Поднесак читаоца: Задивљен на бициклу у Бангкоку

Бициклизам у Бангкоку. Изгледа лудо. Саобраћај увек јури, а возачи нису навикли на двоточкаше. Осим тога, тропска врућина и влага су исцрпљујући. Нема приговора за Мицхиела Хоеса. Педесетогодишњак је бициклизам претворио у свој посао. 'Када возите бицикл увек имате ветар и немате никаквих проблема.'

Assistente Nicky van Amazing Bangkok Cycling, kortweg ABC, verstelt nog even mijn zadel. Het is wennen, want deze fiets heeft vering onder in de zadelstang en in het stuur. Maar dan gaan we op weg. ‘We’ is een groep van voornamelijk Deense toeristen, Michiel Hoes, Nicky (niet haar Thaise naam) en ik, schreef de gek, want een beetje maf blijft het natuurlijk wel.

De introductie – wie is wie? – en veiligheidsinstructie van Hoes zijn voor vertrek al achter de rug. Compleet met standaardgrapjes. ‘Please, stay on the left side of the road. That’s the wrong side, ‘cause the right side is the right side, right?’ Dat werk.

Kinderen vanaf vijf jaar mogen mee, maar moeten bewijzen dat ze wel goed kunnen fietsen. Anders mogen ze alleen achterop mee bij pa of moe. ‘ Jij kunt het niet controleren, maar ernstige ongelukken hebben zich hier nog nooit voorgedaan,’ zegt Hoes (59), terwijl hij met zijn knokkels op de houten tafel tikt.

Фаранг

De fietstocht voert over doorgangswegen maar ook door smalle steegjes van sloppenwijken. Mensen lachen ons toe en groeten beleefd: sawadee. ‘Wie is nou de toeristische attractie: zijn wij dat of zij?’ Hoes lijkt op het eerste gezicht eerder een praktijkman dan het filosofische type, maar zijn mijmering zet aan het denken. De fietsende farang (buitenlander, afgeleid van het Engels foreigner) baart inderdaad het nodige opzien.

Michiel Hoes kwam meer dan twintig jaar geleden via zijn toenmalige werkgever in Тајланд. Toen het bedrijf na negen jaar werd verkocht, besloot Hoes zelfstandig ondernemer te worden. Het werd het verhuren van fietsen en het organiseren van tochtjes. Eerst was er het gebruikelijke gebakkelei met een Nederlandse zakenpartner, maar sinds die uit beeld is lopen de zaken goed.

Eeuwige glimlach

‘Ondanks de ellende die we hier in Thailand elk jaar hebben: de rode en de gele shirts, de tsunami, de bezetting van het vliegveld, de coup… en o ja, de watersnood.’

Natuurlijk stoppen we tijdens het fietsen even bij een wat, een Thaise tempel. Thailand is namelijk ‘hier een wat en daar nog wat,’ grapte ikzelf twintig jaar geleden als reisbegeleider in het Land van de Eeuwige Glimlach. Blijkbaar hoort dergelijke joligheid bij de omgang met toeristen, merk ik ook nu weer aan Michiel. Onderweg zingen we bijvoorbeeld even voor een jarige Engelse dame in de groep…

Ronduit bijzonder tijdens de tocht is een plantagegebied aan de overzijde van de Chao Phraya, de grote rivier die door Bangkok stroomt. Op smalle paadjes van ongeveer 1,40m breed fietsen we door een woud van bomen en planten. Je zou niet zeggen dat zo dichtbij miljoenen mensen wonen.

Weer terug in drukke verkeer vertrouwen we blindelings op Michiel. Die leidt de fietsers feilloos door acht banen druk autoverkeer. Goed kijken, hand in de lucht en oversteken maar. In een mail voor mijn vertrek naar Bangkok blijkt dat Hoes geen woord teveel heeft geschreven: ‘Het zou leuk zijn om je Bangkok op een totaal andere wijze te laten ervaren dan je anders had gedaan.’ En inderdaad, het is amazing.

Door Marcel Decraene