Kriza e njerëzve me varkë: Myanmar në mbrojtje
Dje në Bangkok ishin përfaqësues të shtatëmbëdhjetë vendeve aziatike që merren drejtpërdrejt ose tërthorazi me krizën e refugjatëve, si dhe nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Japonia dhe përfaqësues të organizatave ndërkombëtare si agjencia e OKB-së për refugjatët UNHCR dhe Organizata Ndërkombëtare për Migracionin.
Myanmari (ish Burma) nuk donte të ishte në bankën e të akuzuarve dhe përfaqësuesi i Mianmarit, Htin Linn (shih foton më lart), paralajmëroi vendet e tjera që të mos fajësojnë vendin e tij për problemet: "Kjo nuk do të zgjidhë asgjë."
Tajlanda e përshkroi takimin e djeshëm si "shumë konstruktiv" dhe tha se të 17 vendet në takim ranë dakord për një deklaratë për ndihmën humanitare për 2500 emigrantët e mundshëm që ende notojnë në det, si dhe për refugjatët që tashmë kanë mbërritur. zbarkuan në Malajzi dhe Indonezi.
Përfaqësuesit e organizatave të të drejtave të njeriut janë më pak pozitivë: shumë biseda, por pak vendime dhe veprime konkrete. Phil Robertson i Human Rights Watch Asia i quajti bisedimet "një fashë në një plagë të hapur". Ai e kishte të çuditshme që emri Rohingya nuk mund të përmendej në deklaratën përfundimtare: "si mund të flasësh për një popull nëse nuk lejohet t'i përmendësh?"
Sekretari i Përhershëm i Punëve të Jashtme Norachit Sinhaseni tha se Mianmari i bashkohet nismës së bashkësisë ndërkombëtare për të përmirësuar kushtet e jetesës së njerëzve në zonat e rrezikuara.
Ndërkohë, Indonezia, Malajzia dhe Tajlanda po përballen me një numër në rritje të refugjatëve që ikin nga Mianmari. Janë kryesisht myslimanët Rohingya që nuk kanë të drejta në Mianmar dhe as që njihen si qytetarë. Më shumë se një milion Rohingya jetojnë në Mianmar, më shumë se njëqind mijë prej të cilëve janë të mbyllur në kampe. Tashmë ata ndiqen si paria dhe sulmohen rregullisht nga budistët ekstremistë, duke rezultuar në përdhunime dhe vrasje. Qeveria në Mianmar nuk ndërhyn për të parandaluar që Rohingya të largohen nga vendi. Ata preferojnë të shkojnë në vendet islamike të rajonit për të ndërtuar një jetë të re atje.
Organizatat e refugjatëve në veçanti duan që Mianmar të marrë përgjegjësinë ndaj Rohingyas. “Kur ky grup trajtohet si qytetarë dhe i jepen letrat e identitetit, problemi është pothuajse i zgjidhur”. Volker Turk, Ndihmës Komisioneri i Lartë i Kombeve të Bashkuara për Refugjatët, tha dje në samitin në Bsangkok.
Duket se Mianmari nuk dëshiron të marrë asnjë përgjegjësi. Për shembull, fjala 'Rohingya' nuk lejohej të përmendej në ftesë, sepse Mianmari nuk e dëshironte këtë dhe do të kishte qëndruar larg. Qeveria në Mianmar refuzon të njohë Rohingyas si një grup etnik; ajo i konsideron ata Bangladesh.
Malajzia dhe Indonezia ranë dakord javën e kaluar që të merrnin njerëzit me varkë Rohingya sepse përndryshe ata do të vdisnin në det, por jo më shumë se një vit. Të dy vendet kërkojnë ndihmë nga komuniteti ndërkombëtar për këtë problem. Tajlanda dëshiron vetëm të ofrojë ndihmë humanitare në det dhe ka thirrur marinën për këtë qëllim. Arsyeja për qëndrimin e ashpër të Tajlandës është se më shumë se 130.000 refugjatë kanë jetuar në kufirin e Tajlandës për dekada të tëra. Këto janë kryesisht grupe etnike që kanë ikur nga Mianmari. Tajlanda thotë se nuk mund të strehojë më refugjatë.
Ndërkohë, Tajlanda ka lejuar marinën amerikane të fluturojë mbi territorin e saj për të ndihmuar në kërkimin e refugjatëve të bllokuar. Fluturimet nga Subang në Malajzi duhet të koordinohen me forcat ajrore tajlandeze.
