O Els van Wijlen sa nonofo mo le silia ma le 30 tausaga ma lona toʻalua 'de Kuuk' i se tamaʻi nuʻu i Brabant. I le 2006 na latou asiasi ai i Taialani mo le taimi muamua. Afai e mafai, e fa'alua i le tausaga ona latou malolo ai iina. O le latou motu e sili ona fiafia i ai o Koh Phangan, e pei o le toe foʻi mai i le fale. O lana tama o Robin na tatalaina se kofe cafe i Koh Phangan.
Eindelijk is het klaar, het schelpengordijn
Honderden of misschien wel duizenden schelpen heb ik opgeraapt. Hele mooie, hele lelijke, groot, klein, kapotte of hele gave, glanzende en doffe schelpen….
Urenlang langs het strand en over de pier gelopen, met scherpe blik het (kiezel) strand afspeurend naar schelpen. De buit wordt verzameld in een plastic tas, waarvan het handvat aan het eind van de missie, aardig in m’n vingers snijdt. Dan op de scooter naar huis om ze te wassen, dan boort de Kuuk er een gaatje in en rijg ik ze aan een visdraad. Als er genoeg slierten zijn, worden ze om een bamboe latje geknoopt en opgehangen. Een prachtig schelpengordijn is het resultaat.
Tijdens die urenlange schelpen verzamel wandeling langs het strand, kreeg ik zowaar een filosofisch hoogtepunt. Ik bedenk dat het leven eigenlijk net is als een schelpengordijn. De kansen in het leven zijn als de schelpen op het strand. Je moet erop uit en alle kansen grijpen. Alles oppakken waarvan je denkt dat het iets kan zijn. Soms valt het mee, soms valt het tegen, soms komt er een golf die dat wat jij wil hebben, meeneemt.
En je moet veel buigen en bukken en door de knieën, want hoe dichter bij de grond, hoe beter je de dingen ziet. En dan komt er nog wel eens wat naar boven; de ene keer allerlei diepzinnige gedachten, een andere keer de netgenoten lunch.
Je verbrandt je schouders, verzwikt eens een enkel, je krijgt een stijve nek, en na een uurtje ben je hartstikke dol. Maar niet opgeven, gewoon blijven rapen!
Want al die opgeraapte schelpen, vormen uiteindelijk jouw eigen schelpengordijn. En als je een stapje terugdoet en het geheel bekijkt, zie je dat al die schelpen, de mooie en de lelijke door elkaar een prachtig geheel vormen.
Of zoiets.
Nou ja… ik ben ook geen filosoof natuurlijk.
Leuk stukje, Els. Waar zit je zoon op Koh Pangan? Dan bezoek ik zijn coffee café eens.
Mooi neergepend en toch ook wel een beetje filosofisch 🙂
Leuk verhaal Els. Wij overwinteren elk jaar in Hua Hin. Daar wandel ik ook iedere ochtend langs het strand en ook ik verzamel ieder jaar weer tientallen schelpen. Ook een leuk idee om er een gordijn van te maken. Groet, Jeanine.
Prachtig verhaal, schitterend verwoord.
Toch een beetje filosofisch.
Als al die schelpen waarin zoveel leven heeft gezeten zouden kunnen praten over wat ze meegemaakt hebben, dan zou je verbaasd zijn. Al die schelpen zijn Els dankbaar dat ze van haar een tweede leven hebben gekregen.
Mooi gedaan Els.
NicoB
Manaia tala.
Daar kun je inspiratie mee opdoen.
Niet alleen m.b.t. schelpen.