"Lindja është Lindje dhe Perëndimi është Perëndim dhe ata nuk bashkohen kurrë..." Kush nuk e di këtë citim? Zakonisht përdoret për të treguar se Lindja dhe Perëndimi janë aq të ndryshme sa nuk do të jenë kurrë në gjendje ta kuptojnë njëri-tjetrin. Tino Kuis shpjegon se është shumë ndryshe.
Joseph Rudyard Kipling (1865-1936) ishte një shkrimtar dhe poet britanik i magjepsur nga kolonializmi dhe imperializmi britanik. Ai është gjithashtu autor i Libri që jeton në xhungëlfilmuar shpesh. Në vitin 1907 ai mori çmimin Nobel për Letërsinë. Ai shkroi një baladë në 1889 me titull Balada e Lindjes dhe Perëndimit.
Citim
Fjalia e parë e asaj balade thotë:
Oh, Lindja është Lindje dhe Perëndimi është Perëndim, dhe kurrë nuk do të takohen të dy… (Oh, Lindja është Lindje dhe Perëndimi është Perëndim dhe ata kurrë nuk takohen….)
Kjo rresht citohet shumë shpesh kur dikush dëshiron të tregojë se 'Lindja' dhe 'Perëndimi' janë kaq thelbësisht të ndryshme në vlera, zakone dhe zakone, saqë nuk do të jenë në gjendje të kuptojnë njëri-tjetrin, të mos bashkohen kurrë dhe të mbeten gjithmonë të ndarë. . Ose të paktën që një gjë e tillë është jashtëzakonisht e vështirë dhe e rrallë.
Balada
Më lejoni të përshkruaj shkurtimisht përmbajtjen e kësaj balade (njëqind rreshtat e kësaj balade mund t'i lexoni në linkun e mëposhtëm).
Ndodhet në veriperëndimin ende pa ligj të Pakistanit. Kamal, një afgan kryekomandant lufte, vjedh një kalë nga një kolonel britanik gjatë një bastisjeje. Djali i kolonelit (nuk ia dimë emrin) ndjek Kamalin. Ata takohen, por nuk vjen në një luftë të vërtetë.
Thjesht bombardojnë njëri-tjetrin me fjalë dhe pas një kohe e vlerësojnë njëri-tjetrin. Ata betohen për miqësi të përjetshme, Kamal kthen kalin dhe i jep djalit të tij që ta falsifikojnë në një ushtar britanik, dhe djali i kolonelit i dhuron Kamalit disa pistoleta.
Tani më lejoni të përmend katër fjalitë e strofës së parë (dhe gjithashtu të fundit):
Oh, Lindja është Lindje dhe Perëndimi është Perëndim, dhe kurrë nuk do të takohen të dy
Derisa Toka dhe Qielli të qëndrojnë aktualisht në fronin e madh të gjykimit të Perëndisë;
Por nuk ka as Lindje, as Perëndim, kufi, as racë, as lindje,
Kur dy burra të fortë qëndrojnë ballë për ballë, edhe pse vijnë nga skajet e dheut!
Oh, Lindja është Lindje dhe Perëndimi është Perëndim dhe nuk takohen kurrë
Derisa Qielli dhe Toka të qëndrojnë në gjykim para Fytyrës së Perëndisë;
Por nuk ka Lindje e as Perëndim, nuk ka kufi, as racë apo prejardhje,
Kur dy burra të fuqishëm qëndrojnë ballë për ballë, edhe pse vijnë nga skajet e tokës!
Përfundim
Tani bëhet e qartë nga vetë tregimi dhe nga strofa e parë: balada nënkupton të kundërtën e asaj që supozohet shpesh në bazë të rreshtit të parë. Ky mund të jetë citati më i keqzbatuar ndonjëherë.
Ajo që Kipling dëshiron të thotë është pikërisht sa vijon. Pavarësisht se Lindja dhe Perëndimi janë gjeografikisht larg njëra-tjetrës, kur dy njerëz nga vende të largëta takohen, prapëseprapë është e mundur t'i afrohemi njëri-tjetrit si të barabartë, të kuptojmë dhe respektojmë njëri-tjetrin dhe të bëheni miq. Vendet nuk mund të bashkohen, por njerëzit munden.
