อุปสรรคทางการพูดในประเทศไทย?

เมื่อฉันจากบ้านเป็นหนุ่มและเข้าร่วมกองทัพเรือ ฉันได้พบกับเด็กผู้ชายจากทั่วทุกมุมของเนเธอร์แลนด์ แน่นอน Amsterdammertjes มีปากเสียงที่ใหญ่ที่สุดและพวกเขาตำหนิ Limburgers และ Groningers ที่ไม่สามารถเข้าใจพวกเขาได้เนื่องจากอุปสรรคในการพูด

ฉันเกิดในทเวนเต้และพูดภาษาถิ่นได้ และแม้ว่าคุณจะพยายามพูดให้ "ถูกต้อง" แต่ก็มักจะชัดเจนว่าฉันมีสำเนียงพิเศษ นั่นยังคงเป็นจริงเสมอ เพราะในเวลาต่อมาและบางครั้งก็ยังคงเป็นวันนี้ ผู้คนสามารถได้ยินที่มาของทเวนเต้ของฉัน แม้ว่าฉันจะไม่ได้อาศัยอยู่ในทัคเกอร์แลนด์มานานหลายทศวรรษแล้วก็ตาม

ความแตกต่างระหว่างสองภาษาถิ่นหรือสองภาษาส่วนใหญ่อยู่ที่เสียงที่ใช้พูดอะไรบางอย่าง ตุ๊กแกใช้เสียงที่แตกต่างกัน เช่น ภาษาไทย ระดับภูมิภาค หรือระดับชาติ แต่นั่นไม่เป็นความจริงทั้งหมด ฉันจะกลับไปที่นั้น

คนส่วนใหญ่พูดได้ง่าย แต่ควรจำไว้ว่าไม่มีการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อใดของมนุษย์ที่ซับซ้อนและละเอียดอ่อนเท่ากับการเคลื่อนไหวของลิ้นที่จำเป็นต่อการสร้างเสียงภาษา การประสานงานของกล้ามเนื้อในลิ้น ช่องปาก ปอด และริมฝีปากที่จำเป็นสำหรับการพูดเป็นกระบวนการที่ซับซ้อน

ในทางกลับกัน การทำความเข้าใจว่าคนอื่นกำลังพูดอะไรกับคุณ เกือบจะซับซ้อนเกินไปสำหรับคำพูด เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่คุณสามารถเข้าใจได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามในสิ่งที่คนอื่นพูดกับคุณ เขาขยับปากของเขาและกระแสของการบิดเบือนลอยขึ้นไปในอากาศ และคุณเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

ความยากง่ายในการทำความเข้าใจจะชัดเจนขึ้นเมื่อคุณเรียนภาษาต่างประเทศ ย่อมมาถึงขั้นตอนที่คุณรู้คำศัพท์ค่อนข้างน้อยและสามารถทำตามข้อเขียนหรือข้อความที่อ่านช้าๆได้โดยไม่มีปัญหาใหญ่ แต่ทันทีที่ผู้พูดภาษานั้นมากประสบการณ์เริ่มพูดกับคุณ คุณกำลังมีปัญหา พวกเขาอาจพูดเฉพาะคำที่คุณรู้ แต่เสียงพูดคุยของพวกเขาดูเหมือนเสียงที่แยกออกจากกันไม่ได้ คุณไม่สามารถแม้แต่จะได้ยินว่าคำใดคำหนึ่งเริ่มต้นและอีกคำหนึ่งจบลงตรงไหน ราวกับว่าชาวต่างชาติเหล่านั้นกำลังประติดประต่อคำและประโยคทั้งหมดเข้าด้วยกัน

การสร้างและทำความเข้าใจเสียงพูดเป็นงานที่แทบจะไร้มนุษยธรรม คนที่มีเหตุผลจะคิดว่าไม่มีใครสามารถส่งลูก ๆ ของพวกเขาผ่านงานดังกล่าวได้ และยังเกิดขึ้นทุกวัน ทุกชนชาติ ทุกวัฒนธรรมในโลกใช้ภาษาหนึ่งเสมอมา และคาดหวังให้ลูกหลานเรียนรู้ที่จะเข้าใจและพูดภาษานั้นตั้งแต่อายุยังน้อย

