Shërbëtori i shtëpisë Ploi
'Ploi! Plop!'……. 'Ploi? Përshëndetje, dikush duhet të hapë portën! Makina është këtu!'
E zonja e shtëpisë i thirri Ploit kur u ndal boria. Ploi hodhi gërshërët e kopshtit në lëndinë dhe vrapoi te porta e kopshtit. Një tufë qensh shtëpiake i paraprinë. Qeni plumb arriti në portë i pari përpara qenve të zakonshëm; ai i përkiste racës evropiane dhe ishte i gjatë dhe i fortë. Qentë e vegjël tajlandez vrapuan pas për të përshëndetur zotërinë e tyre.
Ata donin të tregonin se sa të lumtur ishin që pronari u kthye, që kishin kryer detyrën e qenit në mungesë të tij dhe se e kishin ruajtur mirë shtëpinë. Ploi hapi portën dhe e mbylli direkt pas makinës, në mënyrë që muta nuk mund të vinte në kontakt me qentë e butë brenda.
Doli i zoti i shtëpisë, përshëndeti si gjithmonë qenin e barit dhe më pas qentë e tjerë të emocionuar që prisnin me padurim pjesën e tyre në përkëdhelje. Më pas ai e pyeti Ploin, si çdo ditë: "A e përgatite siç duhet darkën e qenit të deleve?" "Sigurisht, zotëri," u përgjigj Ploi, herë i bindur, herë në mëdyshje për cilësinë e mishit të lënë mënjanë për qenin. Mishi ndonjëherë ishte aq i mirë sa Ploi e hante vetë….
"Përgatit plehun për orkidet e mia, Ploi!" Zoti nuk e kishte thënë ende dhe ju dëgjuat zonjën duke thirrur nga kuzhina "Ploi, Ploi, eja këtu shpejt..." Zoti e bëri të qartë me një lëvizje dore se Ploi duhej të nxitonte. Fëmijët tashmë ishin larë dhe veshur pas shkollës dhe luanin në kopsht. Infermierja Rose kishte në krah anëtarin më të ri të familjes dhe shkoi të luante me të në kopsht. Ploi fshehurazi dhe me mall e shikoi atë dhe ëndërroi ....
Rose
Rose ishte 14 vjeç, por u rrit në një vajzë simpatike. Edhe Ploi ishte i ri: 17 vjeç. Ai nxitoi të bënte punën që i kishte caktuar pronarja. Dhe nuk e kishte mbaruar kur i zoti i shtëpisë e thirri te orkide. Ploi duhej të spërkatte ujë me pleh mbi të gjitha bimët, përfshirë ato shumë të shtrenjta. Dhe pastaj shërbëtori i shtëpisë duhej të hapte portën shumë shpejt për të futur motrën e pronares që erdhi për vizitë me makinën e saj.
Menjëherë pas kësaj, 'Lartësia e saj' hyri në kopsht dhe zbuloi gërshërët e kopshtit në lëndinë; dhe ajo filloi të sulmojë Ploin. Ajo i kishte thënë më parë shërbëtorit të shtëpisë me zë të lartë se ai ishte një rrezik për më të vegjlit. Ploi ishte përkulur kur ia kishin vënë në dukje. Sepse ndoshta fëmijët mund të jenë plagosur dhe të kenë marrë tetanoz….
Po, atmosfera e punës ishte plot tension. Ju është dashur t'u shërbeni shumë njerëzve në të njëjtën kohë, dhe pastaj ata bëjnë një raketë të tillë. Aq e zemëroi atë sa mendoi ta anulonte. Por shikimi i qartë, buzët plot dhe hunda e ëmbël e Rozës e qetësuan. Për shkak të Rozës, ai do të shtrëngonte dhëmbët dhe do të duronte.
Kuzhinieri Somnuk
Kur Ploi kaloi pranë kuzhinës me gërshërët e kopshtit, kuzhinierja Somnoek i bëri një tundje shumë miqësore që shprehnin qartë ndjenjat e saj për shërbëtorin e shtëpisë. Kjo e bëri Ploin të trembur. "Çfarë lloj supe po pimë sot?" e pyet me dashamirësi por disi larg. "Unë do të lë mënjanë një pjatë të plotë për ju. Ju merrni ekstra, por vetëm ju, - tha ajo me shumë mirësjellje.
Mos e shty veten ashtu, mendoi Ploi. Ai vështroi me neveri fytyrën e vogël të fundosur me sytë e fryrë të bretkosës së Somnukut trupmadh 25-vjeçar. Ajo gjithmonë shushuriente ushqim të klasit të parë për të.
