Besimi dhe teknologjia

Herët këtë mëngjes në Tajlandë rurale, më zgjon vrazhdë një zë i lartë vazhdimisht. Ndjej se është ende mesi i natës, por kur shikoj orën me zile duket se është ora pesë e mëngjesit.

Një kohë kur pushuesit normalë janë ende në vendin e ëndrrave. Tingulli vjen nga drejtimi i tempullit shumë afër. Edhe pse nuk arrij ta kuptoj asnjë fjalë, më duket një predikim i një murgu. Fjalitë dhe interludat e tij janë të përshtatura në kohë.

Këtu është një burrë që flet me një aftësi të veçantë të të folurit, ju mund ta dëgjoni këtë edhe nëse nuk e kuptoni fare mesazhin. Unë mund të jetoj me të për pesëmbëdhjetë minutat e para dhe madje ta admiroj këtë njeri, i cili e ka zotëruar retorikën në mënyrë të përsosur. Megjithatë, pasi dëgjoni të njëjtin zë për gjysmë ore, në të cilën nuk kuptoni pak nga mesazhi, acarimi ende del në sipërfaqe.

Tempull

Në mënyrë të pavullnetshme, dhe ndoshta jo me të drejtë, krahasojeni atë me një qëndrim të mëparshëm në një vend islamik, ku do të kisha dashur të gjuaja një top në minare, ku altoparlantët i thërrisnin rregullisht njerëzit për falje. Nuk mund të fle përsëri dhe të ngrihem për të hedhur një sy jashtë nga dritarja e hotelit tim të vogël.

Aty shoh një numër grash që ecin drejt tempullit me tepsi, të ashtuquajturat 'tamboening'. Ushqimi në tigan është i destinuar për murgjit dhe vizita e mëvonshme në tempull është një lloj pendimi. Është një ritual i përsëritur javor me të cilin është më mirë ta zbatoni në mënyrë që të mos dënoheni nga shpirtrat e këqij më vonë.

fëmijërinë

Më kujton fëmijërinë time kur në shkollën fillore katolike në muajin maj, që ishte shpallur nderimi i “Zojës së Bekuar”, organizoheshin gara mes klasave. Ideja themelore ishte të inkurajoheshin fëmijët të shkonin në kishë herët në mëngjes.

Kontrollohej çdo ditë për klasë se sa fëmijë kishin dhe sa nuk kishin shkuar në kishë në atë ditë të caktuar. Në auditorin e shkollës kishte një tabelë të madhe në të cilën mbahej partitura si një lloj gare. Dhe mjerë ai që mungonte atë ditë, ai mori një rrahje të tmerrshme nga shokët e klasës pas shkollës. Në fund të fundit, zuzari kishte minuar kolektivin dhe i kishte dhënë të gjithë klasës pikë dënimi për renditjen. Akoma zemërohem kur mendoj në atë kohë. Një kohë kur zotërinjtë e klerit kishin kaq shumë pushtet. Për fat të mirë, ato ditë, të paktën në Holandë, kanë mbaruar. Megjithatë këtë mëngjes bëj një krahasim me të kaluarën. Fuqia dhe pasuria e Budizmit Tajlandë është disi e krahasueshme me Kishën në Holandë që nga rinia ime.

Evolucioni i teknologjisë

Kur bëj një shëtitje të shkurtër pasdite dhe kaloj pranë tempullit, hyj në një bisedë me disa murgj. Me njohuritë e mia të kufizuara në gjuhën tajlandeze dhe me disa fjalë anglisht, arrij vetëm të largohem dhe t'i komplimentoj zotërinjtë murgj për historinë edukuese të mëngjesit që më mbajti aq mizorisht zgjuar. Për të përforcuar fjalët e mia, ngre gishtin e madh triumfalisht. Në fund të fundit, një orator i rendit të parë po fliste këtu në agim.

Një nga murgjit, me sa duket më i larti në gradë, më bën shenjë të hyj brenda. Ai më tregon me krenari një instalim të plotë të amplifikatorit në një cep të veçantë të ndërtesës dhe, po, një kasetë në të cilën është regjistruar predikimi i mbajtur këtë mëngjes. Nuk do të më befasonte nëse kryemurgu budist ka një numër historish të tjera në kasetë për shumëllojshmërinë e nevojshme për t'i bërë thirrje komunitetit tajlandez për nder dhe pendim. Sigurisht, të bësh pendim nuk përbëhet vetëm nga tigani i ushqimit, sepse me këtë nuk mund të ndërtosh ndërtesa të reja dhe as të mirëmbash tempujt e shumtë.