Si SHBA ashtu edhe Australia janë zotuar të dhurojnë përkatësisht 3 dhe 5 milionë dollarë shtesë në ndihmë emergjente për refugjatët.
Burimi: Bangkok Post – http://goo.gl/DFQsoo
Budizmi, fytyra tjetër.
Mendoja gjithmonë se udhëheqësit aziatikë ishin kaq diplomatikë. Por tani duket se liderët aziatikë bëhen të stresuar kur marrin një akuzë që nuk u përshtatet atyre. Si mund të ndodhte kjo? A është kjo një mbetje e epokës koloniale kur arroganca perëndimore përçmoi aziatikët? Apo është përbuzja e aziatikëve për fqinjët e tyre? Gishti i ngritur të kujton…
Për mendimin tim, fakti që budistët janë njerëz njerëzorë është një farsë.
Do ta gjeni veten duke lundruar në një varkë të prishur në oqeanin e madh me një numër të madh të bashkëvuajtësve.
Pa ose pak ushqim dhe pije dhe asnjë ndihmë mjekësore.
Dhe pastaj edhe në diellin flakërues në det të hapur.
Dhe ndërkohë, fatin tuaj po e vendosin në nivel të lartë zotërinj të rangut të lartë me kostume inteligjente.
Në dhomat e shtrenjta të takimeve me aranzhime të bukura me lule dhe ajër të kondicionuar. Ata zakonisht e kalojnë natën në hotele të shtrenjta gjatë këtyre lloj matjeve.
Dhe ata fluturuan nga vendi i tyre në Business Class.
Bota në 2015.
Jan Beute.
Unioni Republikan i Mianmarit Më 31 janar 2011, hyri në fuqi një kushtetutë e re, duke i dhënë fund zyrtarisht sundimit ushtarak. Pavarësisht këtij fakti, ai është një vend jo i lirë dhe jo vetëm për
Rohingyas, por edhe shumë pakica të tjera, ka edhe një grup minoriteti tajlandez që jeton në Myanmar jugor, i cili gjithashtu nuk ka shumë të drejta. Fakti që shumica e popullsisë në Mianmar janë budistë është më pak i rëndësishëm në këtë çështje, Tajlanda ka shumë refugjatë nga vendet fqinje, gjë që kurrë nuk ka qenë problem për budistët në Tajlandë.
Sidoqoftë, një pjesë e madhe e këtyre refugjatëve nuk janë Rohingya, por njerëz nga Bangladeshi, Mianmari nuk merr përgjegjësi për grupet e mëdha të Bengalit midis refugjatëve, gjë që unë mund ta kuptoj, nuk njoh asnjë shtet që e bën këtë. Edhe në Bangladesh kohët e fundit u kuptua se shumë nga shtetasit e tyre kanë ikur nga vendi, kështu që unë e kërkoj personin përgjegjës më shumë në Bangladesh. Në atë vend budistët janë një pakicë dhe shumë nga grupi i tyre janë vrarë dhe tempujt e tyre janë djegur. Prandaj, çështja nuk mund të shihet shumë e njëanshme.
Jo gjithçka që shkruani është e saktë. Mijëra refugjatë pa shtetësi jetojnë në malet përgjatë kufirit me Birmaninë. Asnjë prej tyre nuk njihet nga Tajlanda dhe Burma. Ato tolerohen vetëm nga qeveria tajlandeze.
Unë i kam parë këta njerëz që punojnë në Tajlandë. Ilegale pra. Ata shpesh janë gjithashtu profesionistë. Por ata nuk e njohin ekzistencën.
Gjithashtu nuk është e njëanshme të shikosh vuajtjet e njerëzve që NUK marrin vëmendjen e përditshme në media. Një popull human ndihmon çdo refugjat, pavarësisht origjinës apo fesë.
Ku është Aung San Suu Kyi në këtë? Ajo është fituese e çmimit Nobel dhe aktiviste për të drejtat e njeriut. Ndoshta nuk kam ndjekur mediat e duhura.
Nuk ke humbur asnjë lajm, Denis. Ajo u shmanget deklaratave dhe nuk u përgjigjet pyetjeve të gazetarëve për ngjarjet. Më shumë se kaq është ‘e komplikuar’, ende nuk i ka dalë asgjë nga goja. Shumë zhgënjyese!
Arsyeja? Zgjedhjet. Arsyeja pse ajo u "anulua" nga piedestali i saj me mua.