Ploi vjen nga verilindja e Tajlandës. Prindërit e tij janë fermerë dhe ai ka shtatë vëllezër e motra. Ai është i gjashti në shtëpi. Erdhi në Bangkok për t'u bërë shofer. Në zyrën e brokerimit e pyetën se sa kohë kishte vozitur një makinë. Kur ai u përgjigj sinqerisht se nuk kishte vozitur kurrë makinë, ata qeshën me të dhe e vendosën si shërbëtor shtëpie dhe kopshtar në këtë familje. Jo, nuk lejohej vozitja, por ai lejohej të lante makinat dhe këtë detyrë e kreu me shumë saktësi. Duhet të ngjitesh ngadalë, apo jo?
Pas tre muajsh shërbimi, ai ishte ende një shërbëtor shtëpie, kopshtar dhe lavazh, por ... herë pas here i lejohej të mbante duart e Rozës dhe ajo mbyllte sytë në mënyrë magjepsëse. Ah, hapi i parë u hodh!
Ploi kurrë nuk kishte para. Rroga e tij prej 300 baht u shpenzua për rroba dhe ai nuk mund të kursente asgjë. Përkundrazi, iu desh të merrte para hua nga Rose dhe për ushqim shtesë u përpoq të fitonte favorin e Somnukut. Ai mori ushqim dhe ëmbëlsirë shtesë prej saj dhe Somnoek tregoi se donte më shumë me të, por kjo e trembi pak.
Këto këngë popullore...
Atë natë Somnuk shkoi me peshqirin e saj të banjës në banjën në dhomën e shërbëtorëve. Por për arsye që nuk janë të qarta, ajo kaloi atë derë dhe hyri në shtëpinë e shërbëtorit. Ploi u shtri në shtrat dhe fishkëlliu një këngë popullore. Somnuk i madh e trupmadh e komplimentoi së tepërmi për këngët e tij dhe Ploi fishkëlleu një tjetër dhe një tjetër dhe….
Të nesërmen në mëngjes Rose qau dhe nuk e shikoi më Ploin. Nga ana tjetër, Somnuk këndoi këngën e fundit të djeshme dhe i paketoi të gjitha gjërat e tyre në një valixhe. Pa u konsultuar, ajo shkoi te zonja dhe z. dhe gjithashtu dha dorëheqjen në emër të Ploit për t'u kthyer në shtëpinë e tyre në verilindje.
Te isani
Rrugës Ploi i tha Somnuk-ut: "A e ke humbur mendjen tani?" Nuk doja të anuloja fare. Pse e bëni këtë? Unë nuk kam një cent të kuq. Me çfarë duhet të jetojmë?' Somnuk buzëqeshi me krenari. "Unë kam më shumë para se Rose, shiko, dy mijë baht." Ajo ia tregoi. Dhe Ploi u bë përsëri i lumtur. Ha, tani jemi të pasur! Sa me fat, nuk më duhet të punoj më si shërbëtor shtëpie. dy mijë baht; një fuqi!
Ploi shikoi Somnuk dhe mendoi të ardhmen e tyre së bashku. Somnuk kishte vetëm një vëlla dhe ai kishte vdekur së fundi. Prindërit e saj ishin të dy të moshuar, kështu që nuk u desh të kujdeseshin për askënd për një kohë të gjatë. Gjithçka që fituan mund ta mbanin për vete. Somnuk ishte e lumtur dhe dukej mjaft bukur. Ju mundeni, nëse jeni me fat.
'Baba! Nënë!' Somnuk thirri nga larg dhe vrapoi për të takuar prindërit e saj. Prindërit e vjetër po qëronin kërcell bambuje. Somnuk u strua për t'i përshëndetur. Ploi mbeti disi i turpshëm dhe i ndrojtur në distancë.
"Ky është djali im!" Kështu ua prezantoi Somnuk prindërve Ploin e saj. 'Dhe a nuk është ai një shok i pashëm? Mirë, apo jo? Ai mund të zërë vendin e vëllait tim në orizin që ne të paguajmë më shpejt borxhet e qirasë.'
Burimi: Kurzgeschichten aus Tajlandë. Përkthimi dhe redaktimi Erik Kuijpers.
Autori Watcharawan; pseudonim për Dr Sitha Pinitpuwadol, 1932. Profesor/lektor/përkthyes i frëngjishtes në Universitetin Ramkamhaeng në Bangkok. Ajo shkruan tregime të shkurtra, veçanërisht në vitet '60. Historitë e saj kanë të bëjnë me njerëz nga Isaani që shkojnë në Bangkok për punë dhe shpesh bien viktimë e mendjemprehtësisë së tyre.