เด็กเล็กมากสามารถจดจำและทำซ้ำเสียงของภาษาแม่ได้ แม้แต่ทารกแรกเกิดก็ดูเหมือนจะได้ยินความแตกต่างระหว่างภาษาแม่และเสียงของภาษาต่างประเทศ พวกเขาเรียนรู้สิ่งนี้อย่างสนุกสนาน โดยไม่มีการศึกษาที่ชัดเจน ไม่มีการสอบ และไม่มีการฝึกซ้อมภายใต้การดูแลของมืออาชีพ ไม่ว่าใครหลายคนจะมีบาดแผลทางใจตั้งแต่ยังเด็ก ไม่เคยมีใครบ่นถึงช่วงเวลาที่เลวร้ายที่พวกเขาต้องเผชิญ เพราะพวกเขาต้องเรียนรู้ภาษาแม่จากพ่อแม่

เพราะภาษา ไม่ว่าภาษาใด ๆ มีความซับซ้อนอย่างสุดจะพรรณนา ไม่มากนักในแง่ของการเขียนและไวยากรณ์ แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของเสียง ภาษาถิ่นหรือภาษาใด ๆ มักจะยากอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับคนนอกที่เป็นผู้ใหญ่ที่จะเรียนรู้: คนพื้นเมืองมักจะได้ยินว่าคุณไม่ใช่ผู้อาศัยที่เกิดและเติบโตอย่างแท้จริงจากการออกเสียง แต่ฉันจะพูดอีกครั้งว่า เด็ก ๆ เรียนรู้ระบบได้ง่ายมาก ไม่ว่าโรงเรียนและผู้ปกครองจะต่อต้านระบบนี้อย่างหนักเพียงใด

คำอธิบายสำหรับสิ่งนี้ซึ่งได้รับจากวิทยาการด้านเสียงก็คือ ทารกเกิดมาพร้อมกับความคิดมากมายในหัวของเขาเกี่ยวกับภาษาแม่ของเขาที่อาจมีลักษณะอย่างไร ส่วนที่สำคัญที่สุดของกลไกนี้อยู่ในสมองของเด็กแล้ว ต้องวางปุ่มเพียงไม่กี่ปุ่มในตำแหน่งที่เหมาะสม การเปลี่ยนปุ่มเหล่านั้นจะเกิดขึ้นได้ง่ายจนกระทั่งเข้าสู่วัยแรกรุ่น หลังจากนั้นก็สายเกินไปตลอดกาล ทารกนั้นเริ่มติดกระดุมตั้งแต่อายุยังน้อย มีข้อบ่งชี้ว่าการเรียนรู้ภาษาเริ่มต้นตั้งแต่อยู่ในครรภ์ ไม่ว่าในกรณีใด ทารกแรกเกิดดูเหมือนจะสามารถแยกความแตกต่างระหว่างเสียงของตนเองและภาษาต่างประเทศได้ด้วยความสำเร็จที่สมเหตุสมผล นานก่อนที่จะเริ่มพูด พวกเขาได้เรียนรู้บางอย่างเกี่ยวกับภาษาแม่ของพวกเขาแล้ว

ฉันพูดก่อนหน้านี้ว่าภาษาหรือภาษาถิ่นมักจะมีเสียงเฉพาะที่คุณเรียนรู้ตั้งแต่อายุยังน้อย ความเฉพาะเจาะจงไม่ได้หมายความว่าไม่ซ้ำกัน เพราะเป็นไปได้ค่อนข้างมากที่เสียงจากภาษาหนึ่งจะไปอยู่ในอีกภาษาหนึ่งด้วย ท้ายที่สุดแล้วในโลกนี้มีภาษาและภาษาถิ่นเป็นร้อยเป็นพัน ตัวอย่างที่ดีคือชื่อครอบครัวของฉัน Gringhuis "gr" เสียใจที่จุดเริ่มต้นและชุดตัวอักษร "ui" ให้ฝรั่งออกเสียงว่า แล้วคุณจะได้ยินคำที่เพี้ยนสุดๆ ถึงกระนั้นก็เป็นภาษาที่เชี่ยวชาญในเสียงเหล่านั้น เพราะในซาอุดีอาระเบีย ชื่อของฉันออกเสียงได้ไม่มีที่ติ ลองนึกถึงคำว่า Scheveningen ซึ่งออกเสียงไม่ได้สำหรับชาวต่างชาติหลายคน

เราซึ่งเป็นผู้พูดภาษาดัตช์ก็มีปัญหากับเสียงบางเสียงในภาษาต่างประเทศเช่นกัน เพียงสังเกตการออกเสียงง่ายๆ ของ “th” ในภาษาอังกฤษ ออกเสียงแบบลิ้นชนฟัน แต่ปกติจะใช้ "d" หรือ "s" แทน “นั่น” ก็กลายเป็น “นั่น” หรือ “นั่ง” ยังมีอีกหลายตัวอย่างที่จะยกตัวอย่าง แต่ผมอยากพูดถึง “อุปสรรคในการพูด” ของ ประเทศไทย มี