Por ne të gjithë e dinim këtë tashmë, apo jo?
Këtu janë rreth njëqind rreshtat e baladës:
poetry.about.com/od/poemsbytitleb/l/blkiplingballadeastandwest.htm
Mirë, Tino, që e vendos sërish në këndvështrimin e duhur. Kënaqësi për të lexuar.
Por më pas pyetjet vazhdojnë të më bombardojnë.
Kipling shkroi se vetëm 'dy burra të fortë' mund ta përballojnë këtë. Çfarë donte të thoshte me këtë?
Për bashkëkohësit e tij që do të përfshijë paranjohje, por për ne?
A duhet ta vendosim atë në disa ideale heroike kontradiktore qesharake?
A do të thoshte ai një kontekst civil apo ushtarak? Natyrisht një ushtarak.
A donte të thoshte se vetëm dy burra - dhe asnjë grua -
të respektojmë njëri-tjetrin?
Dhe në fushën e betejës?
Unë besoj se ju si një perëndimor demokratik jeni plot 'të drejta të njeriut'
do të thotë dy 'njerëz' që janë mjaft të fortë për të përballuar egon e tyre
(mbi identitetin social, kulturor dhe social)
shtrihu mënjanë dhe shiko tjetrin ashtu siç është në kontekstin e tij.
A do të Kipling, në një shoqëri plot me të drejta të burrave, jo të drejta të njeriut,
dhe pabarazia, segregacioni dhe diskriminimi
'mund' ta kishte menduar këtë tashmë, me kohë
kur Komonuelthi Britanik ishte në kulmin e zgjerimit dhe fuqisë së tij koloniale?
Jo, nuk e lexoj atë baladë të gjatë si një përpjekje për të krijuar një imazh
se të gjithë njerëzit e botës, të lartë e të ulët, të pasur e të varfër, do të bien në krahët e njëri-tjetrit si të barabartë.
Unë me të vërtetë nuk mendoj se ky ishte qëllimi i Kipling kur shkroi këtë poezi,
jo, për të portretizuar heronj të ashpër. Dhe për të treguar se çfarë lufte të pastër po bënte Komonuelthi Britanik, respekt dhe respekt për armikun, ju e dini ...
Dhe për këtë arsye anash lavdërojnë se çfarë lloj heronjsh janë britanikët në luftën e tyre për shtypjen koloniale
nuk ishin të!
Propagandë e pastër, ajo Baladë e Lindjes dhe Perëndimit. Neferoike! Ekran tymi.
Fatkeqësisht, edhe Shoqëria Kipling nuk e ka zbuluar ende. Ose ata injorojnë rrezen.
Një shtesë e shkëlqyer, Alphonse, me të cilën jam plotësisht dakord dhe që është mirë të dihet.
Jo, nuk e lexoj atë baladë të gjatë si një përpjekje për të krijuar një imazh
se të gjithë njerëzit e botës, të lartë e të ulët, të pasur dhe të varfër, do të bien në krahët e njëri-tjetrit si të barabartë.' Aspak atëherë, aspak tani. Ajo 'barazi' ishte shumë e kufizuar. Dy burra të fortë.
Përpjekja ime e vetme ishte të tregoja se citati nuk mund të përdoret për të treguar se Lindja dhe Perëndimi nuk do të jenë kurrë në gjendje të kuptojnë njëri-tjetrin dhe se takimi dhe përpjekja për ta bërë këtë është e kotë. Shumë ndryshe, shumë ndryshe, është më mirë të mos filloni. Kjo nuk donte të thoshte Kipling.
Kjo histori zhvillohet në Pakistan. Vendi për të pasur vërtet një jetë të barabartë dhe të lumtur, ndoshta atëherë, por a nuk është ndryshe realiteti në vitin 2022? Bastardët mund të jetojnë së bashku kudo në botë, por janë njerëzit në krye ata që me dashje dhe me vetëdije e prishin atë.