa kabila ng katotohanan na ang mga haliging ito ay regular na pinag-aralan at nakabuo ng maraming akademikong tinta, ang pinagmulan ng kanilang paggamit sa pagtatayo at paggalang sa kanila ay nananatiling hindi maliwanag. Ang mga haligi ng lungsod ay madalas na matatagpuan sa o malapit sa heograpikal na sentro ng isang lungsod, sa punto kung saan ang mga dayagonal na linya, simula sa mga sulok ng lumang mga pader ng lungsod, ay nagsalubong.
Isa sa mga pinakaluma at marahil pinaka-pinaggalang na mga haligi ng lungsod ay matatagpuan dito San Lak Muang o Shrine of the City Pillar of Bangkok. Ilang beses ko nang binisita ang shrine na ito at napansin ko kung gaano kadalas itong pinupuntahan ng malalaking grupo, kadalasan mula sa iisang kumpanya. Maaaring may kinalaman ito sa malawakang paniniwala na ang pag-aalay sa shrine na ito ay nagdudulot ng kasaganaan at kasiyahan sa trabaho at higit pa rito magsusulong ng propesyonal na karera...
Ang City Pillar Shrine sa Bangkok ay ang unang opisyal na istraktura na itinayo sa bagong kabisera ng panahon ng Ratanakosin. Sa madaling salita, ito ay mas matanda kaysa sa mga palasyo. Ang haligi ay inialay noong Abril 21, 1782, ang araw na ipinahayag ni Rama I ang Bangkok bilang kabisera ng kaharian. Sa orihinal, ang haligi ay nakatayo sa timog-kanlurang sulok ng Sanam Luang. Sinasabi ng isang patuloy na alamat kung paano sa araw na inilagay ang haligi, apat na ahas ang nadurog sa ilalim ng haligi. Ito ay nakita ng marami bilang isang masamang palatandaan at hinulaan ng mga tagakita na ang lungsod ay mawawala pagkatapos ng 150 taon. Si Haring Rama IV, na isang kilalang astrologo, ay nagpasya na magkamali sa panig ng pag-iingat nang ilipat niya ang haligi sa timog-silangang sulok ng napakalawak na plaza na ito, kung saan nakatayo pa rin ito sa anino ng Palasyo at Wat Phra Kaew ngayon. Ang alamat na ito ay maaaring may kinalaman din sa isa pang paulit-ulit na kwento ng lungsod na nagsasaad na apat na tao ang pinatay sa dedikasyon, bawat isa ay inilibing sa isa sa apat na kardinal na punto malapit sa dambana upang protektahan ang dambana sa kanilang mga espiritu…
Ang orihinal na haligi ng lungsod mula 1782 ay 472 cm. mataas, kung saan 200 cm ang hinukay bilang base. Parehong shrine at pillar ay nahulog sa pagkasira sa paglipas ng mga taon at ang Rama IV, nang lumipat sa bagong lokasyon, ay may bago na inilagay sa tabi ng orihinal. Dahil dito, ang dambana ay may dalawang haligi ng lungsod sa halip na isa. Ang bago ay 511 cm ang taas, kung saan 180 cm ang nakausli sa ibabaw ng lupa. Sa dambana, na may isang openwork structure sa apat na gilid, mayroong isang altar at, sa loob ng bakod na nakapaloob sa mga haligi, mayroon ding limang kahanga-hangang pangil ng elepante. Ang istraktura ay pinangungunahan ng isang nakasisilaw na puting-pininta na spire o Prang sinasabing itinulad sa Ayutthaya city pillar shrine na winasak ng mga Burmese.
Noong 1980, bilang paghahanda para sa 200e anibersaryo ng haligi, ang site ay sumailalim sa isang malaking pagsasaayos. Ang huling pagpapanumbalik, na pangunahing nakatuon sa mga gawaing konserbasyon, ay natapos noong Pebrero 2007.
Ang sakripisyo ng tao, lalo na ang mga buntis, ay halos tiyak na isang maganda at tunay na tradisyon ng Thai na dapat nating igalang kapag nagtatayo ng mga kuta at mga tarangkahan ng lungsod sa panahon ng Ayutthaya. Na nangyari rin ito sa mga haligi ng lungsod ay malamang ngunit hindi lubos na tiyak.
