Шумо инро мефаҳмед ё не, хонум?

Ба фикрам, японхо инро намефахманд, хонум Сарвазир.

Ҷопониҳо, ки дар авоили соли ҷорӣ бо оқибатҳои харобиовари сунамӣ ва ихроҷи ҳастаӣ рӯбарӯ шуданд, бо қатъият, муассир ва субот бо мушкилоти худ мубориза бурданд. Онхо намефахманд, ки чаро дар ин чо дар муборизаи мо ба мукобили обхезй ин кадар бесарусомонй ва номураттабй чой дорад.

Дар сурате, ки шумо аз ҳад зиёд банд будед, ки пай нахоҳед кард, сарвазири Ҷопон дар вақти офатҳои табиӣ Наото Кан баъдтар истеъфои худро пешниҳод кард ва гуфт, ки ҷомеа набудани роҳбарии ҳукумати ӯро дарк мекунад ва сустии ҳамоҳангсозии барқарорсозӣ таъна мекунад.

Агар шумо пайхас накарда бошед, хонум Сарвазир, ҷаноби Кан низ дар ин кор нисбатан нав буд ва танҳо нӯҳ моҳ дар ин мақом буд, ки сунамӣ бархӯрд.

Мисли шумо ҷаноби Кан метавонист бигӯяд, ки айби ӯ нест, ки заминларза дар замони роҳбарии ӯ рух додааст. Аммо, албатта, ҳама медонистанд, ки сухан дар бораи худи офати табиӣ нест, балки дар бораи тарзи вокуниши роҳбарият меравад. Ин мушкилот буд.

Ва хонум, агар ҳукумати ҷаноби Канро нокомии ҷопонӣ медонистанд, зеро барои таъмини нирӯгоҳи барқи атомӣ ва расонидани кумак ба мардуми аз сунамӣ осебдида хеле тӯлонӣ лозим буд, ман гуфта наметавонам, ки шумо беҳтар будед. Ҳадди ақал ҳукумати он вақт Ҷопон ҳушдори бардурӯғи офати табиӣ надод, ки боиси воҳимаи мардуми пойтахт шуд ва ё ҳар рӯзи дигар дар бораи вазъ паёмҳои зиддунақиз надод, чуноне ки маркази амалиёти бартарафсозии обхезии Дон Муенг анҷом додааст. Ман кушиш намекунам, ки тамоми айби обхезиро ба гардани шумо, хонум Сарвазир бор кунам. Ман медонам, ки ин айби шумо нест. Ман танҳо кӯшиш мекунам, ки бӯҳрони роҳбариро нишон диҳам: савол ин аст, ки оё шумо ва дастаи шумо тавони роҳбарӣ кардани ҳукуматро идома диҳед, ки аз оқибатҳои ин бӯҳрон идома хоҳад ёфт.

Бори дигар мегуям, ки мамлакати мо бо ин обхези дар як чанд сол такроршаванда ба таври самарабахш мубориза бурда наметавонад, хеч гуна шумо айб нест. Тӯфони харобиовар на танҳо шикасти ҳукуматро фош кард, балки баъзе заъфҳои ташвишоварро дар рӯҳияи миллӣ ва ҳисси вазифаҳои ҷомеа низ ошкор кард.

Боз ҳам, японҳо, ки аз офатҳои бузургтар азият диданд, гумон аст, ки инро дарк кунанд.

Тасвири одамоне, ки барои харидани хӯрок навбат меистанд ва ё дар навбатҳои тӯлонӣ барои нақлиёти ҷамъиятӣ интизорӣ мекашанд, чӣ шуд? Аз супермаркетҳое, ки кушода мондаанд, вале хушбахтона ғорат нашудаанд? Аз як мансабдори ноњия, ки пайваста аз болоравии об ҳушдор медод, то овозаш дар ҳамон об ғарқ нашавад?

Дар он чунин хикояхои илхомбахш кам аст Таиланд. Дар ин ҷо мо сели ҳикояҳо дорем, ки чӣ гуна бӯҳрон ба тарафи торикии башарият овардааст. Мо дар бораи бахсу мунозираи сокинони деха мехонем, ки барои аз як китъа ба дигараш чорй шудани об монеъ мешавад. Мо масъулони ноҳияро ба шаҳрвандон ҳушдор медодем, ки халтаҳои қумро барои истифодаи худ, ки барои муҳофизат кардани биноҳои ҷамъиятӣ пешбинӣ шуда буданд, надузданд. Мо одамоне доштем, он одамони қалбакӣ маълумот пахн карда, тарсу вахмро афзун мегардонад.

Дар ҳоле ки японҳо барои иҷрои вазифаи худ дар шароити душвор саъю кӯшиши зиёд ба харҷ медоданд, мансабдорон ва ҳукуматдорони мақомоти гуногун дар масъалаи гунаҳкорӣ бозии пурғавғо мекунанд. Ба гапи ман гӯш диҳед, на ӯро! Обхезӣ айби он агентӣ аст, на мо. Мо туро эхтиёт мекунем, ба каси дигар умед набанд!

Ҳоло комилан равшан аст, ки пешвоёни миллии мо якҷоя кор намекунанд!

Шумо мефаҳмед, хонум Сарвазир?

Ин мақолаи таҳририи Атия Ачакулвисут, Бангкок Пост аст

Гринго тарчума кардааст