E te iloa mea uma i Taialani (246)

(Mazur Travel / Shutterstock.com)

E ui lava e le ese tele le Thai mai le averesi Belgian poʻo Dutch tagata, o nisi taimi e te maua ai se mea i Taialani e te le masani ai i Peleseuma poʻo Netherlands. O le uiga lena o lenei faasologa o tala. O le asō se isi tala manaia mai ia Lieven Kattestaart: 'Spekkoper'

‘Spekkoper’

Eens, in den beginne, reisde ik per 747 naar Thailand.

Als groentje in de Thaise gewesten trof ik het echter bijzonder.
Want naast mij, in Economy, zat een Nederlandse Thailand-expert.

Wiens niveau van kennis over het ‘Land van de Glimlach’ slechts werd overtroffen door de hoogte waarop wij ons voortbewogen. Al scheelde het niet veel.
Zoals een uitgedroogde kameel een onverwachts opdoemende oase bekijkt, zo bekeek ik buur.

Alreeds in felgeel en doorzichtig mouwloos hemdje gestoken, ter trotsering van de komende verzengende temperaturen, deed hij gaarne en rondbuikig verslag van zijn succesverhaal.
Men kwam al jááren in Pattaya, had er vele vrienden, sprak uiteraard een aardig mondje Thais, en was tot mijn aangename verrassing ook nog eens eigenaar van een goedlopende bar annex massagesalon aldaar.

Naar eigen zeggen slechts op en neer pendelend om de kas leeg te trekken, en verzorgd te worden door eigen crew. Bij navraag bleek hij tevens vurig pleitbezorger van reeds lang teloorgegane deugden. Zoals baliekluiven, lamzakken en navelstaren.
De hemel op aarde, zo kwam het mij voor.

Want wat is er mooier dan een vaste bron van inkomsten in je favoriete vakantiebestemming? En dan af en toe eens afreizen naar dat kouwe kikkerlandje, om daar tegen je kennissen te pochen dat de palmbomen tot in de hemel groeien?

Heimelijk droomde ik ook al een beetje van een eigen stekje. Het idee wortel te kunnen schieten in Thailand was zo begeesterend dat zelfs mijn vliegangst even ophield met kopjes geven.

Mij dan ook beslist spekkoper wanend toen buurman aanbood bij aankomst samen een taxi te nemen. Gevolgd door enkele condensdruipende versnaperingen in zijn bar, waarna een jetlag-uitwissende ontspanningsoefening door een lid van het Thaise harem tot de mogelijkheden behoorde.
Tegen aangepast tarief uiteraard.

Na deze laatste suggestie zag ik zo’n beetje de Koningin van Sheba druipend uit de ezelinnenmelk oprijzen. Me uitnodigend tot een allesverzengende orgie der zintuigen, een Romeins keizer waardig.
Kortom, halleluja, bazuingeschal en waar bleef dat vliegveld?

Buurman overhandigt mij daarop een visitekaartje, welks afbeelding gewag maakt van een neon-verlichte uitspanning te Pattaya.
Waarvoor uitgestald een tiental gespierde Thaise boys. Breedlachend en gelegenheid biedend tot geoliede herenverwennerij.

Zuchtend ging mijn kameel op zoek naar een andere oase.