Jeremias van Vliet, na namamahala sa tanggapan ng Dutch East India Company sa Ayutthaya mula 1629 hanggang
1634, ay naglalarawan hindi lamang sa pangkalahatang kaugalian ng pagpapasampal sa mga buntis na kababaihan sa ilalim ng mga post na
sumusuporta sa mga kuta, ngunit isinalaysay din sa detalyadong detalye kung paano noong 1634 ang mga plano ng hari na gawin ito kasama ang 68 kababaihan ay kailangang iwanan, at kung paanong apat lamang ang aktuwal na isinakripisyo 16. Ang mga espiritu
ng mga buntis na babae na namatay ay gagawa ng mabangis na supernatural na mga ahente, isang paniniwala na hanggang ngayon
malakas ngayon.
http://www.siamese-heritage.org/jsspdf/1971/JSS_066_2g_Terwiel_OriginAndMeaningOfThaiCityPillar.pdf
Magandang karagdagan, Tino! Ang iyong source research ay walang kamali-mali.
1629-1634, hindi ba iyon ang panahon kung kailan naganap din sa Netherlands ang mga katulad na hindi tunay na sakripisyo ng kababaihan?
Ang mga pagsubok ng mangkukulam na may pananakal o sakripisyo sa nagliliyab na apoy! Kabilang dito ang mga kababaihan at batang babae na buntis…
Sa halos pagsasalita, ang mga matataas na ritwal na ito ay naganap sa Netherlands mula 1450 hanggang 1720. Medyo mas mahaba kaysa sa Ayutthaya, sa tingin ko. Ito ay isang tradisyon ng Europa.
Ngunit gayon pa man, inihurnong ito ng Netherlands na kayumanggi. Sa huli, noong 1674 isang huling pagsubok sa mangkukulam ang naganap sa Limbricht.
Ang sakripisyong tupa ay si Entgen Luyten, na natagpuang binigti sa kanyang selda pagkatapos ng mga araw ng pagpapahirap at bago ang kanyang sentensiya.
Isang mahiwagang kaso na hindi pa nareresolba. Ang mga tauhan ng mga aldermen ay nakalabas dito sa pamamagitan ng pagdeklara na si Entgen ay nagpakamatay sa piitan. Sarado ang kaso.
At mas masahol pa, kahit na noong 1823 isang pagsubok sa tubig ang naganap sa Deldenerbroek, ngunit ang mangkukulam na si Hendrika ay lumubog nang kasing bilis ng isang palaso at sa gayon ay pinatunayan na siya ay hindi isang mangkukulam.
Hindi kapani-paniwala: nagpatuloy ito hanggang 1823! Nag-ilaw sa tinubuang-bayan.
Sa Thailand, naganap ang mga pang-aabusong iyon sa ilalim ng isang ganap na monarko at sa kanyang pagiging arbitraryo. Sa Netherlands sa ilalim ng mga batas ng isang civil administration at ang naaangkop na jurisprudence.
Ang huli ay mas masahol pa para sa akin. Ang mga ito ay hindi mga impulses ng sandaling ito ngunit mulat na mga prosesong legal, na may ebidensya, mga hukom at abogado. Mataas na antas ng demokrasya.
34 na taon pagkatapos ng Rebolusyong Pranses (kalayaan, pagkakapantay-pantay, fraternity).
Muli nating nakikita na ang mga tao ay pareho sa lahat ng dako at ang mga kultura ay hindi gaanong naiiba sa isa't isa, sa karamihan sa maliliit na pagkakaiba-iba. At samakatuwid ay hindi natin dapat pakiramdam na mas mabuti (culturally-socially-legal) kaysa sa Thai o iba pang mga mamamayan ng mundo.
https://historiek.net/entgen-luyten-heksenvervolgingen/67552/
Speaking of witch, isipin mo yung English na 'witch'. Nagbabahagi ng parehong pinagmulan ng wika gaya ng Thai วิทยา (wié-ta-jáa, kaalaman, agham) at วิชา (wíe-chaa, kaalaman tungkol sa larangan ng pag-aaral). Ang mga babaeng may kaalaman ay lubhang mapanganib... Sa mga magagandang tradisyon sa Europa, alam ng mga lalaki kung ano ang gagawin doon. (Sa paglipas ng mga siglo, hindi ginawa ng mga lalaki ang buhay na napakasaya at madali para sa maraming kababaihan, walang kwentang mga pigura, mga lalaking iyon..)