แน่นอนว่าไม่ใช่อุปสรรคในการพูด แต่คนไทยไม่สามารถหรือออกเสียงตัวอักษรผสมเสียงบางเสียงได้ยากด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างต้น “th” และ “sh” เป็นไปไม่ได้สำหรับเขา ดังนั้นร้าน “Theo's Shoes” จึงกลายเป็น “TO-Choo” อย่างดีที่สุด เข้าใจไหมว่า "วอน-วอร์" มีความหมายในภาษาไทยว่าอย่างไร? เขาไม่รู้จักตัว V ดังนั้นมันจึงกลายเป็น W เขาไม่รู้จัก "l" ที่เป็นอักษรตัวสุดท้ายของพยางค์ แล้วกลายเป็น "n" ใช่ เขาหมายถึงวอลโว่จริงๆ ลองนึกถึง “โอ บอง แปง” ร้านแซนด์วิชสัญชาติอเมริกันที่คุณพบได้ในประเทศไทยเช่นกัน ตอนนี้ชาวอเมริกันเองมีปัญหากับชื่อภาษาฝรั่งเศสนี้อยู่แล้ว แต่การออกเสียงภาษาไทยไม่ได้ไปไกลกว่า "โอ-ปง-เบง"

ใครก็ตามที่ติดต่อกับคนไทยจะรู้ตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ ของคำที่ไม่สามารถออกเสียงได้ บ้านกลายเป็นโฮ่ว ภรรยากลายเป็นไว ห้ากลายเป็นไฟ ถ้าคุณอยากดื่มไวน์ขาว คนไทยขอไวไว ฯลฯ ให้คนไทยพูดว่าโต๊ะหรือผักดีกว่า เป็นไปไม่ได้!

Andrew Biggs เขียนบทความดีๆ ใน Bangkok Post เกี่ยวกับอุปสรรคในการพูดภาษาไทย โดยเขาพูดถึงการเยี่ยมชม IKEA เป็นหลัก ในเนเธอร์แลนด์ เราพูดว่า “iekeeja” คนอังกฤษพูดว่า “aikieja” และชาวสวีเดนซึ่งเป็นประเทศต้นกำเนิดของ IKEA เรียกมันว่า “iekee-a” โดยแทบไม่ต้องพูดถึง a ตัวสุดท้าย บนรถ แอนดรูว์เห็นชื่อเป็นภาษาไทย และที่แปลกลับเป็นภาษาอังกฤษว่า เรื่องตลกคือคำนี้ในภาษาอังกฤษแปลว่า "ไม่ถูกใจ" หรือ "ล้าสมัย" “ฉัน” นำหน้าชื่อไม่ได้แปลว่าดีในภาษาไทย ดังนั้น IKEA อาจเป็นคนที่เรียกว่า KEA แต่เป็นคนที่ถูกใจน้อยกว่า

กลายเป็นเรื่องยาวที่จะอธิบายว่าเหตุใดคนไทยจึงมักพูดคำว่า "การ์ตูน" เป็นภาษาอังกฤษเข้าหูเรา ในทางกลับกัน แม้แต่คนไทยก็สามารถหัวเราะได้เมื่อมีคนพยายามออกเสียงคำภาษาไทยให้ถูกต้อง อนุญาตให้หัวเราะได้ ตราบใดที่ทำด้วยความเคารพต่อสำเนียงของทุกคน และไม่ถูกระบุว่าเป็นอุปสรรคในการพูด

ภาษา? มันน่าหลงใหลเสมอ! ฉันยังคงประหลาดใจเมื่อเห็นคนแปลก ๆ สองคนอยู่ด้วยกันที่ส่งเสียงดังใส่กัน คนหนึ่งพูดและอีกคนฟัง และโอ้ มิน่าเล่า เขาก็เข้าใจด้วย! ปาฏิหาริย์ที่แท้จริง!

หมายเหตุ สำหรับบทความนี้ ฉันใช้ข้อความบางส่วนจากหนังสือ “Tongval” โดย Marc van Oostendorp ซึ่งสามารถพบได้บนอินเทอร์เน็ต และบทความโดย Andrew Biggs ใน Bangkok Post วันที่ 4 ธันวาคม 2011