Ngjit sallam
Festa e madhe në tempull! Ne po shkruajmë 2012 dhe partneri im, Kai, po shkon në Phanna Nikhom, 30 km në perëndim të qytetit Sakon Nakhon. Ajo jetoi dhe punoi atje prej vitesh.
Po, festoni në tempull. Ajo shkon të gatuajë për murgjit dhe të ftuarit, zgjat dy ditë, ata bëjnë çdo vit, vijnë dhjetëra njerëz dhe e gjithë familja dhe miqtë e saj paguajnë 1.000 baht. Dhe ndoshta kam ende diçka ...
Epo, ajo leckë ende mund të hiqet, 500 baht edhe për autobusin. Ajo me kënaqësi pranon gjithçka dhe njofton se do të shkojë në treg. Unë do të marr një sy gjumë dhe nuk do të shoh se me çfarë do të kthehet ajo.
Të nesërmen në mëngjes shoh një kuti të freskët jashtë, prej materiali polistiren dhe me përmasa të mëdha, mendoj 70x50x30 cm. Po, aty shkon mishi për festën e tempullit. Mish? Ku e fshehe këtë? Më pas mund të vij te dy frigoriferët/frigoriferët me madhësi njeriu që kemi dhe ndarjet e ngrirësit do të hapen.
GGGadver! Mishi i verdhë pa formë!
Shikoni, një varg bërxolla derri ka një formë. Edhe nëse jeni vegjetarian, do ta njihni atë si një formë. Ka një formë. Një copë e bukur biftek, një T-kockë, një sy brinjë, të gjitha kanë një formë dhe dallohen. Por ajo që qëndron atje ... Mjerim pa formë.
Është mish i lagur. Xhepat plot. Nga e marrin atë, kush e di, të gërvishtura nga koka dhe kockat? Dhe shumë gjëra të verdha atje. I shëndoshë? A ka një derr një organ të verdhë? Gjithsesi, është me ngjyrë të verdhë të tmerrshme dhe duket e tmerrshme. Dhe që së shpejti do të piqet dhe do t'u ushqehet mysafirëve dhe murgjve? Ashtu si laab?
Ushqimi Isaan: laab
Po, thotë ajo, janë 1.000 baht dhe të gjithë janë të lumtur që i ke dhënë. Për shkak se ajo e kishte kaluar tashmë këtë, unë po vij te ju me dhjetë kilogramë mish nga Nongkhai. Duhet të ketë çuar në brohoritje sepse festat e tempullit, dasmat dhe djegiet çojnë në festa të tepruara në këtë vend...
Gjithsesi, ajo mund ta paketojë rrëmujën vetë në akull dhe në atë kuti, sepse unë qëndroj larg kësaj. Kutia mbyllet fort me shirit që të mos ikën ajri gjatë udhëtimit 4 orësh me autobus dhe jam i lumtur kur mbërrin tuk tuku dhe merr mishrat me vete dhe Kai me vete. A do të mbijetonin atje?
Ushqim për murgjit
Epo, ata mbijetuan, mund t'ju them. Jo, më jep një sanduiç me sallam. Ose një gjysmë sanduiç me gjalpë të vërtetë…
Erik Kuijpers, 2012 Nongkhai
O Eric,
Një gjysmë sanduiç.
E bëra vetë vite më parë dhe akoma më pëlqente mishi turshi.
Fatkeqësisht, mëlçinë e hëngra menjëherë, sepse mishi turshi nuk arriti në makinën prerëse.
E shijshme.
Unë do ta kërkoj atë recetë dhe do ta dërgoj në thaiblog.
Erik i shkruar bukur dhe shumë i njohur në Isaan.
Është një tabu e madhe ta thuash atë, por në fakt ushqimi i Isanit është thjesht i papëlqyeshëm. Dhe nuk duket as mirë. Epo, për isanerët po, por jo për një farang si unë.
Dikur ishim të ftuar diku. Për mua ata kishin një mi në mendje, me kokën dhe bishtin ende të ngjitur. Mbaj mend që e tërhoqa kufomën nga bishti për ta parë më mirë.
Por unë fillimisht refuzova nderin. Derisa pashë pjatat e tjera në pjata. Pastaj, për hir të qiellit, ai miu.
Ishte hera e parë që haja miun. Edhe herën e fundit.