Sa katunayan, tayong mga tao ay mahalagang pareho, ang pagpapatupad ay bahagyang naiiba, ngunit ang mga motibasyon sa likod ng isang paggamit ay may mga karaniwang denominator.
Ah, Rob, tiyak na kinuha ng Thai ang konsepto ng 'wietajaa' mula sa Pali sa pamamagitan ng India, kung paanong sila ay nagpatibay ng higit pang mga salita sa pamamagitan ng Hinduismo at Budismo.
Ang Pali ay isang wikang Indo-European > sangay ng Indo-Iranian > sangay ng Indo-Aryan.
Kaya makatuwiran na ang ugat ng salitang iyon ay matatagpuan din sa mga wikang Germanic o Romance. Habang nag-posito ka. Nakakabighani!
O kung paano nakatagpo pa rin ng mga kultura ang isa't isa sa pamamagitan ng hindi masusukat na paraan.
Wiethajaa, kaalaman, agham'. Ang ating salitang 'to know' at ang German na 'to erase' ay mayroon ding ugat ng salitang 'white' sa Sanskrit. Pagkatapos ng lahat, lahat tayo ay Indo-European
Indo Europeans? batay sa?
Tiyak na hindi ka naniniwala sa iyong sarili.
Ang matibay na katibayan ay hindi palaging magagamit upang patunayan ang mga pahayag tungkol sa mga Indo-European. Ilang mga kulturang kilala sa arkeolohiko ang maaaring malinaw na italaga bilang Indo-European, at walang nakasulat na mga talaan ng panahon. Ang pananaliksik samakatuwid ay madalas na nagpapanatili ng isang hypothetical na karakter.
Tunay na mga wikang Indo-European....Hindi?
Minamahal na mga mambabasa ng blog na ito,
Bulaklak ng Sabon
Sa aking huling pagbisita sa Belgium, hiniling sa akin ng mga kaibigan na dalhin ang sikat na hand-carved na mga bulaklak ng sabon sa aking susunod na pagbisita mula sa Thailand.
Nakatanggap sila ng isang set ng 3 (maliit, malaki, mas malaki) na nakaimpake sa isang bilog na kahon na may bilog na takip mula sa Chiang Mai mula sa kanilang anak na babae na naka-leave doon at nagustuhan nila ito.
Nakatira ako sa Udon Thani at pagkatapos ng ilang paghahanap dito ay hindi na sila matagpuan, hindi sa mga palengke, hindi sa Central Plaza, nagsagawa din ako ng ilang mga tindahan at nagpunta pa sa Nongkhai market kung saan mayroon silang halos lahat, kadalasan ay nakukuha ko sinabi na mayroon lamang sila sa Chiang Mai.
Nag-order ng ilang online, ngunit ang larawan ay karaniwang mas maganda kaysa sa katotohanan.
May nakakaalam ba ng isang tagong lugar o tindahan sa Udon Thani kung saan mayroon sila nito.
Mas mainam na hindi siguro mga sagot tulad ng marahil sa… marahil sa…
Salamat sa iyo nang maaga.
Sa katunayan, sa Night Market sa Chiang Mai maaari mong makuha ang mga ito sa pamamagitan ng kilo. Iba't ibang disenyo. At napaka mura. Makikita sa ilang iba pang mga lugar sa Thailand.
Baka sa MBK kung titingnang mabuti. Makakahanap ka ng mga orihinal na souvenir doon at marami ring bagay mula sa mga tribo ng burol mula sa Northern Thailand. Mga tela, manika, patch, elepante ng magandang tela at disenyo ng Thai, atbp.
Sa sahig ng mga relo ay may isang maliit na stall kung saan mayroon silang napaka-orihinal na mga souvenir.
Palagi kong binabati ang may-ari sa kanyang maparaan na mga pagpipilian.
Hinahanap niya talaga.
Matatagpuan sa maraming lugar sa Phuket at sa Koh Samui. Nandoon kami noong Marso
Noong panahong naunawaan ko ang isa pang bersyon ng mga ahas sa ilalim ng haligi ng lungsod (Lak Mueang)
Bumangon ang malaking kaguluhan nang isang araw ay mas mataas ang haligi ng lungsod. Ito pala ay tahanan ng 4 na ahas, na napatay