Поднесак читалаца: 'Крема од књиге'

Зовем се Иван, рођен сам Белгијанац, по природи Флеман. Редован посетилац Тајланда већ неколико година, где ме неко верно чека. Тај неко је Малаи, место је Убон Ратцһатһани.

Nu laatst woensdagmorgen vroeg in Bangkok geland na een rimpelloze rechtstreekse vlucht met THAI Airways vanuit Brussel. Helaas, de slaap niet kunnen vatten is ook mij niet vreemd. Met de wol van de schaapjes die ik op 10 km hoogte reeds geteld heb, kun je alle naaktmodellen van de Playboy door de jaren heen van een warm truitje voorzien, muts bovenop.

Onze gewoonte-afspraak is: ik met een taxi naar het hotel waar het vrouwtje me enkele uren later vergezelt, na haar inlandse vlucht vanuit Ubon. Ik heb dan lang vooruit reeds een zeg maar tamelijk luxe hotel voor drie nachtjes geboekt zodat Malai ook even van het luie, onbekommerde vakantiegevoel kan genieten. Vér van alle huiselijke beslommeringen.

De (Belgische) chocolade wordt dan in de frigo op de kamer gestouwd. Ook breng ik steeds twee knijpflessen mayonaise mee (in Ubon is ze me te zoet), dit alles individueel in cellofaan verpakt.

Op zaterdag, mijn jetlag ligt dan reeds op apegapen naast het zwembad, vliegen we met frisse tegenzin richting Isaan. Waar ik opgenomen word in en tenslotte deel uitmaak van het gezinnetje bestaande uit moeder en dochter, steevast aangevuld door de kinderen van zoon-buurman, zussen her en der en honden die niet meer blaffen bij mijn “thuis” komst.

Zalig verblijven is het daar tussen het wild woekerende groen van bomen en planten en andere inheemse bloemen. Het vrijheid-blijheid-gevoel is nooit ver weg, natuurlijk onderbroken door de noodzakelijke boodschappen, een tempelbezoek, een klusje hier en daar en véél knuffels, liever één te veel dan te weinig.

Bij het valiezen uitpakken zag ik mijn vrouwtje met een stapeltje chocolade tabletten richting haar huis-frigo sloffen. Parmantig bovenop het lekkers lag, eveneens veilig in cellofaan verpakt, de roman ‘Zomerhuis met zwembad’ van Herman Koch. Reeds lang op mijn ‘te lezen’ lijstje. Het boek heeft een mooie blauwe kaft met verticaal in het midden een oranje ijslolly, een frisko voor de Vlamingen.

Toen het duidelijk werd dat Herman Koch drie dagen in een mini-bar van een 5-sterren hotel in Bangkok had verbleven, werd het ons te machtig. ’s Avonds in bed werden nog steeds de lakens weggetrapt in gedeelde hilariteit.

Beste Herman, ik heb je roman ondertussen gelezen, besluit: het is een crème